Στην άλλοτε κατάμεστη μεγαλοπρεπή αίθουσα του κλαμπ «Σεχραζάντ» στο κέντρο του Καΐρου, μόλις πέντε πελάτες και μια ντουζίνα υπάλληλοι κοιτούν σχεδόν αδιάφοροι την αιθέρια ύπαρξη που επιδίδεται στο χορό της κοιλιάς, περιδινούμενη ανάμεσα σε τοίχους ξασμένους από το χρόνο, faux πολυελαίους και ξεθωριασμένες τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης.
Η ατμόσφαιρα προκαλεί θλίψη: μόλις ένας πελάτης ρίχνει μερικά χαρτονομίσματα στο αέρα, ο ιδιοκτήτης σπεύδει να τα μαζέψει με μία σκούπα. Όταν ένας άλλος σφηνώνει ένα χαρτονόμισμα στο ένδυμα της χορεύτριας, εκείνη το δίνει αμέσως στον υπεύθυνο σκηνής που μοιάζει περισσότερο με ηλικιωμένο «νταβατζή» παρά με παρουσιαστή νυχτερινού κλαμπ.
Δεν υπάρχει ίχνος από την παλιά λάμψη που «έντυνε» τους αιγυπτιακούς χώρους διασκέδασης: η καταθλιπτική χορεύτρια κάνει ένα από τα ελάχιστα πράγματα που μπορεί να εκτελέσει μία γυναίκα δίχως μόρφωση στη σημερινή Αίγυπτο (οι τοπ χορεύτριες μπορούν να κερδίσουν μέχρι και 2000 δολάρια σε γάμους και άλλες γιορτές).
Τα τελευταία τρία χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολα για τη βιομηχανία της διασκέδασης στην Αίγυπτο. Η ρευστή κατάσταση που επικρατεί από την εξέγερση του 2011 λειτουργεί αποτρεπτικά για τους τουρίστες που άλλοτε επισκέπτονταν μαζικά την αιγυπτιακή πρωτεύουσα.
Στους αρνητικούς παράγοντες πρέπει να συνυπολογιστεί και η οικονομική κρίση που κρατάει τους Αιγύπτιους στα σπίτια τους.
Ο παράγοντας εκείνος όμως που απειλεί αμεσότερα την πανάρχαια τέχνη του χορού της κοιλιάς είναι η σκληρή ισλαμιστική νοοτροπία της προεδρίας του Μοχάμεντ Μόρσι.
Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να παρακολουθήσετε μία από τις ικανότερες χορεύτριες του είδους, η οποία επιβιώνει χάρη στα φολκλόρ σόου της ανά τον κόσμο: