Ο σεφ των VIP Αντώνης Κόρακας μιλά στο iefimerida για τη ζωή του σε μια υπερπολυτελή βίλα στην Σκιάθο, όπου κάθε σεζόν μένουν χολιγουντιανοί σταρ, μεγιστάνες, top models και jet-setters.
Ο Αντώνης Κόρακας πριν γίνει ένας επιτυχημένος ιδιωτικός σεφ για VIP σε μια υπερπολυτελή βίλα της Σκιάθου που νοικιάζουν μεγιστάνες και χολιγουντιανοί σταρ, ήταν fashion editor σε μεγάλα διεθνή περιοδικά στην Ελλάδα και τηλεοπτικά σόου, βάζοντας τη σφραγίδα του στις εμφανίσεις διάσημων παρουσιαστών και τραγουδιστών: όπως οι Μαρία Μπακοδήμου, Φώτης Σεργουλόπουλος, Βίκυ Καγιά, Τζένη Μπαλατσινού, Σάκης Ρουβάς κ.ά. Στην Ουάσινγκτον ήταν προσωπικός σεφ του πρέσβη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Yousef al Otaiba, ενός από τους 100 πιο ισχυρούς ανθρώπους της Αμερικής, σύμφωνα με τη λίστα του περιοδικού Time για το 2020.
Συναντήσαμε τον Αντώνη Κόρακα, στην Αθήνα, στα νότια προάστια όπου ζει όταν δεν εργάζεται στη Σκιάθο, και μας αφηγήθηκε την απίθανη ιστορία του, τις εμπειρίες του από την καθημερινότητα με τους χολιγουντιανούς σταρ, αλλά και το πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση να κάνει μια στροφή 180 μοιρών στην καριέρα του, αφήνοντας πίσω του μια επιτυχημένη καριέρα στη μόδα για να κυνηγήσει το όνειρό του και να ασχοληθεί με τη γαστρονομία.
Από στυλίστας σε περιοδικά, σεφ των VIP του Χόλιγουντ
Εργάζεστε ως private chef σε luxury βίλες. Στη Σκιάθο ήσασταν ο προσωπικός ιδιωτικός σεφ της Κέιτ Χάντσον και την Γκόλντι Χόουν. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Όταν συνάντησα την Κέιτ Χάντσον είχα ήδη κλείσει ένα χρόνο που εργαζόμουν ως private chef σε μια βίλα στη Σκιάθο. Είχα ακούσει πως κάθε χρόνο έρχονταν στο νησι η Κέιτ Χάντσον και η μητέρα της, η Γκόλντι Χόουν. Με μεγάλη μου έκπληξη και χαρά ανακάλυψα πως τελικά οι δύο σταρ θα έρχονταν στη βίλα όπου εργάζομαι. Η αγωνία ήταν μεγάλη. Η πρώτη μας συνάντηση ήταν το καλοκαίρι του 2017, συγκεκριμένα τον Ιούνιο. Είχα την τύχη εκείνο το καλοκαίρι να έρθει η Γκόλντι, ο Κερτ Ράσελ, ο γιος τους Γουάιατ και όλη η οικογένεια Χάντσον, η Κέιτ και ο αδερφός της ο Όλιβερ, για τις οικογενειακές τους διακοπές. Με την πρώτη μας επαφή, κατάλαβα αμέσως τι άνθρωποι είναι. Είχαμε πολύ καλή χημεία. Απλοί, ευγενικοί, χαμογελαστοί. Με λίγα λόγια, προσιτοί.
Μιλήστε μας για τις γαστρονομικές συνήθειες της οικογένειας Χάντσον; Πώς είναι να ζει κανείς καθημερινά και να συνεργάζεται με δυο τόσο μεγάλες σταρ του Χόλιγουντ;
Πολύ ψάρι, ελληνική και μεσογειακή κουζίνα οι προτιμήσεις τους. Η καθημερινότητα με τους συγκεκριμένους ανθρώπους ήταν πάρα πολύ ευχάριστη, διότι με κάνανε μέρος της παρέας τους. Από την πρώτη στιγμή, ένιωσα σαν να ήμουν διακοπές με μια παρέα φίλων και απλά να μαγειρεύω για την παρέα. Οι συγκεκριμένοι σταρ είναι τόσο απλοί και φιλικοί.
