Άγνωστες ιστορίες από την πιο διάσημη οικογένεια της Αμερικής, το περιστατικό που τον σημάδεψε και η επίσκεψη του Ντι Κάπριο στη Μύκονο. Ο Ντέμης Βαλκάνος στο iefimerida.gr
Από τα παιχνίδια στις αλάνες μιας μικρής επαρχιακής πόλης ο Ντέμης Βαλκάνος μετακόμισε στην αχανή μητροπολιτική περιοχή του Λος Άντζελες, αναζητώντας μια διαφορετική ζωή μακριά από βαρετές συμβάσεις. Δαμάζοντας αρχικά τα κύματα βρέθηκε να κολυμπάει στον Ειρηνικό ωκεανό και να επιβιώνει έπειτα από πολλές προσπάθειες σ΄ ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα μέρη του κόσμου.
Ο δρόμος προς την κατάκτηση του αμερικανικού ονείρου δεν ήταν εύκολος και στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού χρειάστηκε να αναμετρηθεί πρώτα με το πείσμα του για να καταφέρει να μπει στον κόσμο που ο ίδιος επιθυμούσε. Το νεαρό αγόρι που έφυγε με μια σανίδα surf από την Ερέτρια για να αναζητήσει μια πιο ενδιαφέρουσα ζωή στο L.A ξεκίνησε ως παγωτατζής διεκδίκησε μια θέση σερβιτόρου, πήρε προαγωγή ως μπάρμαν και στη συνέχεια αλλάζοντας ο άνεμος ακολούθησε τη σωματοφυλακή για να φτάσει στην καταξίωση: Αριάνα Γκράντε, Μπιγιονσέ και οικογένεια Καρντάσιαν είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που βρέθηκε στο πλευρό τους και μπήκε μπροστά για την ασφάλεια τους.
Το επόμενο βήμα στην καριέρα του ήταν να ανοίξει την δική του εταιρεία μαζί με τους συνεταίρους του, την Pentagon, όπου μοιράζουν το χρόνο τους μεταξύ Μυκόνου και Ντουμπάι, ενώ ετοιμάζει σχολή σωματοφυλακής όπου θα εκπαιδεύονται άτομα από κάθε μέρος του πλανήτη. Όλα αυτά φαντάζουν τόσο μεγάλα επιτεύγματα, όμως φαίνονται τόσο μικρά όταν η συζήτηση πηγαίνει στον έρωτα της ζωής του, την 5χρονη κόρη του.
Ένα καλοκαιρινό πρωί, έπειτα από αρκετές αλλαγές στις ημέρες και τις ώρες του τηλεφωνικού μας ραντεβού, καθώς βρίσκεται στη Μύκονο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσων, καταφέραμε να συντονιστούμε και να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το πώς αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα μέχρι τα τωρινά του επαγγελματικά σχέδια και τους επώνυμους πελάτες που ετοιμάζεται να υποδεχτεί στο νησί των Ανέμων.
Ντέμης Βαλκάνος: Η ζωή στην Ερέτρια και η απόφαση να φύγει για Λος Άντζελες
Τι αναμνήσεις έχεις από τα παιδικά σου χρόνια στην Ερέτρια;
Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια και νιώθω τυχερός που μεγάλωσα στη περιφέρεια. Οι δεκαετίες των 80s-90s που ήμουν εγώ παιδί ήταν εντελώς διαφορετικές σε σύγκριση με σήμερα γιατί η δική μου γενιά έζησε το παιχνίδι στην αλάνα, τα καλοκαίρια κάναμε ντουζ έξω με το λάστιχο. Οι γονείς μου είχαν μια από τις πιο γνωστές ταβέρνες στην Ερέτρια και μόνο την Κυριακή του Πάσχα τρώγαμε όλοι μαζί οικογενειακώς. Όλα τον υπόλοιπο χρόνο την περίοδο των γιορτών και το καλοκαίρι δούλευαν πάρα πολύ γιατί το μαγαζί ήταν πάντα ανοιχτό.
