Ο Τάσος Γιαννίτσης, τον οποίο ο Νίκος Ανδρουλάκης ανακοίνωσε στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ότι θα προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν η απάντηση στην υποψηφιότητα του Κ. Τασούλα από τον πρωθυπουργό.
Όπως έγραψε από χθες το iefimerida.gr, ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε αποφασίσει να προτείνει τον Τάσο Γιαννίτση, ενώ συνεργάτες του έλεγαν πως ουσιαστικά δεν έπαιξαν ποτέ τα ονόματα των Σταύρου Μπένου και Νίκου Αλιβιζάτου, τον οποίο το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι είχαν προτείνει το 2015.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας στους βουλευτές του, έκανε λόγο για πρόσωπο με κύρος, ήθος και υψηλό συμβολισμό, ενώ επέκρινε τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι άλλα έλεγε στη συνταγματική αναθεώρηση του 2019 και άλλα έπραξε προτείνοντας έναν εν ενεργεία βουλευτή του κόμματός του.
«Δεν ξέρω πόσες ψήφους θα πάρει, αλλά δεν παίζει κανέναν ρόλο. Εμείς δεν αναμετριόμαστε με τα κουκιά, αλλά με τον θεσμικό ρόλο που πρέπει να επιτελεί ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας» φέρεται να είπε, επίσης, ο κ. Ανδρουλάκης.
Στην ίδια λογική κινήθηκαν και οι βουλευτές Δημήτρης Μάντζος και Παναγιώτης Δουδωνής, ενώ ο Γ. Νικητιάδης ήταν ο μόνος που άφησε μια αιχμή, υποστηρίζοντας πως το όνομα Γιαννίτσης «δεν είναι τόσο πιασάρικο», και ζήτησε να υπάρξει σκληρή σύγκρουση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που απεμπόλησε τη συναίνεση που απαιτεί ο θεσμός.
Στις 13.00 πραγματοποιήθηκε και η συνάντηση ανάμεσα στον Νίκο Ανδρουλάκη και στον Τάσο Γιαννίτση, στο γραφείο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή.
Το παρασκήνιο της επιλογής Γιαννίτση
Ο Νίκος Ανδρουλάκης όλο αυτό το διάστημα ακολούθησε συγκεκριμένη στρατηγική στο θέμα της προεδρολογίας. Επέμεινε μέχρι τέλους να μην μπει σε ονοματολογία και να περιμένει την επιλογή του πρωθυπουργού. Ταυτόχρονα, περιέγραψε τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ο επόμενος ΠτΔ -ήτοι να προέρχεται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς-, ζητώντας ουσιαστικά από τον κ. Μητσοτάκη να μη διαταράξει το «εθιμικό δίκαιο», να προτείνεται πρόεδρος από αντίπαλη παράταξη. Στο μυαλό του είχε, ασφαλώς, συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία είχε μοιραστεί με ελάχιστους συνομιλητές του. Ο ένας ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με τον οποίο συνομιλούσε σχεδόν καθημερινά -μέχρι και την περασμένη Δευτέρα-, καθώς το όνομά του έπαιζε και ως επιλογή Μητσοτάκη. Είναι σαφές πως σε μια τέτοια περίπτωση το ΠΑΣΟΚ θα υπερψήφιζε.
Όταν κατέστη σαφές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα πρότεινε τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο Ν. Ανδρουλάκης στράφηκε στη λύση του Τάσου Γιαννίτση, τον οποίο είχε εξαρχής συγκαταλέξει ανάμεσα στα ονόματα για το αξίωμα. Την Τρίτη τού τηλεφώνησε και του διεμήνυσε την πρόθεσή του, παίρνοντας τη συγκατάθεσή του. Την Τετάρτη, αφού παρακολούθησε το διάγγελμα Μητσοτάκη, με το οποίο πρότεινε τον Κώστα Τασούλα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επικοινώνησε εκ νέου με τον κ. Γιαννίτση, στον οποίο ανακοίνωσε την οριστική του απόφαση. Ο πρώην υπουργός συμφώνησε, γνωρίζοντας ότι ενδεχομένως στις ψηφοφορίες που θα ακολουθήσουν θα έρθει τρίτος εάν ΣΥΡΙΖΑ - Νέα Αριστερά συμπράξουν στο πρόσωπο της Λούκας Κατσέλη.
Συνεργάτες του Νίκου Ανδρουλάκη τόνιζαν πως η επιλογή στρατηγικής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν να δώσει τη δυνατότητα εκλογής του επόμενου ΠτΔ και όχι απλώς να καταγραφεί η υποψηφιότητά του. Μια λογική αντίθετη με του ΣΥΡΙΖΑ, που δήλωνε εξ ορισμού ότι δεν θα στηρίξει υποψήφιο που θα προτείνει ο πρωθυπουργός και η κυβερνώσα παράταξη. Εξ ου και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έστερξε να στηρίξει την επιλογή Φάμελλου για το πρόσωπο της Λούκας Κατσέλη.
