Όταν ο Ρόρι Κέρτις ξύπνησε από το κώμα, δεν ήξερε πού βρισκόταν. Δεν ήξερε πώς είχε φτάσει εκεί. Δεν μπορούσε να θυμηθεί το παρελθόν του ως πολλά υποσχόμενος έφηβος επιθετικός στην ακαδημία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ούτε το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Όταν ανοιγόκλεισε τα μάτια του και άρχισε να μιλάει, από το στόμα του βγήκαν άπταιστα γαλλικά, μια γλώσσα που είχε διδαχθεί μόνο στο σχολείο και τα οποία είχε ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό. Μίλησε με τόση ευφράδεια και με τέλειο τονισμό, που η νοσοκόμα η οποία τον φρόντιζε, και είχε τα γαλλικά ως μητρική της γλώσσα, ρώτησε τον πατέρα του από ποιο μέρος της Γαλλίας ήταν ο Κέρτις. Ωστόσο, τα γαλλικά του διήρκεσαν μόνο όσο η αρχική τους συνομιλία. Όπως η ανάμνηση ενός ονείρου, η ικανότητά του να μιλά γαλλικά γρήγορα εξαφανίστηκε.
«Ακούγοντας αυτό, ο μπαμπάς μου έκανε την έρευνά του», λέει ο Κέρτις, «και η οικογένεια Κέρτις προέρχεται από τη Νορμανδία, αλλά αυτό ήταν το 1800. Αν κοιτάξετε στο YouTube και πληκτρολογήσετε το όνομά μου, υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες ο εγκέφαλος μπορεί να διατηρήσει τη γνώση γενεών. Είναι τρελό», προσθέτει.
Το τρομακτικό ατύχημα από το οποίο έπεσε σε κώμα
Το ατύχημα συνέβη ένα βροχερό απόγευμα τον Αύγουστο του 2014. Ο 22χρονος τότε Κέρτις, ήταν σε μια αποστολή για μια κατασκευαστική εταιρεία στην οποία είχε αρχίσει να εργάζεται παράλληλα με το ποδόσφαιρο που έπαιζε ημι-επαγγελματικά, ενώ σπούδαζε αθλητική επιστήμη και ψυχολογία. Δεν θυμάται το ατύχημα και πώς συνέβη, αλλά οι μαρτυρίες άλλων ανθρώπων τον βοήθησαν να ενώσει τα κομμάτια του παζλ για το τι συνέβη τότε.
Ο Κέρτις, που επέστρεφε από την αυλή ενός εμπόρου, άλλαζε λωρίδες μέσα από τη βροχή και την ομίχλη στον αυτοκινητόδρομο Μ42 κοντά στο Τάμγουορθ, όταν το φορτηγό του συγκρούστηκε με την πλευρά ενός αρθρωτού φορτηγού. Κανένας άλλος δεν τραυματίστηκε σοβαρά.
Παγιδευμένος στα συντρίμμια, οι πυροσβέστες χρειάστηκαν 40 λεπτά για να τον απεγκλωβίσουν. Τα τραύματά του ήταν τόσο σοβαρά που έπεσε σε κώμα στο σημείο του ατυχήματος και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Queen Elizabeth στο Μπέρμιγχαμ, όπου παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση για έξι ημέρες. Μόλις σταθεροποιήθηκε η κατάστασή του, μεταφέρθηκε στο κοντινό νοσοκομείο Mosely Hall, το οποίο προσφέρει εξειδικευμένη φροντίδα στην αποκατάσταση εγκεφαλικών τραυματισμών, για να ξεκινήσει αυτό που θεωρούνταν ότι θα ήταν μια μακρά, επίπονη και μόνο μερική ανάρρωση.Η οικογένειά του, ενημερώθηκε ότι ήταν απίθανο να περπατούσε ή να μιλούσε ξανά σωστά.
Η περιπέτεια με την υγεία του όταν ήταν μικρός
Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που ο Κέρτις θα διέψευδε τους γιατρούς. Όταν ήταν επτά, διαγνώστηκε με μηνιγγιτιδοκοκκική σηψαιμία. Οι πιθανότητες επιβίωσής του ήταν 50-50. Μετά από έξι εβδομάδες στο θάλαμο στο Παιδικό Νοσοκομείο του Μπέρμιγχαμ, τον άφησαν να βγει για να συνεχίσει την ανάρρωσή του στο σπίτι. Η μόνη αρνητική συνέπεια από αυτή την περιπέτεια της υγείας του, ήταν μια ελαφρά και προσωρινή επιδείνωση της όρασης του. «Ήμουν το μόνο παιδί εκεί που δεν έχασε ένα άκρο», λέει ο Κέρτις. «Αλλά το μόνο πράγμα που μου συνέβη ήταν ότι έπρεπε να φορέσω γυαλιά για ένα χρόνο. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν αυτό».