Δούλευες στην οικογενειακή επιχείρηση;
Να σου πω την αλήθεια το απέφευγα. Έβρισκα τρόπο να φεύγω και πιο πολύ έκανα δημόσιες σχέσεις φέρνοντας κόσμο στο μαγαζί. Στην αρχή δεν το καταλάβαιναν οι γονείς μου, αλλά μετά συνειδητοποίησαν πώς παίζει ρόλο. Ούτε εγώ, ούτε ο αδερφός μου τελικά δεν θέλαμε να ασχοληθούμε με την συγκεκριμένη δουλειά. Όταν χάσαμε τον μπαμπά μου, η μητέρα μου για μια δεκαετία κράτησε μόνη της το μαγαζί και τα έβγαλε πέρα περίφημα. Έπειτα δεν μπορούσε άλλο να είναι μόνη της, εγώ ήμουν στην Αμερική ο αδερφός μου στο Άμστερνταμ, οπότε αποφάσισε να το δώσει.
Στα 25 σου είχες τις δικές σου επιχειρήσεις, μία σταθερή σχέση και τελικά αποφασίζεις να τα αφήσεις όλα για να πας στην Αμερική. Πώς το πήρες απόφαση; Τι ήταν αυτό που σου έκανε «κλικ» για να τα παρατήσεις όλα και να φύγεις;
Πραγματικά έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου. Τρελάθηκα! Είχα φτιάξει δύο μαγαζιά, ένα cafe-bar και ένα internet cafe, τότε ήταν πολύ στη μόδα, και όλα πήγαιναν πάρα πολύ καλά σε σημείο που δεν είχα κανένα παράπονο. Ήμουν και πιτσιρικάς οπότε καταλαβαίνεις πως ένιωθα τυχερός. Από την άλλη, στη προσωπική μου ζωή είχα μια σχέση που πηγαίναμε σοβαρά. Η πρώην σύντροφος μου ήθελε να αρραβωνιαστούμε, να αγοράσουμε σπίτι και να κάνουμε οικογένεια. Ένα βράδυ σκεφτόμουν πώς θα ήταν η ζωή μου από εδώ και πέρα και μου φάνηκε πολύ βαρετή. Ήταν το «κλικ» που έγινε για να πάρω οριστικά την απόφαση να φύγω. Το επόμενο πρωί χώρισα. Εξήγησα στη πρώην σύντροφο μου πως θα φύγω γιατί δεν θέλω αυτό το μοντέλο ζωής, όμως η ίδια δεν μπορούσε να το καταλάβει και δεν το πίστευε μέχρι που έφυγα από την τόπο μου. Τα μαγαζιά τα έδωσα στον αδερφό μου, η μητέρα μου έλεγε πως είμαι τρελός και αναρωτιόταν που θα πάω και τι θα κάνω. Μέχρι οι γιαγιάδες και οι θείες μου έρχονταν για να με λογικέψουν, νόμιζαν όλοι πως έχω ψυχολογικά προβλήματα. Εκείνο το διάστημα πέρασα πολύ δύσκολα.
Από την Ερέτρια στο Λος Άντζελες. Πώς ήταν το πρώτο διάστημα εκεί; Τι έκανες, πώς τα έφερνες πέρα;
Ο λόγος που επέλεξα να πάω στο Λος Άντζελες ήταν γιατί στην Ερέτρια από μικρός έκανα surf οπότε πήγα με την προοπτική να ασχοληθώ με το αγαπημένο μου άθλημα και όπου με βγάλει. Θυμάμαι, όταν πήγα να νοικιάσω το πρώτο μου σπίτι και μου είπαν πως το ενοίκιο για ένα πολύ μικρό studio ήταν 2.700 ευρώ νόμιζα πως δεν έχω καταλάβει καλά το ποσό, ότι κάτι ακούω λάθος. Το πρώτο διάστημα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, με πολλά έξοδα και δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα. Για ένα 6μηνο πείναγα πάρα πολύ. Σκέψου πως με είχε πιάσει πονόδοντος και δεν είχα χρήματα να πάω σε γιατρό, με το ζόρι αγόρασα παυσίπονα γιατί δεν έβγαινα οικονομικά. Ούτε μπορούσα να ζητήσω χρήματα από την μητέρα μου μιας και είχαμε τσακωθεί που έφυγα. Έμεινα με τον πονόδοντο μου...
