Το μυθιστόρημα «Αισθηματική αγωγή» (1869) του Γκυστάβ Φλωμπέρ μεταφέρεται στο θέατρο για πρώτη φορά στην Ελλάδα και κάνει πρεμιέρα στο Μέγαρο.
Στις θεατρικές πρεμιέρες της εβδομάδας ο σκηνοθέτης Παντελής Φλατσούσης παρουσιάζει από τις 15 Ιανουαρίου έως τις 2 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την παράσταση, «Αισθηματική αγωγή» που ανεβαίνει στο Υποσκήνιο Β΄ της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη.
Οι θεατρικές πρεμιέρες της εβδομάδας
Ποικίλες θεατρικές πρεμιέρες για όλα τα γούστα και ανάμεσά τους η νέα κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης από 17 Ιανουαρίου.
Στο τσακ, Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης
Η κωμική θεατρική παράσταση ΣΤΟ ΤΣΑΚ ! της Δήμητρας Παπαδοπούλου, μετά τη μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη, έρχεται στην Αθήνα στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης από τις 17 Ιανουαρίου για λίγες παραστάσεις. Πρωταγωνιστούν ο Κώστας Αποστολάκης, η Βάσω Γουλιελμάκη, ο Κρατερός Κατσούλης, ο Τόνυ Δημητρίου, η Δανάη Λουκάκη, η Ηλιάνα Γαϊτάνη, η Ροζαμάλια Κυρίου, η Κορίνα Θεοδωρίδου και ο Λάζαρος Βασιλείου και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Λύρας.
Ένα από τα πιο σύνθετα είδη κωμωδίας, η φάρσα, προσαρμόστηκε από τη Δήμητρα Παπαδοπούλου, με επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις κι επικαιροποιήθηκε πάνω στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Εκδοτικός οίκος Σεβαστού - Κούκου. Ο Απόστολος Σεβαστός ετοιμάζεται για ένα δείπνο στις οκτώ με τη σύζυγο του Βασιλική Σεβαστού και κάποιους εκδότες. Ο Τόνυ Κούκος πείθει τον συνέταιρο και φίλο του Απόστολο να του δανείσει το σπίτι του, όσο θα λείπει, για να βρεθεί με την παράνομη σχέση του. Λίγο πριν η Βασιλική έχει αναγκαστεί να παραχωρήσει το σπίτι στη φίλη της και σύζυγο του Τόνυ, Μαίρη Κούκου για την πρώτη δια ζώσης γνωριμία με νεαρό μέσα από γνωστή εφαρμογή γνωριμιών. Ο διακοσμητής του σπιτιού Τζέρυ, λίγο πριν ολοκληρώσει την ανακαίνιση του σπιτιού και η οικονόμος Γκρέτα έρχονται να συμβάλουν και εκείνοι με το δικό τους ύποπτο τρόπο στη διατάραξη της ισορροπίας του. Όλα καταρρέουν όταν λίγο πριν τις οκτώ - στο τσακ - εμφανίζεται απρόσκλητη η Μαργαρίτα Τσαμασφίρα Φουξ, η συντηρητική και επιτυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Χωράει κάποιος στο ντουλάπι ενός μπάνιου; Ταιριάζει το ροδακινί με το ακαζού; Πετυχαίνουν τα ραντεβού από το tinder; Πόσες χιλιάδες ευρώ απέδωσε το «Πι πι το παπί μου;» Τι συμβαίνει με την Alpha Bank; Ατέλειωτα ερωτήματα και ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις - στο τσακ - λίγο πριν την καταστροφή.
«Αισθηματική αγωγή» στο Μέγαρο Μουσικής
Με όχημα την αφηγηματικότητα αλλά και τη χρήση βίντεο, επιχειρεί πολλαπλούς παραλληλισμούς και διασταυρώσεις των ιστορικών συγκυριών, κατά τις οποίες εκτυλίσσεται το κείμενο του γάλλου συγγραφέα, με τη σημερινή εποχή.