Αφού η δημόσια πίεση που άσκησε το ΠΑΣΟΚ για υποψήφιο από τον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο» δεν πέρασε, το plan B περιλάμβανε την επίθεση στην κυβέρνηση, η οποία, όπως λένε στη Χ. Τρικούπη, «επωμίζεται όλη την αποκλειστική ευθύνη για τη θεσμική ανορθογραφία»: την κατάθεση δικής του υποψηφιότητας που θα περιλάμβανε όλα τα χαρακτηριστικά του μεταρρυθμιστικού Κέντρου της «κληρονομιάς» Σημίτη.
Γερουλάνος: Ο Γιαννίτσης αναγνωρίζεται και από αντιπάλους, θα τιμήσει το αξίωμα
Σε ανάρτησή του ο βουλευτής Παύλος Γερουλάνος έγραψε για την υποψηφιότητα Γιαννίτση: «Το ΠΑΣΟΚ προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας μια υποψηφιότητα ουσιαστικά υπερκομματική, ενωτική, με διευρυμένη αναγνώριση ακόμα και από αντιπάλους. Με βαθιά γνώση της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής διπλωματίας και των διεθνών σχέσεων. Ένας πολιτικός που έβαζε πάντα το καλό της πατρίδας πάνω από το προσωπικό του συμφέρον. Και μια υποψηφιότητα με ξεκάθαρο μεταρρυθμιστικό και ευρωπαϊκό μήνυμα, σε μια εποχή που το χρειάζεται και η Ελλάδα και η Ευρώπη. Ο Τάσος Γιαννίτσης θα τιμήσει τη χώρα ως ο πρώτος πολίτης της».
Ποιος είναι ο Τάσος Γιαννίτσης
Ο Τάσος Γιαννίτσης γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα. Είναι ομότιμος καθηγητής Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Νομικά και Οικονομικές - Πολιτικές Επιστήμες στο ίδιο πανεπιστήμιο και έκανε διδακτορικό στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και ξανά το 1993-1994 με υπουργό τον Γ. Γεννηματά, υπήρξε μέλος της Επιτροπής Αγγελόπουλου (1994), ανέλαβε ως οικονομικός σύμβουλος των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994-1995, και Κώστα Σημίτη, την περίοδο 1996-2000, και διετέλεσε διαδοχικά υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων (2000-2001), αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (2001-2004), υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004) στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη και υπουργός Εσωτερικών το 2011-2012. Μέλος περισσότερων Διοικητικών Συμβουλίων σε Οργανισμούς και επιχειρήσεις σε διάφορα έτη.
Στο επίκεντρο των επιστημονικών του εργασιών βρίσκονται τα θέματα της αναπτυξιακής θεωρίας και πολιτικής, τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα διεθνή οικονομικά, θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τα οικονομικά της τεχνολογίας. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και άρθρα (σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εκδόσεις) για θέματα ελληνικής οικονομίας, ανάπτυξης, διεθνών επενδύσεων, την παγκοσμιοποίηση, τα οικονομικά της τεχνολογίας, τη βιομηχανική και τεχνολογική πολιτική, το τραπεζικό σύστημα, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, την ΟΝΕ.
O κ. Γιαννίτσης έχει παρουσιάσει μεγάλο ερευνητικό και συγγραφικό έργο, όπως:
- “Η ελληνική βιομηχανία: Ανάπτυξη και κρίση”, 1983
- “Τεχνολογικός μετασχηματισμός και οικονομική ανάπτυξη - Η ελληνική εμπειρία και διεθνείς προοπτικές”, 1987
- “Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και επιπτώσεις στη βιομηχανία και στο εξωτερικό εμπόριο ”, Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών, 1988
- “Η δυναμική των σχέσεων εξειδίκευσης Ελλάδας-Ισπανίας-Πορτογαλίας-Τουρκίας και ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1980”, EKEM, Αθήνα, 1992
- “Τεχνολογικές δομές και μεταφορά τεχνολογίας στην ελληνική βιομηχανία” το 1993
- “Διαδρομές στη σιωπή”, Πόλις, 2001
- “Η Ελλάδα και το μέλλον, Πραγματισμός και ψευδαισθήσεις”, Πόλις, 2005
- “Η τέταρτη ελληνική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση”, Κριτική, 2005
- “Ανισότητες, φτώχεια, οικονομικές ανατροπές στα χρόνια της κρίσης”, Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2016.
- καθώς και πολλά ξενόγλωσσα.