Η νέα σειρά που σκαρφάλωσε στο no 1 με τις πιο δημοφιλείς σειρές του Netflix αποτελεί ένα μέτριο πολιτικό θρίλερ που ξεκινά φιλόδοξα και καταλήγει σε ηθικοπλαστική σαπουνόπερα με φόντο μια κυβερνοεπίθεση στην Αμερική.
Δισεκατομμυριούχοι τεχνοφασίστες που χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να ανατρέψουν τη δημοκρατία στις ΗΠΑ, το AI στην υπηρεσία των τρομοκρατών, ένα ολικό μπλακ άουτ σε όλη τη χώρα, χιλιάδες νεκροί, παρακολουθήσεις μέσω κινητών, προηγμένα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης που λειτουργούν σαν όπλα για τον έλεγχο του εγκεφάλου και ένας πρώην πρόεδρος της Αμερικής που καλείται από τον Λευκό Οίκο πίσω στην Ουάσιγκτον για να βρει τους ενόχους.
Η νέα σειρά, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, «Zero Day», η οποία αποτελείται από έξι επεισόδια των περίπου πενήντα λεπτών το καθένα, είναι μια πολλά υποσχόμενη σειρά που γρήγορα όμως κάνει κοιλιά, καταλήγοντας μια αδύναμη ηθικοπλαστική προειδοποίηση για τους κινδύνους της τεχνολογίας και τα σκοτεινά κίνητρα των πάμπλουτων ταγών της σύγχρονης ψηφιακής επανάστασης.
Ένας Ντε Νίρο δεν φέρνει την άνοιξη
Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο υποδύεται τον ηλικιωμένο πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Τζορτζ Μιούλεν, ο οποίος, μετά τον θάνατο του γιου του από υπερβολική δόση ναρκωτικών και την παράνομη ερωτική σχέση του με την προσωπάρχη του, παραιτήθηκε από την προεδρία, καταφεύγοντας σε μια εξοχική έπαυλη έξω από τη Νέα Υόρκη μαζί με τη σύζυγό του.
Η κόρη τους είναι εν ενεργεία πολιτικός στο Κογκρέσο που διατηρεί ερωτική σχέση με τον προσωπικό βοηθό του πατέρα της. Ο βοηθός αυτός του πρωην προέδρου έχει όμως υπόγειες, ύποπτες συναλλαγές με αδίστακτους επιχειρηματίες της υψηλής τεχνολογίας.
Ο Τζορτζ Μιούλεν δέχεται πιέσεις από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο για να ολοκληρώσει τα απομνημονεύματά του, για τα οποία έχει ήδη πάρει προκαταβολή. Λίγο μετά την επίσκεψη μιας εκπροσώπου του εκδοτικού οίκου, η Αμερική υφίσταται μια γιγαντιαία κυβερνοεπίθεση που προκαλεί μπλακ άουτ, καταλύει όλη την ψηφιακή διακυβέρνηση του κράτους, ρίχνει τα συστήματα των τραπεζικών ιδρυμάτων οδηγώντας τις αγορές σε κατάρρευση, ενώ οι νεκροί ξεπερνούν μέσα σε λίγα λεπτά τους τρεις χιλιάδες.
Η εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ αποφασίζει τη σύσταση μιας ανεξάρτητης επιτροπής που θα αναλάβει τις έρευνες για τους υπαιτίους, ζητώντας από τον δημοφιλή Τζορτζ Μιούλεν να αναλάβει την προεδρία της. Ο ίδιος, ενώ αρχικά διστάζει, καθώς αυτή η έκτακτη υπερεπιτροπή που ονομάζεται Zero Day, σε μια χώρα που έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα καταπατήσει τα περισσότερα από τα συνταγματικά δικαιώματα των Αμερικανών πολιτών, τελικά δέχεται να το κάνει, καθώς η σύζυγός του τον πείθει ότι αυτός, με την εμπειρία, την οξυδέρκεια και τον σεβασμό του προς τους θεσμούς και το αμερικανικό σύνταγμα, θα καταφέρει να βρει την άκρη του νήματος χωρίς να προκαλέσει μη αναστρέψιμα τραύματα στη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Σύντομα, ο πρώην πρόεδρος αρχίζει να έχει παραισθήσεις, να ακούει μουσική εκεί όπου δεν υπάρχει, να βλέπει πράγματα που δεν υφίστανται, να συμπεριφέρεται σαν παρανοϊκός, ενώ ταυτόχρονα τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν ότι το τρομοκρατικό χτύπημα δεν προέρχεται από τη Ρωσία, όπως αρχικά υποπτεύονταν όλοι, αλλά από ένα δίκτυο εξτρεμιστών μέσα στις ΗΠΑ που ονομάζεται «Θεριστές». Ο Τζορτζ Μιούλεν συλλαμβάνει πολίτες, που βάσει ενός έκτακτου νομοσχεδίου δεν δικαιούνται ούτε καν δικηγόρο, ενώ τα κανάλια, οι ηλεκτρονικές και έντυπες εφημερίδες και τα social media σοκάρονται από τη βία στην οποία καταφεύγει ο άλλοτε μετριοπαθής πρώην πρόεδρος.
