Βραδιά Όσκαρ η σημερινή, με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον. Ο Γιώργος Λάνθιμος με το «Poor Things» είναι υποψήφιος για 11 Οσκαρ και ο Αλεξάντερ Πέιν με τα «Παιδιά του Χειμώνα» για πέντε.
Οι υποψηφιότητές της για Οσκαρ του «Poor Things» του Λάνθινου περιλαμβάνουν τις εξής κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Α' Γυναικείου Ρόλου (Έμμα Στόουν), Β' Ανδρικού Ρόλου (Μαρκ Ράφαλο), Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Γιώργος Λάνθιμος), Διασκευασμένου Σεναρίου, Πρωτότυπης Μουσικής, Φωτογραφίας, Κοστουμιών, Μοντάζ, Σχεδιασμού Παραγωγής, Μακιγιάζ και Κομμωτικής.
Και οι υποψηφιότητες με ελληνικό άρωμα στα φετινά Οσκαρ δεν σταματούν εδώ. «Τα παιδιά του χειμώνα», η ταινία The Holdovers που έκανε πρεμιέρα στην Αθήνα χθες, του επίσης Ελληνα σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν, έχει 5 υποψηφιότητες για Οσκαρ. Ο Αλεξάντερ Πέιν με μεγάλη και γνωστή πορεία στο Χόλιγουντ τα τελευταία χρόνια μοιράζει το χρόνο του μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας όπου ζει η μικρή του κόρη. Η ταινία Τα παιδιά του Χειμώνα είναι υποψήφια για Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Α' Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερου Β' Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου και καλύτερου μοντάζ.
Ο πρώτος Ελληνας που προτάθηκε ποτέ για Οσκαρ
Ο πρώτος Έλληνας που είχε προταθεί για Όσκαρ ήταν ο Ερμής Παν (Ερμής Παναγιωτόπουλος), ο οποίος ήταν υποψήφιος για τη χορογραφία του «Top Hat», με τον Φρεντ Αστέρ και την Τζίντζερ Ρότζερς, ήδη από το 1935.
Οι Έλληνες υποψήφιοι για Όσκαρ από το 1935
Μπορεί να μην έφτασε να διεκδικεί το Όσκαρ στη φετινή τελετή απονομής των Όσκαρ, ωστόσο η ταινία μικρού μήκους με τίτλο «The One Note Man», του Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Σιούγα, έφτασε μέχρι τη βραχεία λίστα των πολυπόθητων βραβείων.
Το 2022 ο Νίκος Καλαϊτζίδης διεκδίκησε το χρυσό αγαλματίδιο στην κατηγορία «Καλύτερα Οπτικά Εφέ» μαζί με τους Σουέν Γκίλμπεργκ, Μπράιν Γκριλ και Νταν Σάντικ, για τη δουλειά τους στην ταινία όπου πρωταγωνιστεί ο Ράιαν Ρέινολντς, με τίτλο «Free Guy».
Το 2021 ο Ελληνοαμερικανός Φαίδων Παπαμιχαήλ ήταν υποψήφιος για το βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας για την ταινία «Δίκη των 7 του Σικάγου» του Άαρον Σόρκιν.
Το 2019 ο Γιώργος Λάνθιμος ήταν υποψήφιος για Καλύτερη Σκηνοθεσία και Καλύτερη Ταινία για την ταινία «The Favourite» («Η Ευνοούμενη»). Το 2017 ο Γιώργος Λάνθιμος και ο Ευθύμης Φιλίππου ήταν υποψήφιοι για τον «Αστακό», ενώ η Δάφνη Ματζιαράκη ήταν υποψήφια για το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «4.1 Miles».
Το 2014 ο Αλέξανδρος Ντινελάρης βραβεύτηκε για το καλύτερο σενάριο για το «Birdman», μαζί με τους Αλεχάντρο Ιναρίτου, Νίκολας Τζακομπόνε και Αρμάντο Μπο.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ ήταν υποψήφιος για το «Nebraska» του Alexander Payne (Αλεξάντερ Πέιν), ο οποίος είναι επίσης ελληνικής καταγωγής.
Ο Πέιν τιμήθηκε το 2011 με Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου για την ταινία «The Descendants» («Οι απόγονοι»).
Ο Λάνθιμος και ο Φιλίππου ήταν ξανά υποψήφιοι το 2011 για την ταινία «Dogtooth» («Κυνόδοντας»), στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το 2009 ο Έλληνας σκηνοθέτης Λούης (Louie) Ψυχογιός κέρδισε το δικό του Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «The Cove».
Η Patricia Field (Πατρίσια Φιλντ) το 2007 ήταν μεταξύ των υποψηφίων για το βραβείο καλύτερου σχεδιασμού κοστουμιών για την ταινία «Ο διάβολος φοράει Prada». Η Field γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Αρμένιο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, που μετανάστευσαν από το Πλωμάρι της Λέσβου.
Ο Ελληνοαυστραλός σκηνοθέτης Τζορτζ Μίλερ τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων για την ταινία «Happy Feet» (2007).
Το 2004 ο σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου για την ταινία «Sideways» («Πλαγίως»).
Το 2003 η Νία Βαρντάλος ήταν υποψήφια για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο για την ταινία «My Big Fat Greek Wedding» («Γάμος αλά ελληνικά»).
Η Χριστίνα Λαζαρίδη ήταν υποψήφια για καλύτερη ταινία μικρού μήκους για το «One Day Crossing» το 2001.
Το 1995 ο Τζορτζ Μίλερ ήταν υποψήφιος για καλύτερη ταινία και καλύτερο διασκευασμένο σενάριο για το «Babe». Ο Μίλερ γεννήθηκε στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας από Έλληνες μετανάστες, τον Δημήτρη Καστρίτσιο Μίλερ και την Άνγκελα Μπάλσον. Ο Μίλερ, πάλι, ήταν επίσης υποψήφιος το 1993 για το σενάριο της ταινίας «Lorenzo’s Oil» («Λορέντζο»).
Το 1991 ο Ντιν Ταβουλάρης (Dean Tavoularis) ήταν υποψήφιος για την καλύτερη φωτογραφία για την ταινία «Ο Νονός 3».
Την ίδια χρονιά, η ιταλική ταινία «Mediterraneo» κέρδισε το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, με πρωταγωνίστρια την Ελληνίδα ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα.
Το 1989 ο Ντιν Ταβουλάρης ήταν υποψήφιος για Καλύτερη Φωτογραφία για την ταινία «Tucker: Ο άνθρωπος και το όνειρό του» («Tucker: The Man and His Dream»).
Το 1988 η ελληνικής καταγωγής Ολυμπία Δουκάκη κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου γυναικείου ρόλου για την ταινία «Moonstruck» («Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού»).
Το 1983 ο Κώστας Γαβράς ήταν υποψήφιος για Καλύτερη Ταινία για το «Missing», το οποίο τελικά κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.
Το 1982 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής επένδυσης για τους «Δρόμους της φωτιάς» («Chariots of Fire»). Ο ίδιος δεν παρέστη στην τελετή και το χρυσό αγαλματίδιο παρέλαβε εκ μέρους του ο ηθοποιός William Hurt.
Το 1980 ο Ντιν Ταβουλάρης ήταν υποψήφιος για την καλύτερη φωτογραφία για την ταινία «Αποκάλυψη τώρα» («Apocalypse Now»).
Το 1979 ο Ταβουλάρης ήταν υποψήφιος για καλύτερη κινηματογραφική φωτογραφία για την ταινία «The Brinks’ Job» («Οι αετονύχηδες του Μπρινκς»).
Η «Ιφιγένεια», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, ήταν υποψήφια για Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία το 1977.
Το 1976 ο Ελληνοαμερικανός Κρις Σάραντον ήταν υποψήφιος για Καλύτερο Β' Ανδρικό Ρόλο για την ερμηνεία του στην ταινία «Dog Day Afternoon» («Σκυλίσια μέρα»).
Ο Ντιν Ταβουλάρης κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας για τον «Νονό ΙΙ» το 1975.
Το 1974 η ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη Aldredge κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σχεδίου κοστουμιών για την ταινία «Ο Μεγάλος Γκάτσμπι», με πρωταγωνιστές τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τη Μία Φάροου.
