Μια χαριτωμένη ρομαντική κομεντί διά χειρός Σεντρίκ Κλαπίς στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας.
Μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης από την αυστραλή Σάνoν Μέρφι, η σαγηνευτική «Περιφρόνηση» του Γκοντάρ, η απολαυστική κωμωδία του Μελ Μπρουκς «Αυτοί οι τρελοί τρελοί παραγωγοί» και ένα λογοτεχνικό μυστήριο από τη Γαλλία που πρωταγωνιστεί και ο δικός μας Μανώλης Μαυροματάκης στις επιλογές αυτής της εβδομάδας.
Μόνοι στο Παρίσι (Deux Moi)
Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Κλαπίς
Παίζουν: Φρανσουά Σιβίλ, Ανά Ζιραρντό, Καμίλ Κοτίν, Φρανσουά Μπερλεάν, Σιμόν Αμπκαριάν
Περίληψη: Ο Ρεμί είναι ένας νεαρός Παριζιάνος που δουλεύει σε μια ασήμαντη δουλειά. Η Μελανί ζει στην ίδια πόλη και είναι ερευνήτρια σε ένα επιστημονικό εργαστήριο. Και οι δυο μοιράζονται μια μάλλον καταθλιπτική διάθεση και παρότι κατοικούν ο ένας σχεδόν δίπλα στον άλλο μοιάζει απίθανο να συναντηθούν. Ή μήπως όχι;
O βετεράνος της γαλλικής ρομαντικής κομεντί, Σεντρίκ Κλαπίς επιστρέφει με μια ιστορία για τη μοναξιά των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, αφήνοντας όμως μια ελπίδα πως τελικά ο έρωτας μπορεί να βρει χώρο να γεννηθεί ανάμεσα στα γκρίζα κτίρια.
Η Μελανί, μια ερευνήτρια, και ο Ρεμί, ένας ιδιωτικός υπάλληλος, ζουν σε διπλανά διαμερίσματα στο Παρίσι, αγνοώντας ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Κι όμως οι δυο τους περνούν από τους ίδιους δρόμους, ψωνίζουν από το ίδιο παντοπωλείο, υιοθετούν τον ίδιο γάτο και κυρίως υποφέρουν από κατάθλιψη.
Ο Κλαπίς ακολουθεί τους ήρωές του σε όλες τους τις διαδρομές, στην καθημερινότητά τους, στο εργασιακό τους περιβάλλον, στα σημεία που διασταυρώνονται, καταγράφοντας ταυτόχρονα το πόσο αφιλόξενη μπορεί τελικά να γίνει μια μεγαλούπολη. Έτσι συνεχώς δημιουργεί μια προσδοκία για συνάντηση που δεν πραγματοποιείται, αποφεύγοντας τη φλυαρία, και με τρυφερότητα που δεν εκτονώνεται σε κανενός είδους περίπτυξη, φτιάχνει ένα οδοιπορικό δυο νέων που κανονικά θα έπρεπε να ζουν τον έρωτα όμως η πραγματικότητα τους έχει ευνουχίσει. Με αυτό τον τρόπο, αν και δεν λείπουν κάποιες περιττές δραματικές εντάσεις, μας κάνει να τους συμπαθούμε και να τους θέλουμε μαζί, όπως δηλαδή πρέπει σε μια ρομαντική κομεντί, κάνοντας όμως διαρκώς τη συνάντησή τους να μοιάζει έστω και απίθανη.
Έτσι μέχρι το τελευταίο λεπτό παρακολουθούμε αυτό τον αγώνα δυο πλασμάτων να βρουν τη λύτρωση, που είναι δίπλα τους, πράγμα που λειτουργεί παρηγορητικά, μιας και τελικά το σημαντικό μπορεί να κρύβεται ακριβώς κάτω από τη μύτη μας.
Babyteeth
Σκηνοθεσία: Σάνον Μέρφι
Παίζουν: Έσι Ντέιβις, Μπεν Μέντελσον, Ελίζα Σκάνλεν, Τόμπι Γουάλας
Περίληψη: Όταν η σοβαρά άρρωστη Μίλα ερωτεύεται τρελά το βαποράκι Μόζες, ο χειρότερος εφιάλτης των γονιών της γίνεται πραγματικότητα. Όμως, καθώς η αναπάντεχη επαφή της με τον πρώτο έρωτα τής φέρνει μια νέα λαχτάρα για ζωή, κάθε συμβατική ηθική στον περίγυρό τους κατεδαφίζεται.
Η ταλαντούχα Σάνον Μέρφι με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο υπογράφει μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης , που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας 2019 και χάρισε το Βραβείο Marcello Mastrogianni στον Τόμπι Γουάλας.
Η έφηβη Μίλα έχει καρκίνο και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την προοπτική μιας επικείμενης επιδείνωσης της αρρώστιας της, έχοντας στο πλευρό της τους γονείς της. Ο πατέρας ψυχίατρος και η μητέρα μια μουσικός που έχει εγκαταλείψει τα όνειρά της, παραπαίουν τρομοκρατημένοι μπροστά στην προοπτική θανάτου της κόρης τους, όταν στη ζωή της μικρής εμφανίζεται ο Μόσες, ένα βαποράκι και πρεζάκι, τον οποίο η δική του οικογένεια έχει εγκαταλείψει. Η Μίλα μέσα από την επαφή τους ξαναβρίσκει το χαμόγελό της και τη διάθεσή της, όμως οι γονείς της δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή τη σχέση. Ο χρόνος όμως μετράει αντίστροφα και τότε εκείνοι θα συνειδητοποιήσουν πως η αγάπη έχει τους δικούς της κανόνες.
Βασισμένη σε μια διασκευή του θεατρικού της Ρίτα Καλνετζέις, που έχει κάνει η ίδια η συγγραφέας, η Αυστραλή δημιουργός χωρίζει σε μικρά κεφάλαια την ιστορία της Μίλα και του Μόσες, και αντιμετωπίζει με ευαισθησία αλλά και ανάλαφρους τόνους το δύσκολο θέμα του θανάτου ενός νέου ανθρώπου, αποφεύγοντας τους φτηνούς μελοδραματισμούς και τις εύκολες συγκινήσεις. Αντίθετα φωτίζοντας τον παράδοξο περίγυρο της Μίλα- τον δάσκαλο της μουσικής της, έναν μικρό Ασιάτη βιολιστή, την έγκυο γειτόνισσά, τους, - προτείνει τελικά έναν διαφορετικό τρόπο θέασης της ζωής, που είναι πιο απρόβλεπτη από τα πρέπει και τους κανόνες.
Ο Μόσες λοιπόν μπορεί να μην μοιάζει το ιδανικό αγόρι, είναι όμως αυτό που καταφέρνει να χαρίσει στη Μίλα ευτυχία τις τελευταίες μέρες της και να επουλώσει το τραύμα της απώλειας.
Έτσι η Μέρφι υπογράφει μια σπαραξικάρδια κωμωδία, που ξεφεύγει από τα κλισέ, ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και την κομεντί με αξιοζήλευτο τρόπο και καθοδηγεί τους νεαρούς πρωταγωνιστές της τον Τόμπι Γουάλας και την Ελίζα Σκάνλεν – την είδαμε στις «Μικρές κυρίες»- σε πολυεπίπεδες ερμηνείες που συνδυάζουν την ορμή, την οργή και την ευάλωτη πλευρά δυο εφήβων που καλούνται να ωριμάσουν μέσα από δύσκολες καταστάσεις.