Μετά από ένα χρονικό διάστημα ένας φίλος μου βρήκε δουλειά σε παγωτατζίδιο, φορούσα το καπελάκι μου, την ποδιά μου και έβαζα μπάλες παγωτού. Μάλιστα, τους έλεγα «μην με βλέπετε εμένα έτσι έχω δικά μου μαγαζιά στην Ελλάδα» και μου απαντούσαν γελώντας «ναι, οκκ βάλε τώρα το παγωτάκι». Δεν με ένοιαζε καθόλου, εγώ ζούσα το όνειρο μου. Ξυπνούσα στις 6 πήγαινα για surf όλο το πρωί και στις 13.00 ξεκινούσα δουλειά. Έμεινα εκεί 8 μήνες.
Πώς από το παγωτατζίδικο έπιασες δουλειά σε εστιατόριο;
Ο manager του παγωτατζίδικου ήταν και σε ένα πολύ καλό εστιατόριο και κάθε μέρα τον ζάλιζα να με βάλει στο μαγαζί. Ήθελα να δουλέψω στο εστιατόριο γιατί είχα μάθει πως βγάζουν πάρα πολύ καλά tips. Να σου εξηγήσω κάπου εδώ πως όποιος δεν μιλάει άπταιστα την γλώσσα στην Αμερική απλά δεν τον χρειάζονται. Τα δικά μου αγγλικά ήταν μέτρια, παρόλο που είχα πάρει το lower. Αν μιλάς σπαστά τη γλώσσα κατευθείαν σε βάζουν στην άκρη, δεν θέλουν να σε προσλάβουν σε καλές δουλειές. Εμένα με πείσμωσε τόσο πολύ αυτό που έλεγα θα μάθω τόσο καλά τη γλώσσα με την σωστή προσφορά που δεν θα καταλαβαίνει κανείς πως είμαι Έλληνας. Πήγα σε κολλέγιο μόνο και μόνο για να βελτιώσω τη προφορά μου.
Μια ημέρα ένας βοηθός σερβιτόρου αρρώστησε και πήγα εγώ στη θέση του να την καλύψω. Μάλιστα, ο manager μου είχε τονίσει πώς μόνο για μια ημέρα θα δουλέψω στο εστιατόριο και θα επιστρέψω πίσω στο πόστο μου. Εκείνη την ημέρα πέταξα την ποδιά κι έτρεξα στο εστιατόριο. Είχα μεγαλώσει μέσα σε μαγαζί και γνώριζα τα πάντα πως λειτουργεί η κουζίνα, η σάλα. Στο μήνα επάνω έγινα σερβιτόρος και ξεκίνησα να εκπαιδεύομαι στη γευσιγνωσία, μελετούσα τις ποικιλίες κρασιών. Η δουλειά του σερβιτόρου στην Αμερική είναι πάρα πολύ δύσκολη και είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχει γνώσεις. Στη συνέχεια έγινα barman και όλα πήγαιναν πολύ καλά για τους επόμενους 6 μήνες.
