Νέες θεατρικές παραστάσεις για το τριήμερο με αγαπημένους ηθοποιούς επί σκηνής, κοινωνικά θέματα, μεγάλα θεάματα.
Σήμερα κάνει πρεμιέρα το νέο πολυαναμενόμενο έργο του Γιώργου Καπουτζίδη «Η Καρυάτιδα!» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαυρογεώργη στο Θέατρο REX - Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη».
Νέες θεατρικές παραστάσεις για το Σαββατοκύριακο
Μια ανελέητη κωμωδία στο Εθνικό Θεατρο, αφιερωμένη στη μεγαλειώδη και ιστορική ικανότητα του πολύπαθου αυτού τόπου, να μπλέκει μόνιμα σε κωμικοτραγικές περιπέτειες.
Τι θα δούμε επί σκηνής; Σε περίπου μισή ώρα από τώρα, πρόκειται να πραγματοποιηθεί η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου. Τρεμάμενα δημοσιογραφικά δάχτυλα αναμένουν να πατήσουν το record σε κάμερες. Λόγοι γραμμένοι στο χαρτί και λόγια «από καρδιάς» γίνονται πρόβα ξανά και ξανά· γιατί ακόμα και έμπειροι πολιτικοί έχουν τρακ σήμερα. Σήμερα είμαστε όλοι αδέρφια, σήμερα είμαστε όλοι ένα.
Σήμερα, μετά από αιχμαλωσία δεκαετιών ολόκληρων στο Βρετανικό Μουσείο, η αιθέρια Καρυάτιδα, η χαμένη έκτη αδερφή, το απαστράπτον σύμβολο ενός ολόκληρου πολιτισμού, επιστρέφει ανέλπιστα στην πατρίδα! Σαν άλλη αγαπημένη φίλη, θεία, χαμένη ξαδέρφη από το εξωτερικό, την περιμένει όλη η χώρα με τεράστια προσμονή. Η υποδοχή της, όμως, δεν θα είναι όπως τη φανταστήκαμε, όπως τη σχεδιάσαμε, όπως την ονειρευτήκαμε. Όχι. Η υποδοχή της Καρυάτιδας από τη μαμά της, την Ελλάδα, είναι κωμωδία. Ξεκαρδιστική μεν, αμείλικτη δε. Mε μια δυνατή ομάδα ηθοποιών: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Στέλιος Ξανθουδάκης, Σωτήρης Μανίκας, Αγορίτσα Οικονόμου, Μιχάλης Πανάδης, Δρόσος Σκώτης και Μαρία Φιλίνη.
Ο Mario Banushi, δημιουργός τρυφερών θεαμάτων και συναισθηματικών εικόνων, φέρνει τη νέα του διεθνής συμπαραγωγή στη Στέγη. «Η μητέρα μου έφερε στον κόσμο εμένα και χιλιάδες άλλα παιδιά. Ήταν μαία». ΜΑΜΙ, μια παράσταση-ύμνος για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν.
Αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα, ο 26χρονος αλβανικής καταγωγής Mario Banushi, δημιουργός μιας ολότελα δικής του σκηνικής γλώσσας, στο ΜΑΜΙ, που κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη προτού ξεκινήσει το διεθνές ταξίδι του, μας χαρίζει μια αξιομνημόνευτη περιπλάνηση στην πηγή της ζωής. Γιατί στην προσωπική μυθολογία του Banushi, οι σχεδόν ομόηχες λέξεις «μάμι» και «μαμ» γίνονται ταυτόσημες. Μάμι, όπως μητέρα. Μαμ, όπως φαΐ. Κάποιος βγάζει την καρδιά του και την προσφέρει στον άλλο σαν ένα καρβέλι αχνιστό ψωμί.
Στην παράσταση, η Κεντρική Σκηνή της Στέγης μετατρέπεται σε ένα τοπίο μνήμης. Οικείο και, συνάμα, απόκοσμο. Οι ερμηνευτές, βυθισμένοι στη σιωπή, πλάθουν συμβάντα βαθιάς συγκίνησης και μας παρακινούν να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας μνήμες, τις δικές μας σχέσεις και τη συναισθηματική κληρονομιά που κουβαλάμε.
Το αριστούργημα του Ivan Vyrypaev “Απόρρητο” (Νέα Τάξη Πραγμάτων), έκανε χθες πρεμιέρα στο θέατρο Τζένη Καρέζη, σε σκηνοθεσία Ταμίλλα Κουλίεβα.
Θα τολμούσες να εξομολογηθείς τις πιο προσωπικές σου αλήθειες σε αυτούς που αγαπάς; Μέχρι πού αντέχεις να δοκιμάσεις τα όρια της αποδοχής τους; Και αλήθεια, σε ποιο σημείο σπάει η κλωστή που κρατάει την ισορροπία ανάμεσα στην εικόνα που θέλεις να έχεις και τις πιο μύχιες πτυχές σου που συνθέτουν αυτό που πραγματικά είσαι;
Ένα σύγχρονο έργο με δονούμενο κοινωνικό λόγο που δίνει στις λέξεις την ορμή της αλήθειας, με τους Ταμίλλα Κουλίεβα, Μαριάννα Κιμούλη και Χρήστο Στέργιογλου. Συμμετέχουν η Έλλη Στάη και ο Παύλος Τσίμας.
Μεταφερόμαστε στο 2028. Τρεις επιστήμονες, παίρνουν μέρος σε μια κλειστή έρευνα, η οποία με τη συμβολή της φερεγγυότητας της Τεχνητής Νοημοσύνης, διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Μέσα από τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν, σε μορφή ατομικών συνεντεύξεων, έρχονται αντιμέτωποι με συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε όσα πιστεύουν και σε όσα αντέχουν να δηλώσουν.
