Μία μοναχή στην Ινδία δολοφονήθηκε επειδή έπιασε έναν ιερέα και μια καλόγρια να κάνουν σεξ. Τρεις δεκαετίες αργότερα, αποδόθηκε δικαιοσύνη.
Οι παντόφλες της νεκρής μοναχής ήταν διάσπαρτες στο πάτωμα της μονής: η μία κοντά στην είσοδο, η άλλη κοντά στο ψυγείο. Το λευκό πέπλο της βρέθηκε κολλημένο στην πόρτα. Από ένα ανοιχτό μπουκάλι, έτρεχε νερό στα πλακάκια. Στη γωνία του δωματίου βρισκόταν ένα τσεκούρι.
Οι αξιωματικοί έφτασαν στη σκηνή του εγκλήματος που περιγράφεται σε δικαστικά έγγραφα στα οποία έχει πρόσβαση το CNN, στο St. Pius X Convent Hostel στη νότια Ινδία, στις 27 Μαρτίου 1992. Αργότερα εκείνη την ημέρα, βρήκαν το σώμα της αδελφής Αμπάγια σε ένα κοντινό πηγάδι στο ινδικό μοναστήρι, στην πόλη Κοταγιάμ, στην πολιτεία της Κεράλα.
Η νεκροψία αποκάλυψε ότι είχε σημάδια από νύχια και στις δύο πλευρές του λαιμού της και δύο πληγές στο κεφάλι της. Το σώμα της είχε πολλές εκδορές και είχε υποστεί κάταγμα στο κρανίο της.
Παρά τις πληγές της και τη σκηνή του εγκλήματος στην κουζίνα, κανείς δεν παραπέμφθηκε στο δικαστήριο για τη δολοφονία της αδελφής Αμπάγια για 27 χρόνια. Αντ' αυτού, αυτό που ακολούθησε ήταν χρόνια αδιέξοδων ερευνών, γεμάτα από ισχυρισμούς για διαφθορά.
Τελικά, τον περασμένο Δεκέμβριο, αποδείχθηκαν ένοχοι ένας ιερέας και μία καλόγρια που είχαν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να προστατεύσουν την παράνομη σχέση τους. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι η αδελφή Αμπάγια είχε πέσει πάνω τους την ώρα που εκείνοι συνευρίσκονταν ερωτικά στην κουζίνα και τη σκότωσαν για να κρύψουν τις αμαρτίες τους. Καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.
Μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες αγώνων για δικαιοσύνη, η οικογένειά της έχει ένα σημαντικό ερώτημα. «Γιατί πήρε τόσο πολύ;» ρωτάει ο αδερφός της αδελφής Αμπάγια, Μπίτζου Τόμας.
Πώς έγινε το έγκλημα και οι αποτυχημένες έρευνες
Όταν πέθανε, η αδελφή Αμπάγια ήταν φοιτήτρια σε ένα τοπικό κολέγιο που ήταν υπό τη διεύθυνση της Καθολικής Εκκλησίας Knanaya στο Kottayam, μία πόλη στην ινδική πολιτεία της Κεράλα. Η Κεράλα έχει μια αρκετά μεγάλη χριστιανική κοινότητα, καθώς περίπου το 18% των κατοίκων της είναι χριστιανοί.
Σύμφωνα με το Κεντρικό Γραφείο Ερευνών της Ινδίας (CBI), η αδελφή Αμπάγια ξύπνησε περίπου στις 4:15 π.μ. την ημέρα της δολοφονίας της για να μελετήσει για μία εξέταση.
Πήγε στην κουζίνα του ισογείου για να πάρει νερό και εκεί οι εισαγγελείς είπαν ότι βρήκε τον πατέρα Τόμας Κοτόορ και την αδελφή Σέφι να κάνουν σεξ. Ο πατέρας Κοτόορ δίδασκε ψυχολογία και η αδελφή Σέφι ήταν υπεύθυνη για τον ξενώνα του μοναστηριού όπου έγινε το έγκλημα.
