H αυθεντική ιταλική τρατορία στο Παγκράτι που συνδυάζει αρμονικά την αυθεντική ιταλική νοστιμιά, τα ποιοτικά υλικά και τις καλές τιμές. Δοκιμάσαμε το μενού της και μοιραζόμαστε τις εντυπώσεις μας.
Τι είναι στ΄ αλήθεια μια τρατορία; Μια αυθεντική ιταλική «ταβέρνα», που δεν είναι ούτε εστιατόριο ούτε οστερία, με νοστιμιά και χαμηλές τιμές όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τίμια πιάτα με ζυμαρικά και πίτσα. Πόσο πολύ έχει κακοποιηθεί στην Ελλάδα ο όρος αυτός με εστιατόρια που τον χρησιμοποιούν καταχρηστικά σερβίροντας ιταλικό φαγητό σε τιμές που φλερτάρουν με το fine-dining;
Σκεπτόμενοι όλα αυτά, δύο λάτρεις της ιταλικής κουζίνας -δυο ταξιδευτές που έχουν περάσει άπειρες στιγμές στην Ιταλία περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές της Ρώμης, του Μιλάνου, της Σικελίας, της Φλωρεντίας και της Νάπολης αναζητώντας τη γνήσια, αυθεντική νοστιμιά που ευφραίνει την ψυχή-, δημιούργησαν πριν από περίπου έξι χρόνια μια μικρή τρατορία στην οδό Αρχελάου στο Παγκράτι.
Εδώ, θα μπορούσαν πλέον να μοιραστούν τις γευστικές συγκινήσεις που είχαν απολαύσει οι ίδιοι, αλλά και τις αυθεντικές συνταγές που τους είχαν χαρίσει φίλοι τους Ιταλοί σεφ στα ταξίδια τους. Η Βασιλική Παπαθεοδώρου και ο σύντροφός της, ο δημοσιογράφος Μανώλης Αναγνωστάκης, έφτιαξαν την τρατορία Santa Lucia θέλοντας να προσφέρουν στο αθηναϊκό κοινό ένα γνήσιο, τίμιο μαγαζί που θα σερβίρει καλό ιταλικό φαγητό σε τιμές που θα καλύπτουν μεν το food cost των εξαιρετικών ποιοτικών υλικών που χρησιμοποιούν στην κουζίνα τους, αλλά που θα μπορεί αυτό να είναι προσιτό σε όλους.
Ο συνδυασμός αυτός είναι δύσκολος, θέλει αριστοτεχνικούς χειρισμούς και κυρίως αγάπη. Η ισορροπία στη σχέση μεταξύ ποιότητας και τιμής θέλει αυτό που οι Έλληνες λέμε «μεράκι», κι αυτό στην αυθεντική τρατορία Santa Lucia φαίνεται κυριολεκτικά στο πιάτο.
Σαφάρι στην Ιταλία για δοκιμασμένες συνταγές και αγνά υλικά
«Ό,τι βρίσκουμε στα ταξίδια που κάνουμε εμπλουτίζει το μενού μας», λέει στο iefimerida η Βασιλική Παπαθεοδώρου, προσφέροντάς μας μια σαλάτα caprese με mozzarella di bufala, τσέρι ντοματίνια, φρέσκο βασιλικό και εξαιρετικό ελαιόλαδο. «Τα κλασικά μας πιάτα παραμένουν, αλλά ακολουθώντας την εποχικότητα αλλάζουμε κάποια υλικά», συμπληρώνει.
«Τα υλικά οδηγούν την κουζίνα. Εμείς εδώ επενδύουμε σε ό,τι πιο αγνό και εξαιρετικό εντοπίσουμε. Αυτό θέλουμε να μας διαφοροποιεί: η ποιότητα των υλικών», εξηγεί ο Μανώλης Αναγνωστάκης. «Για να καταλάβεις θα σου πω μια ιστορία: Πριν ανοίξουμε ήρθε εδώ ένας βοηθός του μάγειρα κουβαλώντας την πρώτη μέρα ένα πεντάκιλο ηλιέλαιο. Τον ρωτάω, τι είναι αυτό; Λάδι, απαντά. Πάρ' το και πήγαινέ το σπίτι σου», λέει γελώντας.
