Στην ταινία «Maria» η Αντζελίνα Τζολί ως Μαρία Κάλλας κάνει κρουαζιέρα με το πραγματικό γιοτ του Αριστοτέλη Ωνάση.
Η νέα βιογραφική ταινία «Maria» που επικεντρώνεται στις τελευταίες ημέρες της Μαρίας Κάλλας, σε σκηνοθεσία Pablo Larraín, έχει λάβει θετικές αλλά και αρνητικές κριτικές. Θέτει και κάποια ερωτήματα: Όντως η βραβευμένη με Όσκαρ, Αντζελίνα Τζολί, τραγουδάει; Η Κάλλας έχει συναντηθεί με τον JFK; Και επίσης, το διαμέρισμα στο Παρίσι είναι πιστό αντίγραφο του διαμερίσματος όπου έζησε η La Divina;
Η ταινία παρακολουθεί τις τελευταίες ημέρες της ζωής της Κάλλας, και ενώ ένα μεγάλο μέρος της είναι μυθιστορηματικό -όπως και η δουλειά του Larraín σε προηγούμενες ταινίες όπως το Jackie και το Spencer- όταν πρόκειται για το διαμέρισμα στη λεωφόρο Georges Mendel 36, όπου η La Divina όντως πέρασε τις τελευταίες ημέρες της, υπάρχει κάτι παραπάνω από λίγη αλήθεια που λέγεται.
Σε άρθρο του Country&LifE έχει γίνει εκτενής έρευνα. «Υπήρξε πολλή έρευνα. Το στιλ του Πάμπλο έχει εξελιχθεί σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα τεχνική αφήγησης: θα χορέψει με μεγάλη ευχαρίστηση ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, οπότε για μένα ήταν ένα όνειρο, επειδή πήρα και τις δύο πλευρές του νομίσματος», λέει ο Guy Hendrix Dyas, ο σχεδιαστής παραγωγής της ταινίας.
Το διαμέρισμα της Μαρίας Κάλλας στο Παρίσι αναδημιουργήθηκε από τον σχεδιαστή παραγωγής Guy Hendrix Dyas και τον σκηνοθέτη Pablo Larraín χρησιμοποιώντας τόσο πραγματικά στοιχεία του σπιτιού όσο και φανταστικά διακοσμητικά στοιχεία.
Αυτό σήμαινε να καταδυθούν σε βιβλία και περιοδικά που είχαν χαρακτηριστικά της Κάλλας -η ίδια και τα σπίτια της, λέει ο Hendrix Dyas, έκαναν τακτικές εμφανίσεις στο Paris Match- καθώς και να μάθουν περισσότερα για το ποια ήταν και πώς ζούσε. «Πήγαμε στο Ίδρυμα Μαρία Κάλλας στο Παρίσι και κοσκινίσαμε τις προσωπικές της επιστολές και τα αντικείμενά της», λέει. «Ήταν καταπληκτικό να κρατάω στα χέρια μου επιστολές που είχε γράψει στον Αριστοτέλη Ωνάση».
Ο σχεδιαστής παραγωγής και ο σκηνοθέτης φρόντισαν επίσης να γνωρίσουν το Παρίσι της Κάλλας εκτός του σπιτιού της. «Είναι κάτι σαν συνήθεια πλέον για τον Πάμπλο και εμένα», λέει ο ίδιος. «Περπατήσαμε στην πορεία του Παρισιού, πήγαμε σε όλα τα εστιατόρια που θα επισκεπτόταν η Μαρία, τα καφέ και τις καφετέριες και επισκεφτήκαμε το διαμέρισμά της. Δεν μου επιτρεπόταν να τραβήξω φωτογραφίες, αλλά σχεδίασα τη διαρρύθμιση και αργότερα το χρησιμοποίησα για να χτίσω το σκηνικό με τον τρόπο που το έκανα». Αυτά τα σκίτσα θα χρησιμοποιούνταν επίσης για την αναδημιουργία της τέχνης στους τοίχους της Κάλλας, στη ματαιοδοξία της, ακόμη και στο κρεβάτι της.
