Τον Σεπτέμβριο του 1970, η Τζόσελιν Νοουάσκι εργαζόταν ως επικεφαλής αεροσυνοδός σε μια πτήση της Pan American World Airways από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη, όταν η ζωή της άλλαξε για πάντα.
Στα δύο της χρόνια στην Pan American, η 23χρονη είχε κάνει φίλους σε όλο τον κόσμο, εξυπηρέτησε διασημότητες όπως ο Ρίνγκο Σταρ των Beatles και εμφανίστηκε με τις συναδέλφους της, στις σελίδες του περιοδικού Paris Match.
Όπως θυμάται, η καριέρα της συνέβη σχεδόν τυχαία. Η Τζόσελιν είχε σπουδάσει βιολογία στο College of Mount St. Vincent, της Νέας Υόρκης, σκοπεύοντας να γίνει γιατρός. Πριν όμως αποφοιτήσει, μια φίλη χτύπησε την πόρτα του κοιτώνα της και της είπε ότι η πολυτελής αεροπορική εταιρεία έψαχνε άτομα για πλήρωμα πτήσης στον περίφημο ουρανοξύστη του Μανχάταν.
Η φίλη της επέμεινε ότι πρέπει να δοκιμάσουν και οι δύο, για πλάκα. «Γιατί όχι;», συμφώνησε η Τζόσελιν. Για να γίνουν αεροσυνοδοί, οι υποψήφιες έπρεπε να έχουν πτυχίο κολεγίου και να μιλούν μια δεύτερη γλώσσα. Η μητέρα της Τζόσελιν ήταν Γαλλο-Καναδή κι έτσι πληρούσε και τα δύο κριτήρια.
Προσλήφθηκε -ενώ η φίλη της όχι- και μέσα σε λίγες εβδομάδες από την αποφοίτησή της ακολούθησε αυστηρή εκπαίδευση και έκανε το πρώτο της ταξίδι ως εργαζόμενη αεροσυνοδός, με ένα Boeing 727 στο Nassau, στις Μπαχάμες.
Η Τζόσελιν δεν έγινε ποτέ γιατρός και δεν κοίταξε ποτέ πίσω. «Ήταν η καλύτερη δουλειά», λέει σήμερα στο CNN Travel. «Δεν ήταν δουλειά, ήταν έργο αγάπης».
Τον Σεπτέμβριο του 1970, ο έρωτας ήταν το τελευταίο πράγμα στο μυαλό της. Είχε τελειώσει μια σχέση με έναν πιλότο έξι μήνες νωρίτερα και εξερευνούσε τον κόσμο με τις φίλες της. Είχε εστιάσει στην καριέρα της.
Εκείνο το φθινόπωρο, οι αυξημένες ανησυχίες για αεροπειρατείες μετά από τα γεγονότα της 6ης Σεπτεμβρίου 1970 οδήγησαν σε σχέδια για ένα επίσημο πρόγραμμα αεροπορικής ασφάλειας.
Εν τω μεταξύ, αποσπάστηκαν εκπαιδευμένα άτομα από οργανισμούς όπως η CIA και το FBI και τοποθετήθηκαν σε πτήσεις.
Ταξιδεύοντας πίσω στο αεροδρόμιο JFK από το Παρίσι στα μέσα Σεπτεμβρίου, η Τζόσελιν θυμάται ότι είπαν σε εκείνη και το υπόλοιπο πλήρωμα ότι θα συμμετάσχουν και δύο αξιωματικοί ασφαλείας στην πτήση: ένας στην οικονομική και ένας στην πρώτη θέση.
Η Τζόσελιν κατευθυνόταν στην οικονομική καμπίνα ως αρχιφροντιστής και ετοιμάζονταν για απογείωση. Όλοι οι επιβάτες είχαν επιβιβαστεί στο Boeing 707, ένα αεροσκάφος που χρησιμοποίησε η αεροπορική εταιρία Pan Am από το 1958.
