Η Βασιλική Βλάχου είναι η μοναδική Ελληνίδα που έγραψε σενάριο και πρωταγωνίστησε σε βρετανική ταινία, που παρουσιάστηκε στο 36ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Η ίδια μίλησε στο iefimerida.gr για τη πορεία της και τις δυσκολίες που συνάντησε μέχρι η ταινία να βγει στη μεγάλη οθόνη.
Στη τελετή λήξης του 36ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα η ταινία, βρετανικής παραγωγής, «Sparrow’s call» όπου με έκπληξη διαπίστωσα πως η Bill Vee, σεναριογράφος και πρωταγωνίστρια της ταινίας, είναι Ελληνίδα. Η Βασιλική Βλάχου, απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης, κατάφερε να διαπρέψει στο Λονδίνο, όπου ζει και εργάζεται τα τελευταία 12 χρόνια, κάνοντας ένα όνειρο πραγματικότητα: να δημιουργήσει τη δική της ταινία.
Η Βασιλική Βλάχου, Bill Vee στη βρετανική πρωτεύουσα, έχει σπουδάσει στο Θέατρο Τέχνης, έχει παίξει στο θέατρο, μεταξύ άλλων σε παράσταση του Σωτήρη Χατζάκη με πρωταγωνίστριες την Φιλαρέτη Κομνηνού και την Ταμίλα Κουλιέβα, έχει εμφανιστεί στις σειρές «Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα», «Κλινική» κρατώντας έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και σε άλλα αυτοτελή σήριαλ. Η ίδια έχει γράψει διαλόγους στη τηλεοπτική σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» -η συγκεκριμένη συνεργασία ξεκίνησε όταν τη περίοδο του lockdown είχε δημιουργήσει μια web σειρά με τίτλο «Sins of Solitude», η οποία είχε ανέβει στο British Comedy Guide κι έτσι βρέθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα να γράφει ιστορίες για το ζευγάρι από τη Θεσσαλονίκη.
Από την άλλη, η διεθνής σεναριογράφος και ηθοποιός, έχει δημιουργήσει 5 ταινίες μικρού μήκους, καταφέρνονταςνα αποσπάσει βραβεία, ενώ το πιο ξεχωριστό της επίτευγμα είναι η δημιουργία της πρώτης της ταινίας που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον περασμένο μήνα στην Ελλάδα. Να σημειώσουμε πως η Βασιλική Βλάχου είναι η πρώτη Ελληνίδα που έγραψε σενάριο και πρωταγωνίστησε σε ταινία βρετανικής παραγωγής.
Από το Θέατρο Κουν βραβευμένη σεναριογράφος και ηθοποιός στο Λονδίνο
Βασιλική, ας πιάσουμε την ιστορία σου από την αρχή. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική, τι σπουδές έχεις κάνεις και πώς βρέθηκες στο Λονδίνο;
Ήθελα πάντα να γίνω ηθοποιός, αλλά ως παιδί εκπαιδευτικών έπρεπε να περάσω οπωσδήποτε στο Πανεπιστήμιο – ήμουν υποχρεωτικά καλή μαθήτρια, δεν υπήρχε επιλογή πάνω σε αυτό. Για καλή μου τύχη πέρασα στη σχολή Θεατρικών Σπουδών, στο Καποδιστριακό, και στη συνέχεια έδωσα εξετάσεις σε δραματική σχολή όπου πέρασα στο Θέατρο Τέχνης. Ήμουν την τελευταία χρονιά που δίδαξε ο Κουγιουμτζής, στο ίδιο έτος με τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο, ο οποίος είναι εξαιρετικός ηθοποιός.
Τελειώνοντας τη σχολή, ο δάσκαλος μου Διαγόρας Χρονόπουλος μου έδωσε τον πρώτο μου ρόλο στη τηλεοπτική σειρά «Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα», ενώ στο θέατρο έπαιξα σε παράσταση του Σωτήρη Χατζάκη -«Ιφιγένεια Εν Αυλίδι» με την Ταμίλα Κουλιέβα και τη Φιλαρέτη Κομνηνού μια εμπειρία μοναδική γιατί παρουσιάστηκε στο θέατρο των Δελφών, το Ηρώδειο και σε πολλά ακόμα μεγάλα ανοιχτά θέατρα και σε παράσταση του Θεάτρου Νέου Κόσμου που πάντα κάνει πολύ καλές και προσεγμένες παραγωγές -ενδιάμεσα είχα παίξει και σε σειρές αυτοτελών επεισοδίων.