Οι Μεταφραστές (Les Τraducteurs)
Σκηνοθεσία: Ρεζί Ρουανσάρ
Παίζουν: Ρικάρντο Σκαρμάτσιο, ‘Ολγκα Κιριλένκο, Λαμπέρ Γουιλσόν, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν, Εντουάρντο Νοριέγκα, Μανώλης Μαυροματάκης, Αλεξ Λόθερ
Περίληψη: Εννέα μεταφραστές από διάφορες χώρες προσλαμβάνονται από έναν μεγαλοεκδότη για να μεταφράσουν το πολυαναμενόμενο τελευταίο βιβλίο μιας best seller τριλογίας. Κλείνονται σε ένα πολυτελές οίκημα και πληρώνονται αδρά ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει καμία διαρροή. Όταν όμως δημοσιεύονται ξαφνικά οι πρώτες δέκα σελίδες του μυθιστορήματος, η δουλειά γίνεται εφιάλτης. Ένας από αυτούς είναι ο κλέφτης, και ο εκδότης είναι έτοιμος να κάνει ό,τι χρειάζεται για να τον -ή την- αποκαλύψει.
Ο Ρεζί Ρουανσάρ («Populaire» ) επιστρέφει με μια ταινία «λογοτεχνικού μυστηρίου» στη λογική του whodunit, όπου πρωταγωνιστεί και ο Μανώλης Μαυροματάκης.
Εμπνευσμένος από κάποια άρθρα σχετικά με το «Ιnferno» το πολυσυζητημένο best seller του Νταν Μπράουν, που μεταφράστηκε κάτω από άκρως μυστικές συνθήκες, ο Γάλλος δημιουργός ακολουθώντας τους κανόνες του αστυνομικού όπως τους όρισε η Άγκαθα Κρίστι, κλείνει σε ένα απομονωμένο μέρος εννέα μεταφραστές από διαφορετικές χώρες. Αποστολή τους είναι να τελειώσουν τη μετάφραση ενός πολυσυζητημένου βιβλίου που ο συγγραφέας του παραμένει άγνωστος, χωρίς να διαρρεύσει κανένα στοιχείο σχετικά με την υπόθεση. Όμως δυστυχώς, οι δέκα πρώτες σελίδες ανεβαίνουν στο διαδίκτυο, ο εκδότης δέχεται απειλές και όλοι είναι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
Ο κόσμος των μίντια , των εκδόσεων και της λογοτεχνίας μπαίνουν στο στόχαστρο του Ρουανσάρ που επιδέξια διαχειρίζεται το υλικό του, πλέκοντας τον ιστό γύρω από όλα τα πρόσωπά του, μέχρι που αρχίζει να επικεντρώνεται σε μια πρωταγωνιστική τριπλέτα, «καρφώνοντας» έτσι αρκετά πριν από το φινάλε τον ένοχο. Παρόλα αυτά ο τρόπος που δομεί τις σχέσεις μεταξύ των μεταφραστών με τον αλαζόνα εκδότη τους, η απόσταση που χωρίζει το ποιοτικό από το εμπορικό και το αν θα έπρεπε να υπάρχει ένας τέτοιος διαχωρισμός, τα υπαινικτικά σχόλια σχετικά με τη κατάσταση της Ευρώπης, αλλά και η ατμόσφαιρα που θυμίζει σε αρκετά σημεία τα βιβλία του Μπράουν, τροφοδοτούν συνεχώς το ενδιαφέρον, ακόμα κι όταν η υπόθεση τελικά μοιάζει να έχει λυθεί, κάνοντας τους «Μεταφραστές » μια ευχάριστη επιλογή για τις καλοκαιρινές νύχτες.
Η Καλοσύνη των Ξένων (The Kindness of Strangers)
Σκηνοθεσία: Λόνε Σέρφινγκ
Παίζουν: Ζόι Καζάν, Ταχάρ Ραχίμ, Αντρέα Ράισμπορο, Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς, Τζέι Μπαρούσελ, Μπιλ Νάι
Περίληψη: Στη Νέα Υόρκη του σήμερα, το ρωσικό εστιατόριο του εκκεντρικού ιδιοκτήτη Τίμοφι αποτελεί κομβικό σημείο για τις ζωές τεσσάρων αγνώστων μεταξύ τους προσώπων. Η Κλάρα μια νεαρή μητέρα που ξεφεύγει μαζί με τα παιδιά της από τον βίαιο σύζυγό της. Ο Μαρκ , ένας πρώην κατάδικος και νυν μάνατζερ του εστιατορίου. Η Άλις , μία χαμηλών τόνων νοσοκόμα και ερασιτέχνης θεραπεύτρια. Ο Τζεφ , ένας νεαρός άνδρας που ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά και αναγνώριση. Σε καιρούς ραγδαίας κοινωνικής ανασφάλειας, ακόμα και οι μικρότερες συμπτώσεις μπορούν να φέρουν εκπληκτικά αποτελέσματα για τους ήρωες της ιστορίας, καθώς οι ίδιοι ανακαλύπτουν σταδιακά πως η ελευθερία και η ελπίδα βρίσκονται ανάμεσά τους.
Το μοντέρνο παραμύθι της Λόνε Σέρφινγκ («Ιταλικά για Αρχάριους», «Wilbur Wants to Kill Himself» , «Μια Κάποια Εκπαίδευση») που άνοιξε το Φεστιβάλ Βενετίας το 2019, χάνεται στις καλές του προθέσεις, κάνοντας τελικά την καλοσύνη να μοιάζει σχεδόν υπερρεαλιστικό σενάριο.
Η Κλάρα μια νεαρή μητέρα με δυο παιδιά το σκάει από το σπίτι της, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον βίαιο αστυνομικό σύζυγό της. Έτσι βρίσκεται μόνη και χωρίς χρήματα στη Νέα Υόρκη. Ο Τίμοθι διατηρεί ένα ρωσικό εστιατόριο, που έχει κληρονομήσει από την οικογένειά του, όπου ως υπεύθυνος εργάζεται ο Μαρκ, ένας πρώην κατάδικος. Σε αυτό τον κύκλο χαμένων ψυχών έρχεται να προστεθεί και η Άλις , μια νοσοκόμα που προσφέρει τις υπηρεσίες της σε συσσίτια αστέγων , αλλά κι ο Τζεφ που υποφέρει από την ανεργία. Οι ζωές όλων αυτών των ανθρώπων θα διασταυρωθούν για να ανακαλύψουν ότι τελικά η καλοσύνη είναι η σωτηρία του κόσμου.
Η κεντρική ιδέα της Σέρφινγκ που προτάσσει την αλληλεγγύη ως την υπέρτατη αξία μιας κοινωνίας μπορεί να είναι γεμάτη ιδεαλισμό, όμως δυστυχώς το σενάριο που η Δανή δημιουργός – άλλοτε ακολουθούσε το Δόγμα ’95, πριν εγκαταλείψει τους πειραματισμούς για μια αγγλόφωνη καριέρα- μάλλον φέρνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Έτσι οι ευπαθείς ομάδες που προσεγγίζει τελικά δεν δικαιώνονται πουθενά, μάλλον μοιάζουν ως απόλυτοι losers, που απλώς επιβιώνουν χάρη της φιλανθρωπίας των Βορείων Αμερικανών, ενώ ταυτόχρονα οι κεντρικοί της ήρωες αφήνονται στην τύχη τους, χωρίς να υπακούουν σε καμία συναισθηματική λογική.
Όλα γίνονται πολύ εύκολα, τόσο εύκολα, που μοιάζουν σχεδόν με διαφήμιση φιλανθρωπικής οργάνωσης, ενώ η Σέρφιγκ που έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να κινηματογραφήσει μικρές στιγμές της καθημερινότητας και να τις φωτίσει με απροσδόκητο τρόπο, εδώ αφήνεται σε μια σειρά από μελοδραματικά κλισέ, στα οποία προσθέτει λίγο ρομάντζο, πολυεθνικότητα και περιθώριο, τα αναμειγνύει όλα σε έναν νερόβραστο αχταρμά, από τον οποίο μόνο ο κλασάτος Μπιλ Νάι καταφέρνει να διασωθεί.