Το 1975 ο χολιγουντιανός σκηνοθέτης και ηθοποιός Τζον Κασσαβέτης ήταν υποψήφιος για καλύτερη σκηνοθεσία για την ταινία «A Woman Under the Influence» («Μια γυναίκα εξομολογείται»).
Το 1970 ο Κώστας Γαβράς ήταν υποψήφιος για Καλύτερη Σκηνοθεσία και η ταινία του «Ζ» για Καλύτερη Ταινία.
Το 1969 ο Κασσαβέτης ήταν υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου για την ταινία «Faces» («Πρόσωπα»).
Το 1968 ο Κασσαβέτης ήταν στη λίστα των υποψηφίων για το Όσκαρ Καλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου για τον ρόλο του στην ταινία «The Dirty Dozen» («Και οι 12 ήταν καθάρματα»).
Το 1966 ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν υποψήφιος στην κατηγορία Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία για το «Blood on the Land» («Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο»).
Η ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» («Zorba the Greek») έκανε τα Βραβεία Όσκαρ του 1965 «ελληνική υπόθεση», καθώς ήταν υποψήφια σε επτά κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Μιχάλης Κακογιάννης), Καλύτερου Ηθοποιού (Άντονι Κουίν) και Καλύτερου Σεναρίου βασισμένου σε άλλο μέσο (Μιχάλης Κακογιάννης).
Ωστόσο, κέρδισε μόνο το βραβείο Καλύτερου Β' Γυναικείου Ρόλου (Λίλα Κέντροβα), Καλύτερης Φωτογραφίας (Γουόλτερ Λάσαλι) και Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης (Βασίλης Φωτόπουλος).
Το 1964 ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν υποψήφιος για τα «Κόκκινα Φανάρια» στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το 1964 ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Ελία Καζάν (Ηλίας Καζαντζόγλου) κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «America, America».
Το 1963 ο Telly Savalas (Τέλι Σαβάλας) ήταν υποψήφιος για την κατηγορία Καλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «The Birdman of Alcatraz».
Την ίδια χρονιά, η σχεδιάστρια κοστουμιών Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ (Aldredge) ήταν υποψήφια για τη δουλειά της στη «Φαίδρα».
Επίσης, το 1963 η «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη ήταν υποψήφια για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία.
Το 1962 ο Γιώργος (Τζορτζ) Τσακίρης έφυγε με το χρυσό αγαλματίδιο για τον Καλύτερο Β' Ανδρικό Ρόλο στο «West Side Story».
Το 1961 η ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη Aldredge ήταν υποψήφια για την καλύτερη ενδυματολογία στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή», με πρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη. Η πρωταγωνίστρια ήταν επίσης υποψήφια στην κατηγορία Α' Γυναικείου Ρόλου. Ωστόσο, ο Έλληνας που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού («Never on Sunday») ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις.
Το 1956 ο Ηλίας Καζάν (Elias Kazan) ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «East of Eden» («Ανατολικά της Εδέμ»).
Το 1955 ο Ηλίας Καζάν κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «On the Waterfront» («Το λιμάνι της αγωνίας»).
Ο Ηλίας Καζάν ήταν επίσης υποψήφιος για το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας για την ταινία «A Streetcar Named Desire» («Λεωφορείον ο Πόθος») το 1952.
Ο Καζάν κέρδισε το βραβείο Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για το «A Gentleman's Agreement» («Συμφωνία Κυρίων») το 1948.
Το 1944 η Κατίνα Παξινού κέρδισε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας (Β' Γυναικείου Ρόλου) για το «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα». Ήταν η πρώτη μη Αμερικανίδα ηθοποιός που πέτυχε αυτή τη διάκριση.
Το 1937 ο Ελληνοαμερικανός χορευτής και στενός συνεργάτης του Φρεντ Αστέρ, Ερμής Παναγιωτόπουλος, γνωστός ως Ερμής Παν, κέρδισε το Όσκαρ για τη χορογραφία του στο «A Damsel in Distress».
Ο Ερμής Παν ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για τη χορογραφία του στο «Swing Time» το 1936.
Το 1935 ο Ερμής Παν ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για τη χορογραφία του στο «Top Hat», ενώ υπήρξε ο πρώτος Ελληνοαμερικανός που άκουσε το όνομά του στην τελετή απονομής των Όσκαρ.