Πολλά έχουν γραφτεί για την Τζόρτζια Μελόνι, από κουτσομπολιά και σκληρές κριτικές ως επί το πλείστον, μέχρι και εγκώμια, σε μερίδα του διεθνούς Τύπου.
Και δικαίως, αφού ετοιμάζεται να αναλάβει το τιμόνι της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ και μιας από τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη και μέλους της G7.
Η Δεξιά στην εξουσία δεν είναι κάτι νέο στην Ιταλία, αφού στις μεταπολεμικές κυβερνήσεις στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου κυριαρχούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες και στη συνέχεια παρέλαβε τη σκυτάλη η Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Αλλά οι χθεσινές εκλογές ήταν οι πρώτες όπου ένα κόμμα με νεοφασιστικές ρίζες, τα «Αδέλφια της Ιταλίας» της Μελόνι, αναδείχθηκε κυρίαρχη δύναμη στη Δεξιά και σε ολόκληρη τη χώρα. Και παρά τις επιτυχίες παρόμοιων κομμάτων στη Δυτική Ευρώπη, όπως στη Σουηδία, η νίκη των Frattelli d’Italia ξεχωρίζει καθώς η επικεφαλής τους έχει βάλει πλώρη για να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας από το 1861.
Το φλέγον ερώτημα, τώρα, είναι πόσο δεξιά στροφή θα κάνει η Ιταλία, και για να το απαντήσει κανείς θα πρέπει να προσπαθήσει να ξεχωρίσει τι πρεσβεύει και τι όχι η Μελόνι.
Το έμβλημα του κόμματός της είναι, βέβαια, κατάλοιπο των φασιστικών του ριζών και η Μελόνι είχε κάποτε ως έφηβη εκφράσει τον θαυμασμό της για τις ηγετικές ικανότητες του Μπενίτο Μουσολίνι. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το ότι κατήγαγε τον θρίαμβό της με μια συντηρητική εθνικιστική ατζέντα, που δανείστηκε περισσότερα στοιχεία από τη συνταγή επιτυχίας των συνασπισμών του Μπερλουσκόνι, παρά από το νεοφασιστικό Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, απ’ το οποίο έλκει την καταγωγή του το κόμμα της.
Ο θαυμασμός της Μελόνι για τον Ρίγκαν και τη Θάτσερ
Η Μελόνι εμφορείται από πολύ δεξιές θέσεις και είναι κοινωνικά υπερσυντηρητική - επί παραδείγματι, τάσσεται κατά της υιοθέτησης παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων και υπέρ του μοντέλου της κλασικής, δεμένης ιταλικής οικογένειας, μολονότι τη μεγάλωσε μόνη της η μητέρα της και η ίδια δεχόταν bullying όταν ήταν μικρή.
Συνδέει την εγκληματικότητα και την πορνεία με την παράτυπη μετανάστευση, δηλώνει αντίθετη με την κουλτούρα της «αφύπνισης», καταγγέλλει τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και ανήγαγε το «Made In Italy» σε βασικό σλόγκαν της λαϊκιστικής της πολιτικής. Η ίδια, ωστόσο, απορρίπτει τον χαρακτηρισμό της «φασίστριας» και δηλώνει θαυμάστρια των πολιτικών του Ρόναλντ Ρέιγκαν και της Μάργκαρετ Θάτσερ. Έχει συνάψει δεσμούς με τους Ρεπουμπλικανούς στις ΗΠΑ και θα ήθελε να κάνει το ίδιο και με τους Τόρηδες της Βρετανίας, ενώ θεωρεί, όπως η Βρετανίδα πρωθυπουργός Λιζ Τρας, τις περικοπές φόρων ως ένα αναγκαίο πρώτο βήμα για να δώσει τα διαπιστευτήριά της. Μόνον που η Μελόνι θα πρέπει να βρει και τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει τέτοιες κινήσεις, όταν το κρατικό χρέος της Ιταλίας κυμαίνεται γύρω στο 150% του ΑΕΠ.
Δύσκολη η κατηγοριοποίηση της Μελόνι
Η Μελόνι έχει μιλήσει στην προεκλογική καμπάνια της για προγράμματα υποδομών με στόχο την τόνωση της ιταλικής οικονομίας και τη βελτίωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για νέους, ενώ έχει ξεκαθαρίσει ότι η κυβέρνησή της θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία - σχέδια που σίγουρα δεν προκαλούν φόβο.
