Ο χρόνος μοιάζει να έχει «παγώσει» στο Kitsault, τη διασημότερη πόλη-φάντασμα του Καναδά.
Από το φρεσκοκουρεμένο γκαζόν μπροστά από τα σπίτια μέχρι τα τακτοποιημένα βιβλία στα ράφια των βιβλιοθηκών και τα καροτσάκια που περιμένουν τους πελάτες στην είσοδο του σούπερ-μάρκετ, όλα θυμίζουν ζωή. Μόνον που ουδείς μένει πια εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες στην κωμόπολη αυτή της Βρετανικής Κολομβίας, της δυτικότερης επαρχίας του Καναδά.
Και μπορεί στην ιστορία της ανθρωπότητας να μην είναι ασυνήθιστο να εγκαταλείπουν άνθρωποι κατά περιόδους τις εστίες τους, όπως συνέβη π.χ. με την πόλη Βορκουτά της Σιβηρίας. Αλλά το ανατριχιαστικό στην περίπτωση του Kitsault είναι η απίστευτη καθημερινότητα που αποπνέει ακόμα αυτή η πόλη-φάντασμα δεκαετίες ολόκληρες μετά την εγκατάλειψή της.
Στα διαμερίσματα των επτά πολυκατοικιών βλέπει κανείς πολυθρόνες σε σαλόνια με μοκέτα, τα κρεβάτια στα υπνοδωμάτια είναι καλοστρωμένα.
Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους το βλέμμα σκαλώνει στην παμπ “Maple Leaf” (το φύλλο σφενδάμου είναι έμβλημα της σημαίας του Καναδά), ακόμη κι ένα κοινοτικό κέντρο με πισίνα διαθέτει το Kitsault. Τίποτα δεν ρημάζει εδώ, η πόλη φαίνεται να περιμένει τους κατοίκους της. Μόνον που το αλλόκοτο σκηνικό θυμίζει ταινία θρίλερ.
Το μυστικό της πόλης φάντασμα
Το μυστικό της μυστηριώδους πόλης-φάντασμα είναι το μολυβδαίνιο, ένα μέταλλο που συμβάλλει στη σκληρότητα και βελτιώνει την αντοχή του χάλυβα στις υψηλές θερμοκρασίες. Χρησιμοποιείται επίσης σε κράματα, ηλεκτρόδια, καταλύτες, σε εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας και σε τμήματα πυραύλων και αεροσκαφών, ενώ έχει εφαρμογές ως υλικό σε ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές. Μολυβδαίνιο υπάρχει άφθονο στην περιοχή - αλλά ακόμη και τον περασμένο αιώνα δεν ήταν πολύ ελκυστική η ιδέα για τους εργάτες ορυχείων να εγκατασταθούν σε αυτοσχέδια καταφύγια για να το εξορύξουν.
Η εταιρεία Amax Canada είχε μια λαμπρή ιδέα: Έστησαν μια ολόκληρη κωμόπολη για τους εργάτες, με σπίτια, σχολεία, σούπερ μάρκετ, μια πόλη για 1.200 κατοίκους με πισίνα, εστιατόριο ακόμη και αίθουσα μπόουλινγκ. Όταν το ορυχείο άνοιξε ξανά το 1979, εργάτες μεακόμισαν μαζί με τις οικογένειές τους στην πόλη στα σύνορα με την Αλάσκα.
Άδηλο το μέλλον του Kitsault
Μόνον που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε η εταιρεία. Η τιμή του μολυβδαίνιου έπεσε κατακόρυφα, το ορυχείο έκλεισε και οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το Kitsault όσο γρήγορα πήγαν εκεί, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε πόλη -φάντασμα. Αλλά η Amax Canada δεν άφησε την πόλη να ερημώσει, επιστρατεύοντας έναν φύλακα που επιμελείται ακόμη και το γκαζόν και φροντίζει να είναι όλα εντάξει.
Το 2005 ο Αμερικανός ινδικής καταγωγής επιχειρηματίας Κρισναν Σουταντιράν αγόρασε την πόλη έναντι 5,7 εκατ. δολαρίων και μάλιστα ξόδεψε άλλα δύο για τη συντήρησή της. Έναντι μικρού εισιτηρίου μπορεί κανείς σήμερα να επισκεφτεί την πόλη-φάντασμα συνοδεία, βεβαίως, του φύλακα. Ωστόσο, το μέλλον του Kitsault παραμένει άδηλο. Μια πρόταση προβλέπει να χρησιμοποιηθεί ως τερματικός σταθμός για την εξαγωγή φυσικού αερίου από τη Βρετανική Κολομβία. Αλλά μέχρι να προχωρήσουν τα σχέδια η επίσκεψη στην κωμόπολη θα θυμίζει ένα ταξίδι στο χρόνο, μια επιστροφή στις αρχές της δεκαετίας του 1980…