Τελικά το πείσμα σε έκανε να ψαχτείς παραπάνω για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στο Λος Άντζελες;
Δύο γεγονότα που μου συνέβησαν στην Αμερική, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, με έκαναν να πεισμώσω πάρα πολύ και να μην τα παρατήσω. Πρώτα πείσμωσα όταν το αφεντικό του εστιατορίου ήρθε με είδε και είπε πως δεν κάνω για αυτή τη δουλειά. Όταν κάποιος μου λέει πως δεν κάνω τρελαίνομαι. Ένα παρόμοιο συμβάν είχα βιώσει και όταν ξεκινούσα με τη προστασία. Στα πρώτα μου βήματα με σύστησαν σε έναν σωματοφύλακα προκειμένου να με πάρει σε ένα τραγουδιστή και μπροστά σε όλους είχε πει πως δεν κάνω για το επάγγελμα. Αν δεν μου το έλεγε αυτό μπορεί τελικά να μην έφτανα ποτέ εδώ που είμαι σήμερα. Ένιωσα πως με εκείνα τα λόγια του με ταπείνωσε και τότε λέω «θα γίνω ο καλύτερος». Βέβαια, μετά από κάποια χρόνια τον ξανά συνάντησα όταν ήμουν με την Αριάνα Γκράντε, μιας και ο κύκλος των σωματοφυλάκων είναι στενός, και συνέχιζε να λέει πως δεν ξέρω. Από τότε μέχρι σήμερα δεν σταμάτησα ποτέ να εκπαιδεύομαι, να παρακολουθώ σεμινάρια. Μέχρι και σήμερα πάντα κάτι παρακολουθώ online.
Ο ανταγωνισμός στην Αμερική είναι τόσο μεγάλος όπου πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από σένα. Υπάρχει τόσος κόσμος που προσπαθεί να επιζήσει στο Λος Άντζελες και να ξεχωρίσει που έχουν μεγάλο πείσμα. Είμαι από αυτούς που έλεγα πως δεν θα σταματήσω ποτέ. Έζησα πολλές απογοητεύσεις, ζητούσα σε μικρότερη ηλικία δουλειά και δεν μου τις έδιναν γιατί δεν τους άρεσε το βιογραφικό μου. Όταν έκανα ένα πλούσιο βιογραφικό άρχισαν να με βλέπουν πιο σοβαρά και να μου προσφέρουν δουλειά.
Έφτασα σε τέτοιο σημείο που πλέον δίνω σεμινάρια στο Λος Άντζελες σχετικά με τη σωματοφυλακή και οι συνάδερφοι μου λένε πως είμαι από τους καλύτερους παγκοσμίως. Εγώ δεν θα το πω ποτέ αυτό για τον εαυτό μου. Υπάρχουν πάντα καλύτεροι και όλα αυτά τα χρόνια έχω γνωρίσει εξαιρετικούς και αξιόπιστους σωματοφύλακες. Οι σωματοφύλακες δεν είμαστε ψώνια, αντίθετα παρέχουμε μια υπηρεσία για να έχουν ασφάλεια οι πελάτες μας. Όταν φύγεις από τη λογική του δεν με νοιάζει να είμαι ο καλύτερος, αλλά με νοιάζει η ασφάλεια του πελάτη τότε αποδίδεις πολύ καλύτερα με διαφορά.
Η Αριάνα Γκράντε, η Μπιγιονσέ και η οικογένεια Καρντάσιαν
Πόσο σε βοήθησε ο σωματοφύλακας της Μπιγιονσέ; Έχετε ακόμα επαφές;
Ο Τζούλιους, ο οποίος συνεργάζεται πάνω από είκοσι χρόνια με τη Μπιγιονσέ, είναι ο μέντορας μου και ο άνθρωπος που με καθοδήγησε για δύο χρόνια πάνω στη σωματοφυλακή. Δεν ξέρω αν είδε κάτι σε μένα, αλλά ταιριάξαμε πολύ ως χαρακτήρες. Η πλειοψηφία των σωματοφυλάκων είναι εγωιστές, θέλουν να ξεχωρίζουν και ο Τζούλιους είναι ο μόνος που μου έλεγε «θέλω να γίνεις καλύτερος από μένα». Μου έδειχνε πάντα πράγματα και για μένα είναι το καλύτερο σχολείο. Πριν τον γνωρίσω ήμουν ο τέταρτος σωματοφύλακας, αυτός που ήταν πίσω, όχι μπροστά, και ο ο Τζούλιους μου έδειξε βήμα- βήμα πόσα ταπεινά πρέπει να προχωράμε καθώς και όλα τα μονοπάτια του επαγγέλματος. Εξακολουθούμε να έχουμε τακτική επικοινωνία και παραμένει ο μέντορας μου σε σημείο που ότι μου λέει το ακολουθώ πιστά. Είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην Αμερική. Γνωριστήκαμε όταν πήγα στην ομάδα σωματοφυλακής της Μπιγιονσέ, όπου έμεινα για δύο χρόνια, κι εκείνος μπήκε μπροστά, εγχύθηκε για μένα, και πήγα στην οικογένεια Καρτνάσιαν όπου έμεινα μαζί τους για 8 χρόνια.
