Ο Μπαράκ Ομπάμα στο βιβλίο του «Γη της επαγγελίας» περιγράφει σε μία ενότητα τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα του Τζο Μπάιντεν.
Ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος, λίγο πριν ξεκινήσει την καμπάνια του για την διεκδίκηση του προεδρικού θώκου το 2008, είχε ήδη αρχίσει να σκέφτεται ποιος θα είναι ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ σε περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές αντί του Τζον ΜακΚέιν. Είχε καταλήξει σε δύο επιλογές: τον Μπάιντεν και τον Τιμ Κέιν.
Μετρώντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και για τους δύο, κατέληξε στον Μπάιντεν, αλλά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ανάλυση που κάνει στο βιβλίο του, για το τί τελικά ήταν αυτό που τον έκανε να αποφασίσει να επιλέξει έναν άνθρωπο που αν και ήταν στην ίδια παράταξη, είχαν σημαντικές διαφορές. Αρχικά ο Ομπάμα στο βιβλίο του σκιαγραφεί το προφίλ και τον χαρακτήρα του Μπάιντεν.
«Εκείνη την περίοδο ήμουν πιο κοντά στον Τιμ Κέιν. Είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, με τις ίδιες μεσοδυτικές ρίζες, ίδια ιδιοσυγκρασία, ακόμη και ίδια βιογραφικά. Για τον Τζο, δεν γινόταν να είμαστε πιο διαφορετικοί. Ηταν 19 χρόνια μεγαλύτερός μου, είχε περάσει 35 χρόνια στην Γερουσία, ενώ σε αντίθεση με την νομαδική ανατροφή μου, ο Μπάιντεν είχε βαθιές ρίζες στο Σκράντον της Πενσιλβάνια και υπερηφανευόταν για την εργατική ιρλανδική καταγωγή του. Κι εγώ αν φαινόμουν ιδιοσυγκρασιακά ψύχραιμος και συγκροτημένος, ο Τζο ήταν όλο θέρμη, άνθρωπος χωρίς αναστολές που χαιρόταν να μοιράζεται ότι ερχόταν στο μυαλό του. Ηταν αξιαγάπητο το χαρακτηριστικό του γιατί απολάμβανε ειλικρινά τους ανθρώπους. Αλληλοεπιδρούσε με τον κόσμο σε ένα δωμάτιο και το όμορφο πρόσωπό του στολισμένο με ένα λαμπρό χαμόγελο, να ρωτάει κάποιον από που ήταν και να του λέει γιατί και πόσο αγαπούσε τη γενέτειρά του. Ρωτούσε τον έναν μετά τον άλλον μέχρι που να αγγίξει κάθε ψυχή στο δωμάτιο μέσα σε έναν στρόβιλο από αγκαλιές, χειραψίες, φιλιά, χτυπήματα στην πλάτη, φιλοφρονήσεις και αστειάκια», αναφέρει στο βιβλίο του.
Ομπάμα: Τα μειονεκτήματα του Τζο Μπάιντεν
Στη συνέχεια ο Ομπάμα αναφέρεται στα μειονεκτήματα που είχε η περίπτωση του να δώσει την αντιπροεδρία στον Μπάιντεν.
«Ο ενθουσιασμός του Τζο είχε και τα μειονεκτήματά του. Σε μια πόλη γεμάτη από ανθρώπους που τους άρεσε να ακούνε για τον εαυτό τους να συζητά, δεν είχε όμοιούς του. Αν μία ομιλία είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει 15 λεπτά, ο Τζο μιλούσε μισή ώρα. Μη πω πόση ώρα μιλούσε όταν η ομιλία ήταν προγραμματισμένη για μισή ώρα. Οι μονόλογοί του στις συνεδριάσεις των επιτροπών ήταν θρυλικοί. Η απουσία φίλτρου από τα λεγόμενά του τον έβαζε σε μπελάδες κατά καιρούς, όπως όταν κατά την διάρκεια των προκριματικών, με είχε αναγορεύσει ως «ευφραδή, λαμπερό, καθαρό και εμφανίσιμο τύπο», λόγια που σίγουρα προορίζονταν για φιλοφρόνηση, αλλά κάποιοι τα ερμήνευσαν ως υπαινιγμό ότι τέτοια χαρακτηριστικά ήταν αξιοπρόσεκτα για έναν μαύρο», περιγράφει ο Ομπάμα
Πώς περιγράφει τα πλεονεκτήματα του Μπάιντεν ο Ομπάμα
Στη συνέχεια ωστόσο, ο Μπαράκ Ομπάμα περιγράφει το πώς τα πλεονεκτήματα του Μπάιντεν, τον έκαναν να καταλήξει στην δική του επιλογή. Και ο Ομπάμα δεν στάθηκε μόνο στα πολιτικά πλεονεκτήματα που είχε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και στον χαρακτήρα του.
«Οσο καλύτερα γνώριζα τον Τζο, έβρισκα ότι οι περιστασιακές γκάφες του δεν μετρούσαν συγκρινόμενες με τα δυνατά του σημεία. Στα εσωτερικά θέματα ήταν έξυπνος, πρακτικός και πάντα προετοιμασμένος. Η πείρα του στην εξωτερική πολιτική ήταν εκτεταμένη και σε βάθος. Κατά την διάρκεια των προκριματικών με είχε εντυπωσιάσει με τις ικανότητες και τις επιδόσεις του στα ντιμπέιτ και με την άνετη παρουσία του στην εθνική πολιτική σκηνή.