Αλλά οι αξιωματικοί ασφαλείας είχαν καθυστερήσει, με την Τζόσελιν να εκνευρίζεται. Μάλιστα, θύμωσε ακόμα πιο πολύ όταν το έμαθε το γιατί. Οι δύο άνδρες είχαν αργήσει επειδή αγόραζαν παρισινά φουλάρια για να εντυπωσιάσουν τα κορίτσια πίσω στην πατρίδα.
Τελικά, όταν έφτασαν στο αεροσκάφος, ο αξιωματικός ασφαλείας της οικονομικής θέσης συστήθηκε. Το όνομά του ήταν Τάιλερ Χάρντινγκ, ήταν κομψά ντυμένος με κοστούμι και γραβάτα, ενώ είχε ένα σκούρο παλτό πάνω από το ένα χέρι του.
Αμέσως, θυμάται η Τζόσελιν, εντυπωσιάστηκε από τη γοητεία και την καλή του εμφάνιση, αλλά δεν ενδιαφερόταν για μια σχέση και δεν πίστευε ότι κι εκείνος ενδιαφερόταν σοβαρά γι' αυτήν.
«Δούλευα με μερικές κοπέλες από τη Σουηδία, οι οποίες ήταν εντυπωσιακές», λέει γελώντας. «Δεν σκεφτόμουν καν ότι μπορούσα να τις ανταγωνιστώ».
Ο Τάιλερ κάθισε στη θέση του στη δεύτερη προς τα πίσω σειρά και το αεροσκάφος απογειώθηκε, αποχαιρετώντας τα φώτα του Παρισιού και ξεκινώντας τη διαδρομή του πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Οι πράκτορες είχαν αναμειχθεί με τον κόσμο -έτσι έπρεπε άλλωστε- οπότε η Τζόσελιν εξυπηρέτησε τον Τάιλερ όπως θα έκανε και με κάθε άλλο επιβάτη. Αλλά εκείνος, σε αντίθεση με κάθε άλλο επιβάτη, προσπαθούσε να ξεκινήσει μια συζήτηση μαζί της κάθε φορά που ερχόταν στο μέρος του.
«Φλέρταρε πολύ», θυμάται η Τζόσελιν. «Εγώ δεν το έκανα, γιατί σκέφτηκα: “Ω, το κάνει ακριβώς επειδή θέλει να μιλήσει με τις συναδέλφους μου”». Αυτή η υποψία -συν τα μαντίλια- την έκανε επιφυλακτική. Κρατούσε χαμηλούς τόνους, ακόμη και όταν τον πείραξε για την επιλογή του τι θα πιει. «Ήταν πολύ ευχάριστος, παρά το ότι ήμουν σαρκαστική», λέει.
Καθώς το αεροσκάφος άρχισε να ταξιδεύει πάνω από τον ωκεανό, η Τζόσελιν και οι συνάδελφοί της άρχισαν το δείπνο τους. Ο Τάιλερ συνέχισε να της πιάνει κουβέντα κάθε φορά που περνούσε.
Αφού είχε σερβίρει το φαγητό, η Τζόσελιν έκανε τη συνήθη επιθεώρηση της καμπίνας. Περπατώντας στον διάδρομο, κοίταξε τον Τάιλερ. Δεν την κοίταζε εκείνη τη στιγμή. Αλλά σταμάτησε ξαφνικά και της πέρασε από το μυαλό μια σκέψη: «Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να είσαι παντρεμένη μαζί του;».
Θυμάται γρήγορα να ταρακουνάει τον εαυτό της και να λέει: «Τι σκέφτεσαι; Δεν γνωρίζεις καν αυτόν τον άντρα».
Αλλά η Τζόσελιν δεν μπορούσε να το εξηγήσει, ακόμη και στον εαυτό της. Εκείνη τη στιγμή είχε χτυπηθεί από αυτήν την παράξενη βεβαιότητα ότι ένα μέλλον με τον Τάιλερ δεν ήταν μόνο πιθανό, αλλά αναπόφευκτο.