Στην ανοιχτή κουζίνα άλλωστε φαίνονται όλα. «Το αγνό ελαιόλαδο από το Κολυμπάρι Χανίων που χρησιμοποιούμε έχει οξύτητα 0,2%, τα τυριά μας στα πλατό είναι τριετούς ωρίμανσης. Η ρικότα που χρησιμοποιούμε είναι Σικελίας, η παρμεζάνα είναι 24 μηνών, ο ανθός βουτύρου είναι από μια μικρή φάρμα που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα, ενώ τα λαχανικά και τα μυρωδικά από μικρούς παραγωγούς σε χωριά της Κρήτης», εξηγεί ο Μανώλης. «Φτιάχνουμε το δικό μας πέστο. Όλες οι παρασκευές γίνονται εδώ στην κουζίνα μας: από τις σάλτσες μέχρι τη χειροποίητη ζύμη», επισημαίνει η Βασιλική.
Η συνταγή του πέστο όπως και όλες οι αρχικές συνταγές στο μενού της Santa Lucia, τις έχουν δώσει στον Μανώλη Αναγνωστάκη διάσημοι σεφ, μεταξύ των οποίων oι βραβευμένοι με αστέρια Michelin σεφ Vito Mollica και Massimo Bottura. «Ταξιδεύοντας πολύ συχνά στο Μιλάνο, για το ταξιδιωτικό περιοδικό Voyager που βγάζαμε τότε, συναντούσα τον Μποτούρα. Από δημοσιογραφική περιέργεια, δοκιμάζοντας κάθε πιάτο που έφτιαχνε, του ζητούσα τη συνταγή. Αυτός μου εξήγησε τον τρόπο να φτιάχνω νόστιμο, αυθεντικό πέστο. Σε ένα ταξίδι στο Four Seasons της Φλωρεντίας ο Μολίκα μου έδωσε όλες τις συνταγές που χρησιμοποιήσαμε με τη Βασιλική ως βάση για το μενού μας στο Santa Lucia, χρόνια μετά», εξηγεί ο ίδιος.
Tι να δοκιμάσετε
Η Santa Lucia, θέλει να μιλάει με τις γεύσεις. Η διακόσμηση του χώρου είναι η κλασική, λιτή διακόσμηση μιας αυθεντικής ιταλικής τρατορίας που θα βρεις σε κάποιο σοκάκι στη Νάπολη ή τη Ρώμη, αλλά με δημιουργικά twists, όπως ο συνδυασμός των τραπεζιών που έχουν ντυθεί με φύλλα χρυσού, με τις κλασικές καρέκλες καφενείου. Στα κάγκελα του παταριού στηρίζεται μια μεγάλη εκτυπωμένη σε καμβά φωτογραφία της Κλαούντια Καρντινάλε που κρατά ένα πιάτο με λαχταριστά σπαγγέτι μπροστά από το χυμώδες, θεϊκό μπούστο της.
Πλεξούδες με σκόρδα και γιρλάντες λιαστής ντομάτας, βάζα με πέστο, τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο της Αρχελάου και μια μικρή αστική ζούγκλα με πολλά φυτά στον πεζόδρομο, πλάι στο μαγαζί, ολοκληρώνουν το σκηνικό.
Στο δικό μας δείπνο προσανατολιστήκαμε σε πιάτα με ζυμαρικά και σε ιταλικές νοστιμιές φτιαγμένες με μια απίθανη ζύμη που είναι νόστιμη και εθιστική.
Ξεκινήσαμε με ένα Aperol και ένα πλούσιο πλατό με εξαιρετικά ιταλικά και ελληνικά τυριά αργής ωρίμασης και αλλαντικά, σπιτική μαρμελάδα, κριτσίνια, ντοματίνια και υπέροχο αποξηραμένο κίτρο.
Το ψωμί από προζύμι έρχεται ζεστό, φρυγανισμένο με δύο ντιπ στο πλάι: μια φοβερή μους από τη Τοσκάνη με ξινότυρο (formaggio acido) και με γιαούρτι και ένα ντιπ pappa al pomodoro με βάση τη ντομάτα.
Aπό σαλάτες δοκιμάσαμε τρεις: Την αυθεντική caprese με βουβαλίσια μοτσαρέλα.
Μια πράσινη δροσερή σαλάτα από την Καλάβρια με αποξηραμένο βιολογικό βερίκοκo, μεσκλάν, κόκκινη ρόκα, φιστίκι, καρύδι, κολοκυθόσπορο, νιφάδες παλαιωμένης γραβιέρας, παξιμάδι και μια ανάλαφρη σως πορτοκαλιού.
Και τη γεμάτη αρώματα και νοστιμιά Zucchine -μια σαλάτα σκέτη ανεμελιά σαν καλοκαιρινό φιλί μέσα στην καρδιά ενός κατάφυτου μποστανιού της Μεσογείου- με σπαγγέτι κολοκυθιού, ξινή ricotta, αμπελοφάσουλα, άνηθο, ξύσμα λεμονιού, ρόδι, πέστο, πέρλες ξυδιού και δημητριακά. Την ερωτεύθηκα τόσο που θα ερχόμουν στη Santa Lucia ξανά για χατίρι της (αλλά και για τα κολασμένα coccoli di pasta fritta που θα δείτε παρακάτω).
