Αναμφισβήτητα ο Αργύρης Ξάφης είναι από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες ηθοποιούς.
Τιμημένος με το βραβείο Χορν, παιδί του Εθνικού θεάτρου, με θητεία στις ζηλευτές μέρες του θεάτρου Αμόρε, κάθε του ρόλος και μία είδηση για το κοινό.
Ο Αργύρης Ξάφης είναι πλέον ένας από τους θαμώνες του Hotel Éternité.
Είναι το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού που ανεβαίνει στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ύστερα από ανάθεση του Εθνικού. Βασικοί ήρωές του είναι οκτώ εργαζόμενοι σε ένα ξενοδοχείο
Ο Αργύρης Ξάφης ξύρισε τα γένια, έχασε αρκετά κιλά και μπήκε στο «Hotel Éternité». «Ενα ξενοδοχείο όπου ο χρόνος παγώνει. Είναι ευκολότερα διαχειρίσιμη η ζωή έτσι; Αυτό επιδιώκουν οι ένοικοι του ξενοδοχείου και εμείς κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για την πιο αληθοφανή ψευδαίσθηση! Εξάλλου το Hotel Éternité δεν είναι ένα φθηνό ξενοδοχείο» αναφέρει ο Αργύρης Ξάφης μιλώντας στο iefimerida.
«Η ιστορία του Hotel Éternité είναι ή ιστορία ενός ξενοδοχείο στο οποίο καταλύουν άνθρωποι με ξεχωριστή σχέση με το χρόνο του οποίου την διαχείριση παραχωρούν. Η ιστορία ξετυλίγεται από την οπτική των εργαζομένων στο ξενοδοχείο αυτό με έναν μοναδικά λυρικό-κωμικό και εντέλει τραγικό τρόπο, υπό την έννοια της προτίμησης στην ψευδαίσθηση που έχει ο άνθρωπος ενάντιο στον μόνιμό του φόβο της φθοράς».
Ο ρόλος σας; Μία φράση του ήρωά σας που κρατάτε; «’Η ίδια η φύση είναι αφύσικη’ είναι ίσως και το μότο πάνω στο οποίο έχει χτιστεί το εγχειρίδιο λειτουργίας του ξενοδοχείου. Εγώ είμαι ίσως ο άνθρωπος που έφερε την πιο επιστημονική τεχνογνωσία στο ξενοδοχείο, βελτιώνοντας τις μεθόδους διαχείρισης του χρόνου και της καλής κατάστασης των πελατών, είμαι γιατρός και γνωρίστηκα με την ιδιοκτήτρια και διευθύντρια του ξενοδοχείου σε μια στιγμή προσωπικής κατρακύλας στην οποία αυτή με κράτησα και κατάφερα να ορθοποδήσω, όντας όμως πια εξαρτημένος απ’ αυτήν. Και την αγάπη της».
Αν μπορούσατε και εσείς να παγώσετε το χρόνο σε ποιο γεγονός θα σταματούσε; «Λατρεύω το πέρασμα του χρόνου και την δημιουργικότητα που εμφυσά η συνεχής απώλειά του. Μου αρέσει επίσης το ότι έχω στιγμές να νοσταλγώ και να επιθυμώ, κάπως σημαίνει ότι μερικά πράγματα είχαν νόημα».
Αργύρης Ξάφης: Η καλλιτεχνική μου ενηλικίωση γεννήθηκε στο Αμόρε
Τι κρατάτε από τη θητεία σας στο Εθνικό και τη σχολή του, τι κρατάτε από το Αμόρε; «Δεν έχω μεγάλη θητεία στο Εθνικό, είναι η δεύτερη φορά που παίζω σε σκηνή του Εθνικού θεάτρου. Στο Αμόρε, ναι, είχα μεγάλη «θητεία» και η καλλιτεχνική μου ενηλικίωση και ανάγκη συνύπαρξης γεννήθηκε εκεί και αυτό δεν θα το αφήσω ποτέ να φύγει».
Που έχετε αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες, σε θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφο; «Στο θέατρο έχει χρειαστεί να κάνω τα μεγαλύτερα εσωτερικά και εξωτερικά άλματα καθώς η αίσθηση του παρόντος είναι ισχυρότερη. Και του επείγοντος στο να προχωρήσεις παρακάτω ή να αφεθείς στο τίποτα».
Ήταν παιδικό όνειρο το θέατρο; «Όχι, δεν υπήρξε ποτέ για μένα όνειρο το θέατρο. Κατάλαβα πολύ αργότερα ότι ήταν και εξακολουθεί να είναι μια φυσική ανάγκη μου. Όπως η ανάγκη να συνυπάρχεις με άλλους ανθρώπους, όπως η ανάγκη για αγάπη και τρυφερότητα ή οτιδήποτε θεωρεί ο καθένας ως τέτοια».
Αργύρης Ξάφης: Δεν είναι στόχος η Επίδαυρος
Επόμενη θεατρική δουλειά; «Ως ηθοποιός στο συγκλονιστικό «Μάκιναλ» της Σόφι Τρέντγουελ στην Κεντρική Σκηνή του Νέου Κόσμου την άνοιξη και ως σκηνοθέτης στο «Έτσι πεθαίνουμε» του Κρίστοφερ Μπρετ Μπέιλι στο Skrow, ένα προζάτο ποίημα που με πολύ τρέλα θα δουλέψουμε με μια ομάδα πρώην μαθητών μου και τώρα πια συναδέλφων».
Είναι επιθυμητό / στόχος, η Επίδαυρος για τα καλοκαίρια; «Όχι δεν είναι στόχος η Επίδαυρος κάθε καλοκαίρι για μένα. Γι’ αυτό και δεν το κάνω συχνά. Είναι Ολυμπιακοί Αγώνες η Επίδαυρος και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται».
Τι θα λέγατε στους νέους που θα ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί; «Μπράβο! Γιατί πια ξέρουν που πάνε, τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Και θέλει φοβερό θάρρος να το τολμάς με αυτή τη γνώση».
Αν δεν είχατε γίνει ηθοποιός, τι θα κάνατε σήμερα; «Δεν ξέρω. Πραγματικά, ιδέα δεν έχω».
Hotel Éternité το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός / Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη / Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα / Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος / Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου / Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Παπαδόπουλος
Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Δέσποινα Γιαννοπούλου , Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Κατσιαδάκη, Χρήστος Κραγιόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Χριστίνα Μαξούρη, Αλεξία Μπεζίκη, Αργύρης Ξάφης
Φωτογράφος παράστασης: Κωστής Σωχωρίτης