Κάποια στιγμή αργότερα, καθόταν στη θέση του προσωπικού, όταν εμφανίστηκε ο Τάιλερ και κάθισε δίπλα της. Τότε ήταν που της ζήτησε να βγουν ραντεβού. «Δεν βγαίνω με επιβάτες», του απάντησε εκείνη. «Και μάλλον είσαι παντρεμένος ούτως ή άλλως», πρόσθεσε.
Ο Τάιλερ επεσήμανε ότι δεν ήταν ακριβώς επιβάτης και όταν η Τζόσελιν εξακολουθούσε να μη φαίνεται εντυπωσιασμένη, της έβγαλε το διαβατήριό του.
Ήταν 29 ετών και κάτοικος της Αλεξάνδρειας στη Βιρτζίνια, χωρίς εξαρτώμενα μέλη. Η Τζόσελιν ανακουφίστηκε, αλλά εξακολουθούσε να είναι επιφυλακτική με το να βγει με κάποιον που ήξερε ελάχιστα. Προφανώς το αισθάνθηκε αυτό ο Τάιλερ, παραιτήθηκε και επέστρεψε στη θέση του.
Καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε το Λονγκ Άιλαντ, πιο κοντά στη Νέα Υόρκη, ήρθε η ώρα για την Τζόσελιν να κάνει το τελευταίο σερβίρισμα ποτών, κρατώντας μια τσαγιέρα στο ένα χέρι και μια καφετιέρα στο άλλο.
Εφτασε στον Τάιλερ, ο οποίος ζήτησε καφέ. «Και καθώς έριχνα τον καφέ στο φλιτζάνι του, με κοίταξε με αυτά τα καταπληκτικά μπλε μάτια», θυμάται η Τζόσελιν. «Όπως έπρεπε, έριξα τον καφέ στο φλιτζάνι του. Δυστυχώς, την ίδια στιγμή έριξα τσάι στα πόδια του».
Εντρομη, η Τζόσελιν άρπαξε πετσέτες από το πίσω μέρος του αεροπλάνου και του τις έδωσε. Ο Τάιλερ της είπε να μην ανησυχεί, αλλά γέλασε. «Τώρα πρέπει να βγεις μαζί μου», της είπε.
Κοκκινίζοντας, εκείνη απέφυγε την ερώτηση και πήγε να το εμπιστευτεί στη φίλη της, Μάλα, η οποία ήταν η υπεύθυνη της πρώτης θέσης. Η Μάλα πρότεινε να προσκαλέσουν και τους δύο αξιωματικούς ασφαλείας της πτήσης σε ένα πάρτι πληρώματος που σχεδίαζε στο διαμέρισμά της στο Κουίνς μετά την προσγείωση.
Η Τζόσελιν συμφώνησε και επέστρεψε στην οικονομική θέση για να το πει στον Τάιλερ και έσπευσε βιαστικά να κάνει τις προετοιμασίες για την προσγείωση. Μετά την προσγείωση, δεν μπορούσε να τον εντοπίσει στο πλήθος και ένιωθε απογοητευμένη καθώς πήγαινε από το αεροδρόμιο JFK προς στο σπίτι της Μάλα. Δεν τον έβλεπε πουθενά καθώς το πάρτι ξεκινούσε. Τότε χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
Ήταν ο Τάιλερ, με τον συνάδελφό του. «Μου κόπηκε η ανάσα. Πραγματικά», λέει η Τζόσελιν. Αμέσως οι δυο τους πήγαν στην κουζίνα και άρχισαν να κουβεντιάζουν πίνοντας κοκτέιλ.