Οι εισαγγελείς δήλωσαν ότι το ζευγάρι «διατηρούσε μια παράνομη σχέση». Το βράδυ πριν από τη δολοφονία, σύμφωνα με τους εισαγγελείς, ο ιερέας πήγε κρυφά στο μοναστήρι και έμεινε στο δωμάτιο της αδελφής Σέφι, το οποίο βρισκόταν στο ισόγειο του ξενώνα, κοντά στην κουζίνα.
Όταν συνειδητοποίησαν ότι η νεαρή καλόγρια τους είχε δει, το ζευγάρι την χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού με ένα μικρό τσεκούρι που φυλασσόταν στην κουζίνα και έριξε το σώμα της σε ένα πηγάδι στον χώρο του ξενώνα.
Οι λεπτομέρειες για το τι συνέβη εκείνο το βράδυ δεν ήρθαν στο φως παρά χρόνια αργότερα, μετά από τεράστια πίεση από ακτιβιστές και την οικογένεια της καλόγριας. Ο πατέρας της, συγκεκριμένα, αρνήθηκε να τα παρατήσει.
Η πρώτη έρευνα για το θάνατο της αδελφής Αμπάγια, ξεκίνησε από το τμήμα εγκλημάτων της Αστυνομίας Κοταγιάμ Γουέστ, την ημέρα που βρέθηκε το σώμα της. Ένα χρόνο αργότερα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία του θανάτου της ήταν αυτοκτονία.
Ωστόσο, ο πατέρας της αδελφής Αμπάγια, Μάθιου Τόμας, αρνήθηκε να αποδεχτεί την εκδοχή των εκδηλώσεών τους και προέτρεψε το CBI, τον κορυφαίο οργανισμό ερευνών του έθνους, να αναλάβει την υπόθεση.
Την ανέλαβαν το 1993, αλλά για 12 χρόνια δεν χρεώθηκε σε κανέναν ο θάνατός της. Αντ' αυτού, μεταξύ του 1993 και του 2005, το CBI υπέβαλε τέσσερις εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών αναφορών κλεισίματος, προτρέποντας τον Αρχιδικαστή να αποσύρει την υπόθεση.
Στην πρώτη τους έκθεση, συμφώνησαν με την αστυνομία του Κοταγιάμ, ότι η αιτία θανάτου της καλόγριας, ήταν «αυτοκτονία με πνιγμό». Ωστόσο, δεν έγινε δεκτό από τον Αρχιδικαστή, και η υπόθεση ξανά άνοιξε.
Η δεύτερη έκθεσή τους, που δημοσιεύθηκε το 1996, ήταν ασαφής: δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν εάν ήταν αυτοκτονία ή ανθρωποκτονία. Οι ερευνητές κάλεσαν για άλλη μια φορά να κλείσει η υπόθεση. Αυτό απορρίφθηκε και πάλι.
Η τρίτη έκθεσή τους, που δημοσιεύθηκε το 1999, ανέφερε ότι ήταν ανθρωποκτονία, αλλά δεν πρότεινε υπόπτους. Αυτό απορρίφθηκε ως «μη ικανοποιητικό» από τον αρχιδικαστή.
Ακόμη μια άλλη έκθεση κατατέθηκε το 2005, με την οποία επαναλαμβάνεται ότι η υπόθεση ήταν «ανεξιχνίαστη», καθώς δεν μπορούσαν να εντοπίσουν υπόπτους. Και για άλλη μια φορά, αυτή απορρίφθηκε από τον Αρχιδικαστή.
Στη συνέχεια, η έρευνα μεταφέρθηκε από το υποκατάστημα του CBI στο Νέο Δελχί, στο γραφείο του CBI στη νότια πόλη Κόχι της Κεράλα. Τελικά, το 2009, το CBI κατηγόρησε επίσημα τον πατέρα Κοτόορ και την αδελφή Σέφι για δολοφονία, καθώς και έναν άλλο ιερέα, τον πατέρα Jose Poothrikkayil, ο οποίος σύμφωνα με την αστυνομία, συμμετείχε στη δολοφονία. Και οι τρεις αρνήθηκαν την κατηγορία, καθώς και τους ισχυρισμούς για παράνομη σχέση.