Η ανάρρωσή του ήταν τόσο ολοκληρωμένη που σύντομα άρχισε να ξεχωρίζει στα αθλήματα. Τον Κέρκτις τον είχαν καλέσει να προπονηθεί με την ομάδα του Μπέρμιγχαμ σε ηλικία 11 ετών, αλλά τελικά αυτό αναβλήθηκε εξαιτίας της περιπέτειάς του και δεν επέστρεψε. Στα 13, εντυπωσιάζοντας ως επιθετικός με την τοπική ομάδα Central Ajax σε τουρνουά, τον εντόπισε ένας άνθρωπος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Όταν ο Curtis εξέφρασε ότι δεν ένιωθε ακόμη έτοιμος να αφήσει τους γονείς και τους φίλους του και να μετακομίσει στο Μάντσεστερ, επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ της United και της Walsall που επέτρεψε στον έφηβο να ενταχθεί στην ακαδημία του συλλόγου Midlands, με την United να διατηρεί την επιλογή να τον πάρει πίσω.
Στο τέλος της πρώτης σεζόν του με τη Walsall, ο Κέρτις επρόκειτο να έρθει σε επαφή με τους νέους της United για μια ευρωπαϊκή περιοδεία, αλλά ένα κρούσμα της νόσου Sever - μια επώδυνη φλεγμονή της φτέρνας που είναι κοινή στους εφήβους – του κατέστρεψε τα σχέδια.
Τελικέ έμεινε με την ομάδα Walsall, παίρνοντας υποτροφίες και άρχισε να δημιουργεί μια κερδοφόρα συνεργασία με το μελλοντικό αστέρι της Premier League, Τρόι Ντίνεϊ. Αλλά ο τραυματισμός χτύπησε ξανά την πόρτα του όταν εμφανίστηκε η ευκαιρία.
Με την εφεδρική ομάδα να έχει έλλειψη από επιθετικούς, ο Ντίνεϊ ανέβηκε, αρπάζοντας την ευκαιρία. «Όλα έχουν να κάνουν με το timing στο ποδόσφαιρο. Στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή», λέει αναστενάζοντας ο Κέρτις. «Θα είχα την ευκαιρία. Δεν μπορώ να πω ότι θα ήμουν εκεί που είναι τώρα ο Τρόι, αλλά και οι δύο θα είχαμε τις πιθανότητές μας».
Με την πάροδο του χρόνου, ο Κέρτις απογοητεύτηκε από το ποδόσφαιρο. Ωστόσο, δεν τα παρατήρησε εντελώς. Τα επόμενα χρόνια τα πέρασε πηγαίνοντας στους ημι-επαγγελματικούς συλλόγους των West Midlands - Stourbridge, Stourport, Evesham, Rugby, Halesowen, Willenha.
Το να παίζει για τη Stourport Swift και να πρέπει να φύγει από το γήπεδο με τραυματισμό στην πλάτη είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάται ο Κέρτις πριν από το ατύχημα. Ένας σπασμένος κόκκυξ εμφανίστηκε στις ακτινογραφίες.
Μετά το κώμα νόμιζε ότι ήταν ο Μάθιου Μακόναχι
Εκτός από την ανεξήγητη ευχέρεια του στα γαλλικά, ένα άλλο από τα περίεργα φαινόμενα που αντιμετώπισε ο Κέρτις αμέσως μετά το ατύχημα είχε να κάνει με την ηλικία του. Ήταν πεπεισμένος ότι ήταν 10 ετών ξανά και ρωτούσε τη μητέρα του για τον οικογενειακό σκύλο, μαθαίνοντας ο σκύλος είχε πεθάνει χρόνια πριν.
Επίσης, για ένα διάστημα νόμιζε ότι ήταν ο διάσημος Χολιγουντιανός ηθοποιός, Μάθιου Μακόναχι και πίστευε ότι έπρεπε να επιστρέψει στα γυρίσματα του επόμενου blockbuster του.
«Επειδή είχα ένα σπασμένο χέρι και ένα σπασμένο ισχίο, έπρεπε να πηγαίνω στην τουαλέτα με τη μαμά μου και θυμάμαι να κοιτάζω στον καθρέφτη και να μην συνειδητοποιώ ποιον κοιτούσα», λέει ο Κέρτις.
Ο Κέρτις βγήκε από το νοσοκομείο τον Νοέμβριο του 2012, με αναπηρικό καροτσάκι και με τη βραχυπρόθεσμη μνήμη του τόσο αποσυντονισμένη, που έπρεπε να γράφει κάθε του κίνηση σε ένα ημερολόγιο κάθε 15 λεπτά, υπενθυμίζοντας στον εαυτό του, για παράδειγμα, ότι είχε ήδη κάνει ντους ή ότι είχε φάει μεσημεριανό. «Πιθανότατα γέμισα δύο βιβλία ημερολογίου», λέει.