«Στεκόταν μπροστά μου και πρέπει να μιλήσαμε για περίπου τρεις ώρες», θυμάται η πρώην αεροσυνοδός. Συζήτησαν για την παιδική τους ηλικία -τη δική της στη Νέα Υόρκη και τη δική του στην Καλιφόρνια- τις οικογένειές τους, τα όνειρα, τα ταξίδια, την καριέρα τους.
Το μόνο πράγμα που δεν συζητήθηκε ήταν η πραγματική φύση της δουλειάς του -ο Τάιλερ δεν μπορούσε να αποκαλύψει ότι εργαζόταν για τη CIA. Η Τζόσελιν το έμαθε αργότερα.
Η πρόταση γάμου
Ο Τάιλερ και η Τζόσελιν αγνόησαν τη φασαρία του πάρτι γύρω τους, κουβεντιάζοντας ασταμάτητα. «Στο τέλος της βραδιάς, με κοίταξε και είπε: “Θα με παντρευτείς;”». Η απάντησή της, λέει, της βγήκε ενστικτωδώς. «Είπα ναι».
Μετά το πάρτι, ο Τάιλερ και ο συνάδελφός του, πήγαν την Τζόσελιν στο σπίτι των γονιών της στη Νέα Υόρκη, όπου δεν μπορούσε παρά να μιλήσει για όσα είχαν συμβεί.
«Μόλις συνάντησα τον άνδρα που θα παντρευτώ», είπε στη μητέρα της, η οποία γέλασε. «Ω, είσαι τρελή. Δεν λειτουργεί έτσι», της είπε εκείνη. Αλλά την επόμενη μέρα, ο Τάιλερ κάλεσε την Τζόσελιν για να τη δει και να συναντήσει τους γονείς της.
Ούτε ο Τάιλερ ούτε η Τζόσελιν είχαν πολύ χρόνο στη Νέα Υόρκη πριν κατευθυνθούν στο επόμενο ταξίδι για την εργασία τους -αυτός στην Τεχεράνη και εκείνη στη Ρώμη. «Δεν μπορώ να σε παντρευτώ ακόμη», του είπε η Τζόσελιν, πριν φύγει. «Θα ήταν γελοίο».
Ο Τάιλερ απλώς χαμογέλασε και άφησε τη Μάστανγκ του, του 1968, παρκαρισμένη έξω από το σπίτι των γονιών της.
Στη Ρώμη, η Τζόσελιν σχεδίαζε να δει έναν άνδρα με τον οποίο έβγαινε παλαιότερα. «Είχε σχεδιάσει ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο να με πάει με το σπορ αυτοκίνητό του στην ακτή του Αμάλφι», θυμάται.
Κατά την προσγείωση στην Ιταλία, του τηλεφώνησε και, παρά τις διαμαρτυρίες του, του είπε ότι δεν θα μπορούσε να έρθει τελικά.
Αντ' αυτού, πέρασε το Σαββατοκύριακο στη Ρώμη με τη Μάλα και τις άλλες συναδέλφους της Pan Am, περπατώντας στην πόλη, ρίχνοντας νομίσματα στη Φοντάνα ντι Τρέβι και απολαμβάνοντας δείπνα ζυμαρικών.
Όταν η Τζόσελιν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, ο Τάιλερ επικοινώνησε αμέσως μαζί της. Φαινομενικά, ήταν με την δικαιολογία ότι έπρεπε να παραλάβει το αυτοκίνητό του, αλλά και οι δύο ήξεραν ότι δεν ήταν ο πραγματικός λόγος. Οι δυο τους άρχισαν να βγαίνουν, περνώντας όλο τον χρόνο τους μαζί, όταν δεν ταξίδευαν για δουλειά.
Τον Οκτώβριο, λίγες εβδομάδες μετά τη συνάντησή τους, ο Τάιλερ ζήτησε από την Τζόσελιν να τον παντρευτεί ξανά. Αυτή τη φορά, είπε «ναι» με βεβαιότητα. Το ανακοίνωσαν στους γονείς τους την Ημέρα των Ευχαριστιών και την παραμονή των Χριστουγέννων του 1970, ο Τάιλερ τη συνάντησε στο JFK δίνοντάς της ένα δαχτυλίδι αρραβώνων.
