Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας η Κέιτ Γουίνσλετ ενσαρκώνει τη θρυλική φωτορεπόρτερ Λι Μίλερ.
Η Λετίσια Κολομπανί αφηγείται τη ζωή τριών γυναικών, ο Τζέιμς ΜακΑβόι βγάζει μια «Κραυγή σιωπής», ο Τόμας Άρσλαν συνεχίζει την τριλογία του καταδιωκόμενου εγκληματία Τρόιαν στο Βερολίνο και ο Ντένης Ηλιάδης επιστρέφει στην Ελλάδα με ένα ψυχολογικό θρίλερ για τα όρια της αγάπης.
Lee
Σκηνοθεσία: Έλεν Κούρας
Παίζουν: Κέιτ Γουίνσλετ, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Άντρια Ράιζμπορο, Άντι Σάμπεργκ, Μαριόν Κοτιγιάρ
Περίληψη: H πορεία της Λι Μίλερ από μοντέλο του φωτογράφου Μαν Ρέι σε μια από τις σημαντικότερες ανταποκρίτριες και φωτογράφους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Κέιτ Γουίνσλετ πρωταγωνιστεί στη βιογραφία της διάσημης ανταποκρίτριας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Λι Μίλερ.
Γεννημένη το 1907, η Ελίζαμπεθ «Λι» Μίλερ είχε μια σύντομη καριέρα ως μοντέλο, δουλεύοντας και για τη Vogue. Σύντομα όμως, κουράστηκε και αποφάσισε να περάσει πίσω από τις κάμερες. Έτσι, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου μελέτησε τη σουρεαλιστική φωτογραφία υπό την καθοδήγηση του Μαν Ρέι, ανακαλύπτοντας μάλιστα την τεχνική σολαριζασιόν, για την οποία ο Ρέι πήρε τα εύσημα. Στη συνέχεια, έστησε το δικό της στούντιο και ξεκίνησε να εργάζεται ως φωτογράφος. Η γνωριμία και ο θυελλώδης έρωτάς της με τον έμπορο τέχνης Ρόλαντ Πένροουζ θα έφερνε ακόμη μία ανατροπή στη ζωή της. Αυτή τη φορά, θα άφηνε το Παρίσι για να ζήσουν μαζί στο Λονδίνο, την ίδια περίοδο που ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ετοιμαζόταν να ξεσπάσει.
Όταν τελικά το σύννεφο του πολέμου απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη, η Μίλερ αποφάσισε να συγκρουσθεί μετωπικά με τα πατριαρχικά εμπόδια και να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του πολέμου, ως φωτορεπόρτερ για λογαριασμό της βρετανικής Vogue, καταγράφοντας τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης σε μια εποχή που πολλοί πίστευαν ότι δεν υπήρχαν καν, την απελευθέρωση του Παρισιού, ακόμη και το σπίτι του Χίτλερ στο Μόναχο, όπου φωτογραφήθηκε η ίδια μέσα στην μπανιέρα του με το πορτρέτο του δίπλα της.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των περισσότερων βιογραφιών είναι ότι προσπαθούν να χωρέσουν σε δυο ώρες πολλά γεγονότα μιας bigger than life προσωπικότητας, καλύπτοντας μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις και μεγάλα χρονικά διαστήματα, καταλήγοντας τελικά σε συμβατικές λύσεις. Η Έλεν Κούρας, βασισμένη στο βιβλίο του γιου της Μίλερ Άντονι Πενρόουζ, «Οι ζωές της Λι Μίλερ», αφήνει να φανεί συνοπτικά τον μποέμικο παρελθόν της ηρωίδας της, για να εστιάσει στο βασικό κομμάτι της δουλειάς της, δηλαδή στη δράση της κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι περιπέτειές της στην πρώτη γραμμή των μαχών, η δυσπιστία που αντιμετώπισε ούσα σε γυναίκα, οι αγώνες που έπρεπε να δώσει για να δημοσιεύονται οι φωτογραφίες της, ξεπερνώντας τον σκόπελο της λογοκρισίας, και κυρίως ο εφιάλτης που είδε με τα μάτια της και θέλησε να κάνει γνωστό σε όλο τον πλανήτη, περνούν μέσα από μια μυθοπλαστική συνέντευξη που δίνει η ηλικιωμένη πια Μίλερ σε έναν νεαρό δημοσιογράφο.
