Δεύτερη ευκαιρία για όσους δεν βρήκαν εισιτήριο ή ευκαιρία να δουν παραστάσεις τον χειμώνα.
Έργα με εξαιρετικές κριτικές και αξιοσημείωτες ερμηνείες που συνεχίζουν για ακόμα λίγες παραστάσεις μετά το Πάσχα. Κωμωδία, κομεντί ή δράμα, οι επιλογές πολλές.
Θεατρικές επιτυχίες που συνεχίζουν και μετά το Πάσχα
Μία από τις πιο δυνατές παραστάσεις του χειμώνα που φεύγει. Η παράσταση του έργου του Μάριου Ποντίκα «Ο Γάμος» συνεχίζει μετά το Πάσχα (από τις 21/4) την επιτυχημένη πορεία της στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15 και κάθε Κυριακή στις 18.15, έως 14/5. Στον νέο αυτόν κύκλο παραστάσεων την ηθοποιό Μέγκυ Σούλι θα αντικαταστήσει η ηθοποιός Ελωρίς Αλπανίδου.
Μια νεαρή κοπέλα βιάζεται και ό,τι ακολουθεί είναι οι αλλεπάλληλοι «βιασμοί» της από την οικογένεια, την κοινωνία, τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης. Η ίδια βρίσκεται «καθηλωμένη» σε όλη τη διάρκεια του έργου, αμέτοχη και ανυπεράσπιστη, ενώ παρακολουθούμε όλους τους ανθρώπους γύρω της να έχουν λόγο και άποψη γι’ αυτό που της συνέβη και δικαιώματα πάνω στο σώμα της, που γίνεται ένα πεδίο συγκρούσεων. Η υποκρισία οδηγεί στη συμβιβαστική λύση του γάμου της με τον βιαστή της και την ίδια στην αυτοπυρπόληση.
Τυλιγμένη ολόκληρη σε επιδέσμους λόγω των καθολικών εγκαυμάτων, παραμένει βουβή μέχρι τέλους στην αίθουσα δικαστηρίου, αρνούμενη να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική συμμετοχή της και γίνεται το τραγικό σύμβολο της αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε είδους βιασμό. Παίζουν: Ηλίας Βαλάσης, Μαρία Κάτσενου, Στέλιος Δημόπουλος, Αθανασία Κουρκάκη, Ελωρίς Αλπανίδου.
Τελευταία ευκαιρία για τον καθηλωτικό, επί σκηνής, Ορφέα Αυγουστίδη.
Η θρυλική, πλέον, παράσταση με τον Ορφέα Αυγουστίδη στον ρόλο του Άλαν Τούρινγκ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, έχοντας ήδη σπάσει κάθε ρεκόρ, με πάνω από 200 sold out και περισσότερους από 63.000 θεατές, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, συνεχίζεται για λίγες ακόμα παραστάσεις μετά το Πάσχα, λίγο προτού ρίξει οριστικά αυλαία στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.
Ο Άλαν Τούρινγκ είναι ο άνθρωπος που έσπασε τον κωδικό των ναζί και άλλαξε την πορεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, συμβάλλοντας καθοριστικά στη λήξη του το 1945. Οι ιστορικοί υπολογίζουν πως η συνεισφορά του βοήθησε να αποτραπούν εκατομμύρια θάνατοι. Ο ρόλος του στην Ιστορία αλλά και η συμβολή του στην επιστήμη των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης έμεινε κρυφός λόγω της ομοφυλοφιλίας του, της διαπόμπευσης και της αυτοκτονίας του μέχρι το 2013 που η βασίλισσα Ελισάβετ αναγνώρισε επίσημα τις υπηρεσίες του. Πάνω απ' όλα όμως ο Τούρινγκ είναι ο υπερασπιστής της ανθρώπινης φαντασίας και μοναδικότητας. Η απόδειξη πως η ανθρώπινη ψυχή είναι ικανή να ξεπερνάει κάθε όριο, κάθε κοινωνικό παρεμβατισμό, κάθε στερεότυπο, κάθε αναστολή.
Σε αυτή την παράσταση δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα. Η θρυλική νεοελληνική κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρεππα «Μπαμπάδες με ρούμι» συνεχίζεται στο θέατρο Αλίκη μετά το Πάσχα, για 10 τελευταίες παραστάσεις και συγκεκριμένα μέχρι την Κυριακή 30 Απριλίου.
