Η διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδα, Julia Krahn, που οι παραστάσεις της θεωρούνται μοναδικές με ιδιαίτερο εικαστικό ενδιαφέρον, ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πριν την παράσταση της στο «Sappho Lesvos Festival» μίλησε στο iefimerida.gr για το έργο της.
Γεννημένη στη Γερμανία, η Julia Krahn, μεγάλωσε στο Άαχεν και η αγάπη της για την Τέχνη ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές της στην Ιατρική μετακομίζοντας στην Ιταλία προκειμένου να ακολουθήσει το όνειρο της.
Το έργο της Julia Krahn διερευνά τη διαπερατότητα της όρασης μεταξύ της ταυτότητας του καλλιτέχνη και του παρατηρητή. Καθημερινά αντικείμενα, σύμβολα, ίχνη του παρελθόντος επαναπροσδιορίζονται εδώ μέσα από φωτογραφικές εικόνες. Ως εκ τούτου, τα έργα της χαρακτηρίζονται από μια ρευστή ασάφεια: η καλλιτέχνης ενδιαφέρεται να αποκρυσταλλώσει τα θραύσματα ενός μυστικού και πραγματικού ιδιωτικού και να το μετατρέψει από μια υγρή σε μια στερεή κατάσταση, περισσότερο από το να αφηγείται απλώς μια ιστορία ή να αναφέρει το πέρασμα του χρόνου.
Η έρευνα της καλλιτέχνιδας αντικατοπτρίζει τις χαμένες και ανισόρροπες αξίες στην κοινωνία, την οικογένεια και τη θρησκεία, μέχρι που στρέφει τη φωτογραφική της μηχανή σε εικόνες που μοιάζουν με χριστιανικές εικόνες. Δημιουργεί εικόνες που τονίζουν την αντίθεση με τα παραδοσιακά σύμβολα και επεξεργάζεται τη σύγκρουση σκηνοθετώντας ζεύγη αντιθέτων, ενώ μερικές φορές κάνει αυτοπροσωπογραφίες, απελευθερώνοντας αυτόματα το κλείστρο χρησιμοποιώντας το ίδιο της το σώμα.
Ψάχνοντας άρθρα, στο διεθνή Τύπο, για την Julia Krahn, και έχοντας παρακολουθήσει την πρώτη της παράσταση, στην Ελλάδα, στο «Sappho Festival», εμπνευσμένη από τη «10η μούσα», τη Σαπφώ που μεγαλούργησε στην Ερεσσό, της Λέσβου, αναφέρεται πως οι παραστάσεις της θεωρούνται μοναδικές με ιδιαίτερο εικαστικό ενδιαφέρον.
Julia Krahn: Πώς τα κείμενα της Σαπφώς ενέπνευσαν τη Γερμανίδα καλλιτέχνιδα
Πώς εμπνευστήκατε την παράσταση «The Lost child» που παρουσιάσατε στη Λέσβο, στο επιβλητικό κάστρο της Μυτιλήνης; Θα μου πείτε λίγα λόγια;
Όταν προσκλήθηκα να εμφανιστώ στο Φεστιβάλ Σαπφώ Λέσβου, έψαξα για εκείνη σε εικόνες, ιστορίες και βιβλία. Στράφηκα σε ερμηνείες για την ποίηση για να μπω βαθύτερα στο μυαλό της και να κατανοήσω το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο ζούσε.
Ενδιαφέρθηκα να διαπιστώσω ότι η ιστορία της Σαπφούς προσαρμόστηκε με κάθε χρονική περίοδο στην οποία διηγούνταν η αφήγησή της. Ακόμη και το νόημα των ποιημάτων της ποικίλλει ανάλογα με τον μεταφραστή. Παρόλα αυτά, η δύναμη και η σημασία της ποίησής της παρέμενε αδιαμφισβήτητη.
Ήταν φυσικό να ενσαρκώσω τα λόγια της και με έλκυσαν αμέσως τα αποσπάσματα που εκφράζουν θλίψη ή ακόμη και θυμό.
Ἔσπερε, πάντα φέρων, ὄσα φαίνολις ἐσκέδασ' Αὔως,
†φέρεις ὄιν, φέρεις αἶγα, φέρεις ἄπυ† μάτερι παῖδα. (Sappho-104) κατθάνοισα δὲ κείσῃ οὐδέ ποτα μναμοσύνα σέθεν. ἔσσετ' οὐδὲ πόθα εἰς ὔστερον- οὐ γὰρ πεδέχῃς βρόδων
Ἡ ἐκ τῆς Πιερίας, ἀλλ' ἀφάνης κἀν Ἀίδα δόμῳ.
Ἡ φοιτάσῃς πεδ' ἀμαύρων νεκύων ἐκπεποταμένα. (Σαπφώ-55)
Αισθάνομαι ότι τα λόγια της είναι επίκαιρα σήμερα και μας προειδοποιούν σαν προφητεία.
Στην παράσταση μιλήσατε για την έλλειψη της αγάπης. Τι πιστεύετε μπορεί να συμβεί όταν δεν υπάρχει αγάπη -όχι μόνο μέσα σε μια σχέση, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία;
Ένα παιδί που γεννιέται χωρίς να έχει κάποιον να το κρατήσει ή να του μιλήσει, κινδυνεύει από τη ζωή. Χρειαζόμαστε την αγάπη για να υπάρχουμε και αν δεν την έχουμε, βρίσκουμε υποκατάστατά της. Ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ζώο και έχει ανάγκη να τον βλέπουν και να τον αποδέχονται. Δεν υπάρχει τίποτα πιο οδυνηρό από το να τον αγνοούν. Χωρίς αγάπη δεν υπάρχουμε.