Παρόλο που αρχικά προειδοποιήθηκε ότι η επιστροφή στην απόλυτη κινητικότητα και την πλήρη λειτουργία του εγκεφάλου ήταν απίθανη και ότι απλές εργασίες, όπως το ντύσιμο, ενδέχεται να είναι πέρα από τις δυνατότητές του, ο Κέρτις ανάρρωσε πλήρως μέσα σε ένα χρόνο. Και, εκτός από αυτό, κάτι που μοιάζει απίστευτο, είναι ότι επέστρεψε παίζοντας ημι-επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την ομάδα Stourport κατά τη σεζόν 2013-14.
«Δεν θυμάμαι πόσο σύντομα περπάτησα», λέει ο Κέρτις, «αλλά [οι γιατροί] ήταν σοκαρισμένοι. Και σοκαρίστηκαν που δεν κούτσαινα. Με συμβούλεψαν να μην παίζω ποδόσφαιρο επειδή είπαν ότι δεν έπρεπε να δεχθώ σκληρά χτυπήματα στο κεφάλι. Στο πρώτο μου παιχνίδι, δέχτηκα αγκωνιά στο πρόσωπο και ο μπαμπάς μου σχεδόν πήδηξε μέσα στο γήπεδο».
Τις ημέρες μετά το ατύχημα του, ο Κέρτις έγινε το δεύτερο άτομο στη Βρετανία που έλαβε μια πειραματική ορμονική θεραπεία η οποία, πιστεύεται, θα μπορούσε να είναι πολύ αποτελεσματική στην ενίσχυση της ανάρρωσης από εγκεφαλικούς τραυματισμούς. Στο πλαίσιο μιας μελέτης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ με τίτλο Synapse, στον Κέρτις χορηγήθηκε προγεστερόνη, μια γυναικεία ορμόνη και η πρόοδός του παρακολουθούνταν κάθε τρεις μήνες. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Κέρτις και η οικογένειά του έχουν αποδώσει μεγάλο μέρος της θαυματουργής ανάρρωσής του στη ριζοσπαστική θεραπεία που έλαβε.
«Δυστυχώς, αυτό το φάρμακο δεν ήταν αποτελεσματικό - δεν υπάρχει διαφορά με το εικονικό φάρμακο (placebo)», λέει ο Δρ Αντόνιο Μπέλλι, ο νευρολόγος που επέβλεπε την ανάρρωση του Κέρτις. «Ο Ρόρι τα πήγε τόσο καλά χάρη στα γονίδια και τη φυσική κατάσταση του».
Αλλαγή πλεύσης
Αν και ήταν αξιοθαύμαστο ότι ο Κέρτις μπόρεσε να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο, είχε ακόμα υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό του και προσπάθησε να συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι δεν έπαιζε όπως παλιά.
«Ήμουν λίγο τελειομανής, ήμουν ο χειρότερος εχθρός μου», λέει ο ίδιος. Έτσι, αποφάσισε να αλλάξει καριέρα. «Η μαμά μου έχει έξι αδελφές», εξηγεί ο Κέρτις. «Όλες ήταν δασκάλες εκτός από τη μαμά μου και σκέφτηκα, “απόκτησε τα προσόντα διδασκαλίας και μετά γίνε κουρέας”. Οι γονείς μου είχαν το κουρείο Charlie Parker's. Είχαν τέσσερα ή πέντε κομμωτήρια στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90. Υπήρχε πάντα στην οικογένεια η κομμωτική, οπότε σκέφτηκα να αναμείξω τα δύο: τη διδασκαλία από την πλευρά της μαμάς μου, και μετά το κουρείο».
Το να μάθει την τέχνη, σήμαινε ατελείωτες ώρες στο κομμωτήριο της θείας του. «Η πιο πολυσύχναστη μέρα στο κουρείο είναι το Σάββατο. Πρέπει να σκεφτώ την καριέρα μου τώρα, όχι μόνο αυτό που μου αρέσει να κάνω. Το ποδόσφαιρο έπρεπε να θυσιαστεί», αναφέρει.
Μετά την απόκτηση των σχετικών προσόντων, ο Κέρτις έγινε λέκτορας στο South and City College Birmingham, διδάσκοντας κομμωτική. Ήταν παθιασμένος με την τέχνη, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, βρήκε το στοιχείο διδασκαλίας πολύ περιοριστικό. Αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και, με την καθοδήγηση του πατέρα του, άνοιξε το δικό του κομμωτήριο. «Ήταν εύκολο να σκεφτούμε το όνομα», λέει. Το «Charlie Parker's Cut Throat & Coffee» άνοιξε στο Ουόρσεστερ το 2019.
Η μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο, έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα. Φέτος, στις αρχές του χρόνου, άρχισε να παίζει ξανά που και που. «Μερικές φορές νομίζω ότι το έχω ακόμα. Άλλες φορές σκέφτομαι, “Όχι, δεν το έχω”. Μερικές φορές συνειδητοποιώ γιατί το εγκατέλειψα», δηλώνει.
Φωτογραφίες: Rory Curtis