Κάποια στιγμή μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να φύγω για ένα χρόνο στο Λονδίνο ώστε να κάνω μεταπτυχιακό στο χοροθέατρο στο Trinity Laban. Ωστόσο η συγκεκριμένη σχολή δεν μου ταίριαξε, το κατάλαβα από τα πρώτα κιόλας μαθήματα, με αποτέλεσμα να σταματήσω και να είμαι στο Λονδίνο χωρίς να κάνω τίποτα.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα να γράψει σενάριο για ταινία και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στη πορεία
Πώς αποφασίζεις να μείνεις στο Λονδίνο και να μην επιστρέψεις πίσω στην Ελλάδα;
Ξεκίνησα να εργάζομαι ως entertainer στο Μουσείο της Μαντάμ Τισώ -έχει πολλούς ηθοποιούς που κάνουν το ίδιο εκεί - παράλληλα παρακολουθούσα σεμινάρια υποκριτικής με σκοπό να βρω έναν ατζέντη. Όταν βρήκα ατζέντη κατάφερα να κάνω κάποια διαφημιστικά, πέρασα από οντισιόν όπου έκλεισα μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές, έκανα θέατρο και έπαιξα σε ανεξάρτητες ταινίες. Μάλιστα, το 2012 έπαιξα σε μια θεατρική παράσταση και όλα ήταν ιδανικά με αποτέλεσμα να πιστέψω πως τώρα θα μου ανοιχτούν όλες οι πόρτες -είχα πρωταγωνιστικό ρόλο, τα χρήματα ήταν πολύ καλά, παίζαμε σε πολύ καλό θέατρο, κάναμε περιοδεία – αλλά τελικά δεν οδήγησε κάπου όλο αυτό. Έτσι, πιστεύοντας πως πλέον έχω κάνει τον κύκλο μου στο Λονδίνο, λέω «ήρθε η ώρα να φύγω, τελείωσε όλο αυτό». Κι εκεί έρχεται ο σκηνοθέτης, Tim Kent, ο οποίος με παρότρυνε να γράψω το δικό μου σενάριο. Στην Αγγλία είναι κάτι πολύ συνηθισμένο να γράψεις τη δική σου ιστορία, να βρεις λεφτά και να κάνεις μια ταινία μικρού μήκους.
Άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά τη πρόταση του παρόλο που δεν ήξερα πώς να γράψω σε μια άλλη γλώσσα -με τα σεμινάρια και την εξάσκηση είχα μάθει να παίζω στην Αγγλία – και τελικά μπήκα στη διαδικασία να γράψω τη πρώτη μου ταινία μικρού μήκους, «Two persons max»η οποία γυρίστηκε στα Pinewood Studios, από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά studios. Μάλιστα ο κινηματογραφιστής που είχα ήταν ο James Friend, ο οποίος το 2023 κέρδισε Όσκαρ για τη γερμανική ταινία «All quite on the Western Front».
Όταν έγινε αυτή η ταινία μικρού μήκους άλλαξε τα πάντα: πήγαμε σε φεστιβάλ, είχε απήχηση στον κόσμο και έτσι ξεκίνησε να φυτεύεται μέσα μου ο σπόρος για να κάνω μεγάλου μήκους ταινία. Ειλικρινά, δεν φανταζόμουν με τίποτα πόσο δύσκολο εγχείρημα θα ήταν αυτό -είχα πραγματικά άγνοια κινδύνου.
Πριν φτάσουμε στη μεγάλη μήκους ταινία το «Sparrow’s call», που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 36ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, η πέμπτη μου ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Testing Greta» κέρδισε στο Φεστιβάλ Δράμας. Ήταν η πρώτη φορά που είδα ελληνικό κοινό σε ταινία μου συγκινήθηκα πάρα πολύ και κάτι μέσα μου μετακινήθηκε -έτρεχαν όλα τόσο γρήγορα στο Λονδίνο που είχα ξεχαστεί με την Ελλάδα. Δυστυχώς, τότε δεν κατάλαβε κανείς ότι είμαι Ελληνίδα αν και είχα προσπαθήσει να εξηγήσω ότι είμαι Ελληνίδα και εργάζομαι στο εξωτερικό.
Πώς ήταν η εμπειρία να γράψεις σενάριο για κινηματογραφική ταινία και ποιες δυσκολίες συνάντησες ώστε να βάλουν χρήματα Άγγλοι επενδυτές προκειμένου να ξεκινήσουν τα γυρίσματα;
Παίρνει πολύ χρόνο για να γράψεις κινηματογραφικό σενάριο -στη δική μου περίπτωση δεν ήταν καν στη μητρική μου γλώσσα, ούτε εργαζόμουν χρόνια ως σεναριογράφος ώστε να έχω μεγαλύτερη εμπειρία και εξοικείωση. Έστελνα το σενάριο, έπαιρνα feedback, έκανα αλλαγές, το διαμόρφωνα και ξανά από την αρχή. Το σενάριο με δυσκόλεψε λιγότερο από τα υπόλοιπα, όπως το να βρω την ομάδα γύρω μου και φυσικά επενδυτές για να ξεκινήσει η ταινία. Όταν βρέθηκε η ομάδα ξεκίνησα με τον σκηνοθέτη να ψάχνουμε παραγωγό και το κυριότερο ανθρώπους που θα έβαζαν τα χρήματα τους -ήταν το δυσκολότερο βήμα. Ειδικά όταν θέλεις και να πρωταγωνιστήσεις η ίδια στην ταινία χωρίς να είσαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο είναι σχεδόν ανέφικτο να σου δώσουν χρήματα. Για να καταλάβεις, όλοι μου έλεγαν να πουλήσω το σενάριο, μου έδιναν πολύ καλά χρήματα, αλλά το συγκεκριμένο ήθελα να το κάνω εγώ -μου είχε γίνει εμμονή.
