Από μια σπάνια διαταραχή που ονομάζεται προσωπαγνωσία, κατά την οποία δυσκολεύεται κανείς να αναγνωρίσει τον απέναντί του από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, πάσχει μια γυναίκα από την Αγγλία.
Το να ξεφυλλίζεις τις οικογενειακές φωτογραφίες σε ένα άλμπουμ είναι κάτι που συνήθως σου δίνει χαρά, αλλά για τη Λόρεν Νικόλ-Τζόουνς είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία, καθώς δεν αναγνωρίζει καν τον εαυτό της στις μισές από αυτές.
Όντως, αν δεν ήταν το γνωστό λευκό φόρεμα που φορούσε τη μέρα του γάμου της, θα αγωνιζόταν να αναγνωρίσει τον εαυτό της ως νύφη στο δικό της γαμήλιο άλμπουμ. Και αυτό γιατί η Λόρεν πάσχει από μια κατάσταση η οποία τη δυσκολεύει στο να αναγνωρίζει ανθρώπους.
Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι παραδέχονται ότι ξεχνούν ένα πρόσωπο μερικές φορές, το πρόβλημα της Λόρεν είναι τόσο σοβαρό που η ίδια δεν συνειδητοποιεί πάντα ότι κοιτάζει την ίδια της την αντανάκλαση, δεν μπορεί να αναγνωρίσει τους καλύτερους φίλους της και διάσημους ανθρώπους, ενώ δυσκολεύεται να εντοπίσει τον εαυτό της σε φωτογραφίες.
Δεν υπάρχει θεραπεία για την κατάστασή της, αλλά έχει μάθει να βασίζεται σε ιδιαιτερότητες, συνήθειες και στον τρόπο που οι άνθρωποι μιλούν πριν τους αναγνωρίσει.
«Μπορεί μερικές φορές να κάνει τη ζωή αρκετά δύσκολη», είπε η 33χρονη Λόρεν από το Ντέρμπισαϊρ. «Δεν μπορώ να δω πάντα τον εαυτό μου σε φωτογραφίες, κάτι που μπορεί να είναι ντροπιαστικό. Αν κάποιος μου δείξει μια φωτογραφία και το άτομο έχει σκούρα μαλλιά και είναι στο ύψος μου, σκέφτομαι “γιατί μου δείχνουν αυτή η φωτογραφία, πρέπει να είμαι εγώ”». «Υπήρξαν στιγμές που έβλεπα εικόνες και σκέφτηκα "μοιάζει με ωραίο μέρος, πότε πήγα εκεί;". Τότε συνειδητοποίησα ότι είναι κάποιος άλλος εντελώς».
Η κατάσταση της Λόρεν την έχει οδηγήσει σε ορισμένες αμήχανες καταστάσεις.
Δεν αναγνώρισε μια γυναίκα στο μεσημεριανό της γεύμα γενεθλίων, που έσπευσε προς αυτήν με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Κι όμως, η μυστηριώδης γυναίκα ήταν η καλύτερη φίλη της από την ηλικία των 12 ετών και η Λόρεν ήταν παράνυμφος στο γάμο της λιγότερο από έναν μήνα πριν.
Μόνο όταν η φίλη της Χάνα άρχισε να μιλάει, η Λόρεν συνειδητοποίησε ότι η φίλη της είχε πετάξει πάνω από 10.000 μίλια από την Αυστραλία για να της κάνει έκπληξη για τα γενέθλιά της.
«Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με χιούμορ και υπήρξαν κάποια πολύ ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα, όπως το να περνάς 40 λεπτά να μιλάς με λάθος άτομο σε βιντεοκλήση ή να μπερδεύεις έναν πρώην φίλο για κάποιον άλλο. Από τη σοβαρή πλευρά μπορεί να επηρεάσει την αυτοεκτίμησή σας και την αίσθηση ικανότητας, το γενικό συναίσθημα ότι μπορείτε να διαπραγματευτείτε με τον κόσμο και τους ανθρώπους. Ξοδεύω πολύ χρόνο προσπαθώντας να καταλάβω με ποιον μιλάω.», είπε η Λόρεν.
Η νεαρή γυναίκα ντρέπεται καθώς λέει πως απέτυχε να αναγνωρίσει τη Χάνα, αλλά δεν είναι το μόνο στενό άτομο με το οποίο έχει μπερδευτεί. Η κατάσταση της είναι τόσο κακή, που μερικές φορές πιστεύει ότι κοιτάζει κάποιον άλλο όταν βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη.
«Έχω πάει σε ένα γεμάτο εστιατόριο και βρέθηκα να ζητήσω συγγνώμη από κάποιον μπροστά μου που μπήκε στο δρόμο του. Έχω κάνει μερικά πλάγια βήματα προτού συνειδητοποιήσω ότι ήταν η δική μου αντανάκλαση σε έναν καθρέφτη. Έχω σταματήσει να παρακολουθώ ταινίες γιατί με μπερδεύει πολύ. Αν υπάρχουν δύο ξανθές γυναίκες που μοιάζουν στην ίδια ταινία, δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω και η πλοκή γίνεται πολύ ανακατεμένη. Προτιμώ να διαβάζω βιβλία».
