Σε μια κίνηση που μερικούς μήνες πριν έμοιαζε αδιανότητη, φαίνεται τελικά ότι ΗΠΑ και Ευρώπη, υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, θα επιτρέψουν την αποστολή τανκς στην Ουκρανία, ώστε να τεθούν στην πρώτη γραμμή του πολέμου με τη Ρωσία.
Οι εβδομάδες πίεσης εκ μέρους της Πολωνίας και άλλων μελών του ΝΑΤΟ προς τη Γερμανία ώστε να επιτρέψει την αποστολή των τανκς Leopard 2 στην Ουκρανία φαίνεται πως απέδωσαν, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και ορισμένοι από τους συμμάχους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισαν να στείλουν τεθωρακισμένα.
Είναι μια σημαντική απόφαση, εν μέρει επειδή αυτά -σε αντίθεση με τα συστήματα αεράμυνας ή τους αντιαρματικούς πυραύλους- δεν είναι αμυντικά όπλα. Όπως τα συστήματα πυροβολικού και πυραύλων που προηγήθηκαν, προορίζονται για σκληρά χτυπήματα στα ρωσικά στρατεύματα σε μια χερσαία επίθεση.
Η διαφορά τους, όμως, όπως αναφέρει το CNN στην ανάλυσή του, είναι ότι έχουν ως αδιαμφισβήτητο στόχο την ανακατάληψη εδαφών από την Ουκρανία. Πρόκειται για κάτι νέο και τολμηρό και απεικονίζει ένα ΝΑΤΟ που δεν φοβάται.
Παρά τις διχογνωμίες, η Δύση επιδεικνύει ενότητα και τόλμη απέναντι στη Ρωσία
Η συντονισμένη απόφαση ΗΠΑ και Ευρώπης να στείλουν τανκς στην Ουκρανία δεν είναι μια επίδειξη των σαθρών δημοκρατιών που μπορεί να φαίνονται.
Καθ' όλη τη διάρκεια των εβδομάδων διαμάχης και ενόχλησης από την απροθυμία του Βερολίνου να βοηθήσει το Κίεβο, κάποιοι στη Μόσχα βλέπουν κάτι πέρα από τη διχόνοια: μια Δύση που σκέφτεται να στείλει την πιο επιθετική πανοπλία της σε ένα κράτος που θεωρούσε ακατάλληλο ακόμη και για να συζητήσει σοβαρά την ένταξή του στο ΝΑΤΟ πριν από ένα χρόνο.
Μια συμμαχία του μεγέθους και των ποικίλων ιστοριών του ΝΑΤΟ θα είχε πάντα κάποιες διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο χειρισμού του μεγαλύτερου χερσαίου πολέμου στην Ευρώπη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σημειώνει το CNN.
Η Πολωνία έχει βιώσει τη σοβιετική αρπάγη, με πολλούς από τους πολίτες της να θυμούνται πώς βίωσαν αυτή την εκδοχή του ρωσικού ιμπεριαλισμού.
Η Γερμανία -υπό τους ναζί- άφησε τελευταία φορά τα τανκς της ελεύθερα στη χειρότερη αιματοχυσία της ηπείρου.
Πολλά υψηλόβαθμα στελέχη του ισχυρού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς, βρίσκονται επικίνδυνα κοντά στο Κρεμλίνο. Θα ήταν αξιοσημείωτο αν όλες αυτές οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν την ίδια άποψη σχετικά με αυτόν τον αγώνα από την πρώτη μέρα.
Όμως τα σχέδια της Αμερικής να στείλει στην Ουκρανία 30 άρματα μάχης Abrams ενθάρρυνε σε μεγάλο βαθμό -σύμφωνα με δύο Αμερικανούς αξιωματούχους που γνωρίζουν τις διαβουλεύσεις- τη Γερμανία ώστε να εγκαταλείψει τις αντιρρήσεις της για τα Leopard. Παρείχαν την ομπρέλα του ΝΑΤΟ για την κίνηση, παρόλο που ίσως χρειαστούν μήνες, ακόμα και χρόνια, για να μπει στο παιχνίδι το υλικοτεχνικά πολύπλοκο αμερικανικό άρμα μάχης.
Η συντήρηση αυτών των αρμάτων στις τεράστιες εκτάσεις της Ουκρανίας θα είναι μια σημαντική πρόκληση. Ωστόσο, η προθυμία της Ουάσιγκτον να αναλάβει αυτό το καθήκον λέει πολλά για τη δέσμευσή της στον πόλεμο και για το πώς βλέπει τις προοπτικές της Ουκρανίας για μια ευρύτερη νίκη.
