Η ταινία «Georgetown» του Netflix βασίζεται στη δολοφονία μιας δημοσιογράφου και θεατρικής συγγραφέως που ήρθε στο φως μετά από ένα άρθρο των New York Times.
Η νέα ταινία του Netflix «Georgetown», με πρωταγωνιστές τους Christoph Waltz, Vanessa Redgrave και Annette Bening, είναι μια αστυνομική δραματική ταινία βασισμένη στο άρθρο του Franklin Foer «The Worst Marriage in Georgetown» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «New York Times».
Η ταινία ακολουθεί τον Ulrich Mott, έναν Ιρακινό στρατηγό παντρεμένο με την επιτυχημένη δημοσιογράφο και συγγραφέα Elsa Brecht. Λόγω της γοητευτικής του προσωπικότητας και του στρατιωτικού του παρελθόντος, ο Ulrich Mott ασκεί σημαντική επιρροή στους ανθρώπους στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, η ζωή του ανατρέπεται όταν η καλά δικτυωμένη και πλούσια σύζυγός του βρίσκεται νεκρή στο σπίτι τους.
Η κόρη τής Elsa, η Amanda, πιστεύει ότι ο Ulrich έχει κάποια σχέση με τον θάνατο της μητέρας της. Και πράγματι, όταν αρχίζουν οι έρευνες, αποκαλύπτεται ένα πλήθος από ψέματα και απάτες που σοκάρουν τους κατοίκους της πόλης.
«Georgetown»: Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα η ταινία;
Η απάντηση στο ερώτημα αν η ταινία «Georgetown» βασίζεται σε αληθινά γεγονότα είναι «ναι».
Ο χαρακτήρας τής Elsa βασίζεται στη Viola Herms Drath, μια επιτυχημένη δημοσιογράφο και συγγραφέα που έγραψε οκτώ εγχειρίδια κατά τη διάρκεια της ζωής της και ήταν εξέχουσα προσωπικότητα στις γερμανοαμερικανικές σχέσεις για περίπου τρεις δεκαετίες. Ήταν παντρεμένη με τον αντισυνταγματάρχη Francis S. Drath μέχρι τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 1986. Λίγα χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 1990, η Viola ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον Albrecht Gero Muth (Ulrich Mott στην ταινία), έναν άμισθο εκπαιδευόμενο που ήταν 44 χρόνια νεότερός της. Η Viola ήταν 70 ετών, ενώ ο Muth ήταν 26 ετών όταν παντρεύτηκαν.
Ο γάμος τους διήρκεσε δύο δεκαετίες και ο Muth ήταν σαν σύντροφος της Viola. Αν και το ζευγάρι κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο, προφανώς είχαν τα δικά τους ξεχωριστά κρεβάτια. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί πως υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας με τη Viola και ο Muth φέρεται να ήταν καταχρηστικός και ελεγκτικός. Έτσι, όταν το πτώμα της Viola βρέθηκε στις 11 Αυγούστου 2011 στο μπάνιο της, η αστυνομική έρευνα αποκάλυψε μυστικά που προκάλεσαν σοκ σε όλη τη χώρα.
Και βίαιος και ψεύτης
Αποδείχθηκε ότι ο Muth δεν ήταν μόνο βίαιος, αλλά και ψεύτης. Μετά το τέλος του πολέμου στο Ιράκ το 2003 μεταμφιεζόταν συχνά σε ταξίαρχο του ιρακινού στρατού. Όταν όμως οι ισχυρισμοί του ερευνήθηκαν, αποκαλύφθηκε ότι χρησιμοποιούσε ένα στρατιωτικό πιστοποιητικό που είχε αγοράσει από κατάστημα για να ξεγελάσει όλους στη γειτονιά του. Ο Muth είχε επινοήσει ένα περίτεχνο σχέδιο για να εξαπατήσει τη Viola και τους ανθρώπους γύρω του ώστε να τους χειραγωγήσει και να πάρει αυτό που ήθελε. Στην πραγματικότητα ήταν άνεργος και συνήθιζε να ζει με χρήματα που του έδινε η Viola.