Κατέθεσαν αίτημα απόρριψης για να ακυρωθεί η υπόθεση και χρειάστηκαν άλλα εννέα χρόνια πριν ο δικαστής διατάξει τον πατέρα Κοτόορ και την αδελφή Σέφι να πάνε στο δικαστήριο και να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες. Οι κατηγορίες εναντίον του πατέρα Poothrikkayil απορρίφθηκαν λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.
Η δίκη για τη δολοφονία της μοναχής
Τελικά, η δίκη άρχισε στις 5 Αυγούστου 2019. Οι εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι ο πατέρας Κοτόορ και η αδελφή Σέφι προσπάθησαν να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να καλύψουν τη σχέση και το έγκλημά τους.
Σύμφωνα με το CBI, η αδελφή Σέφι υποβλήθηκε σε υμενοπλαστική, μια λύση για να αποκαταστήσει ή να ανακατασκευάσει τον υμένα της, μια μέρα πριν από τη σύλληψή της το 2008, για να φανεί ότι ήταν ακόμα παρθένα.
Στο δικαστήριο, οι εισαγγελείς κατηγόρησαν αστυνομικούς από το Kottayam West Crime Branch ότι παραβίασαν στοιχεία και κατέστρεψαν έγγραφα ζωτικής σημασίας για την έρευνα.
«Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο πατέρας Κοτόορ είχε στον έλεγχό του, τους τεράστιους πόρους της επισκοπής όσον αφορά τα χρήματα και το υλικό, και θα μπορούσε να διατάξει την υπακοή των ιερέων, των μοναχών και των λαϊκών», ανέφερε η εισαγγελία.
Οι εισαγγελείς υποστηρίζουν πως οι επικεφαλής στις έρευνες, συμπεριλαμβανομένου του επιθεωρητή και του αναπληρωτή επιθεωρητή της αστυνομίας, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη συγκάλυψη.
Ο δικαστής συμφώνησε με τους ισχυρισμούς της εισαγγελίας, ότι οι πρώτοι ερευνητές της αστυνομίας δημιούργησαν και κατέστρεψαν στοιχεία, όπως το πλαστικό μπουκάλι, τις παντόφλες της αδελφής Αμπάγια και το λευκό πέπλο της. Διέταξε τον αρχηγό της αστυνομίας του κράτους να διασφαλίσει ότι «τέτοια αδικήματα εκ μέρους της αστυνομίας» δεν θα συμβούν στο μέλλον.
Μόνο μία κατηγορία αποδόθηκε εναντίον ενός αξιωματικού, αλλά αποσύρθηκε το 2008 μετά τον θάνατό του. Τουλάχιστον ένας άλλος επικεφαλής αστυνομικός ερευνητής από το υποκατάστημα εγκλημάτων της αστυνομίας του Kottayam West, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι κατασκεύασε και κατέστρεψε αποδεικτικά στοιχεία, πέθανε επίσης πριν ολοκληρωθεί η υπόθεση.
Ο πατέρας Κοτόορ συνεχίζει να υποστηρίζει ότι είναι αθώος. «Δεν έκανα κανένα λάθος. Ο Θεός είναι μαζί μου», είπε στους τοπικούς δημοσιογράφους καθώς έφτασε στο δικαστήριο στις 23 Δεκεμβρίου.
Ο δικηγόρος του, είπε ότι η υπόθεση βασίστηκε εξ ολοκλήρου σε περιστασιακά αποδεικτικά στοιχεία. «Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία», δήλωσε ο δικηγόρος του πατέρα Κοτόορ, B. Sivdas. «Και υπήρξε καθυστέρηση στην έρευνα, καθυστέρηση στην εύρεση των κατηγορουμένων, υπήρχαν τόσα πολλά κενά. Το δικαστήριο τους καταδίκασε επειδή η υπόθεση έκανε αίσθηση», πρόσθεσε.
Αυτοκτονία ή δολοφονία;
Η αδελφή Αμπάγια- γεννημένη ως Μπίνα Τόμας - ήταν «ευγενικό και ήσυχο παιδί», σύμφωνα με τον αδερφό της, Μπίτζου Τόμας. Μεγάλωσαν στο Κοταγιάμ, και ήταν «ευσεβείς Καθολικοί και οπαδοί του Ιησού Χριστού».