Πρωταγωνιστές η Βίκυ Σταυροπούλου, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ο Κώστας Κόκλας, η Μαρία Λεκάκη, η Σοφία Βογιατζάκη και η Τζόυς Ευείδη.
Πρόκειται για μια αιχμηρή σάτιρα που διακωμωδεί την ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που ακόμη και σήμερα συνεχίζει να είναι δυστυχώς μεγαλύτερη από τον εαυτό της, «πιο μικρή» στη συμπεριφορά της, άπληστη, ρατσιστική, προσβλητική σε όλες τις εκδηλώσεις της. Φυσικά, έχουν μεσολαβήσει πολλά από το 1996. Μια νέα χιλιετία ξημέρωσε και μια νέα πραγματικότητα εγκαταστάθηκε ανάμεσά μας. Ανατροπές, ματαιώσεις σχεδίων, αμέτρητα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επαναπροσδιορισμοί ζωής και πολλή αταξία. Η αλλαγή ταξικής ταυτότητας που πολύς κόσμος επιδίωξε άρχισε να επιφέρει ζημίες αντί για κέρδη. Σπίτια «έκλεισαν», αλυσίδες μαγαζιών έπνιξαν τους ιδιοκτήτες τους. Οι ανύπαρκτες αρχές παρέμειναν όμως το ίδιο σταθερές και ίσως και πιο εγκληματικές. Δεν ακούγεται συχνά ο όρος «κρίση συνείδησης». Έμεινε σκέτη η «κρίση».
Και έτσι η ιστορία των 5 ανόητων, κακόμοιρων και απελπισμένων καθαρμάτων της ιστορίας κατάφερε να εισχωρήσει σε μία μπανάλ καθημερινότητα. Η Ρόη, η Βέσκα, ο Παναγιώτης, η Τζένη, ο Χρήστος και η κυρία Βάσω είναι πρόσωπα που ανήκουν στη σφαίρα του ρεαλισμού, αφού πήδηξαν έξω από τις σελίδες του έργου. Κινούμενα εγκλήματα που συναντάμε και χαιρετάμε καθημερινά, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μία άγρια κωμωδία, η ιστορία μιας βίαιης ενηλικίωσης, μεταφερμένη σε έναν ειρωνικά αλληγορικό κόσμο της νύχτας. Αυτό είναι το «Τάο».
Η παράσταση του σύγχρονου και ανέκδοτου θεατρικού έργου του Γιώργου
Καφετζόπουλου «Τάο» συνεχίζει, μετά το Πάσχα (από 24/04), την
επιτυχημένη της παρουσίαση στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ κάθε
Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Δανάη Σπηλιώτη. Ερμηνεύουν οι Αντώνης Καφετζόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης και Γιώργος Καφετζόπουλος.
Ο Αντρέας Καραμούτσος προγραμματίζει τη συνταξιοδότηση του μετά από
εννέα χρόνια στη φυλακή. Ο αλλοπρόσαλλος γιος του ονειρεύεται να κληρονομήσει το πατρικό «βασίλειο» της νύχτας και ο Ιωσήφ Μωυσίδης που
«ανέβηκε σαν το φίδι» και πια «τρέχει» την Αθήνα, δεν προτίθεται να
παραχωρήσει τίποτα.
Σπαράγματα ιδεολογιών, μύθων, θρησκειών, φαντασιώσεων. Το χάος των
ημερών. Και μέσα σε όλο αυτό αναζητείται ο δρόμος. Ο δρόμος που θα σε
κάνει «μάγκα», ή θα φέρει τη «φώτιση». Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να είναι
καλύτεροι;
«Φιλιά, Όσκαρ…». Η πιο γλυκόπικρη ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης παίρνει παράταση και μετά το Πάσχα λόγω της μεγάλης προσέλευσης συνεχίζοντας για δέκα μόνο παραστάσεις από 19 Απριλίου στο Θέατρο Αθηνών.
Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις σκηνοθετεί και διασκευάζει για το θέατρο την αριστουργηματική νουβέλα του Éric-Emmanuel Schmitt. Στον ρόλο του Όσκαρ ο Θανάσης Τσαλταμπάσης. Κυρία Ροζ η Αγοραστή Αρβανίτη. Σπαρακτική, αστεία, τρυφερή, η μοναδική ιστορία του μικρού Όσκαρ, που αψηφά τον ίδιο τον θάνατο με το χιούμορ και τη φαντασία, αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό της Αθήνας τη φετινή θεατρική σεζόν για αυτό και συνεχίζεται έως τις 30 Απριλίου.
Ο δεκάχρονος Όσκαρ ζει στο νοσοκομείο, γιατί υποφέρει από μια βαριά μορφή λευχαιμίας. Κάποια στιγμή μαθαίνει τυχαία ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να θεραπευτεί και ότι πρόκειται να πεθάνει σε λίγες μέρες. Στο αποκορύφωμα της απόγνωσής του, μια εκκεντρική ηλικιωμένη κυρία, γνωστή ως κυρία Ροζ, μια από τις εθελόντριες που κρατούν συντροφιά στα παιδιά του νοσοκομείου, του προτείνει ένα παιχνίδι: να θεωρήσει καθεμιά από τις μέρες που του απομένουν ως μια δεκαετία της ζωής του. Ο Όσκαρ σιγά-σιγά αρχίζει να πιστεύει το παιχνίδι και, κατά τη διάρκεια των τελευταίων του έντεκα ημερών, βιώνει μια πλήρη ζωή γεμάτη γεγονότα: έρωτες, γάμο, προδοσίες, αποχαιρετισμούς, επιστροφές, καβγάδες, αγκαλιές, δάκρυα, συγχώρεση. Τελικά πεθαίνει πιστεύοντας ότι έφτασε την ηλικία των 110 ετών, ικανοποιημένος και ευχαριστημένος που κατάφερε να ζήσει μια ζωή συναρπαστική.
«Το Έκτο Πάτωμα», το απόλυτο sold out της φετινής σεζόν, αφού κέρδισε κοινό και κριτικούς, συνεχίζεται και μετά το Πάσχα, μόνο για 10 παραστάσεις, λόγω της πολύ μεγάλης προσέλευσης.
Η θρυλική παράσταση σε διασκευή Άννας Παναγιωτοπούλου με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου αναβιώνει σε μια θεαματική παραγωγή με ζωντανή μουσική στο ιστορικό Θέατρο «Ακροπόλ», σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη. Πρωταγωνιστούν: Υρώ Μανέ, Κώστας Μακεδόνας, Ελένη Καστάνη, Δανάη Λουκάκη, Μαριαλένα Ροζάκη, Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν, Βασίλης Αθανασόπουλος, Δημήτρης Φραγκιόγλου, Ευαγγελία Μουμούρη και ο Δημήτρης Πιατάς. Αφηγήτρια η Μίρκα Παπακωνσταντίνου.
Η υπόθεση του έργου διαχρονική και ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα. Τη δεκαετία του ’30 οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι ζουν χτυπημένοι από την κρίση της εποχής. Η καθημερινότητα των ενοίκων του έκτου Πατώματος ξεδιπλώνεται μέσα από τους έρωτες, τις συγκρούσεις, τους ατελείωτους καβγάδες, τα συνεχή περιστατικά, αλλά και τα όνειρα που κάνει ο καθένας για τη ζωή του.
Όνειρα μικρά και μεγάλα, όνειρα που δίνουν σε κάθε άνθρωπο τη δύναμη να αντέξει τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του. Μόνο που μέσα στην πορεία του έργου, οι ήρωες θα συνειδητοποιήσουν ότι πάνω και πέρα από τα όνειρα -που δυστυχώς τόσο σπάνια γίνονται πραγματικότητα- υπάρχει η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αίσθηση ότι παραμένουμε ενωμένοι απέναντι σε κάθε δυσκολία. Και μόνο μέσα από αυτή την αίσθηση μπορούμε να βγούμε αληθινοί νικητές στο παιχνίδι της ζωής.
Η παράσταση «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» στο θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου, λόγω μεγάλης ανταπόκρισης του κοινού, θα συνεχιστεί και μετά το Πάσχα, έως 28 Μαΐου.
Στις 17 Οκτωβρίου 1963 οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους «I Want to Hold Your Hand» (Θέλω να σου κρατάω το χέρι).
Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση στον Τάσο Ιορδανίδη για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που αγαπήθηκε πολύ, την περσινή χειμερινή θεατρική περίοδο, από το αθηναϊκό κοινό. Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα επιστρέφουν στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα – Ληναίος-Φωτίου ως «παράνομοι» εραστές που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους.
To σκηνικό ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Και οι δυο τους. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας ή -αν προτιμάτε- ένας άντρας και μια γυναίκα, σ' ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
Δύο στην κυριολεξία Άγιοι της ελληνικής μουσικής παράδοσης συνεχίζουν στο θεατρικό σανίδι του Τόπος Αλλού να ξυπνούν μουσικές μνήμες αλλά και ιστορικές μια που αυτοί οι δύο σηματοδοτούν σημαίνουσες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, την οποία βίωσαν κυριολεκτικά στο πετσί τους αλλά και την τραγούδησαν. Είναι η παράσταση «Τα κατά Μάρκον, μια ρεμπέτικη ιστορία» από την Παρασκευή 21 έως την Κυριακή 30 Απριλίου.
Είναι ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Μιχάλης Γενίτσαρης σε μια συγκλονιστική ερμηνεία του Τάκη Χρυσικάκου, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Το κείμενο προέκυψε μετά από βαθύτατη ιστορική-μουσικολογική έρευνα, του έγκυρου καθηγητή Εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Λάμπρου Λιάβα, που εγγυάται και τη μουσική επιμέλεια.
Η θεατρική-μουσική παράσταση με τίτλο ΤΑ «ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ»!.. ερευνά και προβάλει τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν την παράδοση του ρεμπέτικου και προσδιόρισαν το ύφος και το ήθος του. Αφετηρία αποτελούν οι δραματοποιημένες αφηγήσεις δύο από τους κορυφαίους ρεμπέτες, του Μάρκου Βαμβακάρη και του Μιχάλη Γενίτσαρη, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τη δεκαετία του ’60, καθώς και άλλα αντιπροσωπευτικά κείμενα της περιόδου.
Μέσα από τις μνήμες, τις διηγήσεις και τα τραγούδια τους, ξεκινάμε από την παλιά Σύρα του Μάρκου, για να καταλήξουμε στον Πειραιά της εποχής του Μεσοπολέμου, όπου η σμυρναίικη σχολή παραχωρεί τη θέση της στο πειραιώτικο ρεμπέτικο.
Η παράσταση «Ο Παγοπώλης έρχεται», του Ευγένιου Ο’Νηλ, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση, στο Θέατρο Προσκήνιο, μετά την μεγάλη επιτυχία συνεχίζει για δύο τριήμερα μετά το Πάσχα (Παρ. - Σάββ. - Κυρ.), 21-22-23/4 και 28-29-30/4.
Ο Τόπος είναι η πίσω αίθουσα και ένα μέρος του μπαρ του Harry Hope, σε μια λαϊκή γειτονιά μιας αμερικανικής μεγαλούπολης.
Ο Χρόνος: το καλοκαίρι του 1912, αλλά θα μπορούσε να είναι και σήμερα. Πρώην αναρχικοί, πρώην τζογαδόροι, πρώην φοιτητές, πρώην πλασιέ, πρώην μπάρμαν, και νυν μπεκρήδες απαρτίζουν το ιδιόρυθμο κοινόβιο αυτού του μπαρ. Στον ασάλευτο αυτό κόσμο των μεθυσμένων ονειροβατών δίνει κίνηση η αναμονή και η άφιξη του σταρ της βραδυάς. Ο Χίκυ, ένας πλανόδιος πλασιέ, που έρχεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα και πυροδοτεί την απόλυτη κραιπάλη. Όμως αυτή τη φορά έρχεται μεταμορφωμένος.
Από δω και πέρα το έργο σαν κάθε τραγωδία που σέβεται τον εαυτό της, έχει συγκρούσεις, φόνους, έρωτες και πολλές ακόμη πνευματικές περιπέτειες. Ισορροπεί συνέχεια ανάμεσα στο αστυνομικό και στο κοινωνικό δράμα, στο φανταστικό και στο ρεαλιστικό, ανάμεσα στο Noir και σε ένα ιδιόρρυθμο road movie Δωματίου.
