Ο πιλότος εκτελεί με ταχύτητα μια δραματική στροφή της τελευταίας στιγμής για να προσγειώσει το A319 στον στενό διάδρομο προσγείωσης. Δεκάδες επιβάτες, μερικοί από τους οποίους έχουν περάσει τα τελευταία λεπτά σφίγγοντας τα μπράτσα των καθισμάτων, ξεσπούν σε χειροκροτήματα.
Αυτή είναι άλλη μια συνηθισμένη εργάσιμη ημέρα στο Διεθνές Αεροδρόμιο Πάρο του Μπουτάν (PBH), που απαιτεί μια από τις πιο δύσκολες τεχνικά προσγειώσεις αεροπλάνων στον κόσμο. Ο ελιγμός σε έναν μικρό διάδρομο προσγείωσης ανάμεσα σε δύο κορυφές ύψους 18.000 ποδιών απαιτεί τόσο τεχνικές γνώσεις όσο και υψηλή συγκέντρωση.
Το αεροδρόμιο και οι δύσκολες συνθήκες του έχουν «προσθέσει» μόνο στη μυσταγωγία που περιβάλλει τα ταξίδια στο Μπουτάν, ένα βασίλειο των Ιμαλαΐων με περίπου 800.000 κατοίκους.
Οι ιδιαίτερες συνθήκες πτήσης από και προς το Πάρο σημαίνουν ότι τα τζάμπο τζετ δεν μπορούν να πετάξουν. Αλλά για τους οπαδούς της αεροπορίας, αυτό είναι μέρος της γοητείας της επίσκεψης στο «βασίλειο του Δράκου του Κεραυνού», όπως ονομάζουν τη χώρα τους οι κάτοικοι του Μπουτάν.
Πρώτα απ' όλα, το Πάρο είναι «δύσκολο αλλά όχι επικίνδυνο», επισημαίνει ο σμηναγός Chimi Dorji, ο οποίος εδώ και 25 χρόνια εργάζεται στην κρατική αεροπορική εταιρεία του Μπουτάν, Druk Air (ή αλλιώς Royal Bhutan Airlines).
«Αποτελεί πρόκληση για την ικανότητα του πιλότου, αλλά δεν είναι επικίνδυνο, γιατί αν ήταν επικίνδυνο δεν θα πετούσα» προσθέτει.
Τι κάνει το Πάρο ιδιαίτερα απαιτητικό
Ένας συνδυασμός γεωγραφικών παραγόντων καθιστά το Πάρο -και μεγάλο μέρος του Μπουτάν- οπτικά εκπληκτικό. Ωστόσο, η διαχείριση μιας πτήσης από και προς το Πάρο απαιτεί πολύ εξειδικευμένες δεξιότητες.
Το Πάρο είναι αεροδρόμιο κατηγορίας Γ, που σημαίνει ότι οι πιλότοι πρέπει να έχουν ειδική εκπαίδευση για να πετάξουν εκεί. Πρέπει να πραγματοποιούν οι ίδιοι την προσγείωση με το χέρι, χωρίς ραντάρ. Όπως λέει ο Dorji, είναι ζωτικής σημασίας για τους πιλότους να γνωρίζουν το τοπίο γύρω από το αεροδρόμιο - αν τα θαλασσώσουν έστω και για λίγα εκατοστά, υπάρχει περίπτωση να προσγειωθούν πάνω σε κατοικίες.
«Στο Πάρο οι πιλότοι πρέπει να διαθέτουν ειδικές δεξιότητες, καθώς και τη γνώση της περιοχής. Το αποκαλούμε "εκπαίδευση για τη γνώση της περιοχής" ή "εκπαίδευση περιοχής" ή "εκπαίδευση διαδρομής από το να πετάς από οπουδήποτε στο Πάρο"», υπογραμμίζει στο CNN Travel.
Το Μπουτάν, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στην Κίνα και στην Ινδία, αποτελείται κατά περισσότερο από 97% από βουνά. Η πρωτεύουσά του, Thimphu, βρίσκεται στα 2.350 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Πάρο είναι ελαφρώς χαμηλότερα, φτάνοντας στα 7.382 πόδια.
«Σε μεγαλύτερα υψόμετρα ο αέρας είναι πιο αραιός, οπότε το αεροσκάφος πρέπει ουσιαστικά να πετάξει στον αέρα πιο γρήγορα», εξηγεί ο Dorji, ο οποίος, εκτός από το να πιλοτάρει αεροπλάνα, εκπαιδεύει τώρα τους πιλότους και το πλήρωμα καμπίνας της Druk Air. «Η πραγματική ταχύτητα του αέρα θα είναι η ίδια, αλλά η ταχύτητά σας σε σχέση με το έδαφος είναι πολύ υψηλή».