Η Τζόσελιν και ο Τάιλερ παντρεύτηκαν τον Μάρτιο του 1971, στο παρεκκλήσι του College of Mount St. Vincent. Για τον μήνα του μέλιτος πήγαν στα Φίτζι, εκμεταλλευόμενοι την έκπτωση Pan Am της Τζόσελιν να ταξιδέψουν στην πρώτη θέση και να περάσουν οκτώ ημέρες χαλάρωσης.
Μετά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ, η αεροσυνοδός μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, όπου έμενε ο Τάιλερ.
«Και οι δύο ταξιδέψαμε πολύ», λέει η Τζόσελιν. «Έφευγε συχνά μετά από ανάθεση της CIA, και εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα θυμάμαι ότι πήγε για τρεις μήνες σε μια αποστολή στο Λάος, και αυτό ήταν δύσκολο».
Όταν μπορούσε, η Τζόσελιν προσπαθούσε να κάνει πτήσεις σε όλο τον κόσμο έξω από τη Νέα Υόρκη και να φεύγει για εβδομάδες, ταξιδεύοντας από τη Νέα Υόρκη στο Τόκιο και πίσω.
Και προς το τέλος της θητείας του Τάιλερ στο Λάος, αποφάσισε να του κάνει έκπληξη με μια απρογραμμάτιστη επίσκεψη. «Σκέφτηκα "δεν μπορώ να πιστέψω ότι το κάνω αυτό", γιατί τότε συνέβαινε ένας πόλεμος. Αλλά το έκανα, και τον συνάντησα, και ήρθαμε σπίτι μαζί. Ήταν τρελό”».
Τον Μάρτιο του 2021, η 74χρονη σήμερα Τζόσελιν και ο 80χρονος Τάιλερ θα κλείσουν πενήντα χρόνια παντρεμένοι. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουν περάσει ήδη 50 χρόνια», λέει. «Δεν μπορώ να το πιστέψω».
Η αίγλη της Pan Am
Η Τζόσελιν συνέχισε να ταξιδεύει με την αεροπορική εταιρεία Pan Am για έναν χρόνο μετά τον γάμο της. Οι κανονισμοί είχαν αλλάξει πρόσφατα και επέτρεπαν στις παντρεμένες γυναίκες να συνεχίσουν να εργάζονται ως πλήρωμα πτήσης.
Αλλά έφυγε από την εταιρεία το 1972, όταν η δουλειά του Τάιλερ μεταφέρθηκε στην Ταϊλάνδη. Η Τζόσελιν αποχαιρέτησε τη δουλειά της με μεγάλη θλίψη, αλλά σύντομα αγκάλιασε την περιπέτεια μιας νέας ζωής στη Νοτιοανατολική Ασία, ακολουθούμενη από μια περίοδο στη Χαβάη. Το ζευγάρι απέκτησε το πρώτο του παιδί, μια κόρη, ενώ ζούσε στη Χονολουλού. Ο Τάιλερ και η Τζόσελιν εγκαταστάθηκαν στη συνέχεια στη Βιρτζίνια για λίγο, έχοντας μια δεύτερη κόρη εκεί, αλλά λίγο πριν ζούσαν στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας.
«Τα παιδιά το λάτρευαν γιατί τα πηγαίναμε παντού τα Σαββατοκύριακα. Πήγαμε στη Γαλλία, πήγαμε σε όλα τα διαφορετικά μέρη της Γερμανίας, της Ελβετίας», θυμάται η Τζόσελιν.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το ζευγάρι αγόρασε κάποια χωράφια στο Μέριλαντ από τον θείο ενός από τους παλιούς φίλους της Τζόσελιν, και έχτισε το σπίτι στο οποίο ζουν σήμερα.
