Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του ιδρυτή της Apple, Στιβ Τζομπς άγνωστες ιστορίες για τη ζωή του έρχονται ακόμη στο φως φωτίζοντας διαφορετικές πτυχές ενός ανθρώπου που σημάδεψε με τα τεχνολογικά προϊόντα της εταιρείας του μια ολόκληρη εποχή.
Το 1984, ενώ ήδη είχε ιδρύσει την Apple, προσπαθώντας να κάνει τις ιδέες του πράξη, αγόρασε ένα εντυπωσιακό σπίτι, ένα εντυπωσιακό και ιστορικό αρχοντικό στο Woodside της Καλιφόρνια.
Γνωστό ως Jackling House, το αρχοντικό χτίστηκε το 1925 από τον διάσημο αρχιτέκτονα Τζορτζ Ουάσιγκτον Σμιθ για τον μεγιστάνα της μεταλλείας χαλκού Daniel Jackling. Το σπίτι των 30 δωματίων στο 6 στρεμμάτων κτήμα, αντιπροσώπευε την αισθητική του και τον πλούτο του.
Ο Jobs αντιλήφθηκε την ιστορική αξία του ακινήτου και αγόρασε το σπίτι το 1984 έναντι 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το σπίτι αυτό αποτέλεσε το καταφύγιο του Τζομπς τα πρώτα χρόνια της επιχειρηματικής του πορείας και τα πρώτα χρόνια του έρωτά του με την γυναίκα του.
Την επόμενη χρονιά από την αγορά του σπιτιού, το 1985, εν μέσω μιας διαμάχης εξουσίας που προκλήθηκε από την αποτυχία του Mac έφυγε από την Apple. Στη συνέχεια ξεκίνησε τη NeXT, μια άλλη εταιρεία υπολογιστών που απέτυχε -αν και τελικά εξαγοράστηκε από την Apple, φέρνοντας το λειτουργικό της σύστημα και τον Τζομπς πίσω στην εταιρεία.
Ο Τζομπς έζησε εκεί για μια δεκαετία περίπου.
Ωστόσο, το 2001, ο Τζομπς αποφάσισε να γκρεμίσει το σπίτι και να χτίσει τη θέση του ένα νέο, μικρότερο και πιο μίνιμαλ σπίτι.
Συγκεκριμένα, το 2004 έλαβε άδεια από το συμβούλιο Woodside για να προχωρήσει με το σχέδιο κατεδάφισης. Ωστόσο, πολλοί από τους κατοίκους της πόλης διαμαρτυρήθηκαν.
Μια ομάδα συντηρητικών, δημιουργήθηκε γρήγορα υπό την ονομασία Uphold Our Heritage για να εμποδίσει την κατεδάφιση του σπιτιού. Κατέθεσαν αγωγές εναντίον της πόλης Woodside και εναντίον του Τζομπς προσωπικά, δηλώνοντας ότι και οι δυο τους δεν κατάφεραν να αναγνωρίσουν την ιστορική σημασία του σπιτιού και ότι θα προκαλούσαν κακό στην πόλη με την κατέδάφισή του.
Η νομική μάχη που ακολούθησε ήταν μαραθώνια. Από το 2004 έως το 2011, ο Τζομπς και ο δικηγόρος του επέστρεψαν στο δικαστήριο επανειλημμένα σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν την απαραίτητη άδεια κατεδάφισης. Οι δύο πλευρές έδωσαν σκληρή μάχη, με τους μεν να επιμένουν ότι το σπίτι ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του τόπου και τον δε Τζομπς να επειμένει ότι θα χρειαζόταν περισσότερα χρήματα για να σώσει το αρχοντικό από ό, τι απλώς για να το γκρεμίσει και να χτίσει ένα νέο σπίτι.
Τελικά, τον Μάιο του 2009, το Δημοτικό Συμβούλιο του Woodside χορήγησε την άδεια κατεδάφισης του σπιτιού, με την προϋπόθεση ότι ο Τζομπς πρέπει να επιτρέψει τη μεταφορά αντικειμέων και κειμηλίων του σπιτιού και το... στήσισμό τους ξανά κάπου αλλού!
Για κάποιο χρονικό διάστημα, ο Jobs προσπάθησε να βρει κάποιον που θα ήταν πρόθυμος να πάρει όλα τα πράγματα του Jackling Estate και να τα μετεγκαταστήσει. Αλλά όταν αυτή η προσπάθεια απέτυχε, συμφώνησε να αφήσει την πόλη του Woodside να διασώσει ό, τι ήθελε από το σπίτι.
Τον Φεβρουάριο του 2011, το σπίτι κατεδαφίστηκε.
H κατεδάφιση του σπιτιού ήταν μια από τις τελευταίες νίκες της ζωής του Στιβ Τζομπς.