Επόμενη μεταβλητή ο καιρός
Όποιος έχει πετάξει στο Πάρο -από το Νέο Δελχί, την Μπανγκόκ, το Κατμαντού ή, από τον Οκτώβριο του 2024, το Ανόι- πιθανότατα έπρεπε να ξυπνήσει πολύ νωρίς για την πτήση του. Αυτό συμβαίνει επειδή οι υπάλληλοι του αεροδρομίου προτιμούν όλα τα αεροπλάνα να προσγειώνονται πριν από το μεσημέρι, για βέλτιστη ασφάλεια, λόγω των ισχυρών ανέμων που πνέουν στην περιοχή.
«Προσπαθούμε να αποφεύγουμε τις προσγειώσεις μετά το μεσημέρι, διότι τότε έχουμε πολλούς θερμικούς ανέμους, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν, ενώ οι βροχές δεν έχουν έρθει ακόμα», τονίζει ο Dorji. «Έτσι, η γη είναι ξερή και έχετε όλες αυτές τις πτώσεις προς τα πάνω και έχετε όλους αυτούς τους αναβατικούς/καταβατικούς ανέμους στην κοιλάδα το απόγευμα. Τα πρωινά είναι πολύ πιο ήρεμα» διευκρινίζει.
Ωστόσο, αυτό είναι λιγότερο σημαντικό με τις απογειώσεις, οπότε οι ταξιδιώτες μπορούν να υπολογίζουν σε έναν καλύτερο ύπνο το τελευταίο τους βράδυ στο Μπουτάν χάρη στην απογευματινή ώρα αναχώρησης.
Όμως, δεν υπάρχουν νυχτερινές πτήσεις στο Πάρο, ανεξαρτήτως εποχής, λόγω της έλλειψης ραντάρ.
Κατά την περίοδο των μουσώνων, που συνήθως είναι μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, χρειάζεται να γίνουν διαφορετικές προσαρμογές.
Δεν είναι ασυνήθιστο να εκδηλώνονται καταιγίδες εκείνη την εποχή του χρόνου, με το χαλάζι να φτάνει μέχρι και το μέγεθος μιας μπάλας του γκολφ.
«Οι μουσώνες βρίσκονται στον κόλπο της Βεγγάλης», λέει ο Dorji. «Έχουμε αυτούς τους βορειοδυτικούς, βορειοανατολικούς ανέμους που έρχονται από την άλλη πλευρά της Κίνας. Και έχουμε αυτές τις περιόδους που βρέχει επί μέρες».
Τελικά, όπως προσθέτει, μέρος της εκπαίδευσης ενός πιλότου δεν είναι μόνο να ξέρει πώς να πετάξει - είναι να ξέρει πότε να μην πετάξει και να είναι σε θέση να αποφασίσει πότε δεν είναι ασφαλής στιγμή για να απογειωθεί.
Τα άλλα εμπόδια
Ο τελευταίος παράγοντας που καθιστά δύσκολη τη διαχείριση πτήσεων στο Πάρο είναι αυτό που ο Dorji αποκαλεί «εμπόδια» - δηλαδή το ορεινό έδαφος που περιβάλλει το αεροδρόμιο.
Ο διάδρομος προσγείωσης του Πάρο έχει μήκος μόλις 2,2 χλμ. και περιβάλλεται από δύο ψηλά βουνά. Ως αποτέλεσμα, οι πιλότοι μπορούν να δουν τον αεροδιάδρομο από τον αέρα μόνο όταν πρόκειται να προσγειωθούν σε αυτόν.
Και ενώ το Μπουτάν έχει μόνο μερικές δεκάδες αδειούχους πιλότους, υπάρχει δηλωμένο εθνικό ενδιαφέρον για την πρόσληψη και εκπαίδευση περισσότερων νέων πιλότων σε τοπικό επίπεδο, όχι μόνο για προσλήψεις από το εξωτερικό.
Οι υποψήφιοι πιλότοι πρέπει να αποδείξουν την ικανότητά τους να πετούν σε όλες τις διαφορετικές εποχές του Μπουτάν. Ως εθνικός αερομεταφορέας, η Druk Air έχει αναλάβει μεγάλο μέρος της ευθύνης για την εκπαίδευση των πιλότων.
«Θεωρώ τον εαυτό μου ως τη "γέφυρα" μεταξύ της παλιάς και της νέας γενιάς», λέει ο 43χρονος Dorji. Πιστεύει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 50 αδειούχοι πιλότοι στο Μπουτάν, αλλά ο αριθμός αυτός ενδέχεται να διπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια.
«Όπως και να 'χει, ανυπομονώ για αυτό» καταλήγει.