Στην ελληνική κρίση αναφέρεται για μια ακόμη φορά ο Πολ Κρούγκμαν. Ο οικονομικός αναλυτής σε αυτό διακρίνει ομοιότητες με το καλοκαίρι του 1914 που ξεκίνησε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Στο άρθρο του στους New York Times με τίτλο «Τελευταία στροφή πριν την καταστροφή για την Ελλάδα», ό Πολ Κρούγκμαν αναφέρει ότι κάποιοι από τους βασικούς παράγοντες της κρίσης, τόσο από την πλευρά του πιστωτή όσο και από αυτή του οφειλέτη επιθυμούν απεγνωσμένα την αποτροπή του Grexit, ενώ άλλοι φαίνεται να καλωσορίζουν την προοπτική κατάρρευσης της Ελλάδας, όπως τότε, πριν από έναν αιώνα κάποιοι Ευρωπαίοι, ακυρώνοντας την διπλωματική οδό καλωσόριζαν τον πόλεμο.
«Εξακολουθεί να υπάρχει μια διέξοδος; Θα πρέπει να υπάρχει», σημειώνει ο Κρούγκμαν στο άρθρο του. «Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα όμως δεν μπορεί να υποχρεωθεί να τρέξει και ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, έτσι, ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, είναι η προφανής και καλύτερη λύση για όλους τους ενδιαφερομένους, σε σχέση με την άλλη λύση που είναι η έξοδος από το ευρώ», αναφέρει ο Κρούγκμαν ενώ χαρακτηρίζει ως νέο πρόβλημα, που έχει προκύψει από την τρέχουσα αντιπαράθεση των δύο πλευρών, την αβεβαιότητα, που έχει ωθήσει εκ νέου την Ελλάδα σε ύφεση.
Ο οικονομικός αναλυτής, αναφερόμενος στο πρωτογενές πλεόνασμα, σημειώνει ότι αυτό που επιτεύχθηκε το περασμένο έτος έχει εξαφανιστεί, αλλά με δεδομένη μια συμφωνία πρέπει θα βρεθεί μία προσωρινή χρηματοδότηση. Ο Κρούγκμαν χαρακτηρίζει ως μεγάλο πρόβλημα την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών. «Οι Έλληνες αποφεύγουν να προβούν σε κάτι που φαίνεται σαν επιστροφή στο καθεστώς των τελευταίων 5 χρόνων», γράφει ο Κρούγκμαν, ενώ από την πλευρά τους «τα θεσμικά όργανα δεν εμπιστεύονται την άπειρη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», τονίζει.
«Από ότι ακούω ότι υπάρχει ακόμα περιθώριο για τουλάχιστον μια προσωρινή συμφωνία», προσθέτει και καταλήγει: «Η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει στην αύξηση του ΦΠΑ και κάποια αλλαγή στο ασφαλιστικό ώστε η Μέρκελ και οι άλλοι μπορούν να πουν ότι η Ελλάδα κάνει πράγματα, τα οποία θα παρουσιάζονται έτσι ώστε ο Τσίπρας να μπορεί να πει ότι δεν εγκαταλείπει τις κόκκινες γραμμές, όπως οι προκάτοχοί του».