Ο πλούτος των εικόνων που εξασφάλισε το iefimerida, μαρτυρά μόνο ψηφίδες της ομορφιάς και του λυρισμού των νέων, ευρηματικών χορογραφιών, από και με τους κορυφαίους του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που έκανε πρεμιέρα στο GNOTV.
To σκοτάδι διαδέχεται το φως, το αρχετυπικό δίνει τη θέση του στο οικείο αστικό. Το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τα σώματα που τόσο αγαπήσαμε και μας προσέφεραν υψηλές συγκινήσεις στο παρελθόν, λίγο πριν επιστρέψουν ζωντανά, με σάρκα και κίνηση στις σκηνές, κάνουν μια ψηφιακή επέλαση. Ο λόγος για το πρόγραμμα «Θυμήσου σώμα…» -ναι, η καβαφική υπόμνηση- που από σήμερα και ως τις 22 Ιουνίου παρουσιάζεται δωρεάν, χωρίς χρέωση, στο κανάλι της Λυρικής nationalopera.gr/GNOTV με δώδεκα νέες χορογραφίες.
Το φεστιβάλ αποτελείται από τέσσερα μέρη, σήμερα γίνεται η πρεμιέρα του πρώτου με δυο χορογραφίες, μικρού μήκους. Και δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικό και πλήρες αυτό το μέρος. Είναι το «Ιf I die… she said» σε χορογραφία Χάρη Κούσιου και μουσική Ανδρέα Μουστούκη, που μας βάζει κατευθείαν μέσα στα εργαστήρια του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, στον χώρο όπου κατασκευάζονται τα εκμαγεία, τα πιστά αντίγραφα των αρχαίων γλυπτών. Και κάπως έτσι πυροδοτείται ένας απρόβλεπτος και θαυμαστός διάλογος μεταξύ των χορευτών και των αγαλμάτων. Σε μια ώρα κρίσιμη, τουλάχιστον χρονικά: τη στιγμή που ο διάλογος για τις αρχαιότητες, την Ακρόπολη, την χρήση, την διαρκή παρουσία έχει φουντώσει στην Αγορά της πολιτικής αλλά και της κοινωνίας.
Μαζί παρουσιάζεται ένα έργο ωδή στον αδικοχαμένο χορευτή της Λυρικής Αλεξάνταρ (Σάσα) Νέσκωβ, ένα έργο που συνδυάζει τη δωρικότητα με τον λυρισμό, έχει έναν ερμητικό τρόπο απεύθυνσης. Είναι το «Dancing Cloud» σε χορογραφία Θανάση Σολωμού και μουσική StarWound.
Xορεύοντας ανάμεσα στα αγάλματα
Η εικόνα της πρίμα μπαλαρίνας της Λυρικής, της Μαρίας Κουσουνή είναι η πρώτη που αντικρύζει ο θεατής στο «Ιf I die… she said» (σε χορογραφία Χάρη Κούσιου και μουσική Ανδρέα Μουστούκη). Και είναι σαν να ξυπνά από ένα βαθύ ύπνο, ίσως και προαιώνιο, σαν το αίμα να κυλά ξανά στο σώμα και να βλέπουμε τη διαδρομή του κάτω από τη σάρκα. Αριστουργηματικά, η χορογραφία ξετυλίγεται μέσα στο εργαστήριο του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων όπου κατασκευάζονται πιστά αντίγραφα κλασικών αγαλμάτων. Τα σώματα των χορευτών είναι σαν να συναγωνίζονται αυτά των γλυπτών, ή σαν να βγήκαν μέσα από αυτό, ένα εκμαγείο.
