Το αεροπλάνο διασχίζει τον ουρανό στο δρόμο του προς το Λονδίνο καθώς εσείς απολαμβάνετε το γεύμα σας, που αποτελείται από τρυφερό βόειο κρέας και χαβιάρι.
Στη συνέχεια, πηγαίνετε στο κάτω σαλόνι για να συναναστραφείτε με άλλους επιβάτες στο αεροπλάνο πίνοντας ένα δροσιστικό ποτό. Καθώς πλησιάζει το βράδυ, κατευθύνεστε προς την κύρια καμπίνα, ανεβαίνετε στο κρεβάτι σας, και ταξιδεύετε πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό, κρυμμένοι με ασφάλεια κάτω από μαλακά σεντόνια.
Αυτό ακούγεται περισσότερο σαν όνειρο παρά πραγματικότητα, για τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν πετάξει. Αλλά για άλλους, είναι μια μακρινή μνήμη.
Η πρώην αεροσυνοδός της αμερικανικής αεροπορικής εταιρείας Pan Am, Μπρόουνεν Ρόμπερτς, συνήθιζε να πετάει με Boeing 377 Stratocruiser στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Το αεροσκάφος ήταν η επιτομή της πολυτέλειας για διακοπές στον ουρανό, ενώ χωρούσε μέχρι 100 επιβάτες. Με ταχύτητα πλεύσης μόλις πάνω από 300 μίλια την ώρα, ήταν ένα υπέροχο αεροπλάνο για υπερατλαντικές πτήσεις στη δεκαετία του 1950.
«Είχα κακομάθει τόσο πολύ με τις πτήσεις εκείνα τα χρόνια, όπου οι υπηρεσίες ήταν απλώς απίστευτες», είπε η Ρόμπερτς μιλώντας στο CNN.
Η υπερβολή ξεκινούσε με το φαγητό που σερβιρόταν επί του σκάφους. Το γαλλικό εστιατόριο Maxim's de Paris φρόντιζε για το δείπνο κατά την πτήση και προσέφερε ποικιλία από πολυτελή είδη, όπως το περίφημο βόειο κρέας.
«Τα αεροπλάνα είχαν τους δικούς τους φούρνους, και συνήθως υπήρχε ένα φιλέτο μαγειρεμένο επί του σκάφους και τεμαχισμένο μπροστά σας», δήλωσε ο ιστορικός του Pan Am Museum Foundation, Τζον Λούετιχ στο CNN.
Οι αεροσυνοδοί μπορούσαν επίσης να απολαμβάνουν ευρωπαϊκό μενού, το οποίο η Ρόμπερτς παραδέχτηκε ότι έκανε αρκετά συχνά. Ενώ δοκίμαζε τα πάντα, από χυμώδεις μπριζόλες έως πικάντικα τυριά, ένα από τα αγαπημένα της ήταν το χαβιάρι.
Όταν οι επιβάτες δεν έτρωγαν γαλλικές λιχουδιές, θα μπορούσαν να κατέβουν μια σπειροειδή σκάλα και να βρεθούν στο σαλόνι του κάτω καταστρώματος. Οι αεροσυνοδοί θα τους σέρβιραν κοκτέιλ, είπε ο Λούετιχ, καθώς οι άνθρωποι αναμειγνύονταν με άλλους επιβάτες.
Αυτό το στυλ πτήσεων δεν μοιάζει καθόλου με αυτό του σήμερα, όπου οι επιβάτες συνήθως μένουν ήσυχοι και δεν μιλούν με άλλους.
Μετά το βραδινό γεύμα, οι επιβάτες μπορούσαν να κοιμηθούν μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των αεροπλάνων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν τα αιωρούμενα κρεβάτια. Αντί να ο χώρος πάνω από τα κεφάλια των επιβατών να είναι γεμάτος με αποσκευές, οι ταξιδιώτες μπορούσαν να τραβήξουν ένα κρεβάτι και να κοιμηθούν πάνω από τα καθίσματα του αεροπλάνου.
Η Ρόμπερτς δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να κοιμηθεί, αλλά κατάφερε να το δοκιμάσει ανάμεσα σε πτήσεις.
«Τα δοκίμασα όταν ήμασταν στο έδαφος και ήταν τόσο ευρύχωρα», είπε η Ρόμπερτς για τα κρεβάτια. «Ακόμα και ένας ψηλός άντρας μπορούσε να τεντωθεί και ήταν πολύ άνετα», πρόσθεσε.
Όταν το Stratocruiser κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1947, η οικονομική θέση δεν είχε ακόμη επινοηθεί. Καθώς η ιδέα της οικονομικής θέσης αυξήθηκε σε δημοτικότητα, η άνεση και η πολυτέλεια απορρίφθηκαν προς όφελος περισσότερων θέσεων και αποθήκευσης αποσκευών.
Η εταιρεία Pan Am έπαυσε το Stratocruiser το 1961, για να ανοίξει τον δρόμο για νέα αεροσκάφη, όπως τα Boeing 707 και 737. Η Ρόμπερτς εργάστηκε και σε αυτά τα αεροπλάνα, όπου υπήρξε η αεροσυνοδός για διάσημους ανθρώπους όπως η Όντρεϊ Χέπμπορν και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Το 377 Stratocruiser δεν χρησιμοποιείται πλέον σήμερα, αλλά η κληρονομιά του ως πολυτελές αεροπλάνο συνεχίζεται. Το Pan Am Museum Foundation έχει μια έκθεση για το αεροπλάνο στη Νέα Υόρκη γεμάτη φωτογραφίες και αναμνηστικά.
Πολλά έχουν αλλάξει στις πτήσεις σήμερα, είπε η Ρόμπερτς, συγκρίνοντας τις πτήσεις του τότε με το σήμερα, ως μέρα με νύχτα. Το χαβιάρι έχει αντικατασταθεί με πακέτα κουλουριού και το φιλέτο βοδινού κρέατος έχει μετατραπεί σε χλιαρά γεύματα μικροκυμάτων.
Ενώ της λείπει να πετάει με αεροπλάνα όπως το 377 Stratocruiser κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, η Ρόμπερτς είναι ευγνώμων που βίωσε αυτή την εμπειρία, λέγοντας πως «Ήταν μια υπέροχη στιγμή για να πετάς. Είναι μια φανταστική ανάμνηση».