Λίγες ημέρες από την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλία, το πολιτικό τοπίο στη χώρα θυμίζει τηλεοπτικό ριάλιτι, σύμφωνα με το Politico.
Περιγράφοντας με καυστικό τρόπο τα τεκταινόμενα στη Γαλλία, το διεθνές μέσο αναφέρει ότι ο ταπεινωμένος, από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, προκήρυξε την Κυριακή βουλευτικές εκλογές, ελπίζοντας να ανακόψει την επέλαση της ακροδεξιάς.Οι αντίπαλοί του προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την ιστορική στιγμή για να παραμερίσουν τις έχθρες και να ενωθούν, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σχεδίαζαν, επισημαίνεται.
«Σαπουνόπερα» η προεκλογική περίοδος στη Γαλλία
Στο κυριότερο κεντροδεξιό κόμμα της χώρας, οι «Les Republicains» ο «πολιορκημένος» ηγέτης του, Ερίκ Σιοτί, οχυρώθηκε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος, ισχυριζόμενος ότι εξακολουθεί να διοικεί, μέχρι που ένας αντίπαλός του εμφανίστηκε με ένα αντικλείδι για να αποδείξει ότι αυτό δεν ισχύει πλέον, αφού τον καθαίρεσαν τα στελέχη του. Δικαστήριο στο Παρίσι αναίρεσε προσωρινά την απόφαση αποπομπής του Σιοτί, αλλά η υπόθεση δεν έχει λήξει ακόμη οριστικά.
Στην ακροδεξιά, δύο επιφανείς προσωπικότητες - ο Ερίκ Ζεμούρ και η ανιψιά της Λεπέν, Μαριόν Μαρεσάλ - κατέληξαν σε ανοιχτό πόλεμο, με τον έναν να κατηγορεί την άλλη για «παγκόσμιο ρεκόρ προδοσίας», επειδή συζήτησε εν αγνοία του σχέδιο σύμπραξης με την «Εθνική Συσπείρωση» της θείας της.
Εν τω μεταξύ, στην Αριστερά, επιτεύχθηκε μια συμφωνία συνεργασίας και τα κόμματα φαίνεται να έχουν την πρόθεση να αφήσουν πίσω τους τις διαφορές τους - αλλά παραμένουν εντάσεις μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, τόσο σε επίπεδο προσωπικότητας όσο και σε θέματα όπως η Ουκρανία και η Γάζα, επισημαίνει το Politico.
Οι δημοσκοπήσεις και η ανάλυση των αποτελεσμάτων της περασμένης Κυριακής δείχνουν ότι μια ενωμένη αριστερά και η ενισχυμένη ακροδεξιά «Εθνική Συσπείρωση» θα μπορούσαν να εξαφανίσουν τον συνασπισμό υπέρ του Μακρόν από τον πολιτικό χάρτη - πράγμα που σημαίνει ότι η μόνη πιθανότητα του προέδρου να αποφύγει μια συντριπτική ήττα είναι να ποντάρει στη διαίρεση μεταξύ των αντιπάλων του. Οι γαλλικές εκλογές διεξάγονται σε δύο γύρους - αυτές θα διεξαχθούν στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου. Για να πετύχουν, οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να είναι σε θέση να συσπειρωθούν, ιδίως καθώς τα μικρότερα κόμματα εξαλείφονται στον πρώτο γύρο.
Στις ευρωεκλογές της Κυριακής το βράδυ, 38 ξεχωριστές λίστες υποψηφίων κομμάτων αναμετρήθηκαν στη Γαλλία. Τώρα, καθώς ο πανικός διαπερνά τη γαλλική πολιτική σκηνή, οι ηγέτες της αριστεράς και της δεξιάς προσπαθούν να μειώσουν τον αριθμό αυτό σε τρεις για τις βουλευτικές εκλογές.