Αυτό το εύρημα είναι και το πιο δυνατό στοιχείο της ταινίας, που επιφυλάσσει για το φινάλε μια ανατροπή. Κατά τα άλλα όμως η Κούρας, αν και επιλέγει μια πολεμική ανταποκρίτρια, δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Οι σκηνές των βομβαρδισμών, των αυτοσχέδιων νοσοκομείων και κυρίως των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι φτωχές και αναληθοφανείς, τόσο από πλευράς παραγωγής όσο και κινηματογράφησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ οι φωτογραφίες της Μίλερ κατέγραφαν έναν εφιάλτη, η Κούρας, μια διακεκριμένη διευθύντρια φωτογραφίας με θητεία στο ντοκιμαντέρ, αποτυπώνει σχεδόν γραφικά μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας, χωρίς να πετυχαίνει έστω μία σωστή αναπαράσταση της εποχής. Η δε προσπάθειά της να αναδείξει τη σημασία του έργου της σπουδαίας φωτογράφου μοιάζει ανούσιο μπροστά στο ίδιο της το έργο.
Η Κέιτ Γουίνσλετ όμως, αν και καθόλου δεν μοιάζει με τη Μίλερ, καταφέρνει να αποδώσει τις διαφορετικές πλευρές αυτής της δυναμικής γυναίκας, που υπήρξε πρωτοποριακή, αγαπούσε τον έρωτα, έπινε πολύ και ταυτόχρονα προσπαθούσε να επουλώσει τις δικές της πληγές, αλλά και να μας κάνει κοινωνούς της βαθιάς μεταμόρφωσης, που υπέστη μετά από τη συγκλονιστική εμπειρία που βίωσε.
Η Πλεξούδα (The Braid)
Σκηνοθεσία: Λετίσια Κολομπάνι
Παίζουν: Κιμ Ρέιβερ, Φοτίνι Πελούσο, Μία Μάελζερ
Περίληψη: Τρεις ζωές, τρεις γυναίκες, τρεις ήπειροι. Τρεις μάχες που πρέπει να δοθούν και τρεις ιστορίες, που πρέπει να ακουστούν.
Το παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο της Λετίσια Κολομπανί μεταφέρεται στον κινηματογράφο.
Η Σμίτα, από την Ινδία, είναι μία από τους Ανέγγιχτους της κατώτατης κοινωνικής τάξης, οι οποίοι υφίστανται τρομαχτική ανέχεια και διακρίσεις. Το μόνο της όνειρο είναι να δει τη μικρή της κόρη της να ξεφεύγει από την ίδια μοίρα και να πηγαίνει σχολείο. Στην Ιταλία, η Τζούλια εργάζεται στη βιοτεχνία του πατέρα της. Όταν εκείνος παθαίνει ένα ατύχημα, ανακαλύπτει ότι η οικογενειακή επιχείρηση είναι στην πραγματικότητα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, οπότε παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Η Σάρα από τον Καναδά είναι μια πετυχημένη δικηγόρος εν αναμονή μιας μεγάλης προαγωγής, όταν μαθαίνει πως είναι σοβαρά άρρωστη. Αν και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, οι τρεις γυναίκες συνδέονται με έναν αναπάντεχο τρόπο και δίνουν τις προσωπικές τους μάχες.
Η Κολομπάνι («Μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά»), που έκτος από συγγραφέας αυτής της τεράστιας επιτυχίας, που το καλοκαίρι κατέκλυσε τις παραλίες, υπογράφει και την κινηματογραφική της μεταφορά, συνδυάζει την κοινωνική ευαισθησία με τη γυναικεία χειραφέτηση με μια ανάλαφρη αφέλεια, χωρίς ευτυχώς να γίνεται καταγγελτική. Έτσι, αφηγείται τις ιστορίες των τριών ηρωίδων της, όπως αρμόζει, δηλαδή επενδύοντας στο μελοδραματικό στοιχείο, που υπογραμμίζεται συνεχώς από τη μουσική του Λουντοβίκο Εϊνάουντι.