Η Connie και η Francesca, οι κόρες της Viola από τον πρώτο της γάμο, αποκάλυψαν στο δικαστήριο ότι ο Muth τούς έστελνε συχνά e-mails προκειμένου να συζητήσει πράγματα που ήθελε για τον εαυτό του μετά τον θάνατο της συζύγου του. Επιπλέον, φέρεται να είχε παρόμοιες συζητήσεις και με τη Viola. Ο Muth ισχυρίστηκε ότι η Viola είχε πεθάνει μετά από τυχαία πτώση στο μπάνιο, αλλά οι ιατρικές εξετάσεις απέδειξαν πως επρόκειτο για ανθρωποκτονία. Δεδομένου ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις παραβίασης του σπιτιού, όλα τα στοιχεία «έδειχναν» τον Muth.
Επιπλέον, οι εισαγγελείς αποκάλυψαν, ακόμη, ότι ο Muth έψαξε στο Google για μεξικανικά και καναδικά συνοριακά περάσματα καθώς και για πτήσεις προς την Ισλανδία λίγο μετά τη δολοφονία της συζύγου του. Τον Ιανουάριο του 2014 το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουάσιγκτον έκρινε τον Muth ένοχο για φόνο πρώτου βαθμού και αργότερα καταδικάστηκε σε 50 χρόνια φυλάκισης. Η συγκλονιστική ιστορία ψεμάτων, εξαπάτησης και δολοφονίας ακούγεται σουρεαλιστική, αλλά η ταινία «Georgetown» βασίζεται σε αυτή την πραγματική υπόθεση δολοφονίας.
Ποιος είναι ο απατεώνας Albrecht Muth που δολοφόνησε την ηλικιωμένη σύζυγό του
Ο ηθοποιός Christopher Waltz υποδύεται λοιπόν έναν χαρακτήρα βασισμένο στον Albrecht Muth, τον απατεώνα που δολοφόνησε την ηλικιωμένη σύζυγό του Viola Herms Drath, στο «Georgetown».
Ήταν ένας απατεώνας για μεγάλο μέρος της ζωής του, αλλά η δολοφονία της συζύγου του ήταν μια πράξη από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει.
Ο Muth, γεννημένος στη Γερμανία, ανέβηκε στην κοινωνική κλίμακα εξαπατώντας την ελίτ. Η Drath -συγγραφέας και κοσμική προσωπικότητα 44 χρόνια μεγαλύτερή του- δεν αποτελούσε εξαίρεση. Γνωρίστηκαν το 1982, όταν εκείνος ήταν έφηβος φοιτητής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στην Ουάσιγκτον και έκανε πρακτική άσκηση στο γραφείο ενός Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή, σύμφωνα με το περιοδικό New York Times.
Η Drath, μια δημοσιογράφος που γεννήθηκε επίσης στη Γερμανία και η οποία μετακόμισε στις ΗΠΑ, αφού γνώρισε τον πρώτο της σύζυγο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ακόμη παντρεμένη εκείνη την εποχή. Αλλά όταν ο σύζυγός της Φράνσις πέθανε το 1986, ο Muth μπήκε ξανά στη ζωή της και παντρεύτηκαν το 1990, όταν εκείνη ήταν 70 ετών και εκείνος μόλις 26.
Ο Muth θα περιέγραφε αργότερα την ένωση ως «γάμο ευκαιρίας», κι αυτό βόλευε τους στόχους του ως κοινωνικού αναρριχητή. Το ζευγάρι διοργάνωνε δείπνα σε άτομα που βρίσκονται στη λεγόμενη «υψηλή κοινωνία», στο σπίτι τους στο Τζόρτζταουν, συναναστρεφόμενο με την ελίτ της πολιτικής και πολιτιστικής σκηνής της Ουάσιγκτον. Ο Muth αναγνωριζόταν εύκολα στο Georgetown λόγω της τάσης του να φοράει ψεύτικη στρατιωτική ενδυμασία και της συνήθειάς του να καπνίζει πούρα.