Ο Σιοτί σαν άλλος «Σημαδεμένος»
Το βραβείο για τους παράλογους θεατρινισμούς πηγαίνει στους συντηρητικούς Les Républicains. Ο Σιοτί προκάλεσε εσωτερικό πραξικόπημα προτείνοντας στο κόμμα να συνεργαστεί με την ακροδεξιά για να νικήσει τον Μακρόν. Πολλοί από τους πιστούς του κόμματος εξεπλάγην ακούγοντας μια τέτοια στάση από έναν ηγέτη του κόμματος του Ζακ Σιράκ, ο οποίος, στην τελευταία του ομιλία ως πρόεδρος το 2007, προέτρεψε τους οπαδούς του να «μην συμβιβαστούν ποτέ με τον εξτρεμισμό».
Της εξέγερσης κατά του Σιοτί ηγήθηκε η γενική γραμματέας του κόμματος Ανί Ζενεβάρ, η οποία συγκάλεσε έκτακτη συνεδρίαση της πολιτικής επιτροπής του κόμματος την Τετάρτη, παρά τις διαμαρτυρίες του Σιοτί ότι δεν είχε το δικαίωμα να το κάνει. Τότε ο Σιοτί έκανε αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος αναφέρει ειρωνικά το Politico: Κλειδώθηκε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος, καθώς οι συνάδελφοί του προσπαθούσαν να τον αποβάλουν.
Η πολιτική επιτροπή αναγκάστηκε να συνεδριάσει σε ξεχωριστό χώρο - αλλά τελικά ψήφισε ομόφωνα την αποπομπή του Σιοτι. Οι αντίπαλοί του επέμεναν ότι στο τέλος θα τον έβγαζαν έξω: «Θα καλέσουμε ασθενοφόρο» αν χρειαστεί, αστειεύτηκε η αντιπρόεδρος του κόμματος Φλόρενς Πορτέλι.
Η Ζενεβάρ εμφανίστηκε στη συνέχεια στα κεντρικά γραφεία του κόμματος με να εφεδρικό κλειδί για να δείξει στον «έκπτωτο» πρόεδρο ότι δεν τον φοβάται.
Ο Σιοτί έκανε μια δειλή εμφάνιση στο παράθυρο του γραφείου του την επόμενη μέρα για να πει στον Τύπο ότι ήταν ακόμα στη δουλειά. Ερωτηθείς αν είχε πλήρη πρόσβαση στις εγκαταστάσεις του κόμματος, απάντησε: «Σχεδόν». Το οποίο σχεδόν σίγουρα σήμαινε «όχι», επισημαίνεται καυστικά.
Αρκετοί Γάλλοι σχολιαστές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνέκριναν την ανυπακοή του με την αιματηρή τελευταία αντίσταση του Αλ Πατσίνο στην ταινία «Σημαδεμένος». Όπως και αν εξελιχθεί η ιστορία, οι Les Républicains φαίνεται να έχουν υποστεί ένα μοιραίο σχίσμα.
Η οικογένεια πάνω από το κόμμα
Η κατάσταση έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά εριστική και στο στρατόπεδο της ακροδεξιάς. Και όπως τόσα πολλά έντονα δράματα, η υπόθεση καταλήγει στους οικογενειακούς δεσμούς, υπογραμμίζει το Politico.
Μετά την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον Μακρόν, η Μαριόν Μαρεσάλ του κόμματος Reconquest συζήτησε τη δημιουργία ενός ενιαίου ακροδεξιού μετώπου με τον Zόρνταν Μπαρντελά της Εθνικής Συσπέιρωσης. Αυτό θα ήταν ένα μεγάλο πραξικόπημα - θα έφερνε τη Μαρεσάλ, η οποία είναι ανιψιά της υποψήφιας για την προεδρία του κόμματος Μαρίν Λεπέν, πίσω στη θεία της.
Θα είχε επίσης ενισχύσει τα ποσοστά της ακροδεξιάς, επιτρέποντας στην Reconquest να προσθέσει το 4% της υποστήριξής στο 33% του κόμματος της Λεπέν.
