Η ιστορία ενός ζευγαριού που ξεπέρασε την απόσταση για να είναι μαζί, ξεχωρίζει και είναι ένα παράδειγμα αληθινής αγάπης.
Ο Ινδός καλλιτέχνης Pradyumna Kumar Mahanandia ερωτεύτηκε τη Σουηδέζα Charlotte και αυτή είναι η ιστορία τους.
Ο Pradyumna Kumar Mahanandia ήταν ένας μικρός αλλά λαμπρός καλλιτέχνης στην Ινδία. Eνώ σπούδαζε στο Delhi College of Art, έγινε διάσημος στην προσωπογραφία σχεδιάζοντας το πορτρέτο της Indira Gandhi. Ζήτησε άδεια από τις αρχές για να κάθεται κάτω από το ιερό σιντριβάνι στο Connaught Place και να ζωγραφίζει πορτρέτα. Εκεί συνάντησε τη Charlotte Von Schedvin στις 17 Δεκεμβρίου 1975.
Το έργο του έφτασε μέχρι τη Σουηδία, όπου ζούσε μια 19χρονη φοιτήτρια, η Charlotte Von Schedvin. Το 1975, εκείνη οδήγησε για 22 ημέρες με ένα βαν για να πάει να δει τα έργα του στην Ινδία και να τον πείσει να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο της. Αυτό το πορτρέτο άλλαξε τη ζωή τους.
Καθώς εκείνος ζωγράφιζε, κυριεύτηκε από την ομορφιά της και οι δυο τους ερωτεύτηκαν. Σύντομα παντρεύτηκαν, αλλά η Charlotte έπρεπε να επιστρέψει μέχρι τη Σουηδία και ο Pradyumna δεν μπόρεσε να πάει μαζί της. Αφού έφυγε, οι δυο τους διατηρούσαν επαφή μέσω αλληλογραφίας.
Τον Ιανουάριο του 1977, αποφάσισε να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του, να αγοράσει ένα ποδήλατο και να πάει με αυτό από την Ινδία στη Σουηδία για να ξανασμίξει με τη γυναίκα των ονείρων του. Η διαδρομή με το ποδήλατο του πήρε 4 μήνες και 3 εβδομάδες, ενώ πέρασε μέσα από 8 διαφορετικές χώρες. Έκανε καθημερινά περίπου 70 χιλιόμετρα με το ποδήλατο. Τελικά ξαναβρέθηκε με την αγάπη του στη Σουηδία, όπου απέκτησαν παιδιά και συνέχισαν να ζουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί.
Πώς έγινε η γνωριμία του ζευγαριού
Η Charlotte Von Schedvin είχε επισκεφθεί την Ινδία ως τουρίστρια όταν εντόπισε τον κ. Mahanandia στην περιοχή Connaught Place του Δελχί.
Είχε γίνει γνωστός ως σκιτσογράφος και είχε καλή φήμη στον τοπικό Τύπο. Ενδιαφερόμενη από τον ισχυρισμό του ότι «κάνει ένα πορτρέτο σε 10 λεπτά», αποφάσισε να το δοκιμάσει. Όμως δεν εντυπωσιάστηκε με το αποτέλεσμα και αποφάσισε να επιστρέψει την επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα, δυστυχώς, δεν αποδείχθηκε καλύτερη.
Προς υπεράσπισή του, ο Mahanandia της είπε ότι τον απασχολούσε μια πρόβλεψη που είχε κάνει η μητέρα του πριν από αρκετά χρόνια.
Ως μαθητής που μεγάλωνε σε ένα χωριό στην ανατολική ινδική πολιτεία της Ορίσα, αντιμετώπιζε συχνά διακρίσεις από μαθητές της ανώτερης κάστας επειδή ήταν Νταλίτ - που θεωρούνταν στο κατώτατο σημείο της ιεραρχίας της κάστας της Ινδίας.
