Στον ύπνο έπιασε η καταιγίδα τους επιβαίνοντες του πολυτελούς γιοτ Bayesian στα ανοιχτά των ακτών της Σικελίας τα ξημερώματα της Δευτέρας, με αποτέλεσμα να μην προλάβουν να διαφύγουν, σύμφωνα με τους Ιταλούς εισαγγελείς.
Η κακοκαιρία χτύπησε το πολυτελές ιστιοφόρο στις 3:50 τα ξημερώματα της Δευτέρας, την ώρα που οι επιβαίνοντες κοιμόντουσαν στις καμπίνες τους.
Η σύζυγος του Βρετανού μεγιστάνα της τεχνολογίας Μάικ Λιντς, Άντζελα δήλωσε ότι κοιμόταν και ξύπνησε όταν αντιλήφθηκε μια «ελαφρά κλίση».
Όπως είπε στη La Repubblica, στην αρχή δεν ανησύχησε, αλλά σηκώθηκε για να δει τι συνέβαινε, μέχρι που έσπασαν γυαλιά και δημιουργήθηκε σύγχυση στο πλοίο. Η ίδια ήταν μεταξύ των 15 επιβαινόντων που διασώθηκαν από το ναυάγιο, ενώ ο σύζυγός της και η 18χρονη κόρη τους, εντοπίστηκαν νεκροί στο εσωτερικό του σκάφους σε βάθους 50 μέτρων.
«Κοιμούνταν και δεν πρόλαβαν να διαφύγουν»
Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν σήμερα οι εισαγγελείς της Ιταλίας, οι οποίοι ερευνούν τα αίτια της τραγωδίας στα ανοιχτά της Σικελίας, δήλωσαν ότι οι επιβάτες που έχασαν τη ζωή τους πιθανότατα κοιμούνταν και αυτός ήταν ο λόγος που απέτυχαν να διαφύγουν έγκαιρα.
Μόλις όμως αντιλήφθηκαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, προφανώς επιχείρησαν να διαφύγουν, αλλά ήταν αργά. Όταν το Bayesian άρχισε να βυθίζεται κάτω από το νερό – με τη δεξιά του πλευρά στραμμένη προς τον πυθμένα και την αριστερή προς την επιφάνεια του νερού, οι επιβάτες που είχαν απομείνει μέσα στο σκάφος, κινήθηκαν προς εκείνη την κατεύθυνση, και συγκεκριμένα, την αριστερή πλευρά, αναζητώντας πιθανώς «λίγο αέρα».
Πού βρέθηκαν οι 6 σοροί
«Είναι ξεκάθαρο πως προσπαθούσαν να σωθούν πηγαίνοντας στις καμπίνες στην αριστερή πλευρά. Βρήκαμε τις πρώτες πέντε σορούς στην πρώτη καμπίνα στην αριστερή πλευρά και την τελευταία σορό στην τρίτη καμπίνα στην ίδια πλευρά. Υπήρχαν συνολικά έξι καμπίνες: τρεις στην αριστερή και τρεις στη δεξιά πλευρά. Τους βρήκαμε στο υψηλότερο μέρος του σκάφους προς την επιφάνεια» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τζιρολάμο Μπεντιβόλιο Φιάντρα, διοικητής της τοπικής πυροσβεστικής υπηρεσίας.
Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε: «Τα πρώτα πέντε πτώματα βρέθηκαν στην πρώτη καμπίνα στην αριστερή πλευρά και το τελευταίο πτώμα – αυτό της 18χρονης Χάνα – βρέθηκε στην τρίτη καμπίνα.
«Τα πτώματα ήταν παγιδευμένα πίσω από έπιπλα»
Παίρνοντας τον λόγο o Τζιουζέπε Πετρόνε, επικεφαλής της ομάδας καταδύσεων της πυροσβεστικής, δήλωσε πως τα «πτώματα ήταν παγιδευμένα πίσω από έπιπλα» – η La Repubblica είχε αναφέρει πριν από 3 ημέρες πως δύο από τις σορούς ήταν πίσω από στρώματα.
Όπως είπε, οι δύτες έπρεπε να «επαναπροσαρμοστούν» καθώς όλα ήταν στο πλάι μέσα στο σκάφος. «Έπρεπε να αναθεωρήσουμε τη σκηνή από διαφορετική γωνία από τον τρόπο που θα την βλέπαμε κανονικά, και αυτό έκανε τα πάντα πιο δύσκολα».
«Μπήκαμε στους κλειστούς χώρους, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει αξιολογήσεις σχετικά με το ασφαλές σημείο εισόδου στο εσωτερικό του σκάφους. Βρήκαμε το ασφαλέστερο σημείο και μπήκαμε μέσα από εκεί.Αλλά μέσα ήταν ένα πολύ μπερδεμένο μέρος, με ντουλάπες και έπιπλα να στροβιλίζονται γύρω μας και πολλούς καθρέφτες που αντανακλούσαν τα φώτα μας σε εμάς. Τα πτώματα ήταν όλα σφηνωμένα σε στενά σημεία, με έπιπλα από πάνω ή δίπλα τους. Ήταν όλα κολλημένα εκεί.
Οι 30 δύτες περιορίστηκαν σε 12λεπτες περιόδους στο βυθό της θάλασσας, σε συνεχή κύκλο, από την αυγή μέχρι το σούρουπο. Ορισμένοι από τους δύτες συμμετείχαν επίσης στην ανέλκυση του βυθισμένου πλοίου Costa Concordia το 2012.
Ο Giuseppe Frison, επικεφαλής του τμήματος των δυτών της Πυροσβεστικής, που ηγείται των δυτών του σπηλαίου, δήλωσε στη Daily Mail: «Ας πούμε ότι αυτό το γεγονός ξύπνησε κάποιες αναμνήσεις, έχοντας κάνει σχεδόν 50 καταδύσεις για το περιστατικό του Concordia.
Μέσα στην καμπίνα, αναβίωσαν οι ίδιες αισθήσεις. Αλλά από την άποψη της κλίμακας, όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Επιπλέον, αυτή η κατάδυση ήταν πολύ πιο βαθιά, οπότε έπρεπε να περιορίσουμε αυστηρά τον χρόνο μας σε βάθος».
«Ένιωθα λίγο σαν να επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό στο μυαλό μας, αλλά ήταν πιο έντονο. Ήταν σαν να επισκεπτόμαστε το σπίτι κάποιου γυρισμένο κατά 90 μοίρες, με τα πάντα στο πλάι. Δεδομένου ότι όλα περιστρέφονταν γύρω μας, έπρεπε να προχωρήσουμε αργά, εξασφαλίζοντας πρώτα τα πλωτά αντικείμενα για ασφάλεια. Λειτουργούσαμε μεθοδικά, είτε οι χώροι ήταν μεγάλοι είτε μικροί, ψάχνοντας παντού μέχρι να βρούμε αυτό που ψάχναμε».
Και πρόσθεσε: «Βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο γεμάτο συντρίμμια, με ένα μείγμα από ξύλινα έπιπλα και άλλα αντικείμενα, αλλά υπήρχε αυτός ο νέος παράγοντας, καθώς ο χώρος ήταν γεμάτος καθρέφτες, γεγονός που τον έκανε πολύ αποπροσανατολιστικό, καθώς μπαίνοντας με το φως στο κεφάλι μας, φαίνεται να βλέπουμε τον εαυτό μας να έρχεται προς το σκάφος, οπότε αυτό μας μπέρδευε».