Για να παρασταθεί αυτός ο κόσμος επιστρατεύουμε όλα τα θεατρικά μέσα: ρεαλισμό αλλά και μεγάλη θεατρική φόρμα, αναπαράσταση αλλά και αφήγηση, πρόζα και τραγούδι, και βέβαια μουσική με ζωντανό τζουκ μποξ. Και όλα αυτά Περιμένοντας τον Παγοπώλη. Παίζουν: Έλενα Τοπαλίδου, Ακύλλας Καραζήσης, Γιώργος Κατσής, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Ελίνα Ρίζου, Gary Salomon.
Δύο σημαντικοί ηθοποιοί σε ένα καθηλωτικό έργο. Η Θεατρική Σκηνή θα ανεβάσει και μετά το Πάσχα το έργο της Τζόις Κάρολ Όουτς «Δυσαρμονίες».
Στο έργο, ένα ζευγάρι, οι γονείς του Καρλ, καλούνται σε ένα τηλεοπτικό στούντιο για να δώσουν συνέντευξη και να υπερασπιστούν τον γιο τους που κατηγορείται για τον βιασμό και τη δολοφονία μιας δεκατετράχρονης.
Είναι ένοχος; Τα στοιχεία είναι καταδικαστικά. Πόσο έτοιμοι είναι οι γονείς να τα δουν; Πόσο η συνέντευξη - δίκη μπορεί να φωτίσει την υπόθεση; Ερωτήματα που ακόμα και αν απαντηθούν δημιουργούν καινούργια αναπάντητα ερωτήματα. Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Αντωνίου & Νατάσα Ασίκη. Στη φωνή του δημοσιογράφου ο Θανάσης Παπαγεωργίου
Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν ξανά από Παρασκευή 21 μέχρι και 30 Απριλίου.
Συνεχίζονται οι δύο συγκλονιστικές παραστάσεις του βραβευμένου με Χορν, Γιωργή Τσουρή «Μακριά από παιδιά», μαζί με τα «170 τετραγωνικά» στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης.
Το «Μακριά από Παιδιά» είναι μια ιστορία για τα παιδιά που δεν έγιναν γονείς και για τους γονείς που παρέμειναν για πάντα παιδιά. Μια ιστορία για τον απλό, καθημερινό άνθρωπο, που μια μοιραία μέρα «συναντάει» τα όρια της ύπαρξής του. Η κωμωδία, το δράμα και το μυστήριο συμπλέκονται και αφηγούνται το ταξίδι του καθενός μας για την αποδοχή και τη διαχείριση του ανήλικου εαυτού μας, με την ελπίδα να συνυπάρξουμε με όρους ειλικρίνειας και αγάπης. Παίζουν: Γιωργής Τσουρής, Ελεάνα Καυκαλά, Θανάσης Ζερίτης, Μιχαήλ Μελίσσης
Τα «170 τετραγωνικά (MOONWALK)», με άξονα το εδώ και το τώρα της Ελλάδας, ξεδιπλώνει μια ιστορία με πολλή αγωνία, χιούμορ και σκληρό ρεαλισμό, που συνδυάζει έντονες κωμικές και δραματικές στιγμές. Μια τραγωδία «για όλη την οικογένεια», με πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας και καταστάσεις ακραίες και συνάμα αναγνωρίσιμες. Τα πρόσωπα υποδύονται οι ηθοποιοί: Ήβη Νικολαΐδου, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Τσιμπρικίδου, Λυδία Γιαννουσάκη και ο Γιωργής Τσουρής.
Η παράσταση του Εθνικού «Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα» του Τόνυ Κούσνερ συνεχίζεται και μετά το Πάσχα.
Την Πρωτοχρονιά του 1932, στο Βερολίνο, μια παρέα αριστερών καλλιτεχνών μαζεύεται στο σπίτι της ηθοποιού Άγκνες για να γιορτάσει. Οι συναντήσεις της παρέας θα συνεχιστούν για τον επόμενο ενάμιση χρόνο, μόνο που, καθώς τα σύννεφα του ναζισμού όλο και πυκνώνουν, τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Μέσα από 26 αριστοτεχνικά δομημένες σκηνές, o Κούσνερ παρακολουθεί πώς η πολιτική αναταραχή αλλάζει σταδιακά τις ισορροπίες στις ανθρώπινες σχέσεις, γκρεμίζοντας ψευδαισθήσεις και φέρνοντας τον καθέναν αντιμέτωπο με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό.