Χωρίς εκπλήξεις αλλά με τρυφερότητα, η Κολομπάνι προσεγγίζει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, όχι όμως και τα ταξικά θέματα που αγγίζει ακροθιγώς και επιφανειακά, για να καταλήξει δυστυχώς σε ένα φινάλε, που συνδέει αυτούς τους εκ διαμέτρου αντίθετους κόσμους μέσω του καταναλωτισμού. Αν αυτό το είχε κάνει, σχολιάζοντας μια σκληρή πραγματικότητα, το εγχείρημά της ίσως θα είχε ενδιαφέρον. Σε αυτή την περίπτωση όμως, η συναισθηματική χροιά και ο υγιής καπιταλισμός δύσκολα παντρεύονται.
Κραυγή Σιωπής (Speak no Evil)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουάτκινς
Παίζουν: Τζέιμς ΜακΑβόι, Μακένζι Ντέιβις, Άισλινγκ Φραντσόζι, Άλιξ Γουέστ Λέφλερ, Νταν Χαφ, Σκουτ Μακ Νέρι
Περίληψη: Ένα ειδυλλιακό Σαββατοκύριακο μετατρέπεται σε εφιάλτη για μια οικογένεια Αμερικανών.
Αγγλόφωνη διασκευή ενός επιτυχημένου δανέζικου θρίλερ με τον Τζέιμς ΜακΑβόι.
Ο Πάντι και η σύζυγός του Κιάρα είναι γονείς ενός κωφάλαλου (ύποπτα βουβού, όπως υπονοείται στη συνέχεια), αγοριού, του Αντ. Όταν ο Πάντι προσκαλεί ένα ζευγάρι Αμερικανών, τη Λουίζ και τον Μπεν -τους οποίους γνώρισαν κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στην Ιταλία- μαζί με την 11χρονη κόρη τους Άγκνες για ένα Σαββατοκύριακο στο ειδυλλιακό, απομακρυσμένο σπίτι τους στην εξοχή, τίποτα δεν προμηνύει τη συνέχεια. Σύντομα, αρχίζουν οι υποδείξεις, οι επεμβάσεις, οι άβολες συμπεριφορές και οι μικροεπιθέσεις -από δυσάρεστα μαθήματα εθιμοτυπίας στο τραπέζι την ώρα του δείπνου μέχρι απροσδόκητα μπάνια με κρύο νερό, που θα καταλήξουν σε εφιάλτη.
Το «Gæsterne» των Κρίστιαν και Μαντς Ντάφντρουπ, που έκανε αίσθηση το 2022,αποκτάει κι αυτό το δικό του remake από την Blumhouse όπως πολλές ακόμα σκανδιναβικές παραγωγές, όπου οι φιλήσυχοι Δανοί γίνονται Αμερικανοί και οι Ολλανδοί Βρετανοί. Στο πρώτο και πιο ενδιαφέρον μέρος, ο Τζέιμς Γουάτκινς («Η Γυναίκα με τα Μαύρα») ακολούθησε την πρωτότυπη ταινία, καταγράφοντας τις διαφορές των δύο «στρατοπέδων», με τους Βρετανούς να παρεκκλίνουν τόσο από τα αποστειρωμένα μοντέλα, όσο και από την κανονικότητα, με τον δε πατριάρχη της οικογένειας να φλερτάρει με την τοξική αρρενωπότητα.
Σταδιακά, η ιδιωτικότητα μαζί και η ασφάλεια απειλούνται, με τον Γουάτκινς να εστιάζει περισσότερο στα θριλερικά στοιχεία, να μεγαλώνει τον ρόλο των παιδιών και να μην εκμεταλλεύεται το μαύρο χιούμορ των Δανών ομότεχνών του, για να στραφεί τελικά στις ευκολίες του horror, δίνοντας στο κοινό τη μάχη που περιμένει και τελικά μια βολική λύτρωση.
Μπορεί ως b-movie η προσπάθειά του να στέκει και να έχει την πλάκα της σε σημεία, όλα όμως τα ανατρεπτικά πολιτικά και κοινωνιολογικά σχόλια, που κατάφερναν οι Δανοί, πέφτουν στο κενό. Ο Τζέιμς Μάκαβοϊ, που δεν μπορεί να αφήσει πίσω του τον ρόλο του σχιζοφρενή, φαίνεται απρόθυμος να μαζέψει τις υπερβολές, που μάλλον τον διασκεδάζουν, με το «αντίπαλο» ευγενικό ζευγάρι του Σκουτ Μακνέιρι και της Μακένζι Ντέιβις να κρατάει καλύτερα τις ισορροπίες.