Για να καταφέρουμε με τον σκηνοθέτη να βρούμε επενδυτές κάναμε 3 pitching nights σε ιδιωτικές αίθουσες στο Λονδίνο -ουσιαστικά πουλάς το προϊόν σου και είναι κάτι που συνηθίζεται στην Αγγλία. Ήταν η πιο αγχωτική διαδικασία που πέρασα: έδειχνα τις δύο ταινίες μικρού μήκους που είχα γράψει, είχα πρωταγωνιστήσει και είχαν πάρει βραβείο, ο σκηνοθέτης εξηγούσε το όραμα του, είχαμε ετοιμάσει και trailer και τα παρουσιάζαμε μπροστά σε ευκατάστατους Άγγλους. Τελικά καταφέραμε να βρούμε επενδυτές για να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα.
Όλα ήταν έτοιμα, ήταν μια πολύ καλά στημένη και οργανωμένη παραγωγή, τα γυρίσματα θα γίνονταν στη Ρουμανία, για καθαρά οικονομικούς λόγους, και φτάνουμε την άνοιξη του 2020 που όλα μπαίνουν σε παύση λόγω του κορονοϊού. Δυστυχώς όλα κατέρρευσαν έχοντας τίμημα σωματικό, ψυχολογικό… Τελικά ξεκινήσαμε γυρίσματα στο Λονδίνο την επόμενη χρονιά, δηλαδή το 2021, και με αρκετές δυσκολίες, λόγω των περιορισμών, η ταινία κατάφερε να γίνει με τα χίλια ζόρια και εγώ να έχω φτάσει στα όρια μου. Ενάμιση χρόνο πήρε το post production με αποτέλεσμα η ταινία να ολοκληρωθεί το 2023. Έγιναν ιδιωτικές προβολές στο studio όπου και γυρίστηκε, πήραμε μέρος στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και αναμένουμε να ανακοινωθεί πότε θα γίνει η πρεμιέρα στο Λονδίνο και πού θα διανεμηθεί η ταινία.
Έχει υπάρξει άλλος Έλληνας/Ελληνίδα να γράψει και να πρωταγωνιστήσει σε ταινία βρετανικής παραγωγής παίρνοντας μέρος και στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου; Έχει γίνει κάτι ανάλογο;
Δεν νομίζω πως έχει γίνει ξανά κάτι ανάλογο και δεν το λέω καθόλου με έπαρση. Προτείνω αν κάποιος θέλει να το προσπαθήσει να το σκεφτεί πολύ καλά πριν το επιχειρήσει. Ήταν πολύ ψυχοφθόρα όλη η διαδικασία, αφού τώρα βλέπω ολοκληρωμένη την ταινία και αναρωτιέμαι πως έγινε!
Να γυριστεί μια ταινία έχοντας 10.000 ευρώ budget είναι εύκολο, όταν, όμως, θέλεις να τα κάνεις όλα επαγγελματικά δεν είναι τόσο εύκολο και χρειάζεται να έχεις πολύ γερό στομάχι. Εγώ για αυτό έμεινα 12 χρόνια στο Λονδίνο -πήγα για ένα χρόνο και έμεινα 12 χρόνια. Πλέον έχω φέρει τη βάση μου στην Αθήνα,ωστόσο εξακολουθώ να πηγαίνω για δουλειές και διατηρώ τον ατζέντη μου.
Ποιο είναι το επόμενο επαγγελματικό σου βήμα;
Θα με ενδιέφερε να παίξω σε μια καλή τηλεοπτική σειρά -τα τελευταία χρόνια γίνονται πολύ καλές και προσεγμένες δουλειές στην Ελλάδα. Δεν έχω αποκλείσει να γράψω τηλεοπτικό σενάριο για σειρά, υπάρχουν ιδέες και έχουν γίνει κάποιες κινήσεις και φυσικά με ενδιαφέρει το γράψιμο σεναρίου στο Λονδίνο -δεν το αφήνω. Η προτεραιότητα μου είναι να παίξω σε ελληνική σειρά και φυσικά να κάνω θέατρο. Πριν λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η παράσταση που έπαιζα «Φοβάμαι ταυρομάχε» σε σκηνοθεσία Άννα Βαγενά, στο θέατρο Μεταξουργείο.
Οπότε ανάμεσα στη σεναριογράφο και την ηθοποιό ποια ιδιότητα έχει προτεραιότητα;
Θέλω πολύ να παίξω σε τηλεοπτική σειρά – το γράψιμο δε χάνεται.