Έχετε σπουδάσει σε δραματική σχολή, έχετε εργαστεί ως fashion editor σε περιοδικά και λαμπερά TV Shows, έχετε επιμεληθεί ως στυλίστας το στυλ διάσημων ηθοποιών και τραγουδιστών και ξαφνικά αποφασίσατε να γίνετε σεφ. Πώς πήρατε αυτή την τολμηρή απόφαση;
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι πάντα να θέλω ν’ ασχοληθώ με το θέατρο. Είχα την τύχη να πηγαίνω σ’ ένα πολύ πρωτοποριακό δημοτικό σχολείο για την εποχή κι έτσι, από εκει, αγάπησα το θέατρο και τη μουσική. Όσο περνούσαν τα χρόνια, μου γινόταν όλο και πιο σαφές ότι θέλω ν’ ασχοληθώ με το θέατρο. Μερικά χρόνια εργάστηκα στην οικογενειακή τότε επιχείρηση, με κανένα, μα κανένα ενδιαφέρον. Έκανα την πιο σωστή επιλογή στη μέχρι τότε ζωή μου. Εκπλήρωσα τη στρατιωτική μου θητεία σε πολύ μικρή ηλικία, οπότε μετά, είχα το ελεύθερο να σκεφτώ και να κάνω ό,τι θέλω. Έτσι λοιπόν, το 2000 αποφάσισα να εγγραφώ σε δραματική σχολή. Στην αρχή, στο πρώτο έτος δηλαδή, παρακολούθησα σεμινάρια σε μία σχολή και στο δεύτερο, έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού. Πέρασα και ξαφνικά βρέθηκα στη Δραματική Σχολή Ίασμος Βασίλης Διαμαντόπουλος. Εκεί, συναρπάστηκα από τους σπουδαίους δασκάλους μου και ανακάλυψα τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Με μάγεψαν. Δυστυχώς, είμαι ανίκανος να ζωγραφίσω έστω και μια ευθεία γραμμή, οπότε σκηνογραφία/ενδυματολογία έμειναν ένα ανεκπλήρωτο όνειρο για… τεχνικούς λόγους. Τελειώνοντας τη σχολή έπρεπε να βρω παράλληλα και μία δουλειά. Ειδικά όταν είσαι νέος ηθοποιός, τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Είναι η εποχή που θέλεις να ανεξαρτητοποιηθείς, θέλεις να αποδείξεις πολλά στον εαυτό σου και στους άλλους. Ξεκίνησα να ψάχνω δουλειά. Ό,τι να ’ναι, ό,τι βρω. Ένας φίλος λοιπόν, που ήταν πολλά χρόνια μεγάλο όνομα στον χώρο της μόδας, μου είπε ότι ψάχνει βοηθό. Έχοντας μεγαλώσει σε μία μεγαλοαστική οικογένεια που έχει έρθει απ’ την Κωνσταντινούπολη, με τις γυναίκες της να είναι πάντα στην τρίχα, είχα αποκτήσει μία ιδιαίτερη αισθητική. Θυμάμαι πάντα στην ντουλάπα της γιαγιάς μου φορέματα δημιουργίες μεγάλων μόδιστρων της εποχής. Μία μοδίστρα ερχόταν στο σπίτι μας και οι γυναίκες της οικογένειας ξεφύλλιζαν τα περιοδικά μόδας της και αντέγραφαν τα φιγουρίνια. Αν και σε μία οικογένεια φαινομενικά ανδροκρατούμενη, το κουμάντο το έκαναν οι γυναίκες που είχαν το πάνω χέρι με τον τρόπο τους. Οπότε, θα έλεγα πως επί της ουσίας μεγάλωσα σε ένα γυναικοκρατούμενο περιβάλλον. Έτσι, πέρασαν αισίως οκτώ χρόνια. Το θέατρο είχε μείνει πίσω και με είχε κερδίσει η μόδα.
Και με τη μαγειρική πώς ασχοληθήκατε;
Έπαιζε πάντα βασικό ρόλο στη ζωή μου. Για όλους τους ανθρώπους που κατάγονται, όπως εγώ, από την Κωνσταντινούπολη, η μαγειρική δεν είναι το να πετάς απλώς πέντε πράγματα σε μία κατσαρόλα, είναι ιεροτελεστία. Η κουζίνα αποτελούσε πάντα το κέντρο του σπιτιού. Όλες οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονταν εκεί. Τα πάντα γίνονταν εκεί. Κάπως έτσι λοιπόν, υπήρχαν πάντα η μαγειρική και η μόδα στη ζωή μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, αποδέχτηκα την πρόταση του φίλου και ξαφνικά, χωρίς να καταλάβω καλά καλά τι γίνεται, βρέθηκαν στο λαμπερό χώρο της μόδας. Στα επόμενα δύο χρόνια, ξεκίνησα πια και δουλεύω μόνος μου. Μεγάλες ωραίες κι αξέχαστες συνεργασίες. Τα ωραία χρόνια της τηλεόρασης και των περιοδικών και ξαφνικά, το 2010, ήρθε η κρίση. Δούλευα σχεδόν 18 ώρες την ημέρα. Φωτογραφίσεις, γυρίσματα ατελείωτες ώρες, ώσπου κάποια στιγμή κατέληξα στο νοσοκομείο με υπερκόπωση. Κάπου εκεί, διαπίστωσα ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι είναι γνωστοί ή θα τολμήσω να πω και «αυλικοί». Τα πράγματα είχαν σκουρύνει πάρα πολύ με την κρίση. Μεγάλοι προμηθευτές έβαζαν λουκέτο. Τα μαγαζιά σταμάτησαν να μας δίνουν ρούχα για την τηλεόραση και τα περιοδικά, γιατί τα εμπορεύματα ήταν πλέον ελάχιστα. Τα περιοδικά άρχισαν να κλείνουν το ένα πίσω απ’ το άλλο, ο κόσμος έμενε άνεργος. Τα έβαλα κάτω λοιπόν και άρχισα να νιώθω πως δεν μπορώ πια, λόγω των συνθηκών που κυριαρχούσαν μέσα στην κρίση, ν’ ακολουθήσω την αισθητική που είχα κι αντιπροσώπευε την επαγγελματική μου ταυτότητα. Παράλληλα, απογοητευμένος από κάποιες συμπεριφορές ανθρώπων που συνεργαζόμουν, στην περιπέτεια της υγείας μου συνειδητοποίησα ότι δε μου έκανε άλλο αυτό το πράγμα. Χρειαζόμουν μια μεγάλη αλλαγή. Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή για ένα reset. Έτσι, αποφάσισα να εγγραφώ στην καλύτερη σχολή μαγειρικής και κάπου εκεί ξεκίνησε το ταξίδι με τη γαστρονομία. Τα πράγματα πήγαν καλά. Δούλεψα σε κάποια μαγαζιά και σεζόν σε ξενοδοχεία. Αντιλήφθηκα γρήγορα ότι το μαγαζί, με την έννοια του εστιατορίου, δε μου αρέσει. Εγώ είχα μάθει να έχω επαφή με τον κόσμο και ήθελα άλλα πράγματα. Ήρθε λοιπόν μια ευκαιρία και την άρπαξα και συνέζισα πλέον ως private chef.
Δουλεύοντας ως private chef υπογράφετε κάποιο συμβόλαιο εχεμύθειας με πολύ αυστηρές ρήτρες;
Ναι, σε αυτή τη δουλειά και με τόσους VIP πελάτες, ένα συμβόλαιο εχεμύθειας είναι πολύ σύνηθες. Οι ρήτρες είναι άλλοτε πολύ αυστηρές, άλλοτε λιγότερο. Έχοντας εργαστεί στην Washington D.C. σε μία πολύ μεγάλη οικογένεια εκεί, υπήρχε συμβόλαιο εχεμύθειας με πολύ αυστηρές ρήτρες για πολλούς λόγους και κυρίως για λόγους ασφαλείας.
Από την πορεία σας ως private chef, ποια ήταν τα πιο παράξενα πράγματα που σας έχουν ζητηθεί;
Επειδή πάντα επιδιώκω να έχω μια πολύ καλή προσωπική σχέση και επαφή με τους guests για να νιώσουν άνετα, είμαι αυτός ο οποίος είναι πιο κοντά τους και γι’ αυτό μου ζητάνε τα πάντα. Κάποια από τα ασυνήθιστα πράγματα που έχουν ζητηθεί: Η σύζυγος ξένου μεγιστάνα, ήθελε κάθε πρωί να χτενίζεται η παραλία και να ισιώνεται η άμμος. Κάποια άλλη φορά, μου ζητήθηκε να βρω τρόπο να κάνω τα τζιτζίκια να ησυχάσουν. Έχω αντιμετωπίσει και πελάτες που δεν ήθελαν να έχουν απολύτως καμία προσωπική επαφή με κανέναν και επικοινωνούσαν μόνο με γραπτά μηνύματα. Στο φαγητό, παραξενιές και ιδιαιτερότητες η αλήθεια είναι ότι δεν έχω συναντήσει.
Ποια ήταν τα αγαπημένα φαγητά της Κέιτ Χάντσον και της Γκόλντι Χόουν; Τι αγαπούσαν να τρώνε, τι απεχθάνονταν, υπήρχαν πράγματα/υλικά που απαγορευόταν να χρησιμοποιείτε;
Και οι δυο προσέχουν πάρα πολύ τη διατροφή τους, χωρίς όμως να στερούνται κάτι. Σίγουρα δεν τρώνε junk food, αλλά τρώνε λίγο απ’ όλα, με μέτρο. Η Κέιτ αγαπά πάρα πολύ την αστακομακαρονάδα, το φρέσκο ψάρι και είναι λάτρης των καλών ελληνικών κρασιών. Η Γκόλντι, έχοντας μία σχέση πολλών δεκαετιών με την Ελλάδα, καθώς, όπως μου έχει πει, ο πρώτος της σύζυγός είχε ελληνικές ρίζες, το αγαπημένο της φαγητό είναι λαχανοντολμάδες. Ευτυχώς τους αρέσει να γνωρίζουν νέες γεύσεις και ασυνήθιστα για αυτούς προϊόντα, παραδείγματος χάριν έχουν δοκιμάσει αχινομακαρονάδα. Όπως σχεδόν όλοι οι Αμερικάνοι, αποφεύγουν κυρίως τα γαλακτοκομικά και τη γλουτένη. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κάτι που απεχθάνονται. Η Κέιτ, την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε, ήταν έγκυος, οπότε η διατροφή της ήταν πολύ συγκεκριμένη και περιοριστική, οπότε και μας ζητήθηκε να είμαστε ιδιαίτερα σχολαστικοί με τους κανόνες υγιεινής των τροφίμων. Τα Χριστούγεννα του 2020, σχεδιάζαμε με τη Goldie να αναλάβω το εορταστικό τους menu στο Aspen του Colorado, στο σπίτι τους, αλλά δυστυχώς ο κορωνοϊός μάς άλλαξε τα σχέδια.
Εξηγήστε μας στην πράξη τι κάνει ένας private chef. Πώς είναι η καθημερινότητά σας, ποια είναι η ρουτίνα, πόσες ώρες εργάζεστε καθημερινά, ποιος αποφασίζει το μενού;
Ένας private chef πρέπει να γνωρίζει ή να εφευρίσκει για να ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους με χαμόγελο και σιγουριά και πάντα με μεγάλη διακριτικότητα και εχεμύθεια. Ξυπνάω πάρα πολύ πρωί για να ετοιμαστεί το πρωινό. Το μενού αποφασίζεται από την προηγούμενη μέρα, σε συνεννόηση με τον πελάτη. Η πρώτη ερώτηση που κάνω πάντα είναι αν υπάρχουν αλλεργίες και δυσανεξίες. Αν κάποια κυρία είναι έγκυος και αν υπάρχουν ειδικά γεύματα για παιδιά, βρέφη, καθώς και οι θρησκευτικές ιδιαιτερότητες στο φαγητό. Μόλις τελειώσω με το πρωινό, φεύγω για τα καθημερινά ψώνια. Θέλω προσωπικά να επιλέγω την ποιότητα των προϊόντων που αγοράζω. Στη συνέχεια, φτιάχνω το μεσημεριανό. Μετά, έχω λίγες ώρες για τον εαυτό μου και ξανά, αργά το απόγευμα, επιστροφή για το βραδινό. Το ωράριο πάντα έχει να κάνει με τον φόρτο εργασίας, με τον αριθμό των guests και με τις απαιτήσεις του εκάστοτε πελάτη. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω πάει στις επτά το πρωί και έχω φύγει στις δύο τα ξημερώματα, χωρίς καμία ανάπαυλα.