Πόσα χρόνια συνεργάστηκες με την Αριάνα Γκράντε; Αλήθεια, πώς ήταν όταν τα φώτα της δημοσιότητας δεν ήταν στραμμένα πάνω της;
Με την Αριάνα Γκράντε συνεργαστήκαμε για ενάμισι χρόνο και ήμουν μαζί της σε παγκόσμια περιοδεία, μια υπηρεσία που είναι πάρα πολύ κουραστική. Στις περιοδείες ο κάθε καλλιτέχνης παρουσιάζεις το live του και την επόμενη μέρα φεύγουμε για άλλη χώρα. Εγώ όταν επισκεπτόμασταν ένα μέρος δεν πήγαινα στο ξενοδοχείο να ξεκουραστώ. Με το που φτάναμε κατευθυνόμουν αμέσως προς τον συναυλιακό χώρο, να ελέγξω πως είναι όλα στημένα, που θα κάθεται ο κόσμος και αν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος. Δεν υπάρχει πιο κουραστική υπηρεσία για έναν σωματοφύλακα για αυτό είναι κάτι που δεν θα το ξανακάνω. Όσο για την Αριάνα όταν τη γνώρισα ήταν στα ξεκινήματα της, πριν γίνει τόσο διάσημη και ο κόσμος την αγαπούσε. Έχουμε κρατήσει επαφές και ανταλλάσουμε μηνύματα σε γιορτές και γενέθλια. Όταν συνεργάστηκα μαζί της ήταν πολύ φιλική. Δεν ξέρω αν θα έρθει στη Μύκονο γιατί της αρέσουν διαφορετικά πράγματα, έχει άλλο life style.
Από την Αριάνα Γκράντε στη Μπιγιονσέ και από εκεί στην οικογένεια Καρντάσιαν. Πώς ήταν η ζωή με την συγκεκριμένη οικογένεια;
Η μία μέρα δουλειάς μαζί τους είναι μια βδομάδα κανονικής ζωής. Κάνεις τόσο πολλά πράγματα μέσα σε ένα μόνο 24ωρο που ένας φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί να μην τα ζήσει σε ολόκληρη τη ζωή του. Για να καταλάβεις θα σου πω μια απλή ημέρα της Κένταλ που ήμουν μαζί της τέσσερα χρόνια. Φεύγαμε το πρωί να πάμε στη Χαβάη για μπάνιο μιας και είναι το πιο κοντινό σε απόσταση αεροδρόμιο από το Λος Άντζελες. Επιστρέφαμε πίσω στο σπίτι και μετά από λίγο πετούσαμε για Σαν Φρανσίσκο προκειμένου να παρευρεθεί σε ένα πάρτι, όπου εκεί μπορεί κάποιον να γνώριζε να της έλεγε για ένα πάρτι που γίνεται στο Λας Βέγκας και φεύγαμε για εκεί. Από το πρωί θα επέστρεφα τα ξημερώματα στο σπίτι μου. Μάλιστα, η γυναίκα μου με ρωτούσε πώς ήταν η ημέρα και εγώ τι να απαντήσω με τόσα μέρη που γυρίζαμε μέσα σε μια μόνο ημέρα.
Θα ήθελα να μου πεις πώς είναι η καθεμία από τις αδερφές Καρντάσιαν- Τζένερ μιας και τις έζησες για 8 χρόνια.