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη. Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Μόσχος. Διανομή (με αλφαβητική σειρά) Ανατολή Αθανασιάδου: Πολίνκα Έρντνους, Λαέρτης Μαλκότσης/Θέμης Πάνου: Βέαλτνινκ Χατζ, Αγορίτσα Οικονόμου: Άγκνες Έγκλινκ, Παναγιώτης Παναγόπουλος: Γκρέγκορ Μπάζβαλντ (Μπαζ), Θανάσης Ραφτόπουλος: Γκότφριντ Σβετς, Σοφία Σεϊρλή: Die Alte, Υψιπύλη Σοφιά: Ρόζα Μάλεκ, Μαρία Τσιμά: Αναμπέλα Γκόστλινγκ, Γιλμάζ Χουσμέν: Εμίλ Τράουμ
Συνεχίζονται και μετά το Πάσχα στο θέατρο Πορεία οι παραστάσεις «Θάνατος στη Βενετία». Η παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου, σε διασκευή Στρατή Πασχάλη, το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Τόμας Μαν που ο ίδιος χαρακτήρισε «Μια ιστορία θανάτου, μια ιστορία για την ηδονή του Τέλους» και ενέπνευσε τον Λ. Βισκόντι, συνεχίζει τον κύκλο της και μετά το Πάσχα από Τετάρτη έως Κυριακή.
O Γκούσταφ φον Άσενμπαχ, επιτυχημένος συγγραφέας που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη δημιουργική κρίση, έλκεται από την ιδέα ενός ταξιδιού στη Βενετία, ενός «εξωτικού» τόπου φορτισμένου με φιλήδονες προσδοκίες. Εκεί γοητεύεται από τον Τάτζιο, έναν νεαρό που παραθερίζει στο ίδιο ξενοδοχείο μ’ εκείνον και τον οποίο παρακολουθεί στα δαιδαλώδη στενά της πόλης εμμονικά και πάντα από απόσταση. Δεν πρόκειται, επομένως, για έναν έρωτα σαρκικό, αλλά για μια φιλοσοφική, σχεδόν πλατωνική και σίγουρα πεισιθάνατη αναζήτηση του Κάλλους. Η κατάβαση του ήρωα στις πιο σκοτεινές πλευρές της ύπαρξής του αποτελεί ταυτόχρονα την αφύπνισή του ως προς τον αυθεντικό πόθο. Όταν ο Άσενμπαχ μαθαίνει ότι η Βενετία πλήττεται από την πανδημία της χολέρας, αποφασίζει να μείνει ρισκάροντας τη ζωή του και ανανεώνοντας την πίστη ότι «η ομορφιά θα νικήσει».
Παίζουν: Νίκος Χατζόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Δημήτρης Κίτσος, Γρηγορία Μεθενίτη, Γιάννης Μαστρογιάννης. Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζεται ο Ραφαήλ Παρασκευόπουλος.
«Η Ποντικοπαγίαδα»
Η Happy Productions παρουσιάζει για 3η χρονιά στον Νέο Ακάδημο, σε μια μεγάλη παραγωγή, το θρυλικό έργο μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι «Η Ποντικοπαγίαδα» («The Mousetrap»), το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του θεάτρου, που παίζεται συνεχώς στο West End από τo 1952 έως σήμερα.
Η παράσταση συνεχίζεται έως 30 Απριλίου. H κατεξοχήν συγγραφέας έργων μυστηρίου, όταν το έγραψε, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να αντέξει στη σκηνή για πάνω από 8 εβδομάδες. Όταν η ιστορία τη διέψευσε, απέδωσε τη συνεχιζόμενη επιτυχία του έργου στο ότι υπάρχει «κάτι» στο κείμενο που αφορά κάθε θεατή προσωπικά. Η αρχική του εκδοχή, το 1947, ήταν ραδιοφωνική, βασισμένη στο αδημοσίευτο, τότε, διήγημα της Αγκάθα Κρίστι με τίτλο «Τρία τυφλά ποντίκια». Τον τίτλο «Ποντικοπαγίδα» τον εμπνεύστηκε από το θεατρικό έργο που στήνει ο Άμλετ στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ για να συλλάβει την ενοχή της μητέρας και του πατριού του.