«Δεν μπορώ να αναγνωρίσω διάσημα πρόσωπα, εάν βρίσκονται εκτός πλαισίου. Θα μπορούσα να σας πω ποιος ήταν ο Άλαν Σούγκαρ, αν καθόταν πίσω από ένα γραφείο στο The Apprentice, για παράδειγμα, αλλά θα δυσκολευόμουν να αναγνωρίσω τη Βασίλισσα αν φορούσε αθλητική φόρμα».
Παρά τη μη αναγνώριση της καλύτερης της φίλης, η Λόρεν σπάνια έχει πρόβλημα να αναγνωρίσει τους άλλους και την οικογένειά της, συμπεριλαμβανομένου του συζύγου της Τζόναθαν, επειδή είναι τόσο κοντά τους.
Η Λόρεν συνειδητοποίησε ότι υπέφερε από προσωπαγνωσία σε ηλικία 19 ετών, όταν διάβασε ένα βιβλίο από τον νευρολόγο και διάσημο συγγραφέα Oliver Sacks, ο οποίος έχει επίσης την πάθηση.
Περίπου ένας στους 50 ανθρώπους πιστεύεται ότι πάσχει από προσωπαγνωσία ή αλλιώς από την «τύφλωση του προσώπου» σε διάφορους βαθμούς. Κάποιοι μπορεί να μην αναγνωρίσουν ανθρώπους που έχουν γνωρίσει μερικές φορές, ενώ άλλοι, όπως η Λόρεν, αγωνίζονται καθημερινά.
«Όταν ήμουν νεότερη υποθέτω ότι πρέπει να πίστευα ότι όλοι ήταν ίδιοι. Πέρασα όλα τα χρόνια στο δημοτικό σχολείο, νομίζοντας ότι δύο αγόρια ήταν το ίδιο άτομο και κάποτε νόμιζα ότι ένα κορίτσι στην τάξη μου ήταν αγόρι μέχρι που μια μέρα φόρεσε φούστα. Μόνο όταν διάβασα για την προσωπαγνωσία, συνειδητοποίησα ότι «αυτό έχω».
«Αν συναντήσω κάποιον στο δρόμο, μερικές φορές μπορώ να πω ποιος είναι επειδή έχει μια ξεχωριστή γενειάδα ή γυαλιά. Αν δεν είμαι σίγουρη για το ποιος είναι, θα κάνω μερικές ερωτήσεις. Δεν συνηθίζω να μιλάω στους ανθρώπους για την κατάστασή μου γιατί οδηγεί σε περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με αυτήν.
«Γελώ γενικά για αυτό, αλλά μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικό, και φαίνεται να επιδεινώνεται σε περιόδους άγχους. Τις προάλλες πήρα ένα γραπτό μήνυμα από κάποιον που νόμιζα ότι ήταν ο μέντορας μου, που ρωτούσε πώς ήμουν. Πρότεινα να κάνουμε βιντεοκλήση και ήταν σχεδόν 40 λεπτά πριν συνειδητοποιήσω ότι δεν ήταν αυτός, αλλά κάποιος που γνώρισα στο πανεπιστήμιο της Υόρκης πριν από χρόνια».
Οι ειδικοί γνωρίζουν πολύ λίγα για την προσωπαγνωσία, αλλά πιστεύεται ότι είναι συγγενής ή προκαλείται από βλάβη ή ανωμαλίες σε ένα μέρος του εγκεφάλου που ελέγχει την αντίληψη και τη μνήμη του προσώπου.
Παρά τις δυσκολίες της, η Λόρεν κατάφερε να κυριαρχήσει στην κατάστασή της και να εργαστεί ως λογοθεραπεύτρια, προτού εγκαταλείψει αυτή τη δουλειά και ασχοληθεί με την ψυχολογία, την οποία σπουδάζει τώρα.
«Δούλευα με ανθρώπους σε νευρολογικούς θαλάμους σε νοσοκομεία και θα έκανα διπλό έλεγχο επειδή ήθελα να βεβαιωθώ ότι είχα τον σωστό ασθενή γιατί δεν θα τους αναγνώριζα πάντα από τα πρόσωπά τους. Δεν το είπα σε κανέναν από τους συναδέλφους μου, όχι επειδή ντρεπόμουν, αλλά επειδή είμαι τόσο συνηθισμένη στο να το αντιμετωπίζω.
«Από την άλλη πλευρά θα έλεγα ότι έχω γίνει εξαιρετική στην επικοινωνία με άτομα που δεν γνωρίζω πολύ καλά. Τα πρόσωπα δεν σημαίνουν πολλά για μένα, έτσι νομίζω ότι είμαι τόσο καλή στο να κάνω συνομιλίες με ξένους όσο και με άτομα που γνωρίζω και μπορώ να φτιάξω μια σχέση πολύ γρήγορα».