Σκηνοθέτης των πιο συζητημένων παραστάσεων των τελευταίων ετών, των απανωτών sold out, των διθυραμβικών κριτικών. Τώρα μέσα από την καραντίνα ο Δημήτρης Καραντζάς παρακολουθεί όσα συμβαίνουν και το φαινόμενο των online παραστάσεων κάνοντας μια ενδιαφέρουσα προειδοποίηση.
Η παράστασή του «Τρεις Αδελφές» στο θέατρο Βεάκη ήταν από τα πιο δυνατά sold out της χρονιάς, ταυτόχρονα σκηνοθετούσε με κορυφαίους ηθοποιούς τις δράσεις του Θεατρικού Αναλογίου στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και ετοιμαζόταν για την πρόκληση του Σεπτεμβρίου, οπότε και θα αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θέατρου Προσκήνιο. Ολα αυτά βίαια διεκόπησαν από την πανδημία του κορωνοϊού. Τώρα από την καραντίνα ο Δημήτρης Καραντζάς σχεδιάζει την επόμεη μέρα, φοβάται πως θα επηρεαστούν οι σχέσεις μας και προειδοποιεί ότι η τόσο απαραίτητη αυτές τις μέρες παρακολούθηση παραστάσεων online είναι μια ψυχρή παρουσίαση που μπορεί να ακυρώσει την ίδια την ουσία του θεάτρου.
«Ενα εύχομαι: Να μην εγκαθιδρυθεί ο φόβος στα μάτια των ανθρώπων. Να μην ξανασυναντήσουμε ανθρώπους στο δρόμο και να τους κοιτάξουμε σαν να ήταν εχθροί. Να μην κάνουμε μεταβολή ή διαγώνιες διαδρομές για να τους αποφύγουμε.
Ενα εύχομαι: Να μην σπέρνουμε την καταστροφή, να μην κάνουμε δηλώσεις μεγάλες και σίγουρες για το πώς θα είναι τα πράγματα μετά. Όλα αυτά μπορεί μετά να οδηγήσουν και σε μια περιοχή ανεξερεύνητη, και η τραγωδία να μας οδηγήσει σε νέα άνθιση. Και να ελέγξουμε την τρομολαγνεία που μας επιβάλλει ο φόβος.
Ενα εύχομαι: Οσο τα σώματα και τα αισθήματα μας μένουν σε αναμονή και στην κατάψυξη να μην παγώσουν. Να μην ξεχάσει το σώμα το άλλο σώμα. Να μην αφήσουμε το σώμα να πεθάνει μόνο και μαραμένο. Και να μην αφήσουμε την απόσταση να ριζώσει. Αν χάσουμε το «άλλο» σώμα, χάσαμε το σώμα. Το σώμα που αγγίζει, που γεύεται, που ξυπνάει, που φιλάει, που γλείφει, που μυρίζει, που αγκαλιάζει, που προσφέρεται. Αυτό το σώμα δεν πρέπει να το ξεχάσουμε.
Επείγον υστερόγραφο: Η τέχνη, δεν είναι πάρεργο. Οι άνθρωποι που εργάζονται σ αυτή έχουν στηρίξει τη ζωή τους, τη σπουδή τους, τον κόπο τους σ’ αυτήν. Δεν είναι επαίτες και δεν χρειάζεται να γράψουν ειδικές επιστολές για να αποσπάσουν την προσοχή και ένα ξεροκόμματο. Η τέχνη που δυστυχώς ήταν πάντα παράπλευρη, δεν μπορεί να μείνει και πάλι αβοήθητη. Η τέχνη χρειάζεται την ίδια στήριξη που χρειάζονται όλοι οι κλάδοι για να μείνει ζωντανή -κι ίσως και μεγαλύτερη. Και αν ήταν τόσο δευτερεύουσα η τέχνη, δεν θα πιανόμασταν από την τέχνη για να αντέξουμε τον εγκλεισμό μας. Δεν θα σωζόμασταν από τα βιβλία, από τις ταινίες, από τη μουσική, από το θέατρο, από τις επισκέψεις σε μουσεία. Μην αφήσουμε την τέχνη να πεθάνει. Και μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που παλεύουν για να μείνει ζωντανή.
Επείγον υστερόγραφο 2: Οι online παραστάσεις είναι χρήσιμα και υπέροχα αρχεία για να ανατρέξει κανεις. Να θυμηθεί. Να μελετήσει. Αλλά δεν είναι θέατρο. Ας μη συνηθίσουμε αυτή τη ψυχρή παρατήρηση του θεάτρου, που είναι στ’ αλήθεια η ακύρωση της ίδιας της ουσίας του θεάτρου.»