Έσωσαν ζωές κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού. Τώρα, εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας, αντιμετωπίζουν απέλαση από την Ιρλανδία.
Η Λίλι έκανε το μεσημεριανό της διάλειμμα στο γηροκομείο του Δουβλίνου όπου εργάζεται, όταν ένας φίλος τηλεφώνησε για να την ενημερώσει, ότι είχε έρθει μια επίσημη επιστολή για αυτήν. Ζήτησε από το φίλο της να την ανοίξει και να τη διαβάσει δυνατά.
«Δεν έχετε πλέον άδεια παραμονής στο κράτος και πρέπει τώρα να επιστρέψετε εθελοντικά στη χώρα καταγωγής σας ή να απελαθείτε», ανέφερε η επιστολή, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Ισότητας της Ιρλανδίας. Της έλεγαν ότι είχε πέντε ημέρες για να ενημερώσει τις αρχές για την απόφασή της.
Μια πλημμύρα συναισθημάτων την κατέκλυσε μόλις άκουσε τα νέα, ενώ ήταν «χαμένη» μέσα από τα στρώματα του προστατευτικού εξοπλισμού της. Η Λίλι είπε ότι ήθελε να κλάψει, αλλά δεν άφησε τα δάκρυά της να τρέξουν.
«Έπρεπε να παραμείνω δυνατή για τους ενοίκους του γηροκομείου», είπε. «Έτσι, χαμογέλασα, αλλά μέσα μου, αυτό που ένιωθα, ήταν απίστευτα οδυνηρό», πρόσθεσε.
Η Λίλι - της οποίας το όνομα έχει αλλάξει για την ασφάλειά της , είπε ότι έφυγε από την πατρίδα της, τη Ζιμπάμπουε λόγω της δίωξης των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, και ήρθε στην Ιρλανδία το 2016.
Ήθελε να βοηθάει τους άλλους, έτσι σπούδασε κι έγινε βοηθός υγειονομικής περίθαλψης και βρήκε δουλειά σε ένα γηροκομείο πέρυσι, ελπίζοντας να σπουδάσει νοσηλευτική στο μέλλον.
Έχει εργαστεί στον οίκο ευγηρίας σε όλη την πανδημία του κορωνοϊού, παίρνοντας μόλις τρεις εβδομάδες άδεια, όταν μολύνθηκε και η ίδια από τον ιό, τον Απρίλιο.
Κοντά στην αρχή της πανδημίας, η Ιρλανδική Οργάνωση Νοσηλευτών και Μαιών ανέφερε ότι η Ιρλανδία είχε το υψηλότερο ποσοστό μόλυνσης Covid-19 μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη.
Μόλις ανέρρωσε, η Λίλι επέστρεψε στη δουλειά. Τους μήνες που ακολούθησαν, είπε ότι παρακολούθησε την ασθένεια να παίρνει τη ζωή μερικών από τους ηλικιωμένους που είχε φροντίσει. «Υπήρχαν τόσα πολλά άτομα που πεθαίνουν. Ήταν αφόρητο», είπε.
Τώρα, με την απέλαση, η Λίλι αισθάνεται ότι αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο με τη δική της θανατική ποινή. «Λένε ότι οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής, είναι οι ήρωες … αλλά πίσω από κλειστές πόρτες μας κυνηγούν και μας διώχνουν [στις χώρες από τις οποίες φύγαμε]», είπε.
Η επιστολή του Υπουργείου Δικαιοσύνης προς τη Λίλι - που εκδόθηκε τρεις εβδομάδες πριν η χώρα μπήκε σε δεύτερο εθνικό lockdown για να περιορίσει την αύξηση των λοιμώξεων και των θανάτων από τον ιό - κατέστησε επίσης άκυρη την άδεια εργασίας της Λίλι, αν και συνέχισε να εργάζεται.
Η περίπτωση της Κόνστανς
Άλλη μια εργαζόμενη στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, η Κόνστανς - το όνομα της οποίας έχει επίσης αλλάξει, καθώς φοβάται το ότι μιλάει, μπορεί να επηρεάσει την περίπτωσή της - εργάζεται σε διαφορετικό γηροκομείο, αλλά αντιμετωπίζει παρόμοια κατάσταση.