«Θυμάμαι όταν ήταν περίπου πέντε ή έξι ετών, άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για τον Θεό και τη Βίβλο», δήλωσε ο Τόμας, ο οποίος είναι τώρα 51 ετών και ζει στο Ντουμπάι, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. «Διάβαζε τη Βίβλο και έπαιρνε παρηγοριά από τις διδασκαλίες της. Όλοι την αγάπησαν. Πάντα γελούσε».
Η αδελφή Αμπάγια ήταν 19 ετών όταν «κλήθηκε σε θρησκευτική ζωή», σύμφωνα με τον Τόμας. Η οικογένεια είχε συγγενείς στη Γερμανία και την Ιταλία που ήταν επίσης μοναχές. Ο Τόμας είπε ότι η αδερφή του θαύμαζε τον σεβασμό που λάμβαναν και το έργο που έκαναν. «Ήθελε επίσης να τη σέβονται και να αφιερώσει τη ζωή της στον Ιησού», όπως ανέφερε.
Ο Τόμας ήταν 24 ετών όταν του είπαν ότι η αδερφή του πέθανε από αυτοκτονία. «Ήμουν τόσο μπερδεμένος, γιατί ήταν ευτυχισμένη και ακολουθούσε το όνειρό της. Γιατί θα αυτοκτονούσε;» αναρωτήθηκε.
Ο Τόμας ταξίδεψε πίσω στην πόλη Κοταγιάμ, από την πολιτεία του Γκουτζαράτ όπου σπούδαζε, για να είναι με την οικογένειά του και να φροντίσει τα κηδεία της αδελφής του. Αρκετές μέρες αργότερα, επισκέφθηκε το σώμα της στο νεκροτομείο και διάβασε την έκθεση μετά τη νεκροψία, που αποκάλυψε ότι η αδερφή του είχε τραυματισμούς στο κεφάλι και σημάδια νυχιών στο λαιμό της. «Αυτά για μένα έδειξαν ότι κάτι είχε συμβεί πριν την ρίξουν στο πηγάδι», είπε.
Η αδελφή Σέφι υπέβαλε γραπτή δήλωση οκτώ σελίδων στην οποία αναφέρεται ότι η αδελφή Αμπάγια υπέφερε από «ψυχολογική κατάθλιψη». Ισχυρίστηκε ότι η αδελφή Αμπάγια προερχόταν από μια «οικονομικά αδύναμη οικογένεια και δεν ήταν αρκετά καλή στις σπουδές της».
Σύμφωνα με την τελική απόφαση, ορισμένες άλλες μοναχές ήταν «ένθερμες υποστηρίκτριες» της θεωρίας αυτοκτονίας. «Προσπάθησαν να δώσουν όλη την υποστήριξη στους κατηγορούμενους», ανέφερε η απόφαση.
«Ήταν πολύ οδυνηρό να ακούω αυτά τα πράγματα για την αδερφή μου», είπε ο Τόμας. «Δεν αυτοκτόνησε. Την έκαναν να σωπάσει».
Ο πατέρας της αδελφής Αμπάγια- ένας χαμηλόμισθος αγρότης - πολεμούσε με νύχια και με δόντια για την κόρη του. «Ήμασταν φτωχοί άνθρωποι, δεν είχαμε πολλά χρήματα», είπε ο Τόμας. «Αλλά ο πατέρας μου ταξίδευε για ώρες την ημέρα με λεωφορείο για να κάνει ερωτήσεις στην αστυνομία, ζητώντας τους να ξανανοίξουν την υπόθεση και να μας δώσουν την αλήθεια». «Υπέφερε πολύ», είπε ο Τόμας. «Πάντα έλεγε “κάποιος σκότωσε την Μπίνα μου. Είμαι σίγουρος γι' αυτό”».
Ένας ακτιβιστής πίεζε για απαντήσεις
Λίγες μέρες μετά την είδηση του θανάτου της αδελφής Αμπάγια, η ύποπτη φύση της υπόθεσης τράβηξε το ενδιαφέρον ενός νεαρού ακτιβιστή, του Jomon Puthenpurackal.