Και μετά, φυσικά, υπήρχε και η φαντασία. «Το σενάριο του Στίβεν Νάιτ ήταν εξαιρετικό, απολύτως λαμπρό, και νομίζω ότι ο Πάμπλο ξεκίνησε ακολουθώντας το με μεγάλη θρησκευτική ευλάβεια», λέει ο Hendrix Dyas. «Και στη συνέχεια, καθώς αρχίζει να ζει με τα πάντα, αρχίζει να εξελίσσεται και να προκύπτουν νέες ιδέες. Του έριξα την ιδέα να υπάρχουν όλες αυτές οι προτομές και τα αγάλματα στο διαμέρισμα, η οποία ήταν εντελώς φανταστική. Δεν τα είχε, αλλά τα βάλαμε εκεί γιατί ήταν ένας οπτικός τρόπος να εκφράσουμε τον πόνο και τη συντριβή που είχε η Μαρία του πίσω από την πρόσοψη της ομορφιάς και της τελειότητας. Για μένα, ήταν ένας υπέροχος και σεβαστός τρόπος να υποδείξουμε στο κοινό το πρόσωπο με το οποίο είχαμε να κάνουμε. Επίσης, ήταν τοποθετημένα προσεκτικά, ώστε όταν κοιτούσε το είδωλό της στον καθρέφτη, μπορούσες να δεις τότε τα αγάλματα πίσω της να κοιτάζουν πίσω».
Κρουαζιέρα με το αληθινό γιοτ του Αριστοτέλη Ωνάση
Μια άλλη τοποθεσία για την ταινία δεν απαιτούσε φαντασία. «Η παραγωγή στήθηκε στη Βουδαπέστη, αλλά κάναμε γυρίσματα στην πόλη σαν να ήταν το Παρίσι», λέει ο Hendrix Dyas. «Πήγαμε στο Παρίσι για τέσσερις ή πέντε ημέρες, όπως είδατε στην ταινία, αλλά ήταν εξαιρετικά περιορισμένο. Πήγαμε επίσης στην Ελλάδα, όπου γυρίσαμε στο γιοτ του Ωνάση, το Christina O».
Στην ταινία υπάρχουν αναδρομές στην αρχή του ειδυλλίου της Κάλλας με τον Ωνάση, οι οποίες διαδραματίζονται στο θρυλικό σκάφος του. Και ενώ αρχικά είχε γίνει λόγος για την κατασκευή ενός αντιγράφου, «ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό», λέει ο Hendrix Dyas, «ότι το σκάφος πιθανόν να είναι ακόμα εκεί έξω».
Πράγματι ήταν, οπότε ο σχεδιαστής παραγωγής και ο σκηνοθέτης πήγαν να συναντήσουν τους σημερινούς ιδιοκτήτες της -«οι οποίοι τυχαίνει να είναι μεγάλοι θαυμαστές της Μαρίας Κάλλας», λέει- και βρήκαν τρόπο να γυρίσουν την ταινία. «Τους πείσαμε για μια μετατροπή τριών εβδομάδων από ένα εκσυγχρονισμένο γιοτ στο αρχικό του χρώμα του 1956», λέει ο Hendrix Dyas. «Ήταν μια από εκείνες τις περιπτώσεις που ο Πάμπλο και εγώ κοιταζόμασταν και λέγαμε: "Πραγματικά το κάνουμε αυτό: Γυρίζουμε ταινία 35 χιλιοστών, έχουμε την Αντζελίνα Τζολί στην καλύτερη ερμηνεία της και είμαστε σε αυτό το σκάφος". Ήταν πραγματικά μια αξιοσημείωτη εμπειρία».
Η παραγωγή όχι μόνο ανακαίνισε το σκάφος, αλλά όταν αυτό απέπλευσε, ακολούθησε την ίδια διαδρομή που ακολούθησαν η Κάλλας και ο Ωνάσης σε ένα πρώιμο ταξίδι. «Κάναμε μια από τις διαδρομές τους γύρω από τα νησιά της Ελλάδας», λέει ο Hendrix Dyas. «Είναι έγκλημα που η ταινία δεν είναι τρίωρη, ώστε να μπορέσουμε να δείξουμε περισσότερα από όσα γυρίσαμε -είχαμε ακόμη και έναν σωσία του Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος ήταν καλεσμένος σε ένα ταξίδι».