Η μετάφραση είναι του Παναγιώτη Μουλλά. Η διασκευή έγινε από τον Παντελή Φλατσούση και την Παναγιώτα Κωνσταντινάκου, η οποία υπογράφει επίσης τη δραματουργία. Τον σχεδιασμό των σκηνικών και των κοστουμιών έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Τα βίντεο σχεδίασαν ο Μάριος Γαμπιεράκης και η Χρυσούλα Κοροβέση, ενώ οι φωτισμοί είναι της Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Την πρωτότυπη μουσική της παράστασης συνέθεσε ο Σταύρος Γασπαράτος. Στην επιμέλεια κίνησης και τις χορογραφίες, η Θεανώ Ξυδιά. Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Βαγγέλης Δαούσης, Χρήστος Διαμαντούδης, Γιώργος Κριθάρας, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Ντέμπορα Οντόγκ.
1840 Γαλλία. O νεαρός Frédéric Moreau [Φρεντερίκ Μορώ] ξεκινάει το ταξίδι της ενήλικης ζωής του, γεμάτος προσδοκίες και όνειρα. Στο κατάστρωμα του ποταμόπλοιου που τον μεταφέρει, αντικρίζει, σαν σε όραμα, εκείνη που φαντάζει η ιδανική γυναίκα.
1868 Ο μεσήλικας Frédéric Moreau έχει πλέον ηττηθεί, και κανένα από τα νεανικά του όνειρα δεν έχει εκπληρωθεί. Στον απολογισμό της ζωής που κάνει με τον παιδικό του φίλο, δεν έχει «ίσως» τίποτα να θυμηθεί.
Στις σελίδες της «Αισθηματικής αγωγής» (1869) του Gustave Flaubert, παράλληλα με την προσωπική ιστορία εξελίσσεται και η συλλογική, τα γεγονότα που πλαισιώνουν την επανάσταση του 1848, που τερμάτισε την Ιουλιανή Μοναρχία (1830-1848) και οδήγησε στη δημιουργία της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας (1848-1851), την οποία διαδέχτηκε αμέσως η Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852-1870). Με πλαίσιο τη μεταβατική αυτή περίοδο, εποχή κομβική όχι μόνο για τη Γαλλία, ο Flaubert αφηγείται, με ύφος ειρωνικό-σατιρικό, όχι απλώς έναν ανεκπλήρωτο έρωτα για μια παντρεμένη γυναίκα, αλλά και όλη τη διάψευση της γενιάς του σε έναν κόσμο αμφιλεγόμενο.
«Εκτός Ύλης reloaded» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Το βραβευμένο έργο «Εκτός Ύλης reloaded» του Κώστα Λεϊμονή, μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε στην Αθήνα πριν 8 χρόνια και το θριαμβευτικό φετινό ανέβασμα στη Θεσσαλονίκη, επανέρχεται ανανεωμένο και δυναμικότερο, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση στον ρόλο του Υπουργού. Πρεμιέρα 17 Ιανουαρίου.
Ένας βουλευτής, που έχει διατελέσει για χρόνια και Υπουργός ελληνικών Κυβερνήσεων, αποφασίζει να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να εγκαταλείψει μια για πάντα την πολιτική ζωή της χώρας. Έτσι, ετοιμάζεται να εκφωνήσει τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή, τη νύχτα της ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Έναν λόγο, που όμοιός του δεν έχει διαβαστεί ποτέ στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Αφού έχει αναλογιστεί τις πράξεις και κυρίως τις παραλείψεις του σε οικογενειακό και επαγγελματικό επίπεδο, εξομολογείται και παράλληλα απολογείται ενώπιον ενός λαού που τον πίστεψε, με την ελπίδα ότι –έστω και την τελευταία στιγμή–θα προλάβει να γίνει σύμμαχος της αλήθειας και υποστηρικτής μιας μεγάλης συγγνώμης, που έπρεπε να έχει ειπωθεί καιρό πριν.
Στον ρόλο του Υπουργού ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης. Μαζί του οι: Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Κωνσταντίνα Λάλλου, Θανάσης Καφενταράκης
«Γιαγιάδες» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Μετά τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων «ΚΑΤΑΜΑΤΑ» στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά (2024), ο Γιώργος Καλογερόπουλος και οι συνεργάτες του επιστρέφουν με μια παράσταση αφιερωμένη στο πιο αγαπημένο και συχνά ξεχασμένο πρόσωπο μιας οικογένειας, τη γιαγιά.