Το 2019, η αίτηση της Κόνστανς να παραμείνει στην Ιρλανδία, λόγω και πάλι της διάκρισης κατά της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ που λέει ότι αντιμετώπισε στη Ζιμπάμπουε, απορρίφθηκε. Όπως υποστηρίζει, της είπαν ότι η ιστορία της δεν έβγαζε νόημα, επειδή δεν «φαινόταν αμφιφυλόφιλη».
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ιρλανδίας δήλωσε στο CNN, ότι δεν ήταν πολιτική τους να σχολιάζουν συγκεκριμένες περιπτώσεις μετανάστευσης.
Σε μια άλλη δήλωση, το υπουργείο ανέφερε ότι ακολουθεί την καθοδήγηση της Ύπατης Αρμοστείας «σχετικά με τις αξιώσεις διεθνούς προστασίας που βασίζονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή / και την ταυτότητα του φύλου», και ότι η εκπαίδευση για τους εργαζομένους και τους ερωτηθέντες, είναι πολύ εμπεριστατωμένη και διεξάγεται σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες».
Το υπουργείο είπε ότι κάθε υπόθεση εξετάστηκε μεμονωμένα, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
«Αυτό διασφαλίζει ότι όσοι βρίσκονται σε ανάγκη της προστασίας μας μπορούν να τη λάβουν γρήγορα και να αρχίσουν να ξαναχτίζουν τη ζωή τους εδώ με μια αίσθηση ασφάλειας», ανέφερε.
Μετά την απόρριψη της αίτησής της για άδεια παραμονής στην Ιρλανδία, η Κόνστανς άσκησε έφεση για «ανθρωπιστικούς λόγους», μια διαδικασία που λαμβάνει υπόψη τον χαρακτήρα ενός ατόμου, τη συμπεριφορά του και τη φύση της σύνδεσής του με το κράτος.
Δεδομένης της μακροχρόνιας αφοσίωσής της στα πιο ευάλωτα άτομα της Ιρλανδίας - τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της πανδημίας και μια λαμπερή αναφορά από τον εργοδότη της, που ανέφερε ότι το έργο της ήταν απαραίτητο, η Κόνστανς δήλωσε αισιόδοξη ότι η έκκλησή της θα πετύχαινε.
Αντ' αυτού, έλαβε επιστολή στις 28 Οκτωβρίου, που ζητούσε την απέλασή της. Είπε ότι ένιωσε συντετριμμένη. Οι αναμνήσεις της σχετικά με τη δημόσια αλληλεγγύη της Ιρλανδίας για τους εργαζομένους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, νωρίτερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ξεθώριασε και αμαυρώθηκε.
«Εκατό χιλιάδες καλωσορίσματα»
Μιλώντας στο ιρλανδικό κοινοβούλιο τον Μάιο, ο τότε υπουργός Υγείας, Σάιμον Χάρις, αναγνώρισε τις συνεισφορές περίπου 160 μεταναστών εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.
Ο Χάρις χαιρέτισε τη συνεισφορά αυτών των εργαζομένων, μιλώντας για ένα "céad míle fáilte" - που σημαίνει «εκατό χιλιάδες καλωσορίσματα» - σε αυτούς τους μετανάστες εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.
Αλλά για όσους αντιμετωπίζουν την απέλαση, όπως η Λίλι και η Κόνστανς, τα καλωσορίσματα του, ήταν απλά λόγια του αέρα.
Στην έκθεσή του τον Αύγουστο με τίτλο: «Powerless: Experiences of Direct Provision During the Covid-19 Pandemic», το Ιρλανδικό Συμβούλιο Προσφύγων κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει στους μετανάστες εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και άλλους που εργάζονται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης «άδεια να παραμείνουν» ως «αναγνώριση στο έργο και τη συμβολή τους στην ιρλανδική κοινωνία».
Το CNN ρώτησε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Ισότητας, σε πόσους από τους περίπου 160 μετανάστες που εργάζονται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης της χώρας έχουν απορρίψει τις αιτήσεις ασύλου τους από την έναρξη της πανδημίας.