Οι θεατές, σε ρόλο παντογνώστη αφηγητή μαθαίνουν τις αδήλωτες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς τους και χωρίς να το επιδιώκουν, γίνονται οι εξομολογητές της πιο κρυφής αλήθειας τους. Μιας αλήθειας, που εάν της έδιναν χώρο, θα ήταν πραγματικά ελεύθεροι. Σε αυτή τη μικρή χρονική μετατόπιση, το μέλλον γίνεται ο καθρέπτης του παρόντος και αυτό που μοιάζει μακρινό, αποδεικνύεται τελικά, τόσο εγγύς και προβλέψιμο.
Στις θεατρικές πρεμιέρες ξεχωρίζει η παράσταση «Σκηνές από έναν γάμο» που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό, έλαβε εξαιρετικές κριτικές και ξαναρχίζει νέα πορεία, για τρίτη χρονιά, στο Θέατρο Χώρα.
Το εμβληματικό έργο του Ίνγκµαρ Μπέργκµαν γράφτηκε πριν από ακριβώς 50 χρόνια, γυρίστηκε αρχικά ως τηλεοπτική σειρά και έπειτα ως κινηματογραφική ταινία με παγκόσμια επιτυχία. «Χρειάστηκαν δυόμισι μήνες για να γράψω αυτές τις σκηνές. Μου πήρε μια ολόκληρη ενήλικη ζωή για να τις ζήσω» έλεγε ο Μπέργκμαν. Πράγματι, η ιστορία της Μαριάννε και του Γιόχαν αποτυπώνει με αδυσώπητη ειλικρίνεια και σχεδόν ντοκουμενταρίστικο ρεαλισμό τα στάδια της φθοράς και της παρακμής μιας συζυγικής σχέσης.
Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των «σκηνών», η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τη Μαρίνα Ασλάνογλου και τον Νίκο Ψαρρά σε μια παράσταση για το υπαρξιακό πεδίο συνάντησης, αλλά και σύγκρουσης με τον Άλλον.
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε συνεργασία με τα Αθηναϊκά Θέατρα, παρουσιάζει, σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση, το τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη «HOW SOON IS NOW» που εμπνέεται ελεύθερα από το λογοτεχνικό πρόσωπο της Μαργαρίτας Περδικάρη, μιας νεαρής δασκάλας αστικής καταγωγής, που την περίοδο του δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου η ένταξη της στην ΕΠΟΝ Πίνδου, θα αποτελέσει την αφορμή για να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου μιας ολόκληρης χώρας, η οποία δύσκολα συμπράττει με τα «φαντάσματα» του παρελθόντος της.
Η πρεμιέρα είναι απόψε και η παράσταση, αξιοποιώντας το θέμα της Ελληνικότητας, επιχειρεί να ανοίξει έναν θαρραλέο διάλογο γύρω από το δράμα της Γερμανικής κατοχής το οποίο φαίνεται να τελειώνει, αλλά σε λίγο θ’ αρχίσουν νέες συμφορές: ο εμφύλιος.
Μέσα από τον κώδικα του Θεάτρου σκιών, τον Αττίκ, τους ελληνικούς καφενέδες, αλλά και την εγχώρια ζωγραφική, επιχειρείται η δόμηση ενός «Εθνικού ψηφιδωτού» μνήμης, για όλα εκείνα που στον απόηχο της μετεμφυλιακής Ελλάδας, οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεχάσουν. Ηθοποιοί: Μενέλαος Κυπαρίσσης, Δανάη Παπουτσή, Ανθή Σαββάκη, Λεωνίδας Στάμου
Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν από το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο του Νικ Πέιν «Ελεγεία της μνήμης», σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.
Το έργο ήταν υποψήφιο για το βραβείο Laurence Olivier 2017 για το καλύτερο νέο έργο της χρονιάς, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2016 στο θέατρο Donmar Warehouse στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία Josie Rourke με πρωταγωνίστριες τις Zoë Wanamaker, Barbara Flynn και Nina Sosanya.
Αν κάποιος χάσει τις αναμνήσεις του, παραμένει ο ίδιος άνθρωπος; Ποια είναι η αξία της μνήμης σε μια σχέση αγάπης; Μπορεί η αγάπη να επιβιώσει όταν οι κοινές στιγμές διαγράφονται; Το έργο εκτυλίσσεται σε ένα κοντινό μέλλον. Η Λόρνα έχει διαγνωστεί με μια εκφυλιστική εγκεφαλική πάθηση και η θεραπεία που προτείνει η γιατρός της, η Μίριαμ, είναι μια χειρουργική επέμβαση που θα θεραπεύσει όλες τις σωματικές λειτουργίες της, αλλά θα έχει ως παράπλευρη απώλεια, τη διαγραφή αναμνήσεων αρκετών ετών. Αν δεν δεχτεί να κάνει αυτή την επέμβαση, η πορεία της είναι προδιαγεγραμμένη: Ένας αργός, οδυνηρός και ταπεινωτικός θάνατος.
Η Λόρνα , μαζί με την σύντροφό της, την Κάρι, αντιμετωπίζουν ένα τεράστιο δίλλημα. Αν γίνει η επέμβαση, η Λόρνα δεν θα θυμάται πλέον όλα τα χρόνια που έχουν ζήσει μαζί. Η «Ελεγεία της μνήμης» του Νικ Πέιν είναι ένα έργο που συνδυάζει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και υπαρξιακού δράματος, θέτοντας σημαντικά ερωτήματα για τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Σκηνοθεσία - Φωτισμοί : Φώτης Μακρής. Παίζουν: Στέλλα Κρούσκα, Φανή Παναγιωτίδου, Μαρία Τσιμά