Η «πρόβλεψη» της μητέρας του
Όποτε στεναχωριόταν, η μητέρα του του έλεγε ότι σύμφωνα με το ωροσκόπιό του, κάποια μέρα θα παντρευόταν μια γυναίκα «που στο ζώδιο θα ήταν ο Ταύρος, θα ερχόταν από μια μακρινή χώρα, θα ήταν μουσικός και θα είχε μια ζούγκλα».
Όταν λοιπόν συνάντησε την Von Schedvin, θυμήθηκε αμέσως τις προβλέψεις της μητέρας του και τη ρώτησε αν είχε ζούγκλα.
Η Von Schedvin, της οποίας η οικογένεια προέρχεται από σουηδική αριστοκρατία, απάντησε ότι είχε ένα δάσος και πρόσθεσε ότι όχι μόνο ήταν «μουσική» (της άρεσε να παίζει πιάνο), αλλά και το ζώδιό της ήταν Ταύρος.
«Ήταν μια εσωτερική φωνή που μου έλεγε ότι αυτή ήταν η μοναδική. Κατά τη διάρκεια της πρώτης μας συνάντησης τραβήξαμε ο ένας τον άλλον σαν μαγνήτες. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά», είπε ο κ. Mahanandia στο BBC.
«Ακόμα δεν ξέρω τι με έκανε να της κάνω τις ερωτήσεις και μετά να την καλέσω για τσάι. Νόμιζα ότι θα παραπονεθεί στην αστυνομία». Η αντίδρασή της όμως αποδείχθηκε εντελώς αντίθετη.
«Νόμιζα ότι ήταν ειλικρινής και ήθελα να μάθω γιατί μου έκανε αυτές τις ερωτήσεις», είπε η κ. Von Schedvin στο BBC. Μετά από αρκετές συζητήσεις, συμφώνησε να επισκεφτεί την Ορίσα μαζί του. Το πρώτο μνημείο που αντίκρισε εκεί ήταν ο περίφημος ναός Konark. «Συγκινήθηκα όταν ο PK μου έδειξε το Konark. Είχα αυτή την εικόνα του πέτρινου τροχού του ναού πλαισιωμένη στο φοιτητικό μου δωμάτιο στο Λονδίνο, αλλά δεν είχα ιδέα πού ήταν πραγματικά αυτό το μέρος. Και εδώ στεκόμουν μπροστά του». Οι δυο τους ερωτεύτηκαν και επέστρεψαν στο Δελχί αφού πέρασαν λίγες μέρες στο χωριό του.
«Φόρεσε ένα σάρι όταν γνώρισε τον πατέρα μου για πρώτη φορά. Δεν ξέρω ακόμα πώς τα κατάφερε. Με τις ευλογίες του πατέρα και της οικογένειάς μου, παντρευτήκαμε σύμφωνα με την παράδοση της φυλής», είπε.
Η Von Schedvin είχε οδηγήσει στο Δελχί με τους φίλους της από τη Σουηδία κατά μήκος του διάσημου μονοπατιού των χίπις - διασχίζοντας Ευρώπη, Τουρκία, Ιράν, Αφγανιστάν και Πακιστάν - για να φτάσει στην Ινδία σε 22 ημέρες.
Τον αποχαιρέτησε για να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής, αλλά τον έβαλε να υποσχεθεί ότι θα την ακολουθούσε στο σπίτι της στη σουηδική υφαντουργική πόλη Μπόρας.
Πέρασε πάνω από ένας χρόνος και οι δυο τους διατήρησαν επαφή μέσω επιστολών.
Οι δυσκολίες και τα θετικά του ταξιδιού με το ποδήλατο
Ωστόσο, ο κ. Mahanandia δεν είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο. Έτσι, πούλησε ό,τι είχε, αγόρασε ένα ποδήλατο και την ακολούθησε στο ίδιο μονοπάτι των χίπις. Το ταξίδι του ξεκίνησε στις 22 Ιανουαρίου 1977 και έκανε ποδήλατο για περίπου 70 χιλιόμετρα (44 μίλια) κάθε μέρα.