Τι χαρακτηρίζει τη γαστρονομική ταυτότητα και φιλοσοφία της κουζίνας σας; Ένας private chef οφείλει να ακολουθεί αυστηρά τις επιθυμίες ενός VIP πελάτη του και να προσαρμόζει το στυλ μαγειρικής του στις οδηγίες που δέχεται ή υπάρχει μια δημιουργική ελευθερία;
Η γαστρονομική μου ταυτότητα, αν θέλετε, είναι ότι η κουζίνα μου είναι πολύ προσιτή, γήινη, ανθρώπινη και όπως κάθε πράγμα που γίνεται με αγάπη, πολύ γευστική. Ασχολούμαι πιο πολύ με τη μεσογειακή κουζίνα, την ελληνική, ευρωπαϊκή και φυσικά, λόγω καταγωγής, με oriental πινελιές. Επιλέγω πάντα να μαγειρεύω αποκλειστικά με εποχιακά προϊόντα. Πάντα υπάρχει μία επικοινωνία με τον πελάτη για να καταλάβω και να καταλάβει κι αυτός με τη σειρά του το ύφος μου κι εγώ τις απαιτήσεις του. Υπάρχει πάντα σαν δείγμα της δουλειάς μου ένα ενδεικτικό menu που είναι στη διάθεσή τους. Όσον αφορά το στυλ, οι ξένοι που θα έρθουν στην Ελλάδα θέλουν σίγουρα να φάνε ντόπια και φρέσκα προϊόντα. Κάποιοι εξ’ αυτών γνωρίζουν την ελληνική κουζίνα. Όλοι ξέρουν σίγουρα τη φέτα, το τζατζίκι, τον μουσακά και τον γύρο. Όσο VIP κι αν είναι, πάντα θα τα ζητάνε. Σίγουρα μ’ έναν πελάτη που συνεργάζομαι για πρώτη φορά, χρειάζονται 1-2 μέρες για να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους. Μετά απ’ αυτό, έχω πάντα το ελεύθερο να δημιουργήσω ό,τι θέλω. Απλά τους ρωτάω ποια θέλουν να είναι η πρώτη ύλη, παραδείγματος χάριν, κρέας, κοτόπουλο, ψάρι.
Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας private chef σε σχέση με τον chef ενός πολυτελούς εστιατορίου;
Ένας private chef, τις περισσότερες φορές, καλείται να μαγειρέψει σε μία οικιακή κι όχι επαγγελματική κουζίνα, πράγμα που είναι αρκετά δύσκολο, γιατί μια οικιακή κουζίνα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει λειτουργικά όπως μία επαγγελματική, ειδικά όταν τα κουβέρ είναι πολλά. Έπειτα, ένας private σεφ έρχεται σε άμεση επαφή και σχέση με τον πελάτη και η δουλειά του δεν περιορίζεται μόνο στην κουζίνα του. Πρέπει να είναι ευγενικός, ευέλικτος, εύστροφος, ενημερωμένος, ταχύτατος, πάντα καθαρός και έτοιμος να αντεπεξέλθει και να βρει λύσεις σε οτιδήποτε του ζητηθεί. Οι δυσκολίες όμως και η πρόκληση σε αυτή τη δουλειά είναι πως έχεις να αντιμετωπίσεις πελάτες με τεράστιες απαιτήσεις και στην πλειοψηφία τους, ανθρώπους που ξέρουν να ξεχωρίζουν την ποιότητα και το καλό φαγητό. Πληρώνουν για έναν private chef, οπότε έχουν και τις ανάλογες απαιτήσεις.
Οι ρίζες της οικογένειάς σας είναι από την Κωνσταντινούπολη. Τι σας κληροδότησε αυτή η καταγωγή στην αισθητική, την οπτική και τον τρόπο ζωής σας;
Οι άνθρωποι που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη ήταν άνθρωποι καλοζωισμένοι. Μην ξεχνάμε ότι οι διωγμοί έγιναν γιατί οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης ήταν αυτοί που κινούσαν τα νήματα, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Ήταν άρχοντες. Από το σπίτι μου έμαθα πως το καλό φαγητό χρειάζεται καλές πρώτες ύλες, μεράκι, υπομονή και πολλή αγάπη. Στο σπίτι μας πάντα υπήρχαν εξαιρετικές πρώτες ύλες και δυσεύρετες για την εποχή εκείνη στην Ελλάδα, πράγμα που με βοήθησε πάρα πολύ στην μετέπειτα πορεία μου, γιατί βγαίνοντας από τη σχολή, γνώριζα υλικά που συνάδελφοί μου δεν είχαν πιάσει ποτέ στα χέρια τους. Στη δική μου την οικογένεια, ένα τραπέζι δεν ήταν κάτι απλό. Υπήρχαν πάντα τα καλά σερβίτσια με τα κατάλληλα μαχαιροπίρουνα και σκεύη, τα καλά τραπεζομάντιλα με τις πετσέτες τους. Μια φινέτσα πάντα. Στη μαγειρική, πριν την αισθητική πρέπει να υπάρχει ωραία γεύση, όμως προτιμώ να μη δημιουργήσω κάτι, αν έκτος από νόστιμο δεν είναι καλαίσθητο.