Μια παράσταση φτιαγμένη από ιστορίες για γιαγιάδες. Ιστορίες ομορφιάς, ανθρώπων, παράξενων πλασμάτων, νοσταλγίας, απόρριψης, μοναδικότητας, αγάπης, απώλειας, αποδοχής, πόνου, χαράς.
Μια γιαγιά στο μέτωπο του πολέμου πασχίζει να προσφέρει ασφάλεια και θαλπωρή στην οικογένειά της. Μια ανήμπορη γιαγιά, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, παλεύει με τις αναμνήσεις της. Μια σύγχρονη γιαγιά ανακαλύπτει τα οφέλη της τεχνολογίας και τα «μαγικά» φίλτρα του Instagram. Μια ηλικιωμένη ηθοποιός αναπολεί τους μεγάλους ρόλους που καθόρισαν τη ζωή και την καριέρα της. Μια εγκαταλελειμμένη γιαγιά στο δωμάτιο ενός γηροκομείου ξαναζεί τα τραύματα του παρελθόντος με φόντο μια θάλασσα που δεν έρχεται ποτέ. Η απίστευτη ιστορία μεταμόρφωσης και αποδοχής μιας ιδιαίτερης και πολύχρωμης γιαγιάς. Μια γιαγιά, αντιμέτωπη με το επερχόμενο φινάλε της, ξεφυλλίζει το άλμπουμ της ζωής της. Ένας εγγονός/σκηνοθέτης με σκηνικές οδηγίες τις αναμνήσεις απ’ τη δική του γιαγιά. Πρόσωπα και ιστορίες που συνθέτουν έναν ποιητικό φόρο τιμής στις γιαγιάδες του παρελθόντος, του παρόντος μα και του μέλλοντός μας.
Σύλληψη/Κείμενο/Σκηνοθεσία/Μουσική Επιμέλεια Γιώργος Καλογερόπουλος. Χορογραφίες Εύη Τσακλάνου. Παίζουν: Γιώργος Καλογερόπουλος, Βάσω Μανδύλη, Μαρία Μιχαηλίδου, Αιμιλία Ράπτη ,Μαρίνα Σωκράτη, Εύη Τσακλάνου. Φιλική συμμετοχή σε βίντεο Ελένη Γερασιμίδου. Από 17 Ιανουαρίου για τρία βράδια.
«HIV» στο θέατρο 104
«HIV»: Ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στο κείμενο του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία της Δήμητρας Κατσανίκα και ερμηνεία της Λίλας Παντελίδου κάνει πρεμιέρα στις 17 Ιανουαρίου στο Θέατρο 104
Ένας θεατρικός μονόλογος της Επίφανι Γκούντμαν, ενός μικρού κοριτσιού που γεννήθηκε στην Νιγηρία, απήχθη και έγινε θύμα trafficking, βρέθηκε σεξουαλική σκλάβα στις πιάτσες της Ευρώπης και αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 2013, δέκα μέρες μετά την προώθηση των προσωπικών της στοιχείων, καθώς και της φωτογραφίας της, στον Τύπο για «να ενημερωθούν οι πελάτες της πως έχει AIDS…».