Πάνω απ’ όλα ο Τζο είχε καρδιά. Είχε ξεπεράσει τον σοβαρό παιδικό τραυλισμό του (πράγμα που πιθανότατα εξηγούσε την αγάπη του για τις λέξεις) και δύο ανευρύσματα στον εγκέφαλο μετά τα 40 του. Στην πολιτική είχε γνωρίσει πρώιμη επιτυχία και είχε βιώσει ταπεινωτικές ήττες. Το 1972, λίγο μετά την εκλογή του στη Γερουσία, η γυναίκα του και το κοριτσάκι τους, βρέφος ακόμη, είχαν σκοτωθεί ενώ τα δύο νεαρά αγόρια τους, ο Μπο και ο Χάντερ, είχαν τραυματιστεί σε τροχαίο δυστύχημα. Μπροστά σε μια τέτοια απώλεια, οι συνάδελφοι και τα αδέρφια του, χρειάστηκε να τον πείσουν να μην εγκαταλείψει την Γερουσία, αλλά αυτός κανόνισε το πρόγραμμά του ώστε να ταξιδεύει καθημερινά μιάμιση ώρα με το τρένο πηγαινοερχόμενος από το Ντέλαγουερ στην Ουάσιγκτον και πίσω, για να φροντίζει τους γιους του. Το έκανε αδιάκοπα για τρεις δεκαετίες. Το ότι το άντεξε μία τόσο σπαρακτική τραγωδία, οφειλόταν στην δεύτερη σύζυγό του, Τζιλ, μια υπέροχη και διακριτική εκπαιδευτικό που γνώρισε τρία χρόνια αργότερα και μεγάλωσε τα παιδιά του σαν να ήταν δικά της. Κάθε φορά που τους έβλεπες μαζί, καταλάβαινες πόσο στήριζε τον Τζο και την οικογένειά του, πόση υπερηφάνεια ένοιωθε γι’ αυτόν όταν έγινε υπουργός Δικαιοσύνης και ανερχόμενο αστέρι στα πολιτικά πράγματα της Πολιτείας του».
Ομπάμα: Ο όρος που έθεσε ο Μπάιντεν για να γίνει αντιπρόεδρος
Και συνέχισε ο Ομπάμα: «Η οικογένειά του είχε στηρίξει τον Τζο, αλλά και η δύναμη του χαρακτήρα του. Η τραγωδία και οι αναποδιές ίσως τον είχαν σημαδέψει, αλλά δεν τον έκαναν πικρόχολο ή κυνικό. Αυτές οι εντυπώσεις ήταν που με ώθησαν να ζητήσω από τον Τζο να δεχτεί την αρχική διαδικασία αξιολόγησης και να με βρει στην Μινεσότα όπου περιόδευα. Αρχικά ήταν απρόθυμος. Δεν του άρεσε η ιδέα να είναι το δεύτερο βιολί της ορχήστρας. Η συνάντησή μας άρχισε με τον Τζο να μου εξηγεί γιατί θα ήταν η καλύτερη επιλογή μου, αλλά και γιατί αν γίνει αντιπρόεδρος θα ήταν ένα πισωγύρισμα γι’ αυτόν. Τον διαβεβαίωσα πως δεν ψάχνω για έναν αναπληρωτή μου, αλλά για έναν συνεταίρο. Και μου είπε: Αν με επιλέξεις, θέλω τη δυνατότητα να σου δίνω τις καλύτερες εκτιμήσεις μου και ειλικρινείς συμβουλές. Εσύ θα είσαι ο Πρόεδρος και θα στηρίζω τις αποφάσεις σου. Αλλά θέλω να είμαι ο τελευταίος που θα βγαίνει από το δωμάτιο όταν παίρνει τις πιο σημαντικές αποφάσεις σου.
Του απάντησα ότι ήταν μια δέσμευση που μπορούσα να τηρήσω. Ο Κέιν ήταν μια περίπτωση που θα ταίριαζε γάντι σε μένα, ωστόσο ήταν κι αυτός νέος και σχετικά άπειρος. Αυτό συνεπάγονταν με περισσότερη ελπίδα και αλλαγή απ’ όση μπορούσαν να χειριστούν οι ψηφοφόροι. Η επιλογή του Τζο είχε τα ρίσκα της. Η έλλειψη αυτοσυγκράτησης στα μικρόφωνα θα προκαλούσε ίσως αχρείαστες αντιπαραθέσεις. Ηταν παλιάς κοπής πολιτικός. Του άρεσαν τα φώτα της δημοσιότητας και δεν είχε πάντοτε αυτεπίγνωση. Αισθανόμουν πως ίσως γινόταν ευέξαπτος αν πίστευε πως δεν έβρισκε το δίκιο του. Από την άλλη έβρισκα τις αντιπαραθέσεις μας συναρπαστικές. Μου άρεσε το ότι ο Τζο θα ήταν περισσότερο και από έτοιμος να θητεύσει σε περίπτωση που κάτι γινόταν σε μένα. Συν το ότι η παρουσία του θα καθησύχαζε όσους ανησυχούσαν ακόμη για το νεαρό της ηλικίας μου.
Η εμπειρία του στην εξωτερική πολιτική θα ήταν πολύτιμη σε μια εποχή που η χώρα ήταν μπλεγμένη σε δύο πολέμους. Το ίδιο και οι σχέσεις του στο Κογκρέσο και η δυνατότητα να προσεγγίσει ψηφοφόρους επιφυλακτικούς ακόμη και με την ιδέα να επιλέξουν έναν Αφροαμερικανό για πρόεδρο. Τη μεγαλύτερη σημασία ωστόσο, την είχε αυτό που έλεγε το ένστικτό μου. Ότι ο Τζο ήταν αξιοπρεπής, έντιμος και πιστός. Πίστευα πως θα νοιαζόταν για τους απλούς ανθρώπους και ότι όταν τα πράγματα θα δυσκόλευαν, θα μπορούσαν να τον εμπιστευτώ. Δεν θα απογοητευόμουν».