Ο Τζομπς έχασε τη μάχη του με τον καρκίνο του παγκρέατος οκτώ μήνες αργότερα, στις 5 Οκτωβρίου 2011.
Αυτό ωστόσο, δεν ήταν το τέλος της ιστορίας για το Jackling House.
Η ύπαρξη του σπιτιού… δεν έσβησε ποτέ, καθώς κάποια από τα αντικείμενά του φιλοξενούνται ακόμη και σήμερα σε τοπικό μουσείο. Γιατί μπορεί οι πολέμιοι της κατεδάφισης να έχασαν τον πόλεμο διάσωσης του σπιτιού, ωστόσο συνέχισαν να αγωνίζονται για να διατηρήσουν την ανάμνηση αυτού που αποκαλούσαν «Το σπίτι που μισούσε ο Στιβ Τζομπς».
Τις εβδομάδες πριν από την κατεδάφιση, μια ομάδα εθελοντών βρέθηκε στο σπίτι και πήρε όλα όσα θα μπορούσαν εύκολα να μεταφερθούν και να συντηρηθούν.
Φορτηγά έφυγαν από το σπίτι γεμάτα αντικείμενα όπως το χάλκινο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού, περίτεχνα πλακάκια, ξύλινα αντικείμενα, τζάκια, φωτιστικά όλα δείγματα του ισπανικού αποικιακού στιλ αρχιτεκτονικής που είχε το σπίτι.
Στο Μουσείο της κοινότητας Woodside υπάρχουν εκθέσματα από το εν λόγω σπίτι, έπιπλα, χάρτες και φωτογραφίες.
Ενας από τους αυτούς που είχαν επισκεφθεί το σπίτι πριν την κατεδάφισή του ήταν και ο φωτογράφος Jonathan Haeber - ο οποίος αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του φωτογραφίζοντας εγκαταλελειμμένα κτίρια. Ο Haeber κατάφερε να διασχίσει τις πύλες του ακινήτου και να τραβήξει φωτογραφίες από τον... κόσμο του Στιβ Τζομπς.
Ο Haeber έχει εξερευνήσει 15.000 έως 20.000 εγκαταλελειμμένα σπίτια και ττοποθεσίες - ένα ενδιαφέρον που ξεκίνησε από τα 16 του, όταν στο πλαίσιο πρακτικής ασχολήθηκε με εγκαταλελειμμένα ορυχεία στο Όρεγκον. Αλλά το αρχοντικό του Στιβ Τζομπς παραμένει μια από τις πιο ζωντανές αναμνήσεις του.
Μιλώντας στην The Post ο Haeber ανέφερε ότι χρειάστηκε πάνω από έξι μήνες για να καταγράψει το σπίτι στο σύνολό του αλλά μίλησε και για τις ενοχές που αρχικά ένιωθε ουσιαστικά εισβάλλοντας στην ιδιοκτησία του Τζομπς. Η αίσθησή του πάντως ότι ήταν ένα μέρος της ιστορίας που έπρεπε να καταγραφεί τελικά νίκηση και τον έφερε πολλές φορές για έξι μήνες στο εν λόγω κτίριο.
Αναφέρει μάλιστα, ότι η πλήρης εγκατάλειψη του σπιτιού, η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό από όλες τις εισόδους, ακόμη και από την κεντρική πόρτα, έδινε την αίσθηση ότι ο ίδιος ο Τζομπς ήθελε άγνωστοι, περστικοί να μπαίνουν στο σπίτι, σε μια προσπάθεια να επιταχύνουν τη διαδικασία έγκρισης κατεδάφισης του ακινήτου!
«Ανακάλυψα ότι μπορούσα να μπω εύκολα από την μπροστινή πόρτα. Ήταν τρομακτικό, ήταν σχεδόν σαν ο Στιβ Τζομπς να υποκινούσε τους ανθρώπους να μπουν εκεί. Όταν δεν υπάρχει άδεια κατεδάφισης για ένα σπίτι, τότε κάποιες φορές οι ιδιοκτήτες επιθυμούν την καταπάτηση γιατί μπορεί να αρχίσουν και βανδαλισμούς και με αυτόν τον τρόπο να επιτευχθεί ο στόχος τους», αναφέρει ο φωτογράφος στην The Post.
Μεταξύ των προσωπικών αντικειμένων του Τζομς που κατέγραψε ο Haeber, ήταν μια παλιά διαθήκη του ιδρυτή της Apple που βρήκε κάπου στην κουζίνα. Ο Haeber ισχυρίστηκε στην The Post ότι η διαθήκη περιλάμβανε ένα μόνο μέλος της οικογένειας εκείνη την εποχή, αλλά δεν αποκάλυψε το όνομα.
Μετά το θάνατό του, πάντως κληρονόμος του Τζομπς ήταν η σύζυγός του Laurene Powell Jobs.
