Πριν 44 χρόνια, διαπράχθηκε μια φρικιαστική δολοφονία στο Σακραμέντο των ΗΠΑ.
Ένας άνδρας γυρνώντας στο σπίτι του, ανακάλυψε το ακρωτηριασμένο σώμα της γυναίκας του που ήταν έγκυος. Η σύζυγός του, είχε δολοφονηθεί από έναν κατά συρροή δολοφόνο.
Ο Ντέιβιν Γουάλιν, 68 ετών σήμερα, έφυγε από το σπίτι για τη δουλειά το πρωί της 23ης Ιανουαρίου 1978, χωρίς να γνωρίζει ότι το αποχαιρετιστήριο φιλί που έδωσε στην 22χρονη σύζυγό του Τερέζα θα ήταν το τελευταίο.
Η Τερέζα, ή Τέρι όπως την αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Ντέιβιντ, ήταν τριών μηνών έγκυος στο πρώτο τους παιδί - ένα αγοράκι που σχεδίαζαν να ονομάσουν Ντέιν.
Στέλεχος πωλήσεων σε μια εταιρεία λευκών ειδών, ο Ντέιβιντ ξεκίνησε για ένα ταξίδι μετ' επιστροφής 250 μιλίων στη λίμνη Tahoe. Περίμενε να επιστρέψει στο σπίτι αργότερα εκείνο το απόγευμα, αλλά το φορτηγό του χάλασε 30 μίλια έξω από το Σακραμέντο και οι ώρες που πέρασε περιμένοντας για επισκευές σήμαιναν ότι δεν επέστρεψε παρά όταν έπεσε το σκοτάδι.
Όταν τελικά πέρασε την εξώπορτα λίγο μετά τις 6 το απόγευμα, ο Ντέιβιντ βρήκε το σπίτι σε απόλυτο σκοτάδι. Ο σκύλος τους, ένας γερμανικός ποιμενικός, καθόταν και περίμενε μέσα, αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι από την Τερέζα.
Παραδόξως, το στερεοφωνικό είχε αφεθεί να παίζει και μια σακούλα σκουπιδιών γεμάτη σκουπίδια βρισκόταν στη μέση του διαδρόμου, περιτριγυρισμένη από σκούρους λεκέδες στο χαλί που αρχικά μπέρδεψε για λάδι. Ο Ντέιβιντ ακολούθησε τους λεκέδες στο διάδρομο και προς την κρεβατοκάμαρα.
Άρχισε να ουρλιάζει ανεξέλεγκτα και να κλαίει καθώς κοίταζε κάτω, για να δει τελικά την Τερέζα ξαπλωμένη ανάσκελα στην πόρτα, με τον κορμό της ανοιγμένο, τα έντερά της τραβηγμένα και το εσώρουχό της κάτω από τους αστραγάλους της.
«Δεν είχα ιδέα πού βρισκόμουν, ποιον ή τι είχα δει», είπε ο Ντέιβιντ στη Sun. «Ήταν πέρα από κάθε κατανόηση. Το μόνο που ξέρω είναι ο θόρυβος που έκανα. Ούρλιαζα και ούρλιαζα τόσο πολύ που οι γείτονές μου έτρεξαν να με βοηθήσουν».
Το βαμπίρ του Σακραμέντο
Η Τερέζα είχε γίνει το δεύτερο θύμα του Ρίτσαρντ Τρέντον Τσέις, ενός κανίβαλου και νεκρόφιλου που σκότωσε συνολικά έξι ανθρώπους στο Σακραμέντο μεταξύ Δεκεμβρίου 1977 και Ιανουαρίου 1978.
Πριν από την άγρια δολοφονία της Τερέζα, προηγήθηκε η δολοφονία του πρώτου θύματος του Τσέις, του 51χρονου πατέρα δύο παιδιών Αμπρόουζ Γκρίφιν, ο οποίος πυροβολήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου καθώς βοηθούσε τη σύζυγό του να φέρει τα ψώνια από το αυτοκίνητό τους.
Στη συνέχεια, στις 11 Ιανουαρίου, ένας από τους γείτονες του Τσέις, η Ντον Λάρσον, ανέφερε ότι είχε μια περίεργη συνάντηση μαζί του έξω από το συγκρότημα διαμερισμάτων όπου ζούσαν.
Κατά τη διάρκεια των έξι μηνών που ζούσαν στο συγκρότημα, η Λάρσον είπε ότι είχε δει τον Τσέις να μεταφέρει τρία ζώα στο διαμέρισμά του παρά τους κανόνες και δεν τα είδε ποτέ ξανά να βγαίνουν έξω.