Κιμ Καρντάσιαν: Η Κιμ αγαπάει πολύ την οικογένεια και τα παιδιά της φροντίζοντας να περνάει χρόνο καθημερινά μαζί τους. Αν και εργάζεται περίπου 16 ώρες την ημέρα προσπαθεί πάντα να βρίσκει χρόνο για να τον αφιερώσει στα παιδιά και είναι κάτι που εκτίμησα στην ίδια γιατί πολύ απλά δεν το κάνουν πολλές μαμάδες στο χώρο της show biz. Στη πλειοψηφία βλέπουν τα παιδιά τους το πρωί, τους δίνουν ένα φιλάκι, τρώνε πρωινό και μετά ξανά την επόμενη ημέρα. Η Κιμ είναι δίπλα τους. Στο γάμο της με τον Κάνιε Γουέστ ήταν ερωτευμένη και πραγματικά δεν ξέρω τι συνέβη και πήραν διαζύγιο. Θυμάμαι κάθε φορά που ο Κάνιε είχε περιοδεία στην Αμερική, την αγαπούσε τόσο πολύ, μόλις ολοκλήρωνε τη συναυλία έπαιρνε το learjet και επέστρεφε στο σπίτι του για να κοιμηθεί μαζί με την Κιμ. Ακόμα και όταν η εσωτερική πτήση ήταν 5 ώρες, δεν έμενε στο ξενοδοχείο, επέστρεφε στην οικογένεια του. Υπήρχε μεγάλη αγάπη μεταξύ τους και παραξενεύτηκα πολύ όταν αποφάσισαν να χωρίσουν.
Κόρτνεϊ Καρντάσιαν: Πρόσφατα παντρεύτηκε μετά από λίγους μήνες γνωριμίας, αλλά η ίδια είναι πάρα πολύ παρορμητική. Όταν ήταν μικρότερη τραβούσε πάντα τη προσοχή, ήταν η πιο όμορφη του σχολείου, μέχρι που βγήκε στη δημοσιότητα το βίντεο της Κιμ και εκτινάχτηκε η φήμη της. Από εκεί που η Κόρντεϊ ήταν το κέντρο της προσοχής έβλεπε πως πλέον δεν συμβαίνει αυτό.
Τα τελευταία χρόνια η Κένταλ και η Κάϊλι έχουν βγει πολύ δυναμικά μπροστά έχουν μεγάλο κοινό που τις ακολουθεί πιστά και φυσικά την νεολαία που είναι η επόμενη γενιά και το καταναλωτικό κοινό που τις ενδιαφέρει.
Κένταλ Τζένερ: Η μόδα ήταν πάντα το πάθος της από μικρή ηλικία και ήθελε να γίνει μοντέλο, αν και τον τελευταίο καιρό προτιμά να ασχολείται με τις δικές της επιχειρήσεις. Η Κένταλ φέρεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και όταν σβήνουν οι κάμερες, δεν είναι διαφορετική. Είναι αγοροκόριτσο και απολαμβάνει να πηγαίνει σε πάρτι με την παρέα της.
Κρις Τζένερ: Όσα χρόνια και να περάσουν η μαμά των κοριτσιών θα είναι πάντα στο επίκεντρο. Η Κρις δεν θα φύγει ποτέ από το προσκήνιο και είναι πολύ απαιτητική μιας και θέλει όλα να γίνονται με το δικό της τρόπο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο όλο αυτό που έχει καταφέρει. Η Κρις είναι ο εγκέφαλος πίσω από όλα αυτά. Με τις κόρες της έχει συνέχεια επαφές, μιλάνε καθημερινά και πάντα φροντίζει να βρίσκονται από κοντά.
Εκτός από το λαμπερό κομμάτι της δουλειά φαντάζομαι η δουλειά σου κρύβει πολλούς κινδύνους.
