Εφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος εικαστικός Βασίλης Δημητρίου, σε ηλικία 85 ετών, ο άνθρωπος που επί 65 και πλέον χρόνια ζωγράφιζε αφίσες ταινιών σε δεκάδες κινηματογραφικές αίθουσες.
Οι μικρότεροι τον γνωρίζουν από τις χειροποίητες κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες που κοσμούν τα τελευταία χρόνια τον κινηματογράφο «Αθήναιον» στους Αμπελόκηπους.
Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων σε αφιέρωμά του στον Ελληνα ζωγράφο έγραφε: «Ο Δημητρίου, επιζήσας της γερμανικής Κατοχής, παραμένει αποφασισμένος να παλέψει ολομόναχος ενάντια στην digital εκτύπωση, για όσο αντέξει. Κι αυτό διότι για εκείνον, είναι τέχνη ότι βγαίνει από την καρδιά. Για περισσότερα από 65 χρόνια, ο μικροσκοπικός με τον μπερέ καλλιτέχνης έχει σχεδιάσει όλα τα μεγάλα ονόματα». «Για περισσότερα από 65 χρόνια, ο μικροσκοπικός με τον μπερέ καλλιτέχνης έχει σχεδιάσει όλα τα μεγάλα ονόματα» έγραφε το AFP, επισημαίνοντας, ότι «σε κάποια δίνει μεγαλύτερη προσοχή».
«Αυτούς που αγαπώ, τους ζωγραφίζω καλά. Εκείνους που δεν αγαπώ δεν τους ζωγραφίζω καλά. Για παράδειγμα, έχω ζωγραφίζει τον Κλιντ Ίστγουντ 50 φορές. Αν κλείσω τώρα τα μάτια μου, μπορώ να ζωγραφίσω τον Κλιν Ίστγουντ» είχε δηλώσει ο Βασίλης Δημητρίου.
Εκτενές αφιέρωμα στον ζωγράφο Βασίλη Δημητρίου και από τους New York Times «είναι ο τελευταίος ζωγράφος κινηματογραφικών αφισών στην Ελλάδα, και ένας από τους λίγους στην Ευρώπη, η τέχνη του είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Όταν οι βουβές ταινίες ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1920, τα στούντιο του Χόλιγουντ χρησιμοποίησαν γραφίστες για να μεταδώσουν την αίγλη και τον ενθουσιασμό των νέων κυκλοφοριών και χειροποίητες πινακίδες έρχονταν για να κοσμούν θέατρα σε όλο τον κόσμο. Η άνοδος του αυτοκινήτου βοήθησε στην τόνωση μιας ακμάζουσας βιομηχανίας βαμμένων πινακίδων αυτοκινητόδρομων σε όλη την Αμερική, την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Αλλά σε μια εποχή μαζικής παραγωγής εκτυπώσεων, η πρακτική ήταν εκτός λειτουργίας. Μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων όπως ο κ. Δημητρίου διατηρεί την παράδοση» έγραφαν οι NY Times.
Κατά τη δεκαετία του 1960, όταν ο ελληνικός κινηματογράφος ζούσε ημέρες μεγάλης δόξας, ο Βασίλης Δημητρίου είχε τόση δουλειά που μπορεί να αναλάμβανε να σχεδιάσει πάνω από 10 αφίσες την εβδομάδα.
Τα τελευταία χρόνια μόνο ένα σινεμά στην Αθήνα, το Αθήναιον, κρατούσε την παράδοση με τις ζωγραφισμένες αφίσες ταινιών. Ο Βασίλης Δημητρίου αφησε σήμερα την τελευταία του πνοή «χτυπημένος» από το Πάρκινσον, τη νόσο που τον τελευταίο χρόνο τον κράτησε μακρυά από την μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική.