Ανάμεσα σε δυο δύσκολους, ακανθώδεις δρόμους υποχρεούται να επιλέξει ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες φαντάζει ως κατ' εξοχήν «μπαλαντέρ» του εξελισσόμενου πολιτικού πόκερ.
Συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ή άρνηση της συμμετοχής σε ένα τέτοιο σχήμα, με άμεσο επακόλουθο τη διεξαγωγή νέων εκλογών; Αμφότερες οι εκδοχές μόνο ζημιά δείχνουν να επιφυλάσσουν για τη Δημοκρατική Αριστερά, της οποίας ο αρχηγός, μιλώντας στην τηλεόραση του «Σκάι», απέκλεισε το πρώτο σενάριο. Οριστικά και τελεσίδικα; Αυτό θα το δούμε το πρωί της Δευτέρας, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών...
Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη Δευτέρα ασφαλώς θα ασκηθούν εντονότατες πιέσεις στον κ. Κουβέλη. Το τελευταίο που θα επιθυμούσαν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ είναι η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες. Σε αυτήν την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα ισχυροποιηθεί τόσο, ώστε θα καταστεί αδύνατος ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης, την οποία κάποιοι θα χαρακτήριζαν «υπεύθυνη» κι άλλοι – προφανώς οι περισσότεροι, βάσει των νέων εκλογικών και πολιτικών συσχετισμών - «μνημονιακή».
Ακόμη κι αν εισέλθουν στη Βουλή – με ξεχωριστά κόμματα ή συνεργαζόμενοι- ο Στέφανος Μάνος και η κυρία Μπακογιάννη, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η πιθανότατη ανάδειξή του σε πρώτο κόμμα, πιθανότατα θα έθετε ένα ανυπέρβλητο «στοπ».
Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι ο κ. Κουβέλης θα πρέπει να προετοιμαστεί – πολιτικά και ψυχολογικά- να υποστεί ένα «πρέσινγκ» διαρκείας, μέχρι τη Δευτέρα. Προηγήθηκαν βεβαίως οι εξ αριστερών πιέσεις: Όταν ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε ότι δεν σκόπευε να γίνει «Καρατζαφέρης της Αριστεράς», είναι προφανές ότι έριχνε το ... μπαλάκι στον αρχηγό της Δημοκρατικής Αριστεράς. Τόσο προφανές, ώστε ο ίδιος ο κ. Κουβέλης απάντησε οργισμένος σε αυτόν το χαρακτηρισμό.
Το τι επιφυλάσσει για τη χώρα, το Μνημόνιο, την οικονομία και την κοινωνία η τελική επιλογή του κ. Κουβέλη είναι ασφαλώς θέμα υποκειμενικών εκτιμήσεων. Αντιθέτως, η τύχη την οποία θα έχει σε εκάστη εκ των περιπτώσεων η ίδια η Δημοκρατική Αριστερά είναι παράμετρος που υπολογίζεται με τρόπους περισσότερο απτούς και κοινά αποδεκτούς.
Εάν ο κ. Κουβέλης υπαναχωρήσει από τη δήλωσή του στο «Σκάι» και προθυμοποιηθεί να συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, θα δει το κόμμα του να υφίσταται σοβαρότατους τριγμούς. Ήδη ο βουλευτής– και πρώτος σε «σταυρούς», ανάμεσα στους υποψηφίους του κόμματος - Γιάννης Πανούσης δήλωσε αντίθετος στο ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας της ΔΗΜΑΡ με τα δύο πάλαι ποτέ πανίσχυρα κόμματα, τα οποία την 6η Μαϊου έχασαν αθροιστικά 3,3 εκατομμύρια ψήφους!
Υπενθυμίζεται ότι η ΔΗΜΑΡ, από την προεκλογική ήδη περίοδο ήταν πεδίο αντιπαραθέσεων που είχαν ως αντικείμενο τη φυσιογνωμία του κόμματος και ειδικότερα τις σχέσεις του με το ΠΑΣΟΚ.
Ενδεικτικό ήταν το γεγονός ότι προεκλογικά αποχώρησε από το κόμμα και συντάχθηκε πάλι με το ΣΥΡΙΖΑ η Άννα Φιλίνη, κατηγορώντας τον κ. Κουβέλη πως μετέτρεψε τη ΔΗΜΑΡ σε ... στέκι παλιών στελεχών του «εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ». Ας σημειωθεί ότι κυρία Φιλίνη, η οποία δεν ανήκε στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αντιδήμαρχος Αθηνών και συνεργάζεται με τον κύριο Καμίνη. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί στη ΔΗΜΑΡ, εάν το κόμμα συγκυβερνήσει με τις δυνάμεις του αποδυναμωμένου δικομματισμού.
Ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη...
Σε αυτή την περίπτωση, για τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου της Αριστεράς ο κ. Κουβέλης θα είναι ο «Καρατζαφέρης της Αριστεράς», ο «Εφιάλτης» - κατά την έκφραση του Μανόλη Γλέζου. Ο άνθρωπος που θα έχει γίνει καταλύτης στο σχηματισμό μιας «αντιλαϊκής κυβέρνησης του 39%». Ο άνθρωπος που δικαίωσε τον – αποδιδόμενο σε αυτόν – σκωπτικό χαρακτηρισμό «ΠΑΣΟΚτσής με πολιτικά».
Ασφαλώς θα ξυπνήσουν και ... μνήμες από το 1989, όταν ο νυν αρχηγός της ΔΗΜΑΡ είχε γίνει υπουργός στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Πολλοί θα πουν πως «ο Κουβέλης κάποτε σφράγισε την πορεία του Μητσοτάκη προς την εξουσία και τώρα σώζει το Μνημόνιο». Από εκλογικής πλευράς, η ΔΗΜΑΡ θα αποφύγει μεν την άμεση, νέα εκλογική δοκιμασία, αλλά σε βάθος χρόνου η τύχη της προδιαγράφεται ζοφερή...
Τι θα συμβεί εάν ο κ. Κουβέλης επιμείνει στην άρνησή του να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ; Θα απαλλαγεί από όλα τα προαναφερθέντα. Η ΔΗΜΑΡ θα οδεύσει σε μία νέα εκλογική μάχη, τον Ιούνιο. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα μειωθεί το ποσοστό της, κάτω του 5%.
Δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη ΔΗΜΑΡ να ... ανασάνει το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η πολυσυλλεκτικότητά του. Το σχήμα του κ. Τσίπρα είναι τόσο ευρύ, ώστε καλύπτει το πολιτικό φάσμα από τις παρυφές της «ανανεωτικής Αριστεράς» μέχρι την «αντι- συστημική Αριστερά», τμήμα της οποίας τάσσεται -εκτός των άλλων- υπέρ της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη ή και την ΕΕ. Με όλο αυτό το ... εύρος του, ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει. Τα περιθώρια που μένουν στη ΔΗΜΑΡ δείχνουν περιορισμένα.
Τον κύριο Κουβέλη, έτσι ή αλλιώς τον περιμένουν ... βέλη. Μέχρι στιγμής δείχνει να προτιμά να αντιμετωπίσει τα βέλη που θα είναι λιγότερο «δηλητηριώδη» για το πολιτικό του προφίλ, ενδεχομένως και για την πολιτική του υστεροφημία. Τα υπόλοιπα, θα τα δούμε τη Δευτέρα.