Όπως ο Μπομπ Ρος, ο καλοσυνάτος ζωγράφος με τη χαλαρωτική φωνή και τα χαρακτηριστικά φουντωτά μαλλιά, έτσι και ο γιος του, Στιβ Ρος, έχει πάθος με τη ζωγραφική.
Ο αείμνηστος Αμερικανός ζωγράφος και αστέρας του PBS απέκτησε τον Steve με την πρώτη του σύζυγο, Vivian Ridge, το 1966. Και όπως και ο πατέρας του, ο Steve είναι ένας ευγενικός άνθρωπος και ταλαντούχος ζωγράφος. Ωστόσο, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το όνομα ή την μορφή του πατέρα του, ή, το πιο περίεργο, ακόμη και το δικό του όνομα και τη δική του μορφή για να προωθήσει το δικό του έργο.
Μετά το θάνατο του πατέρα του από καρκίνο το 1995, ο Steve απομονώθηκε, ενώ αργότερα ξεκίνησε μια νομική διαμάχη με την Joan Kowalski, οι γονείς της οποίας κληρονόμησαν τελικά τα δικαιώματα της δουλειάς και της απεικόνισης του Bob. Αν και έχασε την υπόθεση, ο αγώνας του Steve ήρθε στο φως το 2021, όταν η Melissa McCarthy και ο Ben Falcone έκαναν ένα ντοκιμαντέρ για τη δίκη.
Σύμφωνα με εκείνους που βρίσκονται κοντά του, ο Steve Ross, ο γιος του Bob Ross, είναι καλύτερος ζωγράφος τοπίου από τον πατέρα του, του θρυλικού οικοδεσπότη «Της Χαράς της Ζωγραφικής».
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει από παιδί
Ο Steve Ross κληρονόμησε πολλά στοιχεία από τον Bob Ross, συμπεριλαμβανομένης της αγάπης για τη ζωγραφική, του πάθους για τη φύση και μιας ήρεμης φωνής. Μία από τις λίγες διαφορές μεταξύ τους μπορεί να είναι μόνο τα μαλλιά τους.
Ο Bob και η πρώτη του σύζυγος, Vivian, καλωσόρισαν στον κόσμο τον γιο τους, Steve, την 1η Αυγούστου 1966. Ο Steve ήταν το δεύτερο από τα παιδιά του Bob, καθώς ο ζωγράφος είχε αποκτήσει στο παρελθόν ένα παιδί ως έφηβος.
Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Steve έκανε το ντεμπούτο του στην εκπομπή του πατέρα του, The Joy Of Painting. Στο επεισόδιο, ο Bob εξήγησε ότι ο γιος του είναι ζωγράφος όπως και ο ίδιος και ότι πούλησε μάλιστα τον πρώτο του πίνακα σε ηλικία 12 ετών.
Η τραγωδία που χτύπησε την οικογένεια έφερε τον Steve και τον πατέρα του πιο κοντά. Ο Bob Ross, ο οποίος εργάστηκε ως αξιωματικός στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, μεγάλωσε μόνος του τον Steve, αφού η μητέρα του πέθανε όταν ήταν ακόμα μικρός. Και οι δύο διοχέτευσαν τη θλίψη τους στη ζωγραφική. Ήταν ένα χόμπι που τελικά θα καθορίζει την πορεία ολόκληρης της ζωής τους.
Καθώς ο Bob Ross ζωγράφιζε στο μικρό του τηλεοπτικό στούντιο, ο Steve ταξίδεψε σε όλη τη χώρα για να μοιραστεί τις τεχνικές και τα μυστικά του πατέρα του. Ως πιστοποιημένος εκπαιδευτής του Bob Ross, ο γιος του Bob Ross τελειοποίησε τις δεξιότητές του και έγινε όλο και πιο άνετος μιλώντας μπροστά σε μεγάλα ακροατήρια.
Δεν ήθελε να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του
Παρά τον ενθουσιασμό του Steve για τη ζωγραφική, αντιστάθηκε για χρόνια στις προσπάθειες του πατέρα του να τον τραβήξει στην οικογενειακή επιχείρηση, μια επιλογή για την οποία μετάνιωσε, όπως δήλωσε αργότερα στο Vanity Fair.