Αυτές οι πληροφορίες δεν έχουν ακόμη διατεθεί, αλλά το γεγονός ότι τουλάχιστον δύο εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης απειλήθηκαν με απέλαση εν μέσω ενός δεύτερου lockdown, αποτελεί ανησυχία για τις ομάδες δικαιωμάτων των μεταναστών.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης είπε στο CNN ότι «στο χρόνο που απαιτείται για να γίνουν οι σχετικές ρυθμίσεις εθελοντικής επιστροφής, θα ληφθούν υπόψη όλοι οι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών για ταξίδια που ο Covid-19 έχει δημιουργήσει».
Ανέφερε ότι η υπουργός Δικαιοσύνης, Έλεν Μακντέι, ζήτησε από τους αξιωματούχους της να «επανεξετάσουν την έκδοση αυτών των επιστολών» για τη διάρκεια των περιορισμών επιπέδου 5, οι οποίοι έχουν προγραμματιστεί να λήξουν την 1η Δεκεμβρίου.
«Ζωές σε κίνδυνο»
Ο Bulelani Mfaco, εκπρόσωπος του κινήματος των αιτούντων άσυλο στην Ιρλανδία (MASI), δήλωσε στο CNN ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης ήταν από καιρό «εχθρικό σε ανθρώπους από μεταναστευτικό υπόβαθρο», αλλά δεν περίμενε να «πέσουν τόσο χαμηλά» στη μέση μιας πανδημίας.
Ο Mfaco πρόσθεσε ότι πολλοί άλλοι μετανάστες εργάζονταν σε βασικούς ρόλους κατά τη διάρκεια της πανδημίας - στο λιανικό εμπόριο, ως φύλακες και ως καθαριστές - κάνοντας ό, τι μπορούσαν για να βοηθήσουν τη χώρα.
Το CNN μίλησε με δύο από αυτούς τους βασικούς εργαζομένους - έναν στον κλάδο των υπηρεσιών τροφίμων και έναν άλλο που εργάζεται ως φύλακας σε ένα κέντρο φροντίδας - που και οι δύο έλαβαν επιστολές αρνητικών αποφάσεων τις τελευταίες εβδομάδες.
Τον Μάιο, το Κίνημα των Αιτούντων Άσυλο κάλεσε την κυβέρνηση να αναγνωρίσει τις συνεισφορές τέτοιων βασικών εργαζομένων, λέγοντας ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης «μπορεί, πρέπει και πρέπει να κανονίσει τα άτομα χωρίς έγγραφα και να προσφέρει μακροχρόνια διαμονή σε όλους τους υπηκόους εκτός ΕΕ / ΕΟΧ» στο κράτος κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, ανεξάρτητα από την τρέχουσα κατάσταση μετανάστευσης
Τώρα, αυτό το μήνυμα αντηχεί στις αίθουσες του ιρλανδικού κοινοβουλίου, με μια χούφτα νομοθέτες, να παροτρύνουν την υπουργό Δικαιοσύνης να επανεξετάσει τη στάση της.
Την περασμένη εβδομάδα, σε μια παθιασμένη ομιλία, ο γερουσιαστής Eileen Flynn είπε ότι ήταν «απολύτως γελοίο» το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης αντιμετώπιζαν απέλαση, εν μέσω μιας πανδημίας.
«Αυτές οι γυναίκες έχουν θέσει τη ζωή τους σε κίνδυνο σε αυτήν τη χώρα. Εάν αυτό δεν δείχνει αποφασιστικότητα και δέσμευση σε αυτήν τη χώρα, τότε τι το δείχνει; … Αυτοί που ζουν εδώ, ανήκουν εδώ», είπε.
Τόσο η Λίλι όσο και η Κόνστανς, λένε ότι εργάζονται επί του παρόντος με τους δικηγόρους τους για να ασκήσουν έφεση ενάντια στην απειλή απέλασης. Η Κόνστανς είπε ότι ο εργοδότης της γνωρίζει την περίπτωσή της και συνεχίζει να υποστηρίζει την εργασία της στον οίκο ευγηρίας, ενώ η Λίλι ότι δεν έχει μοιραστεί τα νέα με τους διευθυντές της, παρά τον διαρκή φόβο ότι οι αρχές θα μπορούσαν να έρθουν και να την πάρουν ανά πάσα στιγμή.
Οι γυναίκες επιμένουν ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται. Πρέπει, λένε, γιατί η χώρα τους χρειάζεται.