«Η τέχνη με έσωσε. Έφτιαξα πορτρέτα ανθρώπων και κάποιοι μου έδιναν χρήματα, ενώ άλλοι μου έδιναν φαγητό και στέγη», είπε. Ο Mahanandia θυμάται ότι ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός τη δεκαετία του 1970. Για παράδειγμα, δεν χρειαζόταν βίζα για να εισέλθει στις περισσότερες χώρες.
«Το Αφγανιστάν ήταν μια τόσο διαφορετική χώρα. Ήταν ήρεμη και όμορφη. Οι άνθρωποι αγαπούσαν τις τέχνες. Και τεράστια μέρη της χώρας δεν ήταν κατοικημένα», είπε. Είπε ότι οι άνθρωποι καταλάβαιναν τα Χίντι στο Αφγανιστάν, αλλά η επικοινωνία έγινε πρόβλημα όταν μπήκε στο Ιράν. «Και πάλι η τέχνη με έσωσε. Νομίζω ότι η αγάπη είναι η παγκόσμια γλώσσα και οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό. Ήταν διαφορετικές μέρες. Νομίζω ότι οι άνθρωποι είχαν περισσότερο ελεύθερο χρόνο τότε για να διασκεδάσουν έναν περιπλανώμενο σαν εμένα». Ένιωσε όμως ποτέ κουρασμένος;
«Ναι, πολύ συχνά. Τα πόδια μου πονούσαν. Αλλά ο ενθουσιασμός που γνώρισα τη Σάρλοτ και έβλεπα νέα μέρη με κράτησε», είπε. Τελικά έφτασε στην Ευρώπη στις 28 Μαΐου - μέσω Κωνσταντινούπολης και Βιέννης, και στη συνέχεια ταξίδεψε στο Γκέτεμποργκ με τρένο. Μετά από πολλά πολιτιστικά σοκ και δυσκολίες στο να εντυπωσιάσει τους γονείς της, οι δυο τους τελικά παντρεύτηκαν επίσημα στη Σουηδία.
«Δεν είχα ιδέα για την ευρωπαϊκή κουλτούρα. Ήταν όλα καινούργια για μένα, αλλά με στήριζε σε κάθε βήμα. Είναι απλά ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Είμαι ακόμα ερωτευμένος όπως ήμουν το 1975», λέει.
Αλλά εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει «γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ήταν μεγάλη υπόθεση το ότι έκανε ποδήλατο στην Ευρώπη». «Έκανα ό,τι έπρεπε, δεν είχα χρήματα αλλά έπρεπε να τη γνωρίσω. Έκανα ποδήλατο για την αγάπη, αλλά ποτέ δεν αγάπησα το ποδήλατο. Είναι απλό».
Από τότε ο Mahanandia έγινε γνωστή προσωπικότητα στη Σουηδία, όχι μόνο για το καλλιτεχνικό του ταλέντο αλλά και για το ρόλο του ως σύμβουλος της σουηδικής κυβέρνησης σε θέματα τέχνης και πολιτισμού. Τα έργα τέχνης του έχουν εκτεθεί σε μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, ενώ τα έργα του έχουν κερδίσει ακόμη και μια θέση στις ευχετήριες κάρτες κύρους της UNICEF. Στις 4 Ιανουαρίου 2012, έλαβε τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα (Degree of Honoris Causa) από το Πανεπιστήμιο Πολιτισμού Utkal (UUC) στο Bhubaneshwar της Odisha, αναγνωρίζοντας τα εξαιρετικά επιτεύγματά του. Επιπλέον, διορίστηκε από την κυβέρνηση της Οντίσα ως πολιτιστικός πρεσβευτής της Οντίσα στη Σουηδία.