Ραντεβού με τους Μαλάουα (Rendez-Vous Chez Les Malawas)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Χουτ
Παίζουν: Κριστιάν Κλαβιέ, Σιλβί Τεστούντ
Περίληψη: Μια εκκεντρική ομάδα Γάλλων ταξιδεύουν στην Αφρική για τις ανάγκες μιας εκπομπής.
Ο βασιλιάς της Γαλλικής κωμωδίας, Κριστιάν Κλαβιέ αυτή τη φορά μας οδηγεί στην άγρια… ανθρώπινη φύση.
Ένας παρουσιαστής ειδήσεων, μια ηθοποιός , ένας stand up comedian και ένας ποδοσφαιριστής ταξιδεύουν στον κόσμο για να γνωρίσουν την εξωτική και απομονωμένη φυλή των «Μαλάουα». Στόχος τους είναι να μείνουν μαζί τους για δύο εβδομάδες για τις ανάγκες μιας τηλεοπτικής εκπομπής. Τι θα φέρει άραγε αυτή η πολιτισμική συνάντηση;
Επανεκδόσεις:
Αυτοί οι Τρελοί Τρελοί Παραγωγοί (The Producers)
Σκηνοθεσία: Μελ Μπρούκς
Παίζουν: Ζίρο Μόστελ, Τζιν Γουάιλντερ, Κένεθ Μαρς, Ανδρέας Βουτσινάς
Περίληψη: Ένας ξεπεσμένος παραγωγός του Broadway κι ένας δειλός λογιστής σκαρφίζονται την θεατρική κομπίνα του αιώνα, ανεβάζοντας ένα έργο το οποίο ελπίζουν να αποτύχει τόσο θριαμβευτικά που θα «κατεβεί» αμέσως μετά από την πρεμιέρα του! Έτσι, ανακαλύπτουν το μιούζικαλ… «Springtime for Hitler»!
Η θεότρελη κωμωδία του Μελ Μπρουκς, που πήρε μυθικές διαστάσεις στο πέρασμα του χρόνου, με το American Film Institute να τη συγκαταλέγει στη δεκάδα των καλύτερων φιλμ του είδους, επιστρέφει σε καλοκαιρινή επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες.
Ο θεατρικός παραγωγός Μαξ Μπιάλιστοκ μαζεύει σαν τρελός κεφάλαια για τη νέα του θεατρική υπερπαραγωγή, εκτελώντας χρέη ζιγκολό. Σκοπός του, βέβαια, είναι να δημιουργήσει μία πατάτα ολκής, για να τσεπώσει τα λεφτά. Το θεατρικό που έχει στα σκαριά πρόκειται ουσιαστικά για μια… ερωτική επιστολή προς τον Χίτλερ και έχει ως συγγραφέα έναν πρώην Ναζί, για σκηνοθέτη έναν ομοφυλόφιλο που θέλει να το κάνει μιούζικαλ, και για πρωταγωνιστή κάποιον που λέγεται LSD, αλλά συχνά δεν το θυμάται καν…
Στον δρόμο του όμως θα βρεθεί ο νευρωτικός λογιστής Λίο Μπλουμ , ο οποίος παθαίνει κρίσεις πανικού, όταν νιώθει πως χάνει την ασφάλειά του, και τον οποίο ο Μαξ θα φροντίσει να διαφθείρει και να πάρει με το μέρος του.
Η ταινία ήταν η πρώτη μεγάλη εμφάνιση του Γουάιλντερ στη μεγάλη οθόνη (την ίδια χρονιά είχε έναν μικρότερο ρόλο στο «Μπόνι και Κλάιντ»), η οποία του εξασφάλισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, ενώ σηματοδότησε και τη στενή συνεργασία του με τον Μελ Μπρουκς στον κινηματογράφο.