Σεξ - Όσα Λένε οι Άντρες Μεταξύ τους (Sex)
Σκηνοθεσία: Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ
Παίζουν: Γιαν Γκούναρ Ρόιζε, Θόρμπιορν Χαρ, Σίρι Φόρμπεργκ, Μπριγκίτε Λάρσεν
Περίληψη: Ένας κωμικός στοχασμός για την ταυτότητα του φύλου και τον ερωτισμό στη σημερινή κοινωνία.
Μια ταινία, όπου όλοι μιλούν για το σεξ, αλλά δεν έχει ούτε μια ερωτική σκηνή, βραβευμένη στη φετινή Berlinale.
Δύο άντρες, χωρίς ονόματα, καπνοδοχοκαθαριστές κι οι δυο, στα προάστια του Όσλο, συζητούν για τις συνηθισμένες, ή πιο εξαντρίκ σεξουαλικές τους εμπειρίες. Δεν είναι περίεργοι τύποι, αντίθετα θα έλεγε κανείς πως εκπροσωπούν τον μέσο όρο: δυο τυπικοί μικροαστοί, σε μοναγαμικούς γάμους, που ο ένας το προηγούμενο βράδυ πήγε με έναν άνδρα και ο δεύτερος είδε στο όνειρό του πως ήταν γυναίκα.
Στο πρώτο μέρος της τριλογίας του, ο Νορβηγός Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ («Barn») αναρωτιέται μαζί με τους ήρωές του για τα σύνορα της σεξουαλικότητας, χωρίς να αποκαλύπτει κάτι συνταρακτικό που δεν ξέρουμε -ίσως όμως ακόμα αποφεύγουμε να θίξουμε ανοιχτά-, κοιτάζει με τρυφερότητα τόσο τους ίδιους, όσο και το περιβάλλον τους, και καταγράφει, χωρίς να βάζει και το μαχαίρι στο κόκκαλο, πώς η θρησκεία και η κοινωνία έχουν ορίσει κανόνες, που μας καταπιέζουν.
Η αιώνια διαμάχη σεξ-αγάπης επίσης περιλαμβάνεται στους στοχασμούς, που δεν οδηγούν κάπου, ούτε έστω κλιμακώνονται, όπως θα περίμενε κανείς, διατηρούν όμως ένα σκανδιναβικό χιούμορ, που αν μπορέσετε να το ασπαστείτε θα σας διασκεδάσει, και μαζί μια θετική στάση απέναντι στη ζωή και στη σεξουαλικότητα.
Υπνοθεραπεία (Hypnosen /Hypnosis)
Σκηνοθεσία: Έρνστ Ντε Γκιρ
Παίζουν: Χέρμπερτ Νόρντρουμ, Άστα Κάμα Ογκουστ
Περίληψη: Τι θα μπορούσε να συμβεί, αν άρχιζες να συμπεριφέρεσαι ,χωρίς να υπολογίζεις τις κοινωνικές συμβάσεις;
Εύστοχη σάτιρα μιας καλοβαλμένης κανονικότητας.
Ο Αντρέ και η Βέρα είναι ένα νέο ζευγάρι, συνέταιροι σε μια ανερχόμενη start-up εταιρεία. Έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν σε έναν σημαντικό διαγωνισμό την «Ηπιόνη», μια εφαρμογή για την υγεία της γυναίκας, εμπνευσμένη από τα προσωπικά βιώματα της Βέρας σε σχέση με την περίοδο. Για να βρεθούν όμως τα χρήματα για να παραχθεί και προωθηθεί μαζικά το προϊόν τους, η Βέρα θα παραστεί σε ένα ειδικό event, όπου θα παραστούν διάφοροι εναλλακτικοί επενδυτές. Πριν από αυτό, θα περάσει από τον ψυχοθεραπεύτριά της σε μια τελευταία προσπάθεια να κόψει το τσιγάρο. Η επίσκεψη αυτή όμως θα αποβεί μοιραία, μιας και η υπνοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται, έχει απίστευτες παρενέργειες. Έκτοτε, η συμπεριφορά της αλλάζει και αρχίζει να κάνει πράγματα, που εκπλήσσουν τον Αντρέ και δοκιμάζουν τη σχέση και τη συνεργασία τους.
