Με την τελετή έναρξης στο Παρίσι να εξακολουθεί να προκαλεί έντονες συζητήσεις, στραφήκαμε στον ιδιοφυή ηθοποιό και σκηνοθέτη Νίκο Καραθάνο.
Με τις συζητήσεις για την τελετή έναρξης που σχεδίασε ο Τομά Ζολί να φλέγονται ακόμα, απευθυνθήκαμε στον Νίκο Καραθάνο που γνωρίζει να ισορροπεί αλλά και μαζί να σπάει φράγματα ιστοριών και εποχών και τον ρωτήσαμε: «Νίκο, εσένα πώς σου φάνηκε η τελετή;
«Mου είναι αδιάφορο αν ήταν πετυχημένη ή αποτυχημένη η τελετή έναρξης. Πετυχημένη ήταν η δική μας που έκτοτε θησαύρισε τον τόπο μας καλλιτεχνικά. Δεν έχει σημασία η γνώμη μου, σημασία έχει ότι άνοιξε μια πόρτα στο μυαλό μου, χαμογέλασα απίστευτα και είπα ναι! Γιατί όχι… Όλα θα πάνε καλά.
Ενώ δεν πήγαν όλα καλά. Τηλεοπτικά άτσαλο, φαντασμαγορικά υπερβολικό ως και αστείο, απογοητευμένες κερκίδες θεατών (πανάκριβα τα δάκρυά τους). Η βροχή μούσκευε τα πάντα ως και τους αρχηγούς κρατών. Τελικά δεν πήγαν όλα καλά. Πήγαν θαυμάσια! Όπως αρμόζει στο σήμερα.
Μέχρι και ο καιρός γιόρταζε… Η πόλη, οι άνθρωποί της, οι αγάπες τους, τα πάθη τους, τα όνειρα πλημμύρισαν το Παρίσι και κάθε τόσο γλιστρούσαν κι έτρωγαν τα μούτρα τους. Ως και η φλόγα πετούσε κι έκανε το φεγκ σούι να ανατριχιάσει. Ένιωσα μια χαρά ότι μια χώρα πήρε τους ολυμπιακούς κύκλους και τους έστριψε σαν τιμόνια πεντάτροχης νταλίκας κι έτσι απλά αλλάξαμε ζωή.
Τι πιο ωραίο σήμερα να ουρλιάζουν από χαρά τα νιάτα μιας πόλης απέναντι σε όλη τη σοβαροφάνεια των εκατομμυριούχων της ΔΟΕ, γεμάτης βασιλιάδες και πρίγκιπες με φίλαθλα συναισθήματα. Όλοι αυτοί οι αθάνατοι εκείνο το βράδυ γίνανε μούσκεμα και η εν γένει μας τρέλα απαθανατίστηκε.
Τι χαρά όλα θα πάνε καλά, μα δεν πήγαν. Θα πάνε ca ira, ας θυμηθούμε τη δόξα της δικιά μας τελετής. Ας κοκκινίζει η πολιτεία για την εγκατάλειψη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων για την εγκατάλειψη της πόλης μας (παντοτινά τα δάκρυα μας), και ας γιορτάσουμε την εφήμερη ζωή μας δυνατά κάθε 4 χρόνια, κάθε 4 ώρες. Γιατί δεν υπάρχουν χώρες και επιτυχίες...μόνο να πάνε όλα καλά για όλους μας. Ça ira.»