Λυρισμός, μια σαφής απολλώνια ατμόσφαιρα και μια διάθεση νοσταλγίας σε κυριεύει καθώς παρακολουθείς τη χορογραφία. Η ομορφιά συναντά την έλλειψη, μια αίσθηση απουσίας. Κυρίως τη στιγμή που ο Ντανίλο Ζέκα μπαίνει στον χώρο αργά τραβώντας ένα κλαρκ, πάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί μια Αφροδίτη της Μήλου, καλυμμένη με προστατευτικό διαφανές πλαστικό. Όταν τα σώματα ξαπλώνουν ακίνητα στο τσιμεντένιο πάτωμα, μοιάζουν σαν αρχαιοελληνικά αγάλματα που αιώνες περιμένουν για να τα ανακαλύψουν οι ανασκαφείς και να τα φέρουν στο φως.
Το κεφάλι του Στέλιου Κατοπώδη, με τις πυκνές κοτσίδες, θυμίζει τον Κούρο Απόλλωνα. Οι κεφαλές αρχαίων αγαλμάτων που πέφτουν από τα χέρια της Κουσουνή και συνθλίβονται, απηχώντας το σεφερικό «Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να τ’ ακουμπήσω». Τι είναι θνητό και τι φθαρτό, πώς οι ιστορίες σχηματίζουν κύκλους από το χώμα, στη σάρκα, στη μνήμη. Χορεύουν οι: Ελεάνα Ανδρεούδη, Μαρία Κουσουνή, Πόπη Σακελλαροπούλου, Έλενα Κέκκου, Μαργαρίτα Κώστογλου, Ρίνα Σιμάντα, Ντανίλο Ζέκα, Βαγγέλης Μπίκος, Στέλιος Κατωπόδης, Γιάννης Γκάντσιος . Τη μουσική ερμηνεύουν μέλη της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε διεύθυνση Μίλτου Λογιάδη.
Για το σώμα που λείπει
Και μετά το φως και το απολλώνιο έρχεται το σκοτάδι, το δωρικό, μια αστική αίσθηση περίκλειστη. Είναι το «Dancing Cloud» σε χορογραφία Θανάση Σολωμού και μουσική της ελληνικής αγγλόφωνης μπάντας StarWound, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του διακεκριμένου Α΄ Χορευτή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Αλεξάνταρ (Σάσα) Νέσκωβ. Η φωτογραφία του Σάσα προβάλει μέσα από το σκοτάδι, όσο τα σώματα των τριών αντρών χορευτών λένε τη δική τους ιστορία, μια ιστορία που χαρακτηρίζεται από τη διαρκή ροή, σχεδόν χωρίς ανάσα, από διαρκείς κύκλους, σαν τους παλμούς που χτυπάνε κάτω από το δέρμα.
Τα ίχνη τους μένουν στο χώρο, χαράζουν μια ιστορία, σαν και αυτή του Νέσκωφ που δεν θα σβήσει ποτέ. Ο Πέτρος Μπούρας, μέλος των StarWound που υπογράφει τη μουσική και τους στίχους του κομματιού, συμπληρώνει: «Ο ξαφνικός χαμός του Σάσα με βρήκε στο Καρπενήσι. Η άνοιξη εκεί ήταν οργιώδης και σε απόλυτη δυσαρμονία με την απώλεια ενός τόσο σπουδαίου και νέου ανθρώπου. Την επόμενη μέρα γράφτηκε το Dancing Cloud, ένα παραμύθι στο οποίο ο Σάσα αγκαλιάζει την Άνοιξη και χορεύουν μαζί στον ουρανό, αλλά η Άνοιξη, όντας το πιο εφήμερο κομμάτι του έτους, τον εγκαταλείπει, αφήνοντάς τον μόνο σαν σύννεφο. Ένα χρόνο μετά, το παραμύθι ζωντανεύει…». Χορεύουν οι:Φώτης Διαμαντόπουλος, Μιχάλης Κριεμπάρδης, Γιώργος Χατζόπουλος. Ακούγεται κείμενο της Μίνας Λαμπροπούλου.
Το 5ο Διαδικτυακό Φεστιβάλ της ΕΛΣ με τίτλο Θυμήσου, σώμα… στην GNO TV έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Κουμεντάκη και την καλλιτεχνική επιμέλεια Κωνσταντίνου Ρήγου και αποτελείται από τέσσερα μέρη. Το Φεστιβάλ υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.