Ενώ πίστευε ότι ήταν περίεργος, η Λάρσον είπε ότι φοβόταν ότι ο Τσέις ήταν μοναχικός και έτσι του μιλούσε περιστασιακά.
Στις 11 Ιανουαρίου είχε σταματήσει τη Λάρσον για να της ζητήσει ένα τσιγάρο. Του έδωσε, αλλά ο Τσέις την ακινητοποίησε σωματικά έως ότου του παρέδωσε ολόκληρο το πακέτο.
Στη συνέχεια, λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, ο Τσέις εισέβαλε στο σπίτι ενός παντρεμένου ζευγαριού ενώ ήταν έξω, κλέβοντας μερικά από τα πολύτιμα αντικείμενά τους, ουρώντας σε ένα συρτάρι γεμάτη με ρούχα του παιδιού τους και αφοδεύοντας στο κρεβάτι του γιου τους.
Το ζευγάρι επέστρεψε στο σπίτι ενώ ο Τσέις ήταν ακόμα μέσα. Ο σύζυγος του επιτέθηκε, αλλά ο Τσέις κατάφερε να τραπεί σε φυγή. Ο Τσέις συνέχισε να τρέχει προς τη γειτονιά, δοκιμάζοντας τις μπροστινές πόρτες τυχαίων σπιτιών για να δει αν ήταν ξεκλείδωτες πριν μπει στο σπίτι των Γουάλιν.
Ένας ειδεχθής δολοφόνος
Καθώς έμπαινε, ο Τσέις συνάντησε την Τερέζα που ήταν έτοιμη να βγει έξω για να βγάλει τα σκουπίδια.
Έβγαλε ένα πιστόλι και το στόχευσε στη μέλλουσα μητέρα. Η Τερέζα πέταξε τα σκουπίδια και σήκωσε το χέρι της καθώς ο Τσέις άνοιξε πυρ, χτυπώντας την στο χέρι, το λαιμό και το κεφάλι.
Στη συνέχεια, ο Τσέις γονάτισε πάνω από το άψυχο σώμα της Τερέζα και πυροβόλησε ξανά στον κρόταφο της σε απόσταση αναπνοής, προτού την σύρει στην κρεβατοκάμαρα, αφήνοντας ένα ίχνος αίματος στο πέρασμά του.
Ο 27χρονος βίασε το πτώμα της Τερέζα και στη συνέχεια πήρε ένα μαχαίρι από την κουζίνα, το οποίο χρησιμοποίησε για να τη μαχαιρώσει επανειλημμένα.
Στη συνέχεια, χάραξε το πτώμα της ανοιχτό, αφαίρεσε αρκετά από τα όργανά της και μάζεψε το αίμα της σε έναν κουβά τον οποίο πήρε στο μπάνιο για να κάνει μπάνιο και να αλείψει τους τοίχους.
Επέστρεψε στο πτώμα της Τερέζας έκοψε τη θηλή της και ήπιε το αίμα της από ένα δοχείο γιαουρτιού που βρήκε μέσα στη σακούλα σκουπιδιών που κρατούσε. Πριν φύγει, ο Τσέις μάζεψε τα περιττώματα σκύλου από την αυλή και επέστρεψε για να τα βάλει στο στόμα και το λαιμό της Τερέζας. Αμέσως μετά έφυγε, αφήνοντας πίσω του μια φρικιαστική σκηνή που στοίχειωνε τον Ντέιβιντ και άλλα μέλη της οικογένειάς του για τις επόμενες δεκαετίες.
«Ήταν απλώς φρικτό», είπε ο Ντέιβιντ σε συνέντευξή του στην The Sun. «Περπατώντας σε αυτό το σημείο και βλέποντας αυτό που είδα, ήταν αδιανόητο. Απλώς φώναζα "Γιατί; Γιατί; Γιατί;". Όποιος κι αν ήταν, γιατί ήταν τόσο σκληρός μαζί μου; Γιατί να το έκαναν αυτό;"».
Σε κατάσταση απόγνωσης, ο Ντέιβιντ είπε ότι έκανε λάθος καλώντας τους γονείς του που έτρεξαν στο σπίτι του και μπήκαν μέσα πριν φτάσει η αστυνομία.
«Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ δυνατός, αλλά η μητέρα μου καταστράφηκε εντελώς βλέποντας το σώμα της Τερέζας. Και το έχασα εντελώς. Αλλά ο μπαμπάς μου με πήρε εκείνο το βράδυ, Με κοίταξε στα μάτια και είπε, "Πρέπει να μείνεις μαζί μου. Πρέπει να μείνεις μαζί μου διανοητικά"».