Ο Steve εξήγησε: «Ως παιδιά, όλοι θέλουμε να αψηφήσουμε τους γονείς μας και να κάνουμε παρέα με τους φίλους μας. Αλλά καθώς μεγαλώνουμε, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι οι γονείς μάς ωθούν να γίνουμε μεγαλύτεροι από τους εαυτούς τους, επειδή επιδιώκουν το καλύτερο για εμάς. Όπως όλα τα νέα παιδιά που γνωρίζουν ελάχιστα γι' αυτόν τον κόσμο, νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα ως έφηβος, αλλά είχα περιορισμένες αναφορές σχετικά με το τι είχε να προσφέρει αυτός ο κόσμος».
Ο θάνατος του πατέρα του πυροδότησε μια έντονη νομική μάχη
Ο Bob πέθανε από λέμφωμα το 1995, όταν ήταν μόλις 52 ετών. Όταν ο Bob Ross πέθανε, ο Steve βυθίστηκε σε βαθιά κατάθλιψη επί αρκετά χρόνια. Είπε μάλιστα στην «Daily Beast» ότι κάποτε σκέφτηκε να αναποδογυρίσει το αυτοκίνητό του στον αυτοκινητόδρομο μόνο για να «τερματίσει τον πόνο μια για πάντα».
Ο Steve αγαπούσε τη ζωγραφική όσο και τον πατέρα του, αλλά επειδή η ζωγραφική ήταν τόσο στενά συνδεδεμένη με τη μνήμη του πατέρα του, δεν μπορούσε να συνεχίσει. Παρόλο που τον κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι θέλοντας να ακούσουν τη δική του πλευρά, απέφυγε το προσκήνιο και έμεινε μακριά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για περισσότερα από 15 χρόνια.
Ο θάνατος του πατέρα του ήρθε 10 χρόνια μετά την ίδρυση της Bob Ross Inc. (BRI), η οποία ιδρύθηκε ως ίση συνεργασία μεταξύ του Bob Ross, της δεύτερης συζύγου του, Jane, και ενός ζευγαριού την Annette και τον Walt Kowalski.
Η «Washington Post» ανέφερε ότι ο Bob συναντήθηκε για πρώτη φορά με τους Kowalskis αφού η Annette παρακολούθησε ένα από τα μαθήματα ζωγραφικής του, το 1982. Όταν η σύζυγος του Bob, Jane, πέθανε το 1992, οι μετοχές της διανεμήθηκαν ομοιόμορφα μεταξύ των Bob, Annette και Walt, κάνοντας τον ζωγράφο «μειοψηφία σε μια εταιρεία που ελέγχει τη δική του εικόνα», σύμφωνα με το Newsweek.
Παρά το γεγονός ότι ο Bob στη διαθήκη του άφησε τα δικαιώματα στον Steve και τον ετεροθαλή αδελφό του, Jimmie Cox, οι Kowalskis κέρδισαν τελικά τον πλήρη έλεγχο της εταιρείας και όλα τα δικαιώματα για το όνομα, τα χρήματα και την εργασία του Bob, μετά τον θάνατό του, κάνοντας έναν διακανονισμό με τον Cox.
Όπως θυμάται ο Steve, μιλώντας στην «Daily Beast» το 2021, οι Kowalskis του είπαν μέσα σε λίγες μέρες από τον θάνατο του πατέρα του ότι δεν είχε δικαιώματα σε τίποτα που αφορούσε τον Bob.
Είπε, συγκεκριμένα: «Η Annette μού τηλεφώνησε δύο μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα μου και είπε: "Θέλω να με ακούσεις προσεκτικά... Κάθε προϊόν τέχνης του Bob Ross, οτιδήποτε σχετίζεται με την τέχνη ή τη ζωγραφική, δεν μπορείς ποτέ να τα διανείμεις, να δημιουργήσεις μια επιχείρηση γύρω από αυτά, τίποτα. Αλλά, αν θέλεις, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε, εκτός από ζωγραφική ή τέχνη. Μπορείς να κάνεις τα Bob Ross Pickles, Bob Ross Shoes, Bob Ross οτιδήποτε... Αλλά δεν μπορείς να βάλεις το όνομα Ross σε έναν πίνακα ή προϊόν που σχετίζεται με την τέχνη για το υπόλοιπο της ζωής σου"».