Στα χνάρια του συμπατριώτη του Ρούμπεν Όστλουντ, αλλά χωρίς να γίνεται ποτέ τόσο ανατρεπτικός και ρηξικέλευθος, ο Έρνστ Ντε Γκιρ αναποδογυρίζει τη διαβόητη σκανδιναβική τελειότητα και τον καθωσπρεπισμό. Με τη διακριτική του σάτιρα βάζει στο στόχαστρο τα «πρέπει» και τα στερεότυπα περί ευτυχίας, καυτηριάζοντας τα trends tτης σύγχρονης εποχής, αποφεύγοντας τον τοξικό κυνισμό. Με έξυπνους διαλόγους και αναγνωρίσιμους χαρακτήρες, που ερμηνεύουν έξοχα οι ηθοποιοί του, ο Γκρι παραδίδει ένα απολαυστικό σκηνοθετικό ντεμπούτο, που θα σας διασκεδάσει θυμίζοντάς σας οικεία κακά, χωρίς να ξεφεύγει από τα πλαίσια μιας ειλικρινούς μεν, πλην όμως αρκετά συμβατικής ανάγνωσης των μοντέρνων σχέσεων.
Η Ληστεία του Βερολίνου (Verbrannte Erde/ Scorched Earth)
Σκηνοθεσία: Τόμας Άρσλαν
Παίζουν: Μισέλ Ματίσεβιτς, Μαρίε Λόιενμπεργκερ, Αλεξάντερ Φέλινγκ
Περίληψη: Δώδεκα χρόνια μετά τη φυγή του, ένας επαγγελματίας ληστής επιστρέφει στο Βερολίνο για μια τελευταία δουλειά.
Μετά το «In the Shadows», ο Τόμας Άρσλαν συνεχίζει την τριλογία του στο Βερολίνο.
Δώδεκα χρόνια αφότου ο επαγγελματίας εγκληματίας Τρόιαν αναγκάστηκε να φύγει από το Βερολίνο, επιστρέφει για να αναζητήσει νέα συμβόλαια. Δεν έχει μία και χρειάζεται δουλειά. Αλλά το Βερολίνο έχει αλλάξει κι οι παλιές επαφές του είναι πια εκτός πιάτσας. Επιπλέον, στον νέο ψηφιακό κόσμο τού είναι δύσκολο να εφαρμόσει το αξίωμά του: ότι δουλεύει μόνο με μετρητά. Η Ρεμπέκα, ως μεσάζων, του προτείνει ένα επικερδές σχέδιο: να κλέψει έναν πίνακα του Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ από το μουσείο. Ο Τρόιαν τότε θα ξαναβρεθεί με την παλιά του ομάδα με νέες προσθήκες, όμως ο πελάτης έχει άλλα σχέδια για το μέλλον του.
Ο Άρσλαν, φανερά επηρεασμένος από τις ταινίες του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ με πρωταγωνιστή τον Αλέν Ντελόν, έχοντας ως κεντρικό ήρωα έναν all time classic τύπο, που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στη νέα ψηφιακή πραγματικότητα, φτιάχνει ένα στιβαρό, λακωνικό νέο-νουάρ με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Οι ίντριγκες και οι δολοπλοκίες εδώ επικρατούν, παρά οι έντονες σκηνές δράσης, με τον Γερμανό σκηνοθέτη να παρακολουθεί αποστασιοποιημένα τους ήρωές του και να μας αποκαλύπτει με φειδώ στοιχεία για τις ζωές τους.
Χωρίς πολλά λόγια, αλλά μέσα από λιτούς και συμπυκνωμένους διαλόγους που λένε μόνο τα απαραίτητα, παραδίδει τελικά ένα ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ παλαιάς κοπής, που κρατάει το σασπένς ως το τέλος, με τον Μισέλ Ματίσεβιτς σε μια έξοχη ερμηνεία.
Μη σε Αγγίξει το Κακό (Never Let Go)
Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Αζά
Παίζουν: Χάλι Μπέρι, Πέρσι Ντραγκς IV, Άντονι Μπ. Τζένκινς, Μάθιου Κέβιν Άντερσον
Περίληψη: Μια υπερπροστατευτική μητέρα φτάνει στα άκρα για να προστατέψει τα παιδιά της, όταν μια απροσδιόριστη πλην κακή οντότητα απειλεί αιφνιδιαστικά να τους εξοντώσει.