Ένας καλλιτέχνης μπορεί να εμπνευστεί και να δημιουργήσει χωρίς αγάπη;
Υποθέτω ότι κάθε συναίσθημα μπορεί να αποτελέσει καταλύτη για δημιουργία. Ο θυμός, η απογοήτευση ή ο πόνος που προκαλείται από την απώλεια κάποιου είναι συνέπειες εμπειριών που συνδέονται με την αγάπη.
Πώς νιώθετε που παρουσιάσατε για πρώτη φορά παράσταση στην Ελλάδα;
Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη όταν έλαβα την πρόσκληση να εμφανιστώ στη Λέσβο. Έχω μια πολύ βαθιά σχέση με την Ελλάδα μέσω των παππούδων μου. Επιπλέον, αισθάνομαι σαν να ξυπνάω τις προγονικές ρίζες.
Κατά την περίοδο των προβών, στο στούντιο, ανυπομονούσα να βρεθώ επιτέλους εκεί και να νιώσω την ενέργεια του τόπου- αυτό που μέχρι σήμερα «ζει» από καθαρή φαντασία, θα αποκτήσει επιτέλους σώμα και ψυχή.
Julian Krahn: Άφησε την Ιατρική για να ακολουθήσει την Τέχνη
Οι παραστάσεις σας, ανά τον κόσμο, θεωρούνται μοναδικές ιδιαίτερου εικαστικού ενδιαφέροντος. Τί σας έχει κάνει να ξεχωρίσετε; Τι διαφορετικό λιθαράκι έχετε προσθέσει στο χώρο της Τέχνης;
Δεν είμαι
σίγουρη ότι κάποιος προσθέτει πραγματικά
κάτι στις μέρες μας. Η τέχνη είναι η
ερμηνεία του υπάρχοντος- είναι η αφομοίωση
της εμπειρίας και η μετατροπή της σε
ένα προσωπικό όραμα.
Η έρευνά μου
βασίζεται συχνά στην αναγνώριση της
κληρονομιάς των εικόνων, της θρησκείας
και του μύθου. Πιστεύω ότι η τέχνη δεν
έχει χρόνο- η «καλή» τέχνη είναι πάντα
σύγχρονη - ο λόγος που ερωτεύτηκα τη
Σαπφώ.
Τα άλλα σημαντικά μέρη της δουλειάς μου είναι η ενσυναίσθηση και η αυθεντικότητα. Σήμερα αυτά απειλούνται με εξαφάνιση και το κοινό θέλει να του υπενθυμίζει την επιβίωσή τους.
Τα έργα σας χαρακτηρίζονται από μια «ρευστή ασάφεια». Πιστεύετε ότι αυτό βοηθάει περισσότερο το κοινό για να σχηματίσει τη δική του άποψη; Και να έχει πιο ανοιχτές τις κεραίες του;
Εργάζομαι σε διαφορετικά επίπεδα: το προσωπικό, το επίπεδο του κοινού και το οικουμενικό. Όλα αυτά εκφράζουν ερωτήματα, όχι απαντήσεις. Γι' αυτό και υπάρχει ασάφεια. Το κοινό δεν βλέπει μια παράσταση αλλά τη βιώνει, γεγονός που το καθιστά άμεσα μέρος της, συνδεδεμένο με τον καλλιτέχνη.
Χαίρομαι αν ο παρατηρητής κερδίζει κάτι μέσα από το έργο μου.
Αφήσατε την Ιατρική για να ασχοληθείτε με την Τέχνη. Ήταν εύκολη αυτή η απόφαση;
Ήμουν 20 ετών εκείνη την εποχή. Η απόφαση ήταν πολύ ενστικτώδης. Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά την Ιταλία, σκέφτηκα ότι θα ήταν μόνο για λίγους μήνες, αλλά δεν επέστρεψα ποτέ στη Γερμανία. Μόνο χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα τι είχα αφήσει και τι είχα επιλέξει, και στιγμές αμφιβολιών με συνοδεύουν από τότε. Αλλά η αμφιβολία δεν είναι η προϋπόθεση για τη βαθιά πίστη;!
Πώς αποφασίσατε να μετακομίσετε από τη Γερμανία, τόπο καταγωγή σας, στην Ιταλία; Η Μεσόγειος μπορεί να εμπνεύσει περισσότερο έναν καλλιτέχνη;
Ερωτεύτηκα! Ο μοναδικός καλός λόγος για να αφήσω τα πάντα πίσω μου και να ξεκινήσω κάτι καινούργιο.
Η Μεσόγειος είναι το πιο εμπνευσμένο μέρος, όχι μόνο για έναν καλλιτέχνη. Προσωπικά, πιστεύω ότι είναι το πιο όμορφο μέρος του πλανήτη μας. Δεν μπορώ να χορτάσω το τοπίο, το άρωμα, το χρώμα και την κληρονομιά της Τέχνης και της Ιστορίας όπου κι αν κοιτάξεις.