Όμως η αρχική συνεργασία απέτυχε λόγω της προσωπικότητας του ιδρυτή της Reconquest Ερίκ Ζεμούρ, ο οποίος έχει καταδικαστεί πολλές φορές για ρητορική μίσους.
Οι εντάσεις μεταξύ της Μαρεσάλ και του Ζεμούρ έγιναν εμφανείς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείαςτις ευρωεκλογές με τον Ζεμούρ να επιτίθεται επανειλημμένα στο κόμμα της Λεπέν, ενώ η Μαρεσάλ απέφυγε να επιτεθεί στο στρατόπεδο της οικογένειάς της.
Τελικά, κάτι έσπασε, επισημαίνει το Politico: Η άσωτη ανιψιά, εγκατέλειψε τώρα τον Ζεμούρ και κάλεσε τους υποστηρικτές της να ψηφίσουν τους υποψηφίους που υποστηρίζονται από μια συμμαχία της «Εθνικής Συσπείρωσης» και των Républicains. Ο Ζεμούρ, από την πλευρά του, κατηγόρησε την Μαρεσάλ ότι έκανε «παγκόσμιο ρεκόρ προδοσίας».
Η Αριστερά «τρελάθηκε» και ενώνεται...προς το παρόν
Στην αριστερά, τα κόμματα εμφανίζονται πιο πρόθυμα να αφήσουν πίσω τους τις διαμάχες τους, τουλάχιστον προς το παρόν.
Πριν από δύο χρόνια, τα τέσσερα κυριότερα αριστερά κόμματα - οι Κομμουνιστές, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι και το κίνημα «Ανυπότακτη Γαλλία] (LFI) του Μελανσόν - συμφώνησαν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο αριστερό μέτωπο, επιτρέποντάς τους να υπερδιπλασιάσουν το συνολικό τους ποσοστό στις προηγούμενες βουλευτικές και να εμποδίσουν τον Mακρόν να εξασφαλίσει πλειοψηφία.
Αλλά η συμμαχία δεν επιβίωσε και κάθε συνιστώσα δύναμη κατέβηκε ξεχωριστά στις ευρωεκλογές, διαφωνώντας για τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα. Ο συνασπισμός κατέρρευσε μετά την επίθεση κατά του Ισραήλ υπό την ηγεσία της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, όταν οι τρεις πρώην εταίροι του LFI δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν πλέον να συνεργαστούν με το αριστερό κίνημα λόγω της απροθυμίας του να χαρακτηρίσει τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση.
Η βασική τριβή είναι μεταξύ του σκληροαριστερού πυρήνα Μελανσόν και του σοσιαλδημοκράτη Γκλικσμάν, ο οποίος ηγήθηκε της υποστηριζόμενης από τους Σοσιαλιστές λίστας στην ευρωπαϊκή εκστρατεία.
Ο Γκλικσμάν ορκίστηκε ότι «δεν θα υπάρξει επιστροφή» στη συνεργασία με τον Μελανσόν μετά τις ευρωεκλογές, τονίζοντας την απόρριψη της διχαστικής πολιτικής του τελευταίου. Αλλά ακόμη και οι διαχωριστικές γραμμές που θεωρούνταν αγεφύρωτες πριν από λιγότερο από μια εβδομάδα φαίνεται να έχουν χάσει τη σημασία τους με την προοπτική της κατάκτησης εδρών στην Εθνοσυνέλευση. Η γαλλική αριστερά έχει συμφωνήσει για άλλη μια φορά να κατεβάσει ενιαίες λίστες υποψηφίων σε κάθε εκλογική περιφέρεια στην ηπειρωτική Γαλλία, επισημαίνει το Politico καταλήγοντας ότι σε αντίθεση με το στρατόπεδο υπέρ του Μακρόν, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Αττάλ, και την Εθνική Συσπείρωση, που υποστηρίζει τον Μπαρντελά για να ηγηθεί της κυβέρνησης, η αριστερά αποφεύγει τεχνηέντως προς το παρόν το ζήτημα της ηγεσίας.