Ταινία τρόμου με τη βραβευμένη με Όσκαρ Χάλι Μπέρι.
Ένα κακό καταλαμβάνει τον κόσμο και η μόνη προστασία για μια μητέρα και τους δίδυμους γιους της είναι το σπίτι τους και ο προστατευτικός δεσμός της οικογένειάς τους. Έχοντας ανάγκη να παραμείνουν δεμένοι ανά πάσα στιγμή, προσκολλώνται, προσέχοντας μην τους αγγίξει το Κακό.
Ο Αλεξάντερ Αζά («Hills Ο Have Eye», «Crawl», «Oxygen») μέσα από μια προφανή παραβολή, όπου το σκοινί λειτουργεί ως ομφάλιος λώρος, επιχειρεί μια αλληγορία με ψυχαναλυτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Η ατμόσφαιρα είναι πυκνή, αλλά όχι και τόσο τρομαχτική, οι ανατροπές θέτουν συνεχώς διλήμματα στους ήρωες και στο κοινό, όμως ο Αζά δεν τολμάει να ανατρέψει συντηρητικές αντιλήψεις.
Buzzheart
Σκηνοθεσία: Ντένης Ηλιάδης
Παίζουν: Εβελίνα Παπούλια, Γιώργος Λιάντος, Κλαούντιο Κάγια, Κωνσταντίνα Μεσσήνη
Περίληψη: Ένας νεαρό ζητάει από μια κοπέλα να βγουν, και προς μεγάλη έκπληξή του, εκείνη τον προσκαλεί στο εξοχικό των γονιών της. Με τη σειρά τους, αυτοί του εκμυστηρεύονται πως η κόρη τους αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και τον υποβάλλουν σε μια σειρά από δοκιμασίες.
Ψυχολογικό θρίλερ του Ντένη Ηλιάδη («Το Τελευταίο Σπίτι Αριστερά», «Hardcore») με την Εβελίνα Παπούλια.
Ο Αργύρης, ένας ντροπαλός δεκαεννιάχρονος, γνωρίζει τη Μαίρη, μια κοπέλα τελείως έξω από τα... κυβικά του. Της ζητά δειλά να βγουν και προς μεγάλη του έκπληξη, αυτή όχι μόνο δέχεται, αλλά τον καλεί αμέσως για ένα τριήμερο στο εξοχικό των γονιών της, όπου τον παρουσιάζει ως το αγόρι της. Οι γονείς της σύντομα του εκμυστηρεύονται πως η κόρη τους αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και πως πρέπει, προκειμένου να βεβαιωθούν ότι ο Αργύρης είναι το κατάλληλο ταίρι γι' αυτήν, να τον υποβάλουν σε κάποια τεστ συμπεριφοράς. Η Μαίρη τού εξηγεί πως η μητέρα της ήταν λαμπρή επιστήμονας της πειραματικής συμπεριφορικής ψυχολογίας στις ΗΠΑ μέχρι τα τέλη του '70 και τον παροτρύνει να κάνει ό,τι του πουν.
Μια σειρά συμπεριφορικών (και άλλων) τεστ ξεκινά, σχεδόν κωμικά στην αρχή. Σύντομα όμως οι δοκιμασίες γίνονται όλο και πιο τρομακτικές και επικίνδυνες, ενώ σκηνές του παρελθόντος, που έρχονται στο φως, αρχίζουν να αποκαλύπτουν μια οικογενειακή δομή με εντελώς αντίθετες μεταξύ τους ισορροπίες. Ο Αργύρης γίνεται πειραματόζωο στο όνομα της αγάπης, προσπαθώντας να επιβιώσει. Κανείς όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται και ενώ ένα σκοτεινό μυστικό αρχίζει να ξετυλίγεται, το τριήμερο στην εξοχή μετατρέπεται σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης, που θα τους σημαδέψει όλους.
Οι Αζήτητοι
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόμου
Περίληψη: Για τρεις δεκαετίες, από το 1945 έως το 1975, εκατοντάδες ασθενείς κάθε ηλικίας με φυματίωση από όλη την Ελλάδα, έζησαν και πέθαναν στο Νοσοκομείο Σωτηρία. Δεν τους αναζήτησε κανείς και θάφτηκαν ανώνυμα σε ομαδικούς τάφους στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου. Μετά από 80 χρόνια, η σκοτεινή ιστορία τους έρχεται στο φως.