Σημειώνει ο Θανάσης Τριαρίδης για το έργο. «Έγραψα το HIV στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας στις αρχές του 2017, υπό συνθήκες ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης, και θέλοντας να μιλήσω για τα ανυπολόγιστα (σήμερα περισσότερα από 40) εκατομμύρια των γυναικών του καιρού μας που απάγονται για να καταλήξουν μέσω του trafficking σεξουαλικές σκλάβες. Για την δική μου οπτική όλα αυτά δεν είναι τα εγκλήματα ενός ή εκατό αρχιδολοφόνων και των εφιαλτικών υπαλλήλων τους (εν προκειμένω: των διαφόρων μεγαλοσυμμοριών του trafficking)· είναι το έγκλημα όλων των κοινωνιών της Δύσης που αναδιέταξαν την καθημερινότητα των πολιτών τους, το παρόν και το μέλλον τους πάνω στη ρημαγμένη σάρκα των σκλαβωμένων γυναικών. Είναι το έγκλημα των προπατόρων μας και των συμπολιτών μας· και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το αίμα των δολοφονημένων, ακρωτηριασμένων, βασανισμένων, κομματιασμένων, σκλαβωμένων γυναικών του trafficking, πέφτει πάνω σε εμάς και στα παιδιά μας. Με άλλα λόγια, πιστεύω πως είμαστε ένοχοι – εγγόνια ενόχων και γεννήτορες ενόχων. Και πως δεν υπάρχει κανένας “Θεός” για να διαχειριστούμε μαζί του, με συμφωνίες και διαθήκες, ετούτη την ενοχή».
Η Επίφανι Γκούντμαν είναι φανταστικό πρόσωπο. Η ιστορία της είναι αληθινή.
Σουίνι Τόντ: Ο Δαιμόνιος Κουρέας της Fleet Street στο Ολύμπια
To μουσικό θρίλερ Σουίνι Τόντ: Ο Δαιμόνιος Κουρέας της Fleet Street, σε μουσική και στίχους του θρύλου του αμερικανικού μουσικού θεάτρου, Stephen Sondheim και κείμενο του Hugh Wheeler έρχεται από τις 17 έως τις 27 Ιανουαρίου 2025 στο ΟΛΥΜΠΙΑ, ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ», σε σκηνοθεσία και μουσική διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου, σκηνικά του Πάρι Μέξη, κοστούμια της Γιωργίνα Γερμανού και φωτισμούς της Στέλλας Κάλτσου.
Το ανατρεπτικό μιούζικαλ επιστρέφει στην καρδιάς της πόλης, στο Ολύμπια - Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», με ένα επιτελείο εξαίρετων λυρικών και εξειδικευμένων τραγουδιστών. Στον επώνυμο ρόλο ο βαρύτονος Χάρης Ανδριανός, ενώ στον ρόλο της συνεργού του, κας Λάβετ, η πρωταγωνίστρια στο χώρο του μιούζικαλ, Σία Κοσκινά. Συμμετέχουν η Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων.
Ο αστικός μύθος του SWEENEY TODD ξεκίνησε από τα βικτωριανά εβδομαδιαία έντυπα με το όνομα «penny dreadful» του Λονδίνου, για να βρει σύντομα το δρόμο του στη θεατρική σκηνή της εποχής, και στη συνέχεια στη μαυρόασπρη οθόνη του κινηματογράφου. Η ιστορία του φονικού κουρέα που σκότωνε τους πελάτες του με ξυράφι και κατόπιν τους προμήθευε στη συνεργό του κα Lovett, προκειμένου να γίνουν γέμιση για τις… πεντανόστιμες κρεατόπιτές της διασκέδαζε ή και τρόμαζε γενιές ανθρώπων.
Όσο μακάβριο κι αν ακούγεται αυτό το σενάριο, είναι τελικά το μαύρο χιούμορ αυτό που επικρατεί. Γιατί σε όλο αυτό το «παιχνίδι» με τις κρεατόπιτες, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει κάνεις στοιχεία καρτούν ή comic book. Φυσικά, η ουσία της ιστορίας του Sweeney δεν είναι οι κρεατόπιτες της κας Lovett, αλλά το κίνητρο που έδωσε στον κουρέα της Fleet Street o συγγραφέας Christopher Bond με το ομώνυμο θεατρικό του «μελόδραμα» του 1973, το οποίο αποτέλεσε και την αφορμή για τη δημιουργία του μιούζικαλ από τον Sondheim. O κατά Bond Sweeney είναι ένας κουρέας, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Benjamin Barker.