Ζείτε τον περισσότερο καιρό πλέον στην Σκιάθο. Σας λείπει η ζωή στην Αθήνα, δεδομένου ότι είστε λάτρης της τέχνης και είχατε μια εξωστρεφή, κοσμική ζωή;
Μοιράζω τον χρόνο, όπως όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουμε σεζόν. Από την άνοιξη μέχρι αρχές του φθινοπώρου, στο νησί. Φθινόπωρο και χειμώνα στην Αθήνα, όπου είναι και η βάση μου. Όταν έρθει η ώρα να φύγω από το νησί, μου λείπει η ζωή του νησιού. Όταν τελειώνει η σεζόν, σίγουρα μου έχει λείψει η ζωή της πρωτεύουσας. Στο νησί, οι ρυθμοί της δουλειάς είναι τέτοιοι που δε σου δίνουν περιθώρια για πολλά πράγματα εκτός δουλειάς. Σίγουρα, με τα χρόνια, έχω κάνει καλούς φίλους που πάντα βρίσκεται ευκαιρία να περνάμε καλά, όποτε είναι εφικτό. Μου λείπουν η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και σίγουρα το κρεβάτι μου και οι γάτες μου. Όσον αφορά την Τέχνη και την εξωστρεφή ζωή, είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος έχω περάσει ωραία στη ζωή μου, τις πολύ καλές εποχές, με πολύ ωραίους ανθρώπους. Θα με θεωρούσα έναν χορτασμένο άνθρωπο που δεν εντυπωσιάζεται εύκολα με φιοριτούρες. Οπότε σήμερα, περιορίζομαι στο να περνάω τον χρόνο μου επιλεκτικά και ποιοτικά με αγαπημένους φίλους χρόνων και ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ, όποτε η δουλειά το επιτρέπει. Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω σε ωραία εστιατόρια και να βλέπω τις τάσεις της εποχής και τη δουλειά πολύ άξιων συνάδελφων. Παρακολουθώ τις Τέχνες και το θέατρο που αγαπώ και λατρεύω. Έχω μία επιλεκτικά κοινωνική ζωή, γιατί δεν έκανα ποτέ κοινωνική ζωή για να φανώ, αλλά για να διασκεδάσω.
Πώς είναι η ζωή σε ένα νησί όταν φεύγει ο τουρισμός;
Η αλήθεια είναι πως τον χειμώνα δεν είμαι στο νησί, είμαι όμως στις αρχές του φθινοπώρου. Ξαφνικά, στα μέσα του Σεπτέμβρη, αρχίζει και αραιώνει ο κόσμος και όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο σου, γίνεται ξεκάθαρο πως η σεζόν τελειώνει, κάποια μαγαζιά αρχίζουν και κλείνουν, κάποια άλλα σταματούν τις προμήθειές τους και δουλεύουν με ό,τι απόθεμα έχουν και σε κάποιες επιχειρήσεις το προσωπικό μειώνεται. Για εμάς που δουλεύουμε εκεί, τότε αρχίζει η ωραία σεζόν, γιατί είμαστε πιο χαλαροί, ο καιρός είναι ακόμα υπέροχος και έχουμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας να περάσουμε καλά. Από περιγραφές φίλων μόνιμων κατοίκων, η ζωή δεν είναι και τόσο εύκολη τον χειμώνα. Τα καταστήματα που παραμένουν ανοικτά είναι ελάχιστα και πολύ συγκεκριμένα, έτσι ελάχιστες είναι και οι επιλογές. Όμως, όπως σε κάθε μικρή κοινωνία που ο ένας γνωρίζει τον άλλον υπάρχει ο τρόπος να περνάς καλά. Υπάρχουν χειμερινά στέκια. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως από τα μέσα Σεπτέμβρη σταματάνε τα συχνά δρομολόγια των πλοίων. Η Σκιάθος είναι ένα πανέμορφο νησί πολύ πράσινο με καταγάλανα νερά, προσεγμένο φαγητό και πολύ ωραίους ανθρώπους.