Τo ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου («Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες») για την κρυμμένη ιστορία των φυματικών στο Νοσοκομείο Σωτηρία.
Τον Μάρτιο του 2020 το ιστορικό νοσοκομείο «Σωτηρία» βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της πανδημίας του Covid-19. Λίγα χρόνια πριν, η κατεδάφιση ενός τοίχου λόγω διαρροής αποκάλυψε τα ίχνη μιας προηγούμενης πανδημίας, μιας ιστορίας σε επανάληψη. Πίσω του, βρέθηκαν στοιβαγμένες δεκάδες βαλίτσες, που περιείχαν προσωπικά αντικείμενα ασθενών, οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στο «Σωτηρία» περισσότερα από 30 χρόνια πριν, από το 1945 έως το 1975, όταν η φυματίωση μάστιζε τη χώρα. Εκατοντάδες από αυτούς πέθαναν εκεί. Κανείς ποτέ δεν αναζήτησε τη σορό, ή τα υπάρχοντά τους.
Το ντοκιμαντέρ της Οικονόμου ακολουθεί τα ίχνη που άφησαν πίσω τους οι αζήτητοι νεκροί του «Σωτηρία»: γράμματα, φωτογραφίες, έγγραφα, μικροαντικείμενα. Μέσα από τις επιστολές που αντάλλασσαν με τους συγγενείς τους, το αρχειακό υλικό, την αναζήτηση ζώντων απογόνων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και συναντήσεις με γιατρούς και νοσηλευτές σήμερα, η ταινία αποκαλύπτει για πρώτη φορά μετά από ογδόντα χρόνια μια άγνωστη, συγκλονιστική ιστορία πόνου και τραύματος, αλλά και αγάπης, ελπίδας και σθένους στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Τransformers One
Σκηνοθεσία: Τζος Κούλεϊ
Με τις φωνές των: Κρις Χέμσγουορθ, Μπράιαν Τίρι Χένρι, Κίγκαν-Μάικλ Κι, Σκάρλετ Τζοχάνσον
Περίληψη: Η άγνωστη σχέση του Optimus Prime και του Megatron, οι οποίοι προτού γίνουν ορκισμένοι εχθροί, μοιράζονταν μια αδερφική φιλία.
Η πρώτη πλήρως cg-animated ταινία του franchise, μας αφηγείται την άγνωστη ιστορία των Optimus Prime και Megatron.
Μία περιπέτεια, που θα αλλάξει το μέλλον ενός πολιτισμού, ξεκινά από την άβυσσο των ορυχείων του πλανήτη Σάιµπερτρον και αναδύεται στην απαγορευμένη του επιφάνεια. Μία οµάδα ροµπότ που εργάζεται στα ορυχεία, µε αρχηγό τον Οράιον Παξ και τον Ντι-Σιξτίν, θα ανακαλύψει µία συνωμοσία αιώνων, που θα πυροδοτήσει τους εμφύλιους πολέμους ανάμεσα στους Transformers.
Κινηματογραφικές πρεμιέρες και επαναπροβολές
Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Χέρι (The Man With the Golden Arm)
Σκηνοθεσία: Ότο Πρέμινγκερ
Παίζουν: Φρανκ Σινάτρα, Ελέανορ Πάρκερ, Κιμ Νόβακ, Άρνολντ Στανγκ, Ντάρεν ΜακΓκάβιν
Περίληψη: Ο Φράνκι Μασίν είναι ικανός ντίλερ του πόκερ, μουσικός και εξαρτημένος από τα ναρκωτικά. Βγαίνοντας από τη φυλακή, προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή ως μουσικός, αλλά οι δύο άλλες του ιδιότητες δεν του αφήνουν περιθώρια.
Crime θρίλερ υποψήφιο για τρία βραβεία Όσκαρ με τον Φρανκ Σινάτρα.