Η τρομακτική δολοφονική μανία του Τσέις
Δύο μέρες αφότου ο Ντέιβιντ βρήκε το σώμα της Τερέζα, ο Τσέις αγόρασε δύο κουτάβια από έναν κοντινό γείτονα τα οποία σκότωσε, ήπιε το αίμα τους και μετά τα πέταξε στο γρασίδι ενός σπιτιού κοντά στους Γουόλιν.
Οι τελικοί φόνοι του Τσέις θα διαπράττονταν στις 27 Ιανουαρίου, όταν μπήκε στο σπίτι της 38χρονης Έβελιν Μίροθ, η οποία φρόντιζε τον ενός έτους ανιψιό της, Ντέιβιντ. Μέσα στο σπίτι ήταν επίσης ο εξάχρονος γιος της Έβιλν, ο Τζέισον, και ο Νταν Μέρεντιθ, ένας γείτονας που είχε έρθει για να την ελέγξει.
Η Έβελιν ήταν στο μπάνιο ενώ ο Νταν πρόσεχε τα παιδιά. Πήγαινε στον μπροστινό διάδρομο καθώς ο Τσέις έμπαινε στο σπίτι και πυροβολήθηκε στο κεφάλι σε απόσταση αναπνοής.
Ο Τσέις πυροβόλησε τον Τζέισον καθώς προσπαθούσε να τρέξει στην κρεβατοκάμαρα της μαμάς του για να κρυφτεί και επίσης εκτέλεσε τον Ντέιβιντ σε απόσταση αναπνοής. Στη συνέχεια, ο διεστραμμένος δολοφόνος μπήκε στο μπάνιο, όπου πυροβόλησε θανάσιμα την Έβελιν μια φορά στο κεφάλι.
Έσυρε το πτώμα της στο κρεβάτι, τη βίασε ενώ ταυτόχρονα έπινε το αίμα της από μια σειρά από κοψίματα που είχε κάνει με ένα μαχαίρι στο πίσω μέρος του λαιμού της.
Μόλις τελείωσε, ο Τσέις μαχαίρωσε το πτώμα της Έβελιν πολλές φορές, έκοψε το σώμα της, αφαίρεσε αρκετά όργανα και άρχισε να πίνει ξανά το αίμα της. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το πτώμα του Ντέιβιντ, άνοιξε το κρανίο του και άρχισε να τρώει μέρη του εγκεφάλου του.
Ένα χτύπημα στην πόρτα από ένα παιδί με το οποίο ο Τζέισον είχε προγραμματισμένο ραντεβού για να παίξουν, ξάφνιασε τον Τσέις. Έφυγε από το σπίτι με το σώμα του Ντέιβιντ και συνέχισε να το κανιβαλίζει πριν το πετάξει σε μια κοντινή εκκλησία.
Ο Τσέις συνελήφθη από την αστυνομία πέντε ημέρες αργότερα. Τα νοσηρά εγκλήματά του, θα του έδιναν αργότερα το παρατσούκλι, ο «βρικόλακας του Σακραμέντο».
«Αυτοκαταστροφή»
Στον απόηχο του θανάτου της Τερέζα, ο Ντέιβιντ - συντετριμμένος τόσο από την απώλεια της γυναίκας του όσο και από του αγέννητου παιδιού του - είπε ότι έχασε κάθε θέληση για ζωή.
«Ήμουν σε μια κατάσταση απλά αυτοκαταστροφής εκείνη την εποχή», είπε ο Ντέιβιντ. «Ξέρεις, λίγο ποτό εδώ, λίγο ναρκωτικά εκεί. Ο γιος μου είχε φύγει. Η γυναίκα μου είχε φύγει - και πραγματικά δεν με ένοιαζε αν ήμουν ζωντανός ή νεκρός».
Μόνο λίγες μέρες νωρίτερα ήταν τόσο ενθουσιασμένος για το επόμενο κεφάλαιο της κοινής ζωής του με την Τερέζα, καθώς ετοιμάζονταν να γίνουν γονείς για πρώτη φορά.
Περιγράφοντας την Τερέζα ως ελεύθερο πνεύμα, ο Ντέιβιντ την είχε γνωρίσει τρία χρόνια νωρίτερα μέσω της αδερφής του, που ονομαζόταν επίσης Τερέζα, με την οποία ήταν στην ίδια τάξη στο σχολείο.
Η Τερέζα, όπως και ο Ντέιβιντ, ήταν εκστασιασμένη με την προοπτική να γίνει γονιός. Είχε ανακοινώσει τα νέα στον Ντέιβιντ στα τέλη του 1977, το βράδυ πριν παρακολουθήσουν έναν αγώνα πυγμαχίας στο Sacramento Memorial Auditorium.
