Η ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι πέρασε τρεις δεκαετίες παλεύοντας για να φτάσει στην κορυφή της ιταλικής πολιτικής. Αλλά, παρά την πολιτική της δεινότητα, η 45χρονη από τη Ρώμη έχει περιορισμένη κυβερνητική εμπειρία.
Εάν η Μελόνι γίνει τελικά πρωθυπουργός τις επόμενες εβδομάδες, θα είναι υπεύθυνη για την καθοδήγηση της Ιταλίας σε μια από τις πιο ευαίσθητες περιόδους της, αντιμετωπίζοντας προκλήσεις-μαμούθ: από την ενεργειακή κρίση και τον υψηλό πληθωρισμό μέχρι μια πιθανή ύφεση και ένα χειμερινό κύμα Covid-19.
Η πιο άμεση πρόκληση, ωστόσο, όπως αναφέρεται σε ανάλυση του Guardian, θα είναι η συγκρότηση ενός υπουργικού συμβουλίου που θα είναι αρκετά κατάλληλο για να κυβερνήσει και αρκετά ισχυρό για να αντέξει. Πάντως, άτομο από το περιβάλλον της Μελόνι δήλωσε στον Guardian την περασμένη εβδομάδα ότι η ίδια είναι έτοιμη να γίνει πρωθυπουργός, απορρίπτοντας τις φήμες προς το τέλος της προεκλογικής εκστρατείας ότι το δύσκολο έργο που βρίσκεται μπροστά της την έκανε να πανικοβληθεί.
Αυτό που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο για την Μελόνι πλέον -μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων- είναι η εξεύρεση κατάλληλων προσωπικοτήτων από το κόμμα της «Αδελφοί της Ιταλίας» (το οποίο έχει νεοφασιστικές καταβολές) για την πλήρωση υπουργικών θέσεων.
Από τι απειλείται η σταθερότητα της Τζόρτζια Μελόνι
Μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της θα είναι ποιος θα αναλάβει το τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών. Στις αρχές της προεκλογικής εκστρατείας, ανέφερε για τη θέση αυτή τον Τζούλιο Τρεμόντι, υπουργό Οικονομικών σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η τελευταία από τις οποίες έφερε την Ιταλία στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης.
Όπως σημειώνει ο Guardian, μια άλλη απειλή για τη σταθερότητα της πιθανής κυβέρνησής της θα μπορούσε να προέλθει από το εσωτερικό του συνασπισμού της, που αποτελείται από την ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και τη Forza Italia του Μπερλουσκόνι.
Θα αντέξουν μαζί Μελόνι, Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι;
Ωστόσο, ο Ματέο Σαλβίνι, η δημοτικότητα του οποίου έφθινε όσο έλαμπε το άστρο της Μελόνι, φέρεται να δυσφορεί στην προοπτική να αναλάβει η Μελόνι την πρωθυπουργία που ο ίδιος για καιρό εποφθαλμιούσε και την αποδέχεται κατ’ ανάγκη καραδοκώντας στη γωνία.
Τον περασμένο Οκτώβριο, όταν το κόμμα της Μελόνι απέσπασε ψήφους από τη Λέγκα σε προπύργιά της στον ιταλικό Βορρά σε τοπικές εκλογές, ο Σαλβίνι μαγνητοσκοπήθηκε κρυφά να αποκαλεί «μπελά» την επικεφαλής των «Αδελφών της Ιταλίας». Έκτοτε η αντιπαλότητά τους σιγοβράζει και μολονότι έχουν αρκετές κοινές θέσεις, πρόσφατα συγκρούστηκαν αναφορικά με τις κυρώσεις στη Ρωσία με τη Μελόνι να δεσμεύεται ότι η κυβέρνησή της θα συνεχίσει να τις υποστηρίζει και τον Σαλβίνι να αμφισβητεί τη χρησιμότητά τους και να τις επικρίνει υποστηρίζοντας ότι «γονατίζουν την Ιταλία». «Ο Σαλβίνει πέφτει και για έναν τέτοιο μεγαλομανή αυτό είναι αφόρητο, άρα πιθανώς να υπάρχουν ψυχολογικές εντάσεις», σχολιάζει στον Guardian η θεωρητικός της πολιτικής του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, Νάντια Ουρμπινάτι.
Αλλά και για τον Μπερλουσκόνι ακούγονται φήμες ότι δεν υποστηρίζει και τόσο ένθερμα τη Μελόνι, που είχε διατελέσει υπουργός Νεολαίας στην τρίτη κυβέρνησή του.
Αν και η Μελόνι γοητεύει μεγάλη μερίδα της ιταλικής κοινής γνώμης με την ικανότητά της ως γυναίκα να κοιτάζει στα μάτια τους δύο άρρενες εταίρους της, η διατήρηση της ενότητας της κυβερνητικής συμμαχίας τους επόμενους μήνες θα είναι, λόγω των προσωπικών αντιπαλοτήτων, εξαιρετικά δύσκολη, όπως εκτιμά ο Βολφγκάνκο Πίκολι, συμπρόεδρος της εταιρείας έρευνας Τeneo. «Οι φτωχές επιδόσεις της Λέγκα και της Forza Italia στις εκλογές πιθανώς θα κάνουν δύσκολη τη ζωή της Μελόνι και θα πρέπει να τους κρατά απ’ τα λουριά, ειδάλλως θα αρχίσουν να κάνουν ντόρο ειδικά σε θέματα, που είναι δύσκολο να διαχειριστεί η Μελόνι, όπως οι συντάξεις και οι κυρώσεις στη Ρωσία», λέει.
Παράλληλα, η Μελόνι θα πρέπει να διατηρήσει τη δημοτικότητά της και την εμπιστοσύνη εκείνων που την ψήφισαν τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, προσθέτει ο Πίκολι, και το εκλογικό σώμα στην Ιταλία την τελευταία δεκαετία δείχνει πολύ ευμετάβλητο, ενώ η πείρα δείχνει ότι τα πολιτικά κόμματα γίνονται πολύ γρήγορα δημοφιλή, αλλά εξίσου γρήγορα πέφτουν.