Όσο εγώ απολάμβανα τη Zucchine, η παρέα μου παραμιλούσε με μια ζουμερή τραγανή μπρουσκέτα με ροζ τομάτα, φρέσκο πηχτόγαλο, φρέσκο μυρωδάτο βασιλικό και σκορδάκι.
Επόμενη στάση τα περιβόητα coccoli di pasta fritta, που δοκίμασα πρώτη φορά εδώ και πρέπει οπωσδήποτε να πάρετε: Πρόκειται για το απόλυτο comfort food, πιάτο-χάδι που διώχνει μακριά κάθε μικρή ή μεγάλη αγωνία, στρες ή πίεση της καθημερινότητας. Σε ένα ξύλο κοπής έρχονται φρεσκοτηγανισμένες μπάλες από ζύμη πίτσας, ένα μπολάκι με μαλακό ιταλικό τυρί stracchino και λεπτά φύλλα από προσούτο Πάρμας με πλούσια γεύση και άρωμα.
Με το μαχαιράκι ανοίγεις τα αφράτα ζυμαρένια μπαλάκια που αχνίζουν και τα γεμίζεις με το μαλακό ιταλικό τυρί και με το προσούτο. Είναι η μικρή ιεροτελεστία του Santa Lucia. Αυτά θέλω οπωσδήποτε να τα φάω και σκέτα με λάδι και ρίγανη ή με μέλι που θα τρέχει πάνω τους ηδονικά.
Μου άρεσε που εδώ δεν υπήρχε πίτσα, αλλά μια τραγανή pinsa romana, η αυθεντική, υγιεινή παραδοσιακή ιταλική εκδοχή της πίτσας, που είναι πιο ανάλαφρη και δεν σε βαραίνει. Επιλέξαμε αυτή που είχε τομάτα, buratta pugliansese, φρέσκα φύλλα βασιλικού, προσούτο Πάρμας και baby ρόκα.
Στα κυρίως παίξαμε καλοκαιρινά, επιλέγοντας μόνο ζυμαρικά, αν και από το μενού δεν λείπει φυσικά το κρέας (ταλιάτα, μοσχαρίσια μάγουλα και μοσχαρίσια παϊκδάκια).
Δοκιμάσαμε: Μια παστα λεμόνι με μια ανάλαφρη σάλτσα που σου αφήνει μια ωραία και δροσερή λεμονάτη επίγευση. Παπαρδελες bolognese με φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά, φρέσκια τομάτα, βασιλικό και parmigiano reggiano.
Και τέλος μια φοβερή cacio e pepe με spaghetti και μια σωστή σως από pecorino romano, παρμεζάνα, φρέσκο μείγμα πιπεριών, με τέτοια ισορροπία που κανένα από τα υλικά δεν σκεπάζει επεκτατικά τα άλλα.
Το ταξίδι στην Ιταλία ολοκληρώθηκε με δύο κλασικά ιταλικά επιδόρπια: με ένα σπιτικό τιραμισού και ένα σισιλιάνικο cannolo με τραγανή κρούστα και μια πλούσια κρέμα. Βγαίνοντας έξω στην Αρχελάου, έχα σχεδόν ξεχάσει ότι βρισκόμουν στον πιο ζωηρό δρόμο του Παγκρατίου και όχι σε μια γειτονιά της Ρώμης ή της Νάπολης, σε κάποιο μικρό σοκάκι όπου ξετρύπωσα μια μικρή τρατορία από αυτές που τις θυμάσαι και τις μελετάς όταν η γεύση σε πηγαίνει κατευθείαν Ιταλία.
Info: Santa Lucia, santalucia.gr
Αρχελάου 30 Παγκράτι, τηλ. 2121053112,
instagram.com/santaluciatrattoria_athens
Τιμές: 15 με 25 ευρώ το άτομο
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- 13+1 διαχρονικές νοστιμιές της Αθήνας που θα θέλαμε να υπάρχουν για πάντα -Σταθερή αξία
- Το κοινό μυστικό της Αθήνας για καλή ιαπωνική κουζίνα -Πώς η φήμη του Kinjo στα Βριλήσσια έφτασε φέτος στη Μύκονο
- Το success story του oyster bar Hams & Clams στον Πειραιά -Στρείδια και κοκτέιλ σε μια βεράντα σαν σε νησί