Τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι πολύ διαφορετικά: σχιστά μάτια, μεγάλες μύτες, πλατιά σαγόνια, λακκάκια, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μας κάνουν ξεχωριστούς. Πώς όμως η εξέλιξη συνέβαλε στη διαμόρφωση τους και γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί.
Το σχήμα και η διαμόρφωση ενός ανθρώπινου προσώπου είναι πολύ πιο μεταβλητά, σε σύγκριση με άλλα μέρη του σώματος, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη. Τα γονίδια τα οποία έχουν συνδεθεί με τη δομή του προσώπου ποικίλλουν περισσότερο σε DNA σε άλλες περιοχές του σώματος.
Αυτό υποδηλώνει ότι οι δυνάμεις της εξέλιξης έχουν εστιάσει στην πολυμορφία του προσώπου, ίσως για να κάνουν τα άτομα πιο αναγνωρίσιμα στους άλλους ανθρώπους, σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Ένα άτομο μπορεί πραγματικά να επωφεληθούν από το να έχει ένα μοναδικό πρόσωπο» εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής Μάικλ Σίχαν, ένας μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Μπέρκελεϊ της Καλιφόρνιας: «Είναι σαν μία εξελισσόμενη ετικέτα».
Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, ο Σίχαν και οι συνεργάτες του ανέλυσαν μια βάση δεδομένων του Αμερικανικού Στρατού, που περιλαμβάνει δεκάδες μετρήσεις σε πρόσωπο και σώμα για χιλιάδες μέλη της υπηρεσίας του.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα περισσότερα μέρη του σώματος έχουν συνάφεια: Αν το χέρι ενός ατόμου είναι μεγάλο, είναι συνήθως και μακρύ. Τα μέρη του προσώπου,αντίθετα, δεν είναι προβλέψιμα: «Είναι σαν παιχνίδι Mix And Match. Οπως οι βαβουροπατάτες» αστειεύεται ο Sheehan.
Οι ερευνητές στη συνέχεια εξέτασαν τις αλληλουχίες του γονιδιώματος των 836 ατόμων της Ευρώπαϊκής, Αφρικανικής ή Ασιατικής καταγωγής από το πρότζεκτ με τα 1000 Γονιδιώματα, έναν ελεύθερα διαθέσιμο κατάλογο γενετικών πληροφοριών. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε 59 τμήματα του DNA στο παρελθόν που συνδέονται με τα χαρακτηριστικά του προσώπου.
Αυτοί οι κώδικες του DNA ήταν πιο μεταβλητή από ό, τι το υπόλοιπο γονιδίωμα, ακόμη κι από περιοχές που συνδέονται με το ύψος του ατόμου.
Αυτό το υψηλό επίπεδο γενετικής ποικιλότητας πιθανώς σημαίνει ότι εξελικτικές δυνάμεις συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ποικιλομορφίας των προσώπων. Εξετάστε ένα υποθετικό γονίδιο που κωδικοποιεί μία μεγάλη μύτη, σε σχέση με τις παραλλαγές του DNA. Αν μια μεγάλη μύτη ήταν επιβλαβής, τότε το γονιδίωμα θα είχε ξεριζωθεί με την πάροδο του χρόνου.
Αλλά αν η χρησιμότητα μιας μακράς μύτη εξαρτάται από το περιβαλλοντικό πλαίσιο, τότε τόσο βραχυπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες παραλλαγές θα εξελιχθούν γύρω από το γονιδίωμα, οδηγώντας σε μια πιο ποικίλο σύνολο γονιδίων.
Η αυξημένη γενετική ποικιλότητα είναι συνεπής με την ιδέα της εξελικτικής επιλογής για την μοναδικότητα του προσώπου, αλλά η εξήγηση είναι «σχεδόν οριστική». Η γενετική ποικιλομορφία θα μπορούσε εναλλακτικά να έχει προκύψει λόγω της πρόσφατης διασταύρωσης προηγουμένως διακριτών πληθυσμών, ή ακόμα και μόνο από τύχη, εξηγούν οι ερευνητές.