Μάλιστα, έχει δεχθεί και κάποιες συμβουλές από τον απερχόμενο πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι αναφορικά με το πώς θα πρέπει να διαχειριστεί την ιταλική οικονομία για να διατηρήσει σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο τις σχέσεις με τις Βρυξέλλες.
Η αλήθεια είναι, όπως σημειώνουν διεθνή ΜΜΕ, ότι είναι δύσκολη υπόθεση η κατηγοριοποίηση της Μελόνι, που σε κάποιες συγκεντρώσεις της εμφανιζόταν οργισμένη, και σε άλλες πιο ήπια και αισιόδοξη για το μέλλον. Η ίδια δήλωσε πρόσφατα ότι θεωρεί εαυτήν κεντροδεξιά πολιτικό, που μόνον οι αντίπαλοί της στο αριστερό φάσμα της ιταλικής πολιτικής σκηνής θα πρέπει να φοβούνται.
Οι προκλήσεις εντός του συνασπισμού
Σε κάποια θέματα η Μελόνι είναι αλήθεια ότι φαίνεται πιο μετριοπαθής από τον επίσης ακροδεξιό εταίρο της στο συνασπισμό, τον Ματέο Σαλβίνι της Λέγκα. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ίδια θα είναι να διαχειριστεί με επιτυχία τις πιθανές μηχανορραφίες του Σαλβίνι, που εποφθαλμιούσε επί χρόνια τον πρωθυπουργικό θώκο και ετοιμάζεται τώρα να αναλάβει πιθανώς το υπουργείο Εσωτερικών, ώστε να αφήσει το αποτύπωμά του στο μεταναστευτικό.
Αλλά η Μελόνι καλείται να χειριστεί κι άλλον ένα, ακόμη πιο πεπειραμένο από εκείνη σύμμαχο, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που διετέλεσε πρωθυπουργός, ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 86α γενέθλιά του και παραμένει σόουμαν στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Σε θέση ισχύος η Μελόνι
Το πλεονέκτημα για την 45χρονη Ρωμαία είναι ότι θα τα κάνει όλα αυτά από θέση ισχύος μετά τον θρίαμβο του κόμματός της και την απογοήτευση των Ιταλών με τους περισσότερους πολιτικούς τους, όπως εκφράστηκε στην υποτονική εν μέρει προεκλογική καμπάνια και στη μεγάλη αποχή στις κάλπες, την υψηλότερη εδώ και χρόνια στην Ιταλία.
Οι Πεντάστεροι, που κάποτε είχαν ταράξει τα νερά στη γείτονα, κατέγραψαν μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους, εισπράττοντας σε μεγάλο βαθμό τη δυσαρέσκεια επειδή τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Ντράγκι. Αν και υπήρχαν 12 κόμματα στο ψηφοδέλτιο, πολλοί Ιταλοί προτίμησαν να μείνουν στους καναπέδες τους, πλην εκείνων που πήγαν με ενθουσιασμό στα εκλογικά κέντρα για να ψηφίσουν τη Μελόνι και τη δεξιά της συμμαχία. Η προσέλευση ήταν υψηλότερη στον παραδοσιακά συντηρητικό ιταλικό Βορρά απ’ ό,τι στον Νότο, όπου τείνουν να ψηφίζουν αριστερά κόμματα.
Τέλη Οκτωβρίου θα αναλάβει η νέα κυβέρνηση
Η περίπλοκη πολιτική διαδικασία ξεκινά στην Ιταλία για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, που θα μπορούσε να αναλάβει περί τα τέλη Οκτωβρίου, αν όλα πάνε καλά. Τότε θα φανεί ποιον δρόμο θα ακολουθήσει η Μελόνι: έναν εθνολαϊκιστικό σαν εκείνο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, έναν εριστικό με τις Βρυξέλλες όπως εκείνος του Πολωνού ομολόγου του, Ματέους Μοραβιέτσκι, έναν πιο οικείο συντηρητικό σαν της Λιζ Τρας στη Βρετανία ή έναν εντελώς sui generis;
Εκείνο, όμως, που θα πρέπει να έχει πάντα κατά νου είναι ότι οι περισσότεροι πρωθυπουργοί στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας δεν κατάφεραν να πλησιάζουν στην ολοκλήρωση της θητείας τους αφού έπεσαν θύματα πολιτικών δολοπλοκιών και απώλειας εξουσίας. Αν η Μελόνι καταφέρει να μείνει στο πόστο της μέχρι τέλους, σχολιάζουν οι FT, θα είναι ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμά της.