Φυσικά! Στην Αμερική είναι δύσκολα τα πράγματα γιατί κυκλοφορούν περίεργοι τύποι από αυτόν που μπορεί να σε ληστέψει για 8 δολάρια μέχρι γκάγκστερ και μέλη μαφιών. Θέλοντας και μη όταν έχεις να κάνεις με celebrities όλους αυτούς τους προσελκύεις. Πολλές φορές στη προσπάθεια τους να κάνουν χοντράδες ερχόμαστε εμείς αντιμέτωποι μαζί τους και αυτό είναι το μόνο δυσάρεστο κομμάτι της δουλειάς. Ένα μεγάλο ποσοστό είναι μανιακοί, τρελοί άνθρωποι που παρακολουθούν τα σπίτια των celebrities, προσπαθούν να μπούνε στους επαγγελματικούς του χώρους. Για παράδειγμα, η Κένταλ είχε αρκετούς που προσπαθούσαν να μπουν σε χώρους που έκανε fitting ή ήθελαν να της μιλήσουν όταν ήξεραν πως βρίσκεται στο vip χώρο ενός night club και πάντα όταν συμβαίνουν τέτοια περιστατικά είμαστε οι πρώτοι που μπαίνουμε μπροστά.
Όλοι με ρωτάνε για το glamorous κομμάτι της δουλειάς με τα φώτα της δημοσιότητας, τα πολυτελή ταξίδια και ξενοδοχεία, αλλά η συγκεκριμένη δουλειά έχει πολλά σκοτεινά πράγματα που δεν φαίνονται. Φυσικά για αυτά δεν θα μιλήσεις, δεν θα τα βγάλεις παραέξω, όμως υπάρχουν. Κατά καιρούς δεχόμαστε πολλές απειλές, τις οποίες ακούμε και τις αξιολογούμε, ανάλογα την περίσταση, τον άνθρωπο, γιατί η αστυνομία δεν είναι πάντοτε η καλύτερη επιλογή για πολλούς λόγους.
Αυτά τα προνόμια που βλέπουν κάποιοι δεν μπορείς να τα απολαύσεις την ώρα που είσαι στη δουλειά γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί κάτι να συμβεί. Το χειρότερο είναι όταν είμαστε αμυνόμενοι μέσα στο πλήθος και βγάλει ο άλλος όπλο και αρχίζει να πυροβολεί αυτόματα είμαστε σε θέση αντίδρασης εκεί βγαίνεις πάντα χαμένος, δεν μπορείς να κερδίσεις. Οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε μπροστά σε θέμα αντίληψης, να διαβάζουμε το περιβάλλον και να αξιολογούμε αναλόγως. Για αυτό λέω συχνά πως δεν χρειάζεται να είσαι 160 κιλά για να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα τείνουν οι σωματοφύλακες να είναι μεγαλόσωμοι που δεν είναι πάντα σωστό και οι περισσότεροι δεν είναι ευλύγιστοι, έχουν μόνο μπράτσα και νομίζουν πως αν βρίσουν ή φωνάξουν στον κόσμο θα γλιτώσουν καταστάσεις. Δυστυχώς, οι περίεργοι που κυκλοφορούν έξω δεν τους νοιάζει αν είσαι 160 κιλά.
Το άγριο περιστατικό που τον σημάδεψε
Έχεις φοβηθεί ποτέ για τη ζωή σου; Υπήρξε κάποιο περιστατικό που να σε έχει στιγματίσει τα χρόνια που ζούσες στην Αμερική;
Έχω φοβηθεί πάρα πολλές φορές για τη ζωή μου. Όταν είμαι με τον πελάτη είναι διαφορετικά γιατί υπάρχει ολόκληρη ομάδα. Έχω χάσει συνάδερφο που τον πυροβόλησαν όχι την ώρα της υπηρεσίας, αλλά είχε βγει στο ρεπό του. Έγινε μια παρεξήγηση και ξεκίνησαν πυροβολισμοί. Στην Αμερική είναι καθημερινό φαινόμενο σκέψου γίνονται περίπου 48 δολοφονίες την ημέρα. Αντίθετα, στην Ελλάδα όταν γίνεται ένας φόνος μπορεί να παίζει για μήνες στις ειδήσεις, εκεί μπορεί να μην το γράψει καν η τοπική εφημερίδα. Για αυτό λέω πως η Αμερική είναι ζούγκλα και δεν θέλω να μεγαλώσει εκεί την κόρη μου. Δεν μου παρέχει καμία ασφάλεια και βλέπεις τι γίνεται στα σχολεία, όπου οι γονείς φοβούνται να τα πηγαίνουν. Πλέον έξω από τα σχολεία δεν έχουν καν πινακίδες για να μην το γνωρίζουν. Αυτή η τρέλα υπάρχει μόνο στην Αμερική και ένας από τους λόγους που πληρωνόμαστε ακριβά είναι γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να χάσουμε τη ζωή μας.
