Μπορεί ο χορός της κοιλιάς να γεννήθηκε κατά πολλούς πριν από χιλιάδες χρόνια στην Αίγυπτο, αλλά η τέχνη αυτή αργοπεθαίνει στη βορειοαφρικανική χώρα καθώς σπανίζουν τα τελευταία χρόνια τα νέα ταλέντα ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε εισαγόμενες χορεύτριες, όπως η Τζοχάρα…
Το «διαμάντι» (αυτό σημαίνει «Τζοχάρα» στα αραβικά) – κατά κόσμον Εκατερίνα Αντρέεβα – είναι μια από τις πιο περιζήτητες χορεύτριες κοιλιάς για χλιδάτα πάρτι και λαμπερούς γάμους σε πολυτελή ξενοδοχεία στο Κάιρο, με πάνω από ένα εκατομμύριο ακολούθους στο Instagram. Στις εμφανίσεις της η 31χρονη μαγνητίζει τα βλέμματα με την εντυπωσιακή της κορμοστασιά, την μακριά μέχρι τη μέση χαίτη της και τις φιδίσιες, γεμάτες ηδυπάθεια, κινήσεις της καθώς περιδινίζεται στο ρυθμό της οριεντάλ μουσικής με το ακροατήριο – άνδρες, αλλά και γυναίκες - να καταγράφει με τα κινητά το θέαμα.
Όμως, δεν είναι μόνον οι χορευτικές ικανότητες της Τζοχάρα, που εκτόξευσαν τη φήμη της στην Αίγυπτο, αλλά και η κράτησή της τον Φεβρουάριο του 2018 σε φυλακή του Καϊρου. Οι Αρχές κατηγόρησαν την Αντρέεβα για «υποκίνηση σε ακολασία», λόγω ενός βίντεο που τραβήχτηκε σε κλαμπ, όπου η Ρωσίδα εμφανιζόταν με κοντό, αραχνοϋφαντο φουστάνι να χορεύει προκλητικά. Η υπόθεση έλαβε εκτεταμένη κάλυψη από τα αιγυπτιακά ΜΜΕ και το επίμαχο βίντεο έγινε viral συγκεντρώνοντας σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια «κλικ», με αποτέλεσμα η καλλίγραμμη χορεύτρια της κοιλιάς να αφεθεί ελεύθερη. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά συνέχισε να φορά το περιβόητο φουστάνι, χωρίς έκτοτε να την ξαναενοχλήσει κανείς.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι όλα είναι ρόδινα στις σχέσεις της Ρωσίδας χορεύτριας της κοιλιάς με τις Αρχές. Για κάθε εμφάνισή της σε γάμο χρειάζεται ειδική άδεια, η οποία στοιχίζει κάπου 1.365 δολάρια, αλλά η Τζοχάρα είναι τόσο περιζήτητη, ώστε πολλοί πλούσιοι Αιγύπτιοι είναι διατεθειμένοι να καλύψουν το ποσό, χώρια την αμοιβή της.
Ο δρόμος προς την επιτυχία
Η Εκατερίνα ήταν μόλις τριών ετών, όταν άρχισε μαθήματα μπαλέτου και λατινοαμερικάνικων χορών, αλλά στα 13 της έχασε τον μέχρι τότε παρτενέρ της -κάτι σύνηθες στη Ρωσία καθώς οι άρρενες παρτενέρ είναι δυσεύρετοι και συχνά μπαίνουν στο στόχαστρο άλλων χορευτριών. Μια βραζιλιάνικη σαπουνόπερα με πρωταγωνίστρια μια Μαροκινή χορεύτρια της κοιλιάς, που προβλήθηκε το 2001 στη ρωσική τηλεόραση και προκάλεσε αίσθηση στη χώρα, βοήθησε όμως την νεαρή Ρωσίδα να κάνει το come back. Ξαφνικά ο χορός της κοιλιάς έγινε της μόδας στη Ρωσία, σχολές χορού άρχισαν να παραδίδουν ειδικά μαθήματα κι η Αντρέεβα δεν έχασε την ευκαιρία με την παρότρυνση και της μητέρας της.
Αρχικά χόρευε ως επί το πλείστον στο εστιατόριο του πατέρα της και αφού διδάχθηκε τις βασικές τεχνικές, έμαθε τα υπόλοιπα μόνη της. Πολύ σύντομα άρχισαν οι διακρίσεις σε διαγωνισμούς, κάτι που την ώθησε να ανοίξει δική της σχολή χορού κοιλιάς στη Μόσχα, συμπληρώνοντας το εισόδημά της με την ενασχόλησή της με τις Δημόσιες Σχέσεις και με μεταφράσεις από τα αγγλικά στη μητρική της γλώσσα.
Όμως ο χορός της κοιλιάς ήταν πλέον η ζωή της και αντιλαμβανόμενη ότι οι προοπτικές της καλλιτεχνικής της εξέλιξης στην πατρίδα της ήταν περιορισμένες, πήρε την απόφαση να αρχίσει μια νέα καριέρα στο «λίκνο» του χορού της κοιλιάς, την Αίγυπτο, όπου άφησαν εποχή μεγάλα αστέρια, όπως η Νάγκουα Φουάντ, που είχε κερδίσει τον θαυμασμό του Χένρι Κίσινγκερ.
Η άνοδος του συντηρητισμού στην Αίγυπτο άνοιξε το δρόμο στις εισαγόμενες χορεύτριες
Αλλά στην εποχή μας οι χορεύτριες που έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση στη χώρα του Νείλου είναι ως επί το πλείστον αλλοδαπές και κυρίως Ρωσίδες, όπως η Τζοχάρα. Έρχονται μέρες που η 31χρονη δίνει έως και πέντε παραστάσεις χορού της κοιλιάς σε γάμους. Κι είναι τόσο ικανή στην τέχνη της, τόσο προσεκτική να μείνει πιστή στην παράδοσή και να μην προσθέσει ξένα στοιχεία στον οριεντάλ χορό, που το κοινό της συχνά ούτε που αντιλαμβάνεται ότι είναι Ρωσίδα.
Όμως πέρα απ’ το ταλέντο των εισαγόμενων χορευτριών, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που εξηγούν την επιτυχία τους. Κι ο βασικότερος είναι η άνοδος του συντηρητισμού στη χώρα, όπως και σε άλλες αραβικές κοινωνίες, τις τελευταίες δεκαετίες.
Γυναίκες με μαντίλα και αμπάγια συναντά κανείς ολοένα και συχνότερα στους δρόμους του Καϊρου. Κι ενώ ο χορός κοιλιάς είναι “must” στους χλιδάτους γάμους, οι περισσότερες Αιγύπτιες δεν θέλουν ούτε καν να σκεφτούν να συνδέσουν το όνομά τους μ’ ένα τέτοιο επάγγελμα – πόσω μάλλον όταν ο όρος «γιος χορεύτριας κοιλιάς» θεωρείται προσβολή. Είναι μια σχέση αγάπης – μίσους με τον χορό της κοιλιάς. Οι αλλοδαπές χορεύτριες, όμως, δεν κινδυνεύουν με κοινωνικό στιγματισμό λόγω της καταγωγής τους. «Εμένα», λέει η Τζοχάρα, «με σέβονται περισσότερο. Επειδή είμαι ξένη, με αντιμετωπίζουν περισσότερο ως καλλιτέχνιδα...»