Σύντομα το ζευγάρι έμαθε ότι θα αποκτούσε αγόρι. Συμφώνησαν στο όνομα Ντέιν, το οποίο ήταν αγαπημένο του Ντέβιντ.
«Μόλις ξεκινούσαμε», επανέλαβε ο Ντέιβιντ. «Ξεκινούσαμε την οικογένειά μας και μόλις σηκωνόμουν ξανά στα πόδια μου [μετά από μια επέμβαση στο γόνατο] και μετά μπαμ- όλα εξαφανίστηκαν μετά από μια τρομερή μέρα το 1978».
Η δίκη του στυγερού δολοφόνου
Το 1979, ο Τσέις δικάστηκε για έξι κατηγορίες για φόνο πρώτου βαθμού. Ελπίζοντας να αποφύγουν τη θανατική ποινή, οι συνήγοροι υπεράσπισης του Τσέις προσπάθησαν να μειώσουν τις κατηγορίες του σε φόνο δευτέρου βαθμού, υποστηρίζοντας ότι το ιστορικό ψυχικής του ασθένειας και ο προφανής αυθορμητισμός των εγκλημάτων του αποδεικνύουν ότι οι φόνοι δεν ήταν προμελετημένοι.
Ο Ντέιβιντ παρακολούθησε τη δίκη και ήταν ο πρώτος από τους περισσότερους από 100 μάρτυρες που ανέβηκαν στο βήμα. Είπε στη Sun πώς τον συνόδευσαν στην αίθουσα του δικαστηρίου πέντε αστυνομικοί. «Νόμιζαν ότι θα έκανα κάτι [για τον Τσέις]», είπε.
Ο Ντέιβιντ είπε ότι ο Τσέις αρνιόταν συστηματικά να έχει οπτική επαφή μαζί του καθ' όλη τη διάρκεια της τετράμηνης δίκης, περιγράφοντάς τον ως «απλώς χαμένο» σαν «χασικλή σε κωματώδη κατάσταση».
Ωστόσο, ανέφερε ότι πράγματι μοιράστηκε μια λεκτική διαμάχη με τη μητέρα του Τσέις, η οποία φέρεται να γύρισε σε αυτόν μια μέρα και τον ρώτησε: «Γιατί δεν σε προστάτεψε ο σκύλος σου;». Έκπληκτος από την παρατήρηση, ο Ντέιβιντ απάντησε: «Γιατί εσύ δεν προστάτεψες εμάς, άρρωστο άτομο; Μεγάλωσες αυτόν[τον Τσέις]! Το Μεγάλωσες αυτόν!"».
Για τον Ντέιβιντ, το να ζει τις λεπτομέρειες της δολοφονίας και το ότι έπρεπε να αφηγηθεί τη στιγμή που βρήκε την Τερέζα νεκρή με επίπονες λεπτομέρειες, ήταν μια απίστευτα οδυνηρή εμπειρία.
Ωστόσο, είπε ότι ποτέ δεν ξέχασε τον υψηλότερο σκοπό για τον οποίο βρισκόταν στο δικαστήριο: να βάλει τον δολοφόνο της Τερέζα πίσω από τα κάγκελα. «Ήμουν αποφασισμένος για να τον κλείσω μέσα και να διασφαλίσω ότι θα του επιβληθεί η θανατική ποινή», είπε ο Ντέιβιντ. «Οπότε αυτό με βοήθησε να το ξεπεράσω».
Στις 8 Μαΐου, μετά από μόλις πέντε ώρες διαβουλεύσεων, το δικαστήριο εξέδωσε την ετυμηγορία ότι ο Τσέις ήταν ένοχος και για τις έξι κατηγορίες για φόνο πρώτου βαθμού.
Κατά τη δίκη, το σώμα των ενόρκων τον βρήκε νομικά υγιή μετά από μια ώρα συζήτηση. Τους πήρε τέσσερις ώρες για να αποφασίσουν ότι ο Τσέις έπρεπε να θανατωθεί στον θάλαμο αερίων στο San Quentin Penitentiary.
Ο Τσέις αργότερα θα πει στους ερευνητές ότι πίστευε ότι το αίμα του γινόταν σκόνη και ότι έπρεπε να πιει το αίμα άλλων για να το αναπληρώσει.