Πλέον έχεις τη δική σου εταιρεία μαζί με τους συνεταίρους σου και βρίσκεσαι στη Μύκονο. Πώς είναι η ζωή σου στο νησί;
Η εταιρεία ήταν το επόμενο βήμα στην καριέρα μου και με τους συνεταίρους μου το έχουμε χτίσει πολύ σωστά. Αυτή τη περίοδο είμαι στη Μύκονο και δεν σου κρύβω πως είμαι πιο ήσυχος και απολαμβάνω τη δουλειά μου. Δηλαδή, θα απολαύσω το μεσημεριανό μου με ηρεμία και ταυτόχρονα ο πελάτης μου θα περνάει ευχάριστα με την παρέα του νιώθοντας ασφάλεια. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αυτοί οι μανιακοί που κυκλοφορούν στην Αμερική και κάθε στιγμή πρέπει να είσαι alert για να μην σκοτώσει τον πελάτη. Όσους έχουμε φέρει στο νησί το απολαμβάνουν, τους αρέσει και η Μύκονος έχει εκτοξευθεί γιατί πολύ απλά προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία ζητήσει ο πελάτης. Εννοείται πως αυτό πληρώνεται αναλόγως, όμως θα βρουν αυτό που ακριβώς επιθυμούν εκείνη τη στιγμή.
Ο Ντι Κάπριο έρχεται στη Mύκονο
Θα μου πεις κάποιους από τους επώνυμους πελάτες σου που θα επισκεφτούν το φετινό καλοκαίρι τη Μύκονο;
Αυτοί που θα έρθουν σίγουρα, εκτός απρόοπτου, είναι ο ΛεΜπρόν, ένας πολιτικός πολύ μεγάλο όνομα και μάλιστα θα είναι η μεγαλύτερη δουλειά σωματοφυλακής που έχει γίνει στην Ελλάδα και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, τον οποίο έχω δει δύο φορές μόνο από μακριά και φέτος θα έρθει ως πελάτης. Δεν ξέρω ακόμα τι απαιτήσεις έχει, συνήθως αυτά τα μαθαίνουμε μόλις έρχονται.
Μια τελευταία ερώτηση: Πώς είσαι ως μπαμπάς; Η κόρη σου σε κάνει ότι θέλει;
Είμαι πραγματικά ερωτευμένος με την κόρη μου, η οποία πλέον είναι πέντε χρονών και ζει στο εξωτερικό. Στα τέλη Μαΐου είχε έρθει μερικές ημέρες στη Μύκονο που ακόμα δεν είχε πολύ κόσμο, αλλά είδε ένα περιστατικό με έναν Ιταλό τουρίστα που ήταν μεθυσμένος και ούρλιαζε με αποτέλεσμα η μικρή να βάλει τα κλάματα. Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ με αυτό το περιστατικό που την επόμενη ημέρα την πήρα και φύγαμε για Ελαφόννησο. Πήγαμε εκεί απολαύσαμε τα μπάνια μας, παιχνίδι όλη ημέρα και περάσαμε φανταστικά. Κάνω υπομονή τους δύο επόμενους μήνες που θα τελειώσει η δουλειά και μετά θα είμαι συνέχεια μαζί της. Το χειμώνα που θα είμαι για πρώτη φορά στο Ντουμπάι, λόγω της εταιρείας μας, θα την έχω μαζί μου.