Εξήγηση σε μία σοκαριστική ανακάλυψη του παρελθόντος, βρήκαν πρόσφατα οι αστρονόμοι. Το 2010 είχαν ανακαλύψει, στο γειτονικό Νεφέλωμα της Ταραντούλας, τέσσερα άστρα- τέρατα με τρομακτική φωτεινότητα και μάζες έως 300 φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του ήλιου μας, διπλάσια από ό,τι πίστευαν έως τότε οι επιστήμονες ότι είναι δυνατό να έχει ένα άστρο (ως μέγιστο όριο θεωρείτο μία μάζα 150 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας)
Επειδή πουθενά αλλού στο σύμπαν δεν είχαν βρεθεί τόσο λαμπρά και μεγάλα άστρα. Το γεγονός είχε έκτοτε δημιουργήσει ερωτήματα για την ορθότητα των επικρατουσών θεωριών σχετικά με τη δημιουργία των άστρων στο σύμπαν.
Τώρα, μετά από περίπου δύο χρόνια, νέες έρευνες, έρχονται να ρίξουν φως στο ζήτημα. Η απάντηση φαίνεται πως είναι σχετικά απλή: Όταν ζεύγη ελαφρύτερων άστρων βρίσκονται σε κοντινή τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, στο πλαίσιο ενός «σφιχταγκαλισμένου» αστρικού συστήματος με δύο άστρα και, κάποια στιγμή, υπό τη βαρυτική επίδραση και άλλων γειτονικών άστρων, αυτά τα δύο είναι πιθανό να συγκρουστούν μεταξύ τους, με κατάληξη τη συγχώνευσή τους, τότε είναι δυνατό να δημιουργηθεί τελικά ένα νέο άστρο με τόσο μεγάλη μάζα.
Το Νεφέλωμα της Ταραντούλας, όπου έχουν εντοπιστεί τα εν λόγω γιγάντια άστρα, είναι ένα νέφος αερίων και αστρικής σκόνης με διάμετρο 1.000 ετών φωτός, που βρίσκεται μέσα στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, τον τρίτο κοντινότερο γαλαξία στον δικό μας, σε απόσταση περίπου 160.000 ετών φωτός, που περιέχει γύρω στα δέκα δισεκατομμύρια άστρα.
Σχεδόν στο κέντρο του εν λόγω Νεφελώματος βρίσκεται το αστρικό σμήνος R136, που θεωρείται το πιο δραστήριο και πιο φωτεινό «βρεφοκομείο» άστρων σε ολόκληρη την «Τοπική Ομάδα» Γαλαξιών, η οποία περιλαμβάνει πάνω από 50 γαλαξίες, μεταξύ των οποίων και τον δικό μας. Ακριβώς σε αυτό το σμήνος ανακαλύφθηκαν τα τέσσερα απίστευτα μεγάλα άστρα.