Η πρωταγωνίστρια του «Baywatch» και του «The Last Showgirl» μιλάει για όλα - ακόμη και για τις συζητήσεις που έχει κάνει με τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Πριν από δύο χρόνια, η Pamela Anderson είχε αποδεχτεί ότι ο χρόνος της στο καλλιτεχνικό προσκήνιο είχε σχεδόν... τελειώσει και είχε αποφασίσει να περιορίσει τον εαυτό της μέσα και γύρω από το υπέροχο παραθαλάσσιο σπίτι της στο Λάντισμιθ, στο Βανκούβερ του Καναδά.
Τότε ήταν που αποφάσισε ότι το υπόλοιπο της ζωής της θα ήταν ο κήπος και τα ζώα της. Παρόλο που ήταν εδώ και πολύ καιρό διάσημη -άλλωστε, εισέβαλε στη συνείδηση του κοινού τη δεκαετία του '90 ως μοντέλο του Playboy και πρωταγωνίστρια του «Baywatch» και κατόπιν έγινε πασίγνωστη ως το 1/2 ενός sex'n'drugs'n'rock'n'roll γάμου με τον Tommy Lee των Mötley Crüe- δεν της προσφερόταν πλέον καμία δουλειά και κανένας ρόλος που να της αρέσει.
Πάμελα Άντερσον: Τα ριάλιτι σόου και ο σωματοφύλακας
Είχε περάσει μια δεκαετία περίπου βγάζοντας χρήματα σε διεθνή ριάλιτι σόου (Ινδία, Γερμανία, Αργεντινή, Ηνωμένο Βασίλειο), είχε αφήσει το στίγμα της ως ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων, αλλά αυτό ήταν, σκέφτηκε. Τέλος. Ο γάμος της με τον σωματοφύλακά της Dan Hayhurst τελείωσε και αυτός, και μετά το διαζύγιο επέστρεψε στο σπίτι της στο Βανκούβερ.
«Είχα δημιουργήσει μια καρικατούρα του εαυτού μου»
«Πήγα σπίτι στον κήπο μου και έφτιαξα τουρσιά και μαρμελάδες, έγραψα ένα βιβλίο μαγειρικής για χορτοφάγους, έκανα μια εκπομπή μαγειρικής για χορτοφάγους και ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη με αυτό», λέει η ίδια μιλώντας προ ημερών στον βρετανικό Observer.
«Πέρασα λίγο χρόνο για και με τον εαυτό μου, αποδομώντας αυτή την καρικατούρα που δημιούργησα εξαρχής, επειδή είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ήταν αλήθεια. Πρέπει να μάθεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, και ειλικρινά πίστευα ότι είχε τελειώσει αυτή η ζωή μου στο σινεμά. Ήταν σαν ένας θάνατος, κατά κάποιον τρόπο. Αλλά τελικά ήταν η αρχή».
Η αλλαγή αυτή ξεκίνησε το 2022, όταν υποδύθηκε τη Ρόξι Χαρτ στο μιούζικαλ «Σικάγο» στο Μπρόντγουεϊ - έναν ρόλο τον οποίο λάτρεψε. «Ήθελα να το κάνω κάθε βράδυ, αυτή την κλασική χορογραφία του Μπομπ Φόσι», λέει. «Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ξέρεις αν μπορείς να κάνεις κάτι αν δεν προσπαθήσεις πρώτα. Δεν είμαι χορεύτρια, δεν ήξερα ότι μπορούσα να τραγουδήσω. Δεν ήξερα ότι μπορούσα να κάνω τίποτα από όλα αυτά που εντέλει έκανα πάνω στη σκηνή».
Μια αυτοβιογραφία και ένα ντοκιμαντέρ
Έβγαλε την αυτοβιογραφία της το 2023, την ίδια χρονιά με το ντοκιμαντέρ του Netflix «Pamela, A Love Story». Αλλά η πραγματική, καθοριστική για τη ζωή της ανακάλυψη ήρθε με την ταινία «The Last Showgirl».
Η σκηνοθέτις Gia Coppola (εγγονή του Francis Ford, ανιψιά της Sophia) γύρισε ολόκληρη την ταινία σε μόλις 18 ημέρες. Αφηγείται την ιστορία του Razzle Dazzle, ενός νυχτερινού κλαμπ στο Λας Βέγκας. Η Άντερσον υποδύεται τη Σέλι, τη μεγαλύτερη και εμπειρότερη χορεύτρια του ανσάμπλ.
«Ήταν η πρώτη φορά που διάβασα ένα σπουδαίο σενάριο με έναν πραγματικά ολοκληρωμένο ρόλο που ένιωθα ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω, ως ηθοποιός πάντα», λέει η Πάμελα.
Η Άντερσον παραδέχεται ότι ένιωσε μια τεράστια ενσυναίσθηση για τον «ελαττωματικό αλλά πολύ ανθρώπινο» χαρακτήρα της Σέλι και συνδέθηκε με την ιστορία της, όχι μόνο επειδή η Σέλι έχει μια κόρη, τη Χάνα (η Άντερσον έχει δύο ενήλικες γιους, τον Μπράντον και τον Ντίλαν).
«Το να μεγαλώνεις ένα παιδί στη βιομηχανία του θεάματος δεν είναι ποτέ εύκολο» λέει, «και δεν υπάρχει τέλειος τρόπος να είσαι γονιός». Και η σχέση της Hannah και της Shelly δεν είναι καθόλου τέλεια.
Μητέρα, γυναίκα, σύζυγος
«Όχι, δεν είναι, αλλά η Σέλι πιστεύει ότι πάντα έκανε το καλύτερο για το παιδί της», λέει η Άντερσον. «Πιστεύει επίσης ότι έδινε πάντα το καλό παράδειγμα, δείχνοντας ότι μπορείς να ακολουθήσεις τα όνειρά σου και ότι δεν χρειάζεται να παίζουμε τους ρόλους που μας έχει δώσει η κοινωνία. Είναι πάντα ένας αγώνας αυτός, για όλες τις γυναίκες. Για κάποιον λόγο, πάντα δίνουμε εξηγήσεις για τον εαυτό μας και τις επιλογές μας» επισημαίνει η Πάμελα Άντερσον, μιλώντας ξεκάθαρα για το τι περιμένουμε όλοι μας, ως κοινωνία, από τις γυναίκες, ειδικά από τις πολύ σέξι και επιθυμητές γυναίκες καθώς αυτές μεγαλώνουν.
Η Άντερσον λέει ότι ο χαρακτήρας της, η Σέλι, «είναι μεν ονειροπόλα, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα, κάποια που πιστεύει πραγματικά στην αξία του επαγγέλματός της. Πιστεύει στην ομορφιά αυτού που κάνει και μπορούσα να ταυτιστώ με αυτό. Όταν μετακόμισα από τον Καναδά στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχα τη φαντασίωσή μου για το τι είναι ένα μοντέλο και ήθελα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα».
Τα σχέδια και τα όνειρά της για το μέλλον
Και τώρα τα όνειρα της Άντερσον αρχίζουν να πραγματοποιούνται στην πραγματική ζωή. «Κατάφερα να συνειδητοποιήσω λίγο από τις δυνατότητές μου και αυτό αλλάζει κάπως τη συζήτηση» τονίζει η ίδια, προσθέτοντας εμφατικά ότι στα μελλοντικά της σχέδια περιλαμβάνεται το ριμέικ του «The Naked Gun», όπου παίζει απέναντι από τον Liam Neeson.
«Νιώθω ότι επιτέλους κατάφερα να αποκτήσω πρόσβαση σε ένα μέρος, του τι είμαι ικανή να κάνω», λέει. «Αν δεν κάνω ποτέ τίποτα άλλο, πλέον νιώθω ότι έχω κάνει κάτι. Αισθάνομαι ότι αυτό που συνέβη τα τελευταία χρόνια ήταν πραγματικά ο καταλύτης για την υπόλοιπη ζωή μου».
Οι συναντήσεις και οι συζητήσεις με τον Βαρουφάκη
Η Observer ζήτησε από τον Γιάνη Βαρουφάκη να στείλει τη δική του ερώτηση στην Πάμελα και εκείνος το έκανε με ευχαρίστηση.
«Χαιρετισμούς από την Ελλάδα. Παρακολούθησα το "The Last Showgirl" και συγκινήθηκα από την τεράστια δύναμη που προβάλλατε εμφανιζόμενη εντελώς ευάλωτη. Σκοπεύετε να εκμεταλλευτείτε αυτή τη δύναμή σας για κάποιον πολιτικό σκοπό;», τη ρωτάει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
«Είμαστε και οι δύο φίλοι του Julian Assange. Γνώρισα τον Βαρουφάκη μέσω του φιλοσόφου Slavoj Žižek, ο οποίος μας σύστησε» απαντά με τη σειρά της η Άντερσον, και συνεχίζει:
«Είναι διασκεδαστικό να συζητάς με αυτά τα μυαλά. Αυτή τη στιγμή αποκαλώ τον εαυτό μου έναν "ήπιο ακτιβιστή", έναν "ρομαντικό ακτιβιστή", με την έννοια ότι εργάζομαι πάνω σε πράγματα στο παρασκήνιο, επειδή αισθάνομαι ότι μπορώ να είμαι πιο αποτελεσματική με αυτόν τον τρόπο. Όταν πρωτογνώρισα τον Τζούλιαν Ασάνζ, τον ρώτησα: "Πώς μπορώ να είμαι πιο αποτελεσματική ως ακτιβίστρια;". Και εκείνος μου είπε: "Υποστήριξε άλλους ακτιβιστές και τις οικογένειες των ακτιβιστών". Αυτό κάνω λοιπόν. Στο παρελθόν ένιωθα ότι ήμουν απλά μια εικόνα για έναν οποιονδήποτε σκοπό και αυτό ήταν υπέροχο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν βοηθούσε πραγματικά. Η εικόνα μου δεν βοηθούσε απαραίτητα. Θέλω μόνο να βοηθήσω... και κάπως έτσι βρήκα και εγώ τον δρόμο μου».