Ο Φράνκι Μασίν αποφυλακίζεται από το ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα στο Λέξινγκτον του Κεντάκι και επιστρέφει στην παλιά γειτονιά του στη βόρεια πλευρά του Σικάγου. Ως επαγγελματίας παίκτης πόκερ, καταφέρνει να απεξαρτηθεί κατά τη διάρκεια της εξάμηνης φυλάκισης του από τον εθισμό του στην ηρωίνη χάρη σε έναν γιατρό. Επιστρέφοντας σπίτι συναντάει τη σύζυγό του Ζος, η οποία είναι ανάπηρη πια εξαιτίας ενός αυτοκινητικού ατυχήματος, για το οποίο ήταν υπεύθυνος ο Φράνκι, καθώς ήταν μεθυσμένος. Η Ζος έχει αναρρώσει κρυφά από το ατύχημα, αλλά προσποιείται ότι δεν μπορεί να περπατήσει για να τον κάνει να αισθάνεται ένοχος, ώστε να μείνει μαζί της. Ο Φράνκι θέλει να ξεκινήσει μια νέα ζωή ως μουσικός της τζαζ στο Σικάγο και να μείνει μακριά από τους παλιούς συνεργάτες του.
Προτού περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσω της πίεσης που του ασκεί η Ζος, τελικά υποχωρεί και βρίσκεται ξανά υπό την επήρεια του Σβέφκα, ο οποίος τον προσλαμβάνει ξανά ως κρουπιέρη για την παράνομη λέσχη τυχερών παιχνιδιών του και του Λουί, που του πασάρει ξανά στα ναρκωτικά. Ταυτόχρονα, συναντά ξανά την παλιά του φίλη Μόλι και την ερωτεύεται. Μαζί της βρίσκει κατανόηση και βοήθεια, ενώ η αγάπη της υστερικής γυναίκας του μετατρέπεται ξανά σε μίσος.
Ο Ότο Πρέμινγκερ, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νέλσον Άλγκριν, τη δεκαετία του ’50 καταγράφει για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη με ρεαλισμό και ατμοσφαιρική σκηνοθεσία τις καταστροφικές συνέπειες του εθισμού, προκαλώντας ποίκιλες αντιδράσεις. Ο Πρέμινγκερ αποφάσισε να κυκλοφορήσει την ταινία πριν από την υποβολή της για την έγκριση του Κώδικα Παραγωγής, λέγοντας ότι η ιστορία δεν θα δελέαζε κανέναν θεατή να πάρει ναρκωτικά, καθώς η χρήση τους απεικονίζεται αρνητικά.
Ο Φρανκ Σινάτρα σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, για να προετοιμαστεί για τον ρόλο του πέρασε χρόνο σε κλινικές αποκατάστασης τοξικομανών, παρατηρώντας τους στις κινήσεις τους, όταν είχαν στερητικό σύνδρομο. Έμαθε επίσης να παίζει ντραμς από τον Σέλι Μέιν.
Το 2020 η ταινία επιλέχθηκε για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική».
Άνοιξε τα Μάτια (Abre los Ojos)
Σκηνοθεσία: Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ
Παίζουν: Εντουάρντο Νοριέγκα, Πενέλοπε Κρουζ, Φελ Μαρτίνεζ, Νάζβα Νίμρι
Περίληψη: Ο Σεζάρ προσπαθεί να ανασυνθέσει τις μνήμες του παρελθόντος και να θυμηθεί ποια ήταν η φίλη του και γιατί τη σκότωσε. Μια σειρά από ενδείξεις όμως συνηγορούν ότι ζει παράλληλα μια διπλή πραγματικότητα, όπου το όνειρο έχει γίνει καφκικός εφιάλτης.
Η ταινία, που εκτόξευσε την καριέρα του Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ και της Πενέλοπε Κρουζ.
Ο νεαρός Σίζαρ έχει τα πάντα: ομορφιά, χρήμα, γυναίκες. Κάποια μέρα ο φίλος του Πελάγιο του παρουσιάζει τη νέα του κοπέλα, τη Σοφία, την οποία ερωτεύεται. Αμέσως βάζει σκοπό να την κερδίσει, αλλά πρώτα πρέπει να ξεφορτωθεί την πρώην του, Νουρία, που είναι παράφορα ερωτευμένη μαζί του και έτσι προτιμά να ρίξει το αμάξι του σε ένα δέντρο. Ως αποτέλεσμα εκείνη χάνει τη ζωή της και ο Σίζαρ παραμορφώνεται, αλλά αυτό δεν δείχνει να ενοχλεί τη Σοφία, που του εξομολογείται τον έρωτά της. Όλα δείχνουν να αλλάζουν, όταν βρίσκουν έναν γιατρό, που υπόσχεται να διορθώσει τη ζημιά.