Στήνει, δηλαδή, ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, υιοθετώντας μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, προκειμένου να μπερδέψει τους ενόχους και να φέρει στο φως την αλήθεια. Κι αυτή η έμπνευση της Αγκάθα δεν είναι καθόλου τυχαία... Στη νέα προσαρμογή του έργου, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Κίρκης Καραλή, μεταφερόμαστε, μια χιονισμένη μέρα στις αρχές της δεκαετίας του '90, σε μια απομονωμένη πανσιόν μιας επαρχίας, προτού μπουν τα κινητά τηλέφωνα στις ζωές μας. Παίζουν: Μάριος Αθανασίου • Πηνελόπη Αναστασοπούλου • Ράνια Οικονομίδου • Δημήτρης Πετρόπουλος • Νίκος Πολυδερόπουλος • Βαγγέλης Σαλευρής • Χάρης Τζωρτζάκης • Σάννυ Χατζηαργύρη
«Τρομεροί Γονείς», του Ζαν Κοκτώ, στο θέατρο Radar. Οι παραστάσεις συνεχίζονται από 22 Απριλίου έως 28 Μαΐου, κάθε Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00. Στις 14 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί ο τελευταίος ανοιχτός διάλογος με το κοινό με θέματα που προκύπτουν από το έργο.
Η μάνα αποξενωμένη από τον άντρα της, έχει εξαρτηθεί από τον γιο της. Η ανύπαντρη αδελφή της που ζει μαζί τους έχει αναλάβει να τους συντηρεί, αφού κανείς δεν εργάζεται σε αυτό το σπίτι και εκείνη είναι η μόνη που μπορεί να διαχειριστεί την περιουσία από την κληρονομιά που άφησε ο πλούσιος θείος στις δύο αδερφές. Όλα δείχνουν ισορροπημένα σε αυτή την οικογένεια.
Η διαβητική μάνα χειραγωγεί μέσω της αρρώστιας της και της κυκλοθυμίας της, η θεία ελέγχει με την εξουσία του χρήματος και την εμμονή της για την τάξη και ο μπαμπάς καλύπτει τη μοναξιά του με μικρές αποδράσεις σε εξωσυζυγικές σχέσεις. Τι γίνεται όμως όταν ο γιος ερωτεύεται και θέλει να σπάσει τα δεσμά της οικογένειας; Πώς θα το διαχειριστεί αυτό η μάνα που χάνει τον γιο της; Και ο κρυφός έρωτας της θείας για τον άντρα της αδερφής της θα εκδηλωθεί; Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης: Χρήστος Ευθυμίου, Μαρία Μαυροματάκη, Αναστασία Παπαστάθη, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Ευδοκία Ασπρομάλλη.
Η παράσταση που αγαπήθηκε από το κοινό, «Το δάκρυ της Παναγίας, ένας ύμνος για τη Σμύρνη», λόγω τεράστιας επιτυχίας και αθρόας προσέλευσης των θεατών παίρνει και 5η παράταση και θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα στις 9 στο Θέατρο Αλκμήνη από Δευτέρα 24 Απριλίου για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του σύγχρονου θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στη σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της ελληνικής θεατρικής σκηνής τη Γεωργία Ζώη, που επίσης ερμηνεύει μοναδικά μοιρολόγια και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Μια γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιο μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μια άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα τής παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια. Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά.
Η νέα παράσταση της Ομάδας 4Frontal «Μπλε καστόρινα παπούτσια», βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου, συνεχίζεται και μετά το Πάσχα έως τέλος Μαΐου, στο Θέατρο Μπέλλος.
«Ήταν οι μέρες που 'χε ανοίξει στο Μεταξουργείο, η Χαβάη. Ένα υπόγειο, συνδυασμός ταβέρνας και Φολί Μπερζέρ, που 'χε σεπαρέ κι αντί για γυναίκες σέρβιραν άντρες ντυμένοι γυναίκες. Φορούσαν φουρό και ξύριζαν τα πόδια τους κι είχαν φτιάξει βυζιά γυναικεία πάνω στα αντρικά στήθη τους». Εκεί, ανάμεσα στα πορνεία που μυρίζουν Ντετόλ και πατσουλί, τα χαμόσπιτα που μπάζουν νερά και τα ιδιόμορφα καμπαρέ με τις πρώτες τραβεστί, ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου· ανθρώπων που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.
Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λατουσάκης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Διονύσης Πιφέας, Πάνος Τοψίδης.