Πάνω από 20 χρόνια μετά τον θάνατο του Bob, ο Steve υπέβαλε αγωγή εναντίον των Kowalskis για τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του ονόματος και της εικόνας του Bob. Τελικά, όμως, ένας δικαστής αποφάνθηκε υπέρ της Bob Ross Inc. Ο Steve ήλπιζε να ασκήσει έφεση στην απόφαση και τουλάχιστον να κερδίσει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το όνομά του, αλλά δεν είχε τα χρήματα για να επιστρέψει στο δικαστήριο.
Το ντοκιμαντέρ του 2021 για τον πατέρα του
Το 2021, η Melissa McCarthy και ο Ben Falcone παρήγαγαν ένα ντοκιμαντέρ για τη μάχη του Steve για την περιουσία του πατέρα του. Η ταινία, με τίτλο «Bob Ross: Happy Accidents, Betrayal & Greed», διερευνά τη νομική μάχη στο σύνολό της.
Όπως εξήγησε η McCarthy στο NPR, «ο Bob σίγουρα ήθελε να πάει το μεγαλύτερο μέρος της επιχείρησης στον γιο του. Την άφησε στον γιο του και τον αδελφό του. Ο Steve ήταν πολύ νέος και ο Bob σκέφτηκε ''ας έχουμε έναν ενήλικα να τον καθοδηγήσει, μόλις πάρει αυτή την εταιρεία'', αλλά τελικά δεν κατάφερε να την πάρει καθόλου».
Το ίδιο έτος που κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ, η McCarthy και ο Falcone έκαναν μάθημα με τον Steve σε μια εικονική τάξη ζωγραφικής, ως μέρος της προώθησης της ταινίας.
Η επιστροφή του Στιβ Ρος
Το 2019, σχεδόν 25 χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο γιος τού Bob Ross στάθηκε δημόσια μπροστά σε ένα καβαλέτο ξανά. Μαζί με την Dana Jester, μία πιστοποιημένη συνάδελφο του Bob και διά βίου φίλη, ο Steve αποφάσισε να κάνει κάτι που ποτέ δεν ονειρευόταν: να οργανώσει ένα εργαστήριο ζωγραφικής.
Ο Steve και η Dana επέλεξαν ένα κτίριο στην άκρη του Winchester, στην Ιντιάνα. Προς έκπληξή τους, δεκάδες ζωγράφοι και εκατοντάδες οπαδοί εμφανίστηκαν για να τους παρακολουθήσουν να ζωγραφίζουν. Η εκδήλωση μεταδόθηκε στο διαδίκτυο και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Ο διάδοχος του Bob Ross είχε επιστρέψει.
Από το αρχικό αυτό εργαστήριο, ο Steve Ross έχει πραγματοποιήσει περισσότερα μαθήματα στο Τενεσί και το Κολοράντο. Σύμφωνα με το Instagram της Dana, οι συνεχιστές του έργου τού Bob Ross εξακολουθούν να φιλοξενούν μαθήματα στο Winchester της Ιντιάνα, μόλις μία ώρα μακριά από το σημείο όπου γυρίστηκε το «The Joy of Painting» (Η Χαρά Της Ζωγραφικής).
«Δεν συνειδητοποίησα ότι έλειψα στους ανθρώπους ή ήθελαν να το κάνω αυτό ξανά», δήλωσε ο Steve στην «Daily Beast». «Πάντα ήξερα, αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι ίσως δεν ήθελα να γνωρίζω... Ίσως ήθελα να διατηρήσω το δικαίωμα να παραμείνω αδαής».
Και όταν ρωτήθηκε πώς αισθάνθηκε που ήταν σε θέση να διδάξει ζωγραφική και πάλι, ο Steve Ross απάντησε: «Όπως η πρώτη φορά που είχα τον ήλιο στο πρόσωπό μου».