Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επιστρέφει «σπίτι» της, εκεί όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια, στο θρυλικό Αμφι-θέατρο που ίδρυσε ο πατέρας της Σπύρος Ευαγγελάτος το 1975.
Το «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, μία από τις σημαντικότερες σκηνές της χώρας, σφράγισε τη θεατρική ιστορία του τόπου από την μεταπολίτευση και για 36 συναπτά έτη, ανέστειλε τη λειτουργία του το 2011. Είναι το θεατρικό στέκι στην οδό Αδριανού 111 στην Πλάκα, εκεί όπου παρουσιάστηκαν σημαντικές παραστάσεις από το 1985 έως το 2011, όταν κει έκλεισε λόγω οικονομικών προβλημάτων, ένας χώρος που αποτέλεσε σταθερό σημείο αναφοράς για το θεατρόφιλο κοινό.
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, με βαρύ φόρτο εργασίας, αφού πλέον βρίσκεται στο τιμόνι του Φεστιβάλ Αθηνών, κατάφερε να ανοίξει για ένα χρόνο το Αμφι-θέατρο και να παρουσιάσει μία παράσταση που είχε ανεβάσει στον ίδιο χώρο πριν από 28 χρόνια ο Σπύρος Ευαγγελάτος. Τον «Αμλετ» του Σαίξπηρ.
Με Αμλετ η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο Αμφι-θέατρο
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου ανεβάζει τον «Άμλετ», το εμβληματικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε μια φιλόδοξη παραγωγή της Λυκόφως, που θα ανοίξει στις αρχές Δεκεμβρίου το κλειστό εδώ και οκτώ χρόνια «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, χωρίς εργασίες αποκατάστασης του χώρου, αλλά με εμφανή τα σημάδια φθοράς.
Μια ιστορία εκδίκησης αποτελεί τη βάση για να αναπτυχθεί ένα πολυσύνθετο έργο, που άλλαξε την πορεία της ανθρώπινης σκέψης και επηρέασε όσο σχεδόν κανένα άλλο, ένα ευρύτατο φάσμα στοχαστών, επιστημόνων και δημιουργών από την εποχή που γράφτηκε μέχρι σήμερα.
Eνας λαμπερός θίασος επί σκηνής, Νίκος Ψαρράς (Κλαύδιος), Άννα Μάσχα (Γερτρούδη), Δημήτρης Παπανικολάου (Πολώνιος), Αμαλία Νίνου (Οφηλία), Μιχάλης Μιχαλακίδης (Οράτιος), Γιώργος Ζυγούρης (Λαέρτης), Γιάννης Κότσιφας (Ηθοποιός, Νεκροθάφτης), Κλέαρχος Παπαγεωργίου (Ρόζενκραντζ), Βασίλης Μπούτσικος (Γκίλντενστερν).
Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι; Πώς εκφράζεται η λειτουργία του πένθους; Υπάρχει ταμπού στην επιθυμία; Γιατί δρω ή δεν δρω; Η τέχνη του Θεάτρου πώς αποκαλύπτει την πυρηνική μας αλήθεια; Ποιος φόβος κινεί την ύπαρξή μας; Η παράσταση ανεβαίνει στο «Αμφι-Θέατρο» οκτώ χρόνια μετά το κλείσιμό του αλλά και 28 χρόνια μετά την παράσταση του «Άμλετ» σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου με τους συνεργάτες της κατάφεραν να εξασφαλίσουν την επαναλειτουργία της ιστορικής σκηνής, μόνο για την παραγωγή του «Άμλετ» και μόνο για μία σεζόν, ενώ θα διατηρηθεί η φυσική φθορά του χώρου, ο οποίος παραμένει κλειστός ως σήμερα.
«Ο Άμλετ είναι ένα έργο γεμάτο αναφορές στην Υποκριτική και την υποκρισία: από την παράσταση που στήνει ο Άμλετ για να παγιδεύσει τον βασιλιά ως την σκηνοθετημένη (;) τρέλα του και από τους μακροσκελείς, απόλυτα θεατρικούς μονολόγους του κεντρικού προσώπου έως την απέχθειά του για καθετί που “φαίνεται αλλά δεν είναι”» αναφέρει σε σημείωμά της για την παράσταση η Κατερίνα Ευαγγελάτου.
Οπως τονίζει η παράσταση ερευνά τον τρόπο με τον οποίο το έργο διαταράσσει το όριο μεταξύ Θεάτρου και πραγματικότητας, εκθέτοντας τους μηχανισμούς της θεατρικής Τέχνης. «Παράλληλα, στο επίκεντρο της ανάγνωσής μας τίθεται ο θάνατος- όχι απλώς ο φυσικός θάνατος και η φιλοσοφική αναρώτηση για το μετά, αλλά, κυρίως, ο θάνατος του Θεάτρου: η θνησιγενής τέχνη του Θεάτρου, η παλαιά γενιά που εξαφανίζεται δίνοντας τη θέση της στην νέα, τα φαντάσματα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, το νήμα των τριάντα ετών που συνδέει τον παλαιό Φόρτινμπρας με τον νέο, τον παλαιό Άμλετ με τον γιο του, και την παράσταση του 1991 με την φετινή» καταλήγει η Κατερίνα Ευαγγελάτου.
«ΑΜΛΕΤ» σε σκηνοθεσία ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ
ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟ ΣΠΥΡΟΥ Α. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ / Από τις 7 Δεκεμβρίου 2019