Η αυτοπεποίθησή του και η αδυσώπητη φιλοδοξία του πήραν πολλές μορφές: το 1999 δημιούργησε μια δεξαμενή σκέψης γνωστή ως Eminent Persons Group, με δηλωμένο στόχο να συγκεντρώσει πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες από όλον τον κόσμο για να συμβουλεύσει τα Ηνωμένα Έθνη. Αξιοποίησε τις κοινωνικές διασυνδέσεις της Drath, καθώς και τις δικές του επίμονες ικανότητες δικτύωσης, για να προσελκύσει στην ομάδα νόμιμες προσωπικότητες από τον χώρο της διεθνούς πολιτικής, όπως ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Μακ Ναμάρα και ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ, σύμφωνα με το περιοδικό New York Times, αν και η ομάδα δεν έφτασε στα ύψη της επιρροής που ο Muth είχε φανταστεί.
Πολλοί ντόπιοι τον θεωρούσαν παράξενο. Η πρώην γειτόνισσά του Hayes Permar δήλωσε στην Washington Post το 2015 ότι ο Muth τής θύμιζε τόσο τον «Boo Radley», τον μυστηριώδη χαρακτήρα στο κλασικό λογοτεχνικό έργο «To Kill a Mockingbird», όσο και τον απομονωμένο γείτονα που φτυαρίζει το χιόνι στο «Home Alone».
Στο σπίτι του ο Muth ήταν τόσο καταχρηστικός όσο και μεγαλοπρεπής. Καταδικάστηκε για τον ξυλοδαρμό της Drath το 1992, καθιερώνοντας ένα μοτίβο ενδοοικογενειακής βίας στη σχέση τους. Το 2002 μετακόμισε για λίγο με τον φίλο του -είχε σχέσεις με άντρες καθ' όλη τη διάρκεια του γάμου του με την Drath-, μόνο που ο φίλος του πήρε περιοριστικά μέτρα αφού ο Muth φέρεται να απείλησε να τον σκοτώσει. Και το 2006 συνελήφθη και πάλι για επίθεση κατά της Drath, χτυπώντας επανειλημμένα το κεφάλι της στο πάτωμα, έχοντας καταναλώσει προηγουμένως μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, σύμφωνα με το περιοδικό New York Times.
Ο Muth εξαφανίστηκε από τη ζωή της Drath για ένα διάστημα και άρχισε να στέλνει σε φίλους και γνωστούς στον κόσμο της διπλωματίας και της δημοσιογραφίας επιστολές που ισχυρίζονταν ότι βρισκόταν στην πόλη Sadr City του Ιράκ, όπου υπηρετούσε ως σύμβουλος του Ιρακινού αντάρτη Moqtada al-Sadr, επικεφαλής της ομάδας πολιτοφυλακής Mahdi Army. Σε πολυάριθμα e-mails ο Muth παρουσίαζε τον εαυτό του ως άτομο που προσπαθούσε να συγκρατήσει τη βία της ομάδας και να μεσολαβήσει για την ειρήνη στη ρημαγμένη από τον πόλεμο χώρα. Τα αρχεία δείχνουν ότι στην πραγματικότητα ζούσε στο Μαϊάμι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εργαζόμενος ως υπάλληλος ξενοδοχείου, σύμφωνα με το περιοδικό New York Times.
Ο Muth και η Drath συμφιλιώθηκαν τελικά, αλλά το μοτίβο της κακοποίησης συνεχίστηκε, με τραγικές συνέπειες. Ο Muth στραγγάλισε την Drath, 91 ετών τότε, μέχρι θανάτου στο σπίτι τους στο Georgetown στις 12 Αυγούστου 2011. Ένας μάρτυρας είχε συνοδεύσει τον μεθυσμένο Muth στο σπίτι του ώρες πριν, και στη συνέχεια κατά τις πρώτες πρωινές ώρες ένας άλλος μάρτυρας άκουσε «την αμυδρή κραυγή μιας γυναίκας και το γέλιο ενός άνδρα να βγαίνουν από το εσωτερικό του σπιτιού του κατηγορούμενου», σύμφωνα με δελτίο Τύπου του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Το επόμενο πρωί ο Muth κάλεσε την αστυνομία για να αναφέρει τον θάνατο της συζύγου του, ισχυριζόμενος ότι τη βρήκε στο πάτωμα του μπάνιου. Οι ερευνητές δεν παρατήρησαν σημάδια διάρρηξης και υπήρχαν ορατές γραντζουνιές στο πρόσωπο του Muth, ανέφερε το ABC7 της Ουάσιγκτον το 2011.
Ενώ ο Muth δήλωσε αλαζονικά στο πρακτορείο λίγο αργότερα ότι δεν πίστευε πως ήταν σοβαρός ύποπτος στην έρευνα, συνελήφθη και κρατήθηκε για τη δολοφονία της Drath.
Η δίκη του Muth
Κατά τη διάρκεια της δίκης για τη δολοφονία, η κυβέρνηση παρουσίασε στοιχεία για ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας του Muth κατά της συζύγου του. Αυτό περιλαμβάνει ένα περιστατικό του 2008 στο οποίο η Drath απέσυρε τελικά τις κατηγορίες εναντίον του συζύγου της, σύμφωνα με το ABC7.
Επιπλέον, «ο Muth είχε κάνει μια σειρά από δηλώσεις κατά τη διάρκεια των ετών που έδειχναν ότι επιθυμούσε να τη σκοτώσει», δήλωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης. «Το καλοκαίρι του 2011 η κ. Drath θέλησε να δώσει ένα τέλος στην κακοποίησή της από τον κατηγορούμενο και προσπαθούσε να τερματίσει τον γάμο. Επίσης, παρότι στη διαθήκη της η κ. Drath αποκλήρωσε ρητά τον Muth, εκείνος την πίεζε συνεχώς για να του δώσει χρήματα. Μετά τη δολοφονία του θύματος και προτού το πτώμα της απομακρυνθεί από το σπίτι, ο Muth παρουσίασε ένα πλαστό έγγραφο στην κόρη του θύματος με το οποίο ζητούσε 200.000 δολάρια».
Ο Muth δεν ήταν φυσικά παρών κατά τη διάρκεια της δίκης, ούτε στην ακρόαση της καταδίκης, επειδή έκανε απεργία πείνας, μια κίνηση που όντως καθυστέρησε προσωρινά την απόφαση της Δικαιοσύνης, επισήμανε η Washington Post το 2013. Η απεργία πείνας μάλιστα τον οδήγησε στο νοσοκομείο, σύμφωνα με ανώτερες πηγές του δημοσιεύματος.
«Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε πως η άρνηση του Muth να λάβει τροφή αποτέλεσε μέρος ενός χειρισμού που αποσκοπούσε στην αποφυγή της δίκης», ανέφεραν, προσθέτοντας ότι ο Muth παρακολούθησε τη διαδικασία μέσω βίντεο.
Ο Muth καταδικάστηκε για φόνο πρώτου βαθμού, με τις επιβαρυντικές περιστάσεις ότι ο φόνος ήταν ιδιαίτερα ειδεχθής, σκληρός και προκλήθηκε σε ευάλωτο θύμα. Του επιβλήθηκε, έτσι, ποινή κάθειρξης 50 ετών το 2014.
Κατά την καταδίκη του, ο εισαγγελέας των ΗΠΑ Ronald C. Machen σημείωσε: «Για το υπόλοιπο της ζωής του ο Muth δεν θα μπορεί να μεταμφιέζεται σε αξιωματικό του στρατού ή μέλος βασιλικής οικογένειας και δεν θα υποβάλλει τη σύζυγό του σε αφόρητη κακοποίηση. Θα είναι ένας ομοσπονδιακός κρατούμενος που θα πληρώνει το τίμημα για το βάναυσο έγκλημά του».