Η Τζόσελιν εξακολουθεί να έρχεται σε επαφή με πολλούς από τους φίλους της από εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβανομένης της Μάλα. Είναι μέρος της World Wings International, της οργάνωσης συνταξιούχων αεροσυνοδών της Pan Am.
«Διασκεδάζουμε ακόμα όπως κανείς δεν διασκεδάζει», γελάει.
Η λαμπερή φήμη της Pan Am έχει παραμείνει μέχρι σήμερα, πολύ καιρό μετά την τελευταία της πτήση. Αυτή η κληρονομιά αξίζει, λέει η Τζόσελιν.
«Τα πάντα αφορούσαν τον ευχαριστημένο πελάτη και την κομψότητα στο αεροπλάνο», θυμάται. «Σερβίραμε τα καλύτερα κρασιά, τα καλύτερα από όλα. Το Paris Maxim (σ.σ.: διάσημο γαλλικό εστιατόριο) ετοίμαζε το φαγητό μας. Ήταν σικάτο, ήταν ξεχωριστό, άνθρωποι ήταν ντυμένοι με τα καλά τους».
Η Τζόσελιν εργάστηκε στην πρώτη πτήση του 747 μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Παρισιού, μια πτήση Τύπου, όπου οι επιβάτες έπιναν την περίφημη σαμπάνια Moët Chandon και έτρωγαν χαβιάρι από την Τεχεράνη. Τότε ήταν που η νεαρή αεροσυνοδός εμφανίστηκε στο περιοδικό Paris Match.
«Μας πήραν συνεντεύξεις όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο. Ήταν τρομερά συναρπαστικό, ήταν πραγματικά. Το 747 ήταν καταπληκτικό. Μου άρεσε πολύ αυτό το αεροπλάνο, αλλά μου έλειπε η ατμόσφαιρα του 707».
Θυμάται ότι στην ομάδα της δόθηκαν ειδικά κουμπιά που προωθούσαν το 747, τα οποία φορούσαν στα πέτα τους. Οι στολές ήταν μπλε ή καφετί, με χρυσά φτερά της Pan Am.
Εκτός από τις δύο κόρες τους, η Τζόσελιν και ο Τάιλερ έχουν τώρα πέντε εγγόνια. Όλοι στην οικογένεια λατρεύουν τα ταξίδια, λέει η Τζόσελιν, με μια από τις κόρες τους να ζει δύο δεκαετίες στη Γαλλία, την Κωνσταντινούπολη και τη Βαρσοβία, και η άλλη να περνά ένα χρόνο έξω για να ταξιδέψει με ένα σακίδιο στον κόσμο μετά την αποφοίτησή της.
Η πανδημία έχει κρατήσει την οικογένεια στις ΗΠΑ για τώρα, αλλά παρά τις δεκαετίες γεμάτες ταξίδια, η Τζόσελιν και ο Τάιλερ έχουν ακόμα πολλά μέρη στη λίστα που πρέπει να επισκεφθούν. Για την Τζόσελιν, είναι το Μπουτάν. Για τον Τάιλερ, είναι η Αυστραλία, όπου το ζευγάρι έχει οικογένεια.
Ο Τάιλερ έχει τώρα κάποια προβλήματα μνήμης, αλλά εξακολουθεί να θυμάται με πάθος την εντυπωσιακή πτήση του 1970 από το Παρίσι προς τη Νέα Υόρκη.
«Είδα αυτό το χαριτωμένο κορίτσι και ήταν κάπως υπεροπτική απέναντί μου», λέει. «Αλλά μιλήσαμε αφού κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και μετά από αυτό, δεν σταματήσαμε ποτέ», λέει ο Τάιλερ. «Ήταν ένα καταπληκτικό ταξίδι που δεν θα άλλαζα για τίποτα», προσθέτει η Τζόσελιν.