«Όταν άκουσα λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση (της αδελφής Αμπάγια) - το αναποδογυρισμένο καλάθι με τα φρούτα, το τσεκούρι στην κουζίνα, τις παντόφλες της σε διαφορετικές θέσεις - ήξερα αμέσως ότι κάτι είχε συμβεί σε αυτήν», δήλωσε ο Puthenpurackal.
«Ήξερα ότι δεν είχε αυτοκτονήσει, όπως είπε η αστυνομία και η Εκκλησία», ανέφερε χαρακτηριστικά. Ο Puthenpurackal ίδρυσε σύντομα ένα Συμβούλιο Δράσης για να αποδόσει δικαιοσύνη για τη δολοφονημένη καλόγρια. Πήγε μια υπογεγραμμένη λίστα, μαζί με τον πατέρα της αδελφής Αμπάγια, στο CBI, αναφέροντας λεπτομερώς όλους τους ισχυρισμούς για διαφθορά και καταγράφοντας βασικούς μάρτυρες.
Κάθε φορά που το CBI υπέβαλε αναφορά για να κλείσει την υπόθεση, ο Puthenpurackal πίεζε, χρησιμοποιώντας τα ινδικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για να κρατήσει την υπόθεση γνωστή στο κοινό, και προτρέποντας τους ερευνητές να σκάψουν βαθύτερα.
Υπήρχε ένας μάρτυρας, ο οποίος όπως αισθάνθηκε ο Puthenpurackal, ήταν το κλειδί για την καταδίκη της υπόθεσης. Ο Αντάκα Ρατζού, ήταν «κλέφτης καθ
επάγγελμα», σύμφωνα με έγγραφα του δικαστηρίου. Είχε παραβιάσει τον ξενώνα της πανεπιστημιούπολης τη νύχτα της δολοφονίας της καλόγριας, για να κλέψει χάλκινες πλάκες από τη βεράντα, τις οποίες σχεδίαζε να πουλήσει, όπως ανέφεραν έγγραφα του δικαστηρίου.
Ο Ρατζού, είχε κλέψει χάλκινες πλάκες από τον ξενώνα δύο φορές πριν. Αλλά στην τρίτη απόπειρα του - τη νύχτα της δολοφονίας - είπε στο δικαστήριο ότι είδε δύο άντρες να πλησιάζουν τη σκάλα. Αναγνώρισε τον έναν από αυτούς ως τον πατέρα Κοτόορ.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, δικηγόροι υπεράσπισης αντέδρασαν έντονα εναντίον της εκδοχής των γεγονότων του Ρατζού και προσπάθησαν να τον δυσφημίσουν, καθιστώντας τον αναξιόπιστο και έναν «άνθρωπο χωρίς ακεραιότητα». Ισχυρίστηκαν επίσης ότι ήταν μάρτυρας που «φύτεψε» η εισαγγελία.
Η εισαγγελία, ωστόσο, δήλωσε ότι ο Ρατζού συνελήφθη από το Τμήμα Εγκλήματος και κρατήθηκε στο στο αστυνομικό τμήμα για 58 ημέρες. Υπεβλήθη σε «απάνθρωπο βασανισμό» από αξιωματικούς εκεί, οι οποίοι προσπάθησαν να εξαγάγουν ομολογία για να τον καταδικάσουν.
«Στάθηκε βράχος και δεν μετακινήθηκε ούτε μια ίντσα», σύμφωνα με την εισαγγελία. «Του προσφέρθηκε μια σημαντική χρηματική ανταμοιβή και μια δουλειά για τη σύζυγό του και την κάλυψη των εκπαιδευτικών δαπανών των παιδιών του και ενός σπιτιού για να ζήσει, αλλά δεν υπέκυψε σε αυτά τα καλοπιάσματα».
Η αστυνομία συνέλαβε ακόμη και έναν γνωστό του Ρατζού και τον βασάνισε για δύο ημέρες, σύμφωνα με έγγραφα του δικαστηρίου που είδε το CNN. Ο δικαστής δήλωσε ότι ο αδελφός του γνωστού συνελήφθη και βασανίστηκε για έξι ημέρες. Του έλεγαν επανειλημμένα να καταθέσει ότι ο Ρατζού διέπραξε τη δολοφονία της αδελφής Αμπάγια.
«Ο Ρατζού αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στο να προχωρήσει», δήλωσε ο Puthenpurackal. «Η υπεράσπιση ήταν εντελώς απάνθρωπη. Αλλά ήταν ένας από τους μοναδικούς μάρτυρες που στάθηκαν στο ύψος του, παρά την αυξανόμενη πίεση. Αφιέρωσα τη ζωή μου σε αυτήν την υπόθεση και ήθελα να τη δω μέχρι το τέλος», ανέφερε ο ακτιβιστής, ο οποίος συνέχιζε να ασχολείται με την υπόθεση ακόμη και αν έθετε σε κίνδυνο την ασφάλειά του.
Ο πατέρας Κοτόορ απείλησε τον Puthenpurackal σε μια διαμαρτυρία για την αδελφή Abhaya. Σύμφωνα με τα έγγραφα του δικαστηρίου, ο πατέρας Κοτόορ προειδοποίησε τον Puthenpurackal ότι θα τον «χειριστεί με τον σωστό τρόπο», επισημαίνοντας επίσης ότι «κανένας που εργάζεται εναντίον της εκκλησίας δεν του την είχαν χαρίσει ποτέ».
Η μακρά αναμονή για τη δικαιοσύνη
Επειδή οι θρησκευτικές αρχές στην Ινδία βρίσκονται σε μεγάλη υπόληψη, τα θύματα συχνά δυσκολεύονται να βγουν μπροστά, εάν οι δράστες τους εμπλέκονται με την εκκλησία, σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της Καθολικής Ένωσης της Ινδίας, John Dayal.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ορισμένα θύματα στην Κεράλα έχουν εμφανιστεί για να αναζητήσουν δικαιοσύνη.
Τον Απρίλιο του 2019, ο Καθολικός Επίσκοπος, Φράνκο Μουλάκκαλ, κατηγορήθηκε για ότι βίασε πολλές φορές μια καλόγρια μεταξύ του 2014 και του 2016. Μια ομάδα μοναχών που μίλησαν κατά της φερόμενης κακοποίησης του, ισχυρίστηκαν ότι η εκκλησία επιχείρησε να τις μεταφέρει σε άλλα μέρη της χώρας, σε μια προσπάθεια να της κάνει να σιωπήσουν. Ο Μουλάκκαλ, ο οποίος τώρα βρίσκεται στη βόρεια πολιτεία Πουντζάμπ, αρνήθηκε όλους τους ισχυρισμούς.
Ο πρώην καθολικός ιερέας, Robin Vadakkumchery, καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης το 2019 για τον βιασμό ενός 16χρονου κοριτσιού στην Κεράλα. Το περιστατικό ήρθε στο φως μόνο αφότου το θύμα γέννησε, τον Φεβρουάριο του 2017. Το θύμα και οι γονείς της προσπάθησαν να ανακατευθύνουν την εστίαση μακριά από τον ιερέα. Ο πατέρας της έφτασε μέχρι στο σημείο, να πει στο δικαστήριο ότι ήταν αυτός που βίασε την κόρη του.
Οι γονείς της αδελφής Αμπάγια, πέθαναν το 2015, πριν προσαχθούν στη δικαιοσύνη αυτοί που επιτέθηκαν στην κόρη τους. «Εύχομαι απλώς οι γονείς μου να ήταν εδώ για να το δουν να συμβαίνει», είπε ο Τόμας, αδελφός της μοναχής Αμπάγια. «Αυτό ήταν το μόνο που ήθελαν ποτέ». Ο Τόμας είπε ότι «μπορεί να ξεκουραστεί ειρηνικά» και να προχωρήσει με τη ζωή του, τώρα που η υπόθεση επιτέλους τελείωσε.
Ωστόσο, είπε ότι εξακολουθεί να αγωνίζεται να συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι η αδερφή του, που τόσο αγαπούσε την εκκλησία, πέρασε αυτή τη φρίκη εκείνο το βράδυ, από κάποιους που φέρεται να μοιράζονταν την ίδια πίστη με αυτή. Και τελικά ήταν εκείνοι που τη σκότωσαν.