O Ρόμπερτ ντε Νίρο είναι, κλασικά, εξαιρετικός στον ρόλο του. Παίζει καταπληκτικά τον πρώην πρόεδρο που παρά το θολό μυαλό του (απότοκο ενός τεχνοφασιστικού υπερόπλου) παλεύει να παραμείνει ψύχραιμος μέσα στο χάος. Το πρόβλημα δεν είναι όμως ούτε στην ερμηνεία των ηθοποιών ούτε στην ίδια τη φιλόδοξη παραγωγή και το έξυπνο σενάριο.
Το βασικό πρόβλημα της σειράς είναι η προσπάθειά της να υποδυθεί κάτι περισσότερο από αυτό που είναι: ένα πολιτικό θρίλερ με καταιγιστική δράση. Η προσπάθεια αυτή να δοθεί ένα πολιτικό βάρος, με μήνυμα για την άνοδο των μεγιστάνων της τεχνολογίας που ελέγχουν ψηφιακά τις μάζες, υποσκάπτει τη σειρά, που κατρακυλά σε στείρα ηθικολογία γεμάτη κλισέ.
Εξαιρετικοί συντελεστές αλλά αδύναμο αποτέλεσμα
Η σειρά δημιουργήθηκε από τον Eric Newman (παραγωγό των εξαιρετικών Griselda και Narcos), τον Noah Oppenheim (σεναριογράφο της ταινίας Jackie) και τον δημοσιογράφο των New York Times στην Ουάσιγκτον Michael Schmidt, ενώ τη νευρώδη, πρωτότυπη σκηνοθεσία υπογράφει η Lesli Linka Glatter, σκηνοθέτρια του Mad Men και του Homeland. Παρά τους εξαιρετικούς συντελεστές, το υψηλό κόστος της παραγωγής με τα φοβερά σκηνικά, τον σπουδαίο πρωταγωνιστή και το πολλά υποσχόμενο θέμα και την επικαιρότητα που του δίνει η δράση του ανεκδιήγητου Έλον Μασκ μετά την άνοδο του Τραμπ στην εξουσία, η σειρά καταλήγει σε μια αργόσυρτη και βασανιστική αμερικανιά που ανυπομονείς να τελειώσει.
Οι ανατροπές είναι προβλέψιμες. Όλα τα twists στην πλοκή είναι αναμενόμενα. Το ηθικό δίδαγμα είναι ένα μάτσο κοινοτοπίες καφενειακής υστερίας και σοσιαλμιντιακής κινδυνολογίας, και τελικά το συνολικό αποτέλεσμα, ενώ πρόκειται για ένα θέαμα κομψό στο μάτι, είναι ένα άνοστο, άγευστο, υποτονικό κοκτέιλ που έχει αναμείξει συνωμοσιολόγους, κερδοσκόπους που χαίρονται στην ψηφιακή αναμπουμπούλα αυγατίζοντας τις περιουσίες τους μέσα από την τρομοκρατία, οργισμένα πλήθη που εισβάλλουν σε τράπεζες των οποίων τα ψηφιακά συστήματα έχουν καταρρεύσει εξαφανίζοντας τις καταθέσεις των πολιτών, και μέσα σ' όλα αυτά έναν πρώην πρόεδρο - τον Αδέκαστο Μπάρα που φωνάζει μέσα στο Καπιτώλιο «όχι άλλο κάρβουνο».
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- 60άρες με 30άρη εραστή: Η νέα woke τάση στις rom-com του Netflix κατά του ηλικιακού ρατσισμού
- «The Perfect Couple»: Το ψυχολογικό θρίλερ του Netflix με το αψυχολόγητο φινάλε -Γιατί όλοι μιλούν γι' αυτή τη σειρά
- 10 λάτρεις των θρίλερ μοιράζονται στο iefimerida.gr τα πιο... ανατριχιαστικά βιβλία, ταινίες και σειρές