Τα δύο συμπεράσματα από την απόφαση για αποστολή τανκς στην Ουκρανία
Αυτή η τελευταία «έκρηξη» δυτικής βοήθειας δείχνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι αυτά τα έθνη δεν ανησυχούν για την παραβίαση των ρωσικών «κόκκινων γραμμών». Καταρρέει η μακροχρόνια πεποίθηση ότι ορισμένα στοιχεία της βοήθειας του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία θα μπορούσαν να διακινδυνεύσουν να προκαλέσουν σε μεγάλο βαθμό μια πυρηνική δύναμη.
Δεύτερον, αυτά τα μέλη του ΝΑΤΟ ανησυχούν πλέον λιγότερο για μια επίθεση από τη Ρωσία στο άμεσο μέλλον: παραδίδουν όπλα που θα χρειάζονταν επειγόντως σε περίπτωση τέτοιας σύγκρουσης. Απόδειξη αυτού είναι τόσο η ολλανδική απόφαση να σταλεί στην Ουκρανία όλο το πυροβολικό των Cesar, όσο και η απόφαση της Νορβηγίας να στείλει ένα μεγάλο μέρος των Leopard. Αυτά τα μέλη του ΝΑΤΟ πιστεύουν ότι η αποφασιστική σύγκρουση με τη Ρωσία θα είναι στην Ουκρανία. Και αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι πιστεύουν ότι η Μόσχα δεν θα κερδίσει.
Τα δυτικά αποθέματα μπορούν να ανοικοδομηθούν ή να ανανεωθούν, αλλά χρειάζεται χρόνος -ίσως δεκαετίες. Και τα μέλη του ΝΑΤΟ υπόσχονται εξοπλισμό με τέτοιο ρυθμό που κάθε ανακοίνωση ενεργοποιείται πριν έρθει η επόμενη.
Μόλις πριν από ένα μήνα, οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας Patriot στην Ουκρανία και δεν έχουν φτάσει ακόμη. Τώρα το τανκ M1 Abrams μπορεί να είναι καθ' οδόν. Τα πρακτικά αποτελέσματα μπορεί να μη γίνουν αισθητά εγκαίρως σε μια ανοιξιάτικη επίθεση από οποιαδήποτε πλευρά, τη Ρωσία ή την Ουκρανία, αλλά το μήνυμα είναι ήδη χειροπιαστό. Η δυτική βοήθεια είναι ατελείωτη, συνεχής και κλιμακούμενη.
Η Ρωσία μπορεί τώρα να εμφανίζεται αδύναμη, αλλά χρειάζεται πάντα προσοχή
Και αυτό θα γίνει αισθητό ακόμα και εντός των τειχών του Κρεμλίνου. Ο ρωσικός στρατός αγωνίζεται να δημιουργήσει ένα στρατηγικό σχέδιο γύρω από τη συνεχώς μεταβαλλόμενη ηγεσία του και να μετατρέψει σε ουσιαστικά κέρδη τη βάναυση χρήση του ανθρώπινου δυναμικού ως ατελείωτου και αναλώσιμου πόρου.
Για όσους βρίσκονται γύρω από τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν, η κολοσσιαία βοήθεια του ΝΑΤΟ είναι αναπόφευκτη και σίγουρα επηρεάζει το κατά πόσο θα συνεχιστεί η υποστήριξή τους στον Πούτιν. Αυτό παραμένει δεδομένο.
Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει και προσοχή. Είναι εξίσου επισφαλές για τη Δύση να πιστεύει ότι η Ρωσία δεν έχει κόκκινες γραμμές όσο το να υποκύψει στον πυρηνικό εκβιασμό που έχει υποστεί κατά κόρον σε όλη τη διάρκεια της εισβολής της Ρωσίας.
Η Μόσχα μπορεί να φαίνεται σχετικά αδύναμη αυτή τη στιγμή, αλλά οι τύχες αυτού του πολέμου έχουν αλλάξει στο παρελθόν και μπορεί να αλλάξουν ξανά.
Ίσως οι εβδομάδες του δημόσιου διαλόγου για την κλιμάκωση της βοήθειας έχουν σκοπό να δείξουν στη Μόσχα ότι η Δύση είναι προσεκτική και σέβεται ό,τι έχει απομείνει από τον εγωισμό του Κρεμλίνου.
Αλλά τώρα βρισκόμαστε σε μια στιγμή που ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς πριν από ένα χρόνο, με την καλύτερη τεχνολογία επίθεσης του ΝΑΤΟ σύντομα στα χέρια της Ουκρανίας, και τη Ρωσία φαινομενικά σε θέση μόνο να «γαβγίζει χωρίς να δαγκώνει» για την απογοήτευσή της.