Ο Barker ζούσε ευτυχισμένος με τη σύζυγο του και τη νεογέννητη κόρη τους στην Fleet Street του βικτωριανού Λονδίνου. Ένας ανήθικος εκπρόσωπος της δικαιοσύνης, ο δικαστής Turpin, επιθυμώντας τη σύζυγό του Todd, κατόρθωσε να τον εξορίσει στην Αυστραλία με ψευδείς κατηγορίες. Ο Barker, 16 χρόνια μετά, δραπετεύει από τη σωφρονιστική αποικία στην οποία ζούσε έγκλειστος και επιστρέφει στο Λονδίνο με το νέο όνομα Sweeney Todd, με σκοπό να βρει την οικογένεια του και να πάρει εκδίκηση από τον δικαστή.
Μονόκλινο σε Μπουάτ στο θέατρο Αλκμήνη
Πώς μοιάζουν στ’ αλήθεια τα «τέρατα»; Πόσος πόνος μπορεί να κρύβεται σε μια αρρώστια με το εξωτικό όνομα Καζαμπλάνκα; Μπορεί να είναι κακοποιητικός ένας γοητευτικός επαναστάτης φιλόσοφος; Είναι η κατάθλιψη σαν μπουάτ με τραγούδια για κουλτουριάρηδες;
Μια γυναίκα παλεύει μανιασμένα με τους δαίμονες της, κακοποίηση, βιασμό, αυτοάνοσο, αναπηρία, ψυχική νόσο κι έναν έρωτα που τη σημάδεψε κυριολεκτικά. Όπλα της το χιούμορ, η ειρωνεία, ο αυτοσαρκασμός και οι γυναίκες της ζωής της, η μητέρα, η γιαγιά, η ψυχολόγος, οι φίλες της. Η ηρωίδα κατεβαίνει και τα επτά επίπεδα της προσωπικής της κόλασης, για να αναδυθεί σε μια εποχή νέων νικών. Το μαύρο εναλλάσσεται με το εκτυφλωτικό λευκό, το φως με το σκοτάδι. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης, όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό και η ατομική εξέγερση συναντάται με την κοινωνική. Το βίωμα της ηρωίδας γίνεται σημείο αναφοράς για κάθε γυναίκα που έχει βιώσει οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση, για κάθε άνθρωπο που παλεύει με την αρρώστια, τον αποκλεισμό και το στίγμα.
Το βιβλίο της Όλγας Στέφου «Μονόκλινο σε Μπουάτ» ζωντανεύει στη σκηνή Intermedia του θεάτρου Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Άννας Χατζησοφιά. Πρεμιέρα 18 Ιανουαρίου και κάθε Σάββατο 9.30 μμ και Κυριακή 9 μ.μ. Με τις: Ιφιγένεια Καραμήτρου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Ελένη Φίλιππα.
«Καπούτ» στο θέατρο Αλκμήνη
Καπούτ του Άλντο Νικολάι από σήμερα 13 Ιανουάριου στο Θέατρο Αλκμήνη, κάθε Δευτέρα & Τρίτη.
Ο Γιάννης Διαμαντοπουλος σκηνοθετεί ένα ξεχωριστό έργο του Ιταλού συγγραφέα Άλντο Νικολάι που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Αλκμήνη.
Το έργο εστιάζει με λεπτότητα και χιούμορ στα προβλήματα της τρίτης ηλικίας,που αν και αποτελούν μια πραγματικότητα της εποχής μας, έχουν απασχολήσει λίγο τη σύγχρονη δραματουργία. Mε διεισδυτική ματιά φωτίζει κόσμο των ηλικιωμένων, ένα κόσμο φαινομενικά απλό και ανέμελο, που όμως είναι γεμάτος μελαγχολία, βίαια πάθη, αδύνατες προσδοκίες, βαθιές απογοητεύσεις, φόβους και ανασφάλειες.
Μια υπέροχη παραβολή για τα γηρατειά, μια κωμωδία που εγείρει μια ολόκληρη σειρά προβληματισμών για τη συχνά σκληρή μοίρα των ηλικιωμένων στην κοινωνία μας. Ένα κείμενο, που εναλλάσσοντας την ελαφρότητα και την αφέλεια με στιγμές βαθιάς συγκίνησης, αφήνει το στίγμα του στον θεατή. Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Χάρης Εμμανουήλ Δημήτρης Πετρόπουλος , Άννα Πατζέλη