Ισχυρίστηκε επίσης ψευδώς ότι ήταν Εβραίος και είπε ότι είχε διωχθεί από τους Ναζί επειδή είχε ένα αστέρι του Δαβίδ στο μέτωπό του, κάτι που δεν ίσχυε. Εξήγησε ότι οι Ναζί συνδέονταν με ΑΤΙΑ που τον είχαν διατάξει τηλεπαθητικά να σκοτώσει για να αναπληρώσει το αίμα του.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή, άλλοι κρατούμενοι λέγεται ότι αναστατώνονταν από τον Τσέις και συχνά τον κορόιδευαν και τον παρότρυναν να αυτοκτονήσει.
Μια μέρα πριν από την τρίτη επέτειο της δολοφονικής μανίας του, τον Δεκέμβριο του 1980, ο Τσέις αυτοκτόνησε από υπερβολική δόση φαρμακευτικών χαπιών που φύλαγε κρυφά στο κελί του.
«Δεν υπάρχει κλείσιμο της υπόθεσης»
Η είδηση του θανάτου του Τσέις δεν έκλεισε την υπόθεση για τον Ντέιβιντ και την οικογένειά του. Για εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια μετά, ο Ντέιβιντ έλεγε ότι θα ξυπνούσε ιδρωμένος στη μέση της νύχτας, στοιχειωμένος από εικόνες του πτώματος της Τερέζας να αναβοσβήνουν στο μυαλό του.
Αργότερα θα συνειδητοποιούσε ότι έπασχε από μετατραυματική αγχώδη διαταραχή, αν και λίγα ήταν γνωστά για την πάθηση εκείνη την εποχή.
Ο Ντέιβιντ τελικά παντρεύτηκε ξανά και απέκτησε με τη δεύτερη σύζυγό του μια κόρη, την Κρίστα πριν χωρίσει μερικά χρόνια μετά τη γέννησή της. Οι φρικτές συνθήκες υπό τις οποίες είχε χάσει την Τερέζα συνέχισαν να τον στοιχειώνουν καθώς η Κρίστα μεγάλωνε.
«Της είπα τι συνέβη από πολύ μικρή ηλικία», είπε ο Ντέιβιντ. «Καταλάβαινε ότι έπρεπε να ξέρω πού ήταν και πότε ακριβώς επρόκειτο να επιστρέψει. Ακόμα κι αν ήταν 10 λεπτά αργότερα από ό,τι έλεγε ότι θα ήταν, το όλο σενάριο έμοιαζε σαν να επαναλαμβανόταν και μετά θα πανικοβαλόμουν και θα σκεφτόμουν τι στο διάολο συνέβη; Είναι νεκρή; 'Ηταν φρικτό».
Αφού πολέμησε τους δικούς του δαίμονες για αρκετά χρόνια, ο Ντέιβιντ είπε ότι βρήκε ξανά τον σκοπό του διδάσκοντας σε τοπικές αθλητικές ομάδες και προπονώντας παιδιά στην τέχνη του μπέιζμπολ.
«Καθώς ο γιος μου είχε φύγει, ανέλαβα όσα περισσότερα παιδιά μπορούσα - συνδέθηκα με πολλά από αυτά - διδάσκοντάς τους μπάσκετ, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ και σχεδόν οτιδήποτε μπορούσα - δεν είχε σημασία. Έτσι η ζωή μου μετά από αυτό που συνέβη το 1978 ήταν σαν να είχα ένα εκατομμύριο γιους. Και πολλοί από αυτούς συνέχισαν να παίζουν στα μεγάλα πρωταθλήματα».
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, ο Ντέιβιντ είπε ότι δεν βρήκε ποτέ καμία μορφή τέλος σχετικά με τον θάνατο της Τερέζας, επιμένοντας ότι στην πραγματικότητα «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα».
«Δεν πιστεύω στη λέξη κλείσιμο», είπε. «Δεν φεύγει ποτέ. Όταν βλέπω κάποιον, ή συμβαίνει κάτι και κάποιος λέει κάτι, δεν με αφήνει ποτέ. Κάθε φορά πρέπει να επιστρέψω αμέσως, ξέρετε, ανοίγοντας αυτή την πόρτα και να μπαίνω σε αυτό που μπήκα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Η Τερέζα ήταν μια πολύ αθώα νεαρή κυρία που δεν το άξιζε αυτό, όπως και οι άλλοι πέντε άνθρωποι που πέθαναν», πρόσθεσε. «Πολλοί άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια έμαθαν ξαφνικά ποιος είμαι επειδή συνήθως δεν το λέω σε κανέναν. Απλώς με κοιτάζουν και λένε, "Θεέ μου. Αυτό σου συνέβη;" Λέω, "Ναι. Αλλά εξακολουθώ να είμαι ο ίδιος κλόουν που ήμουν πάντα. Έχω ακόμα μια αίσθηση του χιούμορ. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ».