Ντέμι Μουρ, Πάμελα Άντερσον, Τζον Τραβόλτα: Tο Χόλιγουντ λατρεύει όταν ένας... πρώην υποκριτικός αστέρας κάνει ένα μεγάλο comeback.
Αν υπάρχει κάτι που λατρεύουν τόσο το κοινό όσο και τα ίδια τα κινηματογραφικά βραβεία, είναι να βλέπουν ένα... ελαφρώς ξεθωριασμένο αστέρι της υποκριτικής να κάνει ένα γερό comeback με μια εκπληκτική ερμηνεία. Αλλά, όπως λένε οι ειδικοί επί της σώου-μπιζ, αυτό που είναι πραγματική τέχνη είναι... το να βρεις τον κατάλληλο ρόλο για να επιστρέψεις στο προσκήνιο.
Εδώ και μερικά 24ωρα, η απορία στα μυαλά πολλών εντός του Χόλιγουντ είναι: θα κερδίσει η Ντέμι Μουρ το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στα φετινά Όσκαρ; Σίγουρα έχει πολλές πιθανότητες. Η ατρόμητη ερμηνεία της στη σατιρική ταινία body-horror της Coralie Fargeat, «The Substance», της έχει ήδη χαρίσει μια Χρυσή Σφαίρα. Και πέρα από την ποιότητα της υποκριτικής της, ένας βασικός παράγοντας θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της: το Χόλιγουντ λατρεύει όταν ένας πρώην σούπερ σταρ κάνει comeback - όπως και όλοι μας.
Η γοητεία της επιστροφής ενός ξεγραμμένου
«Οι πιο... σκληροπυρηνικοί θαυμαστές συγκεκριμένων ηθοποιών αισθάνονται δικαιωμένοι όταν αυτοί επανέρχονται στη μόδα», λέει η Άννα Σμιθ, κριτικός κινηματογράφου και οικοδέσποινα του Girls on Film Podcast, «ενώ οι λιγότερο φανατικοί θαυμαστές τους μπορεί να εξακολουθούν να έχουν μια κάποια νοσταλγική αγάπη για τους ανθρώπους που παρακολουθούσαν στην οθόνη όταν ήταν νεότεροι - πόσο μάλλον αν πρωταγωνίστησαν σε mainstream ταινίες. Και υποψιάζομαι ότι βαθιά μέσα τους, το να βλέπουν την τύχη ενός διάσημου προσώπου να αλλάζει προς το καλύτερο, δίνει στους ανθρώπους την ελπίδα ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και στους ίδιους, ειδικά στην ώριμη ηλικία τους».
Η Πάμελα και οι άλλοι
Η Moore κάνει μια ιδανική επιστροφή στο Χόλιγουντ. Σε μικρότερο βαθμό, το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για την Πάμελα Άντερσον στην ταινία «The Last Showgirl», η οποία κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα και χάρισε στην πρωταγωνίστριά της υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και Screen Actors Guild.
Και η επιστροφή του Ke Huy Quan είναι μια άλλη περίπτωση που χρήζει... (ψυχ)ανάλυσης: αφού εγκατέλειψε την υποκριτική για 20 χρόνια, ο άλλοτε παιδικός σταρ της ταινίας «Ιντιάνα Τζόουνς» κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου δεύτερου γυναικείου ρόλου για την ταινία «Everything Everywhere All at Once» το 2023. Όσο διαφορετικοί και αν φαίνονται, και οι τρεις προαναφερθέντες ηθοποιοί ακολουθούν ένα μοτίβο που καθιερώθηκε πριν από δεκαετίες.
«Η τέλεια επιστροφή στο Χόλιγουντ είναι μια προσεκτικά ενορχηστρωμένη συμφωνία αφήγησης και συγκυρίας», λέει ο Μαρκ Μπορκόφσκι, ειδικός σε θέματα δημοσίων σχέσεων και συγγραφέας του βιβλίου «The Fame Formula: How Hollywood's Fixers, Fakers and Star Makers Created the Celebrity Industry».
«Ένας σταρ που έχει παραγκωνιστεί σε υποκριτικό επίπεδο - όπως η Demi Moore - πρέπει να επιλέξει να παίξει σε έναν "κόντρα ρόλο" για τον ίδιο. Προσθέστε σε αυτά και την συμμετοχή σε μια ταινία που διχάζει κοινό και κριτικούς και έχετε τη φόρμουλα για το ολικό comeback μιας πρώην πρωτοκλασάτης ηθοποιού».
Τι χρειάζονται τα μεγάλα comeback
Τις ημέρες αυτές λαμβάνει χώρα άλλη μια μεγάλη «επιστροφή» του Χόλιγουντ, με την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας της Κάμερον Ντίαζ μετά από 10 και πλέον χρόνια, το «Back in Action» του Netflix και αφού η Ντίαζ ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την υποκριτική το 2018.
Ωστόσο, όταν εγκατέλειψε τον χώρο, η Ντίαζ βρισκόταν ακόμα στα ύψη ως A-lister, οπότε η επιστροφή της δεν προκαλεί ιδιαίτερη συγκίνηση, ειδικά όταν η εν λόγω ταινία επιστροφής είναι μια κωμωδία δράσης μεγάλου προϋπολογισμού. Είναι ελαφρώς ενδιαφέρουσα, αλλά τίποτα περισσότερο.
Αντίθετα, η επιστροφή της Moore μοιάζει... σχεδόν μυθική ή υπερβατική. Είχε να πρωταγωνιστήσει σε μια mainstream κινηματογραφική επιτυχία από τη δεκαετία του 1990 και, στην ευχαριστήρια ομιλία της στις Χρυσές Σφαίρες, μίλησε για το πώς η επαγγελματική αυτοπεποίθησή της είχε κλονιστεί από έναν παραγωγό που την χαρακτήρισε «ηθοποιό για ποπ κορν». Αλλά η ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί απέδειξε στον εαυτό της και σε όλους τους άλλους ότι «είχε πολλά περισσότερα να δώσει».
Η καθυστερημένη δικαίωση
Τα περισσότερα comebacks των ηθοποιών έχουν ένα παρόμοιο θέμα: την καθυστερημένη δικαίωση κάποιου που αντιμετωπίστηκε άδικα από τη βιομηχανία.
Ο Quan έπαιξε στα «Goonies» και «Indiana Jones and the Temple of Doom» ως παιδί στη δεκαετία του 1980, αλλά απογοητεύτηκε από την υποκριτική επειδή υπήρχαν τόσο λίγοι ουσιαστικοί ρόλοι για Ασιάτες Αμερικανούς, οπότε όταν του δόθηκε η ευκαιρία να... λάμψει στο «Everything Everywhere All at Once», ο γεννημένος στο Βιετνάμ ηθοποιός άδραξε την ευκαιρία.
Επίσης, το υποκριτικό tour de force του Μπρένταν Φρέιζερ στην ταινία «The Whale» του 2022 ήρθε μετά από χρόνια ανεργίας και κατάθλιψης, τα οποία συνέδεσε με τον ισχυρισμό του ότι δέχτηκε σεξουαλική επίθεση σε μια εκδήλωση του 2003 από τον Φίλιπ Μπερκ, τότε πρόεδρο της Ένωσης Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ, η οποία διοργανώνει τις Χρυσές Σφαίρες.
Η βράβευσή του με το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού το 2023 μαζί με τον Κουάν ήρθε ως άλλο ένα εξαιρετικά συγκινητικό happy end.
Υπάρχουν επίσης πολλά πρόσφατα παραδείγματα. Στο The Wrestler (2008), ο Mickey Rourke είναι ένας ταλαιπωρημένος και μελανιασμένος πρώην ηθοποιός της σόουμπιζ. Στο Birdman (2014), ο Μάικλ Κίτον είναι ένας ηθοποιός που είναι γνωστός για το ότι παίζει έναν υπερήρωα. «Δεν είναι μόνο ηθοποιία», λέει ο Borkowski. «Εδώ μιλάμε για μυθοποίηση».
Ο (ξεχασμένος από Θεό και ανθρώπους την δεκαετία του 1980) Jerry Lewis ήταν υποψήφιος για Bafta όταν πρωταγωνίστησε στην ταινία του Martin Scorsese The King of Comedy (1982).
Ο Burt Reynolds ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για το Boogie Nights (1997) του Paul Thomas Anderson. Και φέτος, ο Adrien Brody είναι πιθανό να είναι επίσης υποψήφιος για Όσκαρ, για τον ρόλο του στην ταινία «The Brutalist».
Δεν είχε πολλούς αξιομνημόνευτους πρωταγωνιστικούς ρόλους από τότε που κέρδισε Όσκαρ για το «The Pianist» το 2003, αλλά η παρουσία του σε ένα σοβαρό δράμα από έναν ανεξάρτητο τριαντάρη σκηνοθέτη, υπενθύμισε σε όλους πόσο υπέροχος ηθοποιός μπορεί να είναι.
Ο «Νονός» και ο Μπράντο
Η επιστροφή του Μάρλον Μπράντο με τον «Νονό» είναι μια κλασική περίπτωση ενός τέως εμβληματικού ηθοποιού του Χόλιγουντ που «αποκαθίσταται» υποκριτικά από έναν ανερχόμενο σκηνοθέτη.
«Όταν μιλάμε για έναν πρώην a-lister σταρ που ξαφνικά κερδίζει μεγάλη αναγνώριση μετά από χρόνια αφάνειας, δεν υπάρχει ίσως καλύτερο παράδειγμα από αυτόν», λέει ο Burt Kearns, συγγραφέας του βιβλίου «Marlon Brando: Hollywood Rebel».
«Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο άνθρωπος που αναγνωρίστηκε ως ο "μεγαλύτερος ηθοποιός του 20ού αιώνα" χαρακτηρίστηκε ως "άνθρωπος-δηλητήριο του box office" από τα στελέχη της Paramount Pictures, όταν το όνομά του έπεσε στο τραπέζι για την κινηματογραφική εκδοχή του best seller βιβλίου του Mario Puzo. Μιλάμε για κάποιον όπως ο Μπράντο που στις αρχές του 1971, ρέστος από χρήματα στον λογαριασμό του, δέχτηκε μόλις 50.000 δολάρια για ένα μήνα δουλειάς στην Αγγλία στην χαμηλού προϋπολογισμού ταινία τρόμου του Michael Winner "The Nightcomers"», σημειώνει ο Κιρνς και προσθέτει:
«Αλλά αφού μεταμορφώθηκε σε έναν γηραιό πάτερ-φαμίλια της Μαφίας για την ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού».
Κουέντιν Ταραντίνο, ο άνθρωπος που ανασταίνει καριέρες
Ο προστάτης-άγιος των comeback του Χόλιγουντ είναι ο Κουέντιν Ταραντίνο. Και το πιο σημαντικό θαύμα που έκανε ποτέ ήταν στον Τζον Τραβόλτα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο σταρ του Grease και του Saturday Night Fever είχε περιοριστεί να εμφανίζεται στις ταινίες Look Who's Talking. Η τρίτη ταινία της σειράς, Look Who's Talking Now, το 1993 ήταν μια «πατάτα», αφού κοινό και κριτικοί την έθαψαν.
Αλλά λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, ο Travolta βρισκόταν στους κινηματογράφους ως ο μαυροντυμένος Vincent Vega στην ταινία Pulp Fiction του Tarantino. Ακολούθησε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Ο Τραβόλτα δεν ήταν ο μόνος ωφελημένος από αυτό το κάστινγκ του Ταραντίνο. «Όταν ανασύρει από τη... σοφίτα έναν ξεχασμένο ή υποτιμημένο ηθοποιό - τον Travolta, την Pam Grier, τον Robert Forster, τον Kurt Russell, τον Don Johnson - συχνά νιώθω ότι με ξεγελάει κάπως, σαν να με ντροπιάζει που δεν εκτιμώ την καριέρα και τις ικανότητες αυτών των ανθρώπων», λέει ο Shawn Levy, συγγραφέας βιογραφιών του Jerry Lewis, του Robert De Niro και του Paul Newman, μεταξύ άλλων.
Τι συνδέει όλα τα μεγάλα comebacks
Αυτό που συνδέει όλες τις ταινίες που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι ότι επιτρέπουν στους ηθοποιούς να αποδείξουν ότι είναι πραγματικοί θεατρίνοι και όχι απλές διασημότητες - και αυτό συχνά σημαίνει ότι καταρρίπτουν τη γυαλιστερή δημόσια εικόνα τους κάνοντας κάτι τολμηρό και άχαρο, που συνήθως περιλαμβάνει σεξ, ναρκωτικά και διαφθορά.
Ο Τραβόλτα είναι ένας δολοφόνος στο Pulp Fiction. Ο Reynolds είναι ένας πορνογράφος στο Boogie Nights. Το Birdman βάζει τον Κίτον να τριγυρνάει στην Times Square με το εσώρουχό του. Και στο The Wrestler ο Rourke κάνει σεξ με έναν άγνωστο μέσα σε μια βρώμικη τουαλέτα μπαρ. Όσο για τη «Φάλαινα», ξεκινά με τον χαρακτήρα του Fraser να αυνανίζεται με πορνογραφία και στη συνέχεια να παθαίνει καρδιακή προσβολή μέσα σε ένα βρώμικο διαμέρισμα.
Τώρα η Μουρ πρέπει απλώς να βεβαιωθεί ότι το «Travolta moment» της θα διαρκέσει περισσότερο από μια απλή στιγμή. Γιατί, όπως επιβεβαιώνουν οι γνωρίζοντες, ο Τραβόλτα, ο Ρουρκ και ο Ρέινολντς μπορεί να έλαμψαν στα Pulp Fiction, The Wrestler και Boogie Nights, αλλά λίγα χρόνια αργότερα αναγκάστηκαν να το ρίξουν ξανά σε κάτι ξεχασμένα θρίλερ τρίτης διαλογής - και ο Τραβόλτα έκανε το (αυτο)καταστροφικό «Battlefield Earth» (2000) με θέμα την Σαϊεντολογία.
Γιατί, όπως ισχύει σε όλα στη ζωή, το να επιστρέψεις στην κορυφή είναι αρκετά δύσκολο - αλλά το να παραμείνεις εκεί πάνω είναι το πραγματικά δύσκολο κομμάτι.