Περιφρόνηση (Le Mepris)
Σκηνοθεσία Ζαν Λικ Γκοντάρ
Παίζουν: Μπριζίτ Μπαρντό, Μισέλ Πικολί, Τζακ Πάλανς, Φριτς Λανγκ
Περίληψη: Ο Αμερικανός παραγωγός Τζέρεμι Πρόκος προσλαμβάνει τον γνωστό Αυστριακό σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ (υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία) προκειμένου να μεταφέρει στον κινηματογράφο την «Οδύσσεια» του Ομήρου. Δυσαρεστημένος με την «καλλιτεχνική» προσέγγιση που ακολουθεί ο σκηνοθέτης, προσλαμβάνει τον Πωλ Ζαβάλ , συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών και θεατρικών έργων, για να επεξεργαστεί το σενάριο. Η σύγκρουση μεταξύ καλλιτεχνικής έκφρασης και εμπορικής απήχησης ακολουθεί μια παράλληλη πορεία με την αποξένωση του Πωλ από τη σύζυγο του Καμίλ , η οποία φαίνεται να ξεκινά από τη στιγμή που ο Πωλ την αφήνει μόνη με τον εκατομμυριούχο παραγωγό.
Η « Περιφρόνηση» του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, παρά το γεγονός ότι το 1963, όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους, δεν γνώρισε αξιόλογη εμπορική επιτυχία, σήμερα θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της δεκαετίας του '60.
Βασισμένος στη νουβέλα του Αλμπέρτο Μοράβια «Il disprezzo», ο Γκοντάρ μέσα από την ιστορία της αποξένωσης του ζευγαριού που υπάρχει στο λογοτεχνικό πρωτότυπο, παραβάλει στοιχεία της προσωπικής του ζωής . Σε μια πρώτη ανάγνωση, οι χαρακτήρες του Πωλ, της Καμίλ και του Πρόκος αντιστοιχούν σε αυτούς του Οδυσσέα, της Πηνελόπης και του Ποσειδώνα. Μια δεύτερη ματιά αποκαλύπτει ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να αντιστοιχούν στον ίδιο τον Γκοντάρ, τη σύζυγό του Άννα Καρίνα (για την οποία προόριζε αρχικά το ρόλο της Καμίλ ) και τον Τζόζεφ Ι. Λεβάιν, συμπαραγωγό του φιλμ. Σε μια σκηνή μάλιστα της ταινίας η Μπαρντό φοράει μια μαύρη περούκα που την κάνει να μοιάζει πολύ με την Καρίνα. Ο Μισέλ Πικολί έχει επίσης μια κάποια ομοιότητα με τον πρώην σύζυγο και Πυγμαλίωνα της Μπαρντό, σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ.
Η ταινία ενέπνευσε παθιασμένους παιάνες και επηρέασε μία ολόκληρη γενιά κινηματογραφιστών. Είναι κοινό μυστικό πως υπήρχαν πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Από τους φωτογράφους που ακολουθούσαν παντού την Μπαρντό, μέχρι την κακή σχέση του σκηνοθέτη με τον Αμερικανό ηθοποιό, Πασκάλ Πάλανς.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν γραφτεί, αυτό είναι ίσως το μόνο φιλμ που ο Γκοντάρ έφτιαξε κατά παραγγελία, πράγμα που σημαίνει πως ο σπουδαίος auteur δεν έχει εδώ μεγάλη άνεση για φορμαλιστικές καινοτομίες.
Παρ’ όλα αυτά « Η περιφρόνηση» παραμένει μια άρτια σύγχρονη τραγωδία, γεμάτη αντιφάσεις και ηθικά διλλήματα, που ακόμα και σήμερα συγκινεί με την ειλικρίνειά της.