Τριάντα τρία χρόνια έχουν περάσει από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, το οποίο συνέβη στις 26 Απριλίου 1986.
Το ατύχημα σημειώθηκε στον αντιδραστήρα Νο 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας.
Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.
Το ντοκιμαντέρ για τους «ρευστοποιητές» του Τσερνόμπιλ
Ήδη έχουν γυριστεί πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ για το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ένα από τα πιο αξιόλογα μέχρι σήμερα είναι το ουκρανικό ντοκιμαντέρ ή «Τσερνόμπιλ.3828» σε σκηνοθεσία Σεργκέι Ζαμπολότνι. Το ντοκιμαντέρ αυτό, είναι αφιερωμένο στους 3.828 «ρευστοποιητές», τους ήρωες δηλαδή που εργάστηκαν στη μολυσμένη από ραδιενέργεια οροφή του Τσέρνομπιλ, με τίμημα τη ζωή τους ή την υγεία τους, προκειμένου να περιορίσουν τη μόλυνση που ακολούθησε το ατύχημα.
Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για το Τσερνόμπιλ
«Όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη στις 26 Απριλίου 1986, αλλά δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα για τα γεγονότα του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 1986. Το «Τσερνόμπιλ.3828» είναι μόνο μία από τις πολλές ιστορίες που πρέπει να γνωρίζετε και να θυμάστε» έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης του.
Στην περιγραφή του ντοκιμαντέρ αναφέρεται: «Έχουν περάσει 33 χρόνια από τότε που ο Βαλέρι Σταροντούμοβ εργάστηκε ως χειριστής δοσιμέτρων τον Σεπτέμβριο του 1986 στο επίκεντρο της έκρηξης - το σημείο που βρισκόταν ο πυρηνικός αντιδραστήρας νο. 4 του Τσέρνομπιλ. Το πιο ραδιενεργό μέρος δηλαδή της περιοχής του πλανήτη, όπου σταμάτησε ο χρόνος μετά το πυρηνικό ατύχημα που σημειώθηκε στις 26 Απριλίου του 1986. Ο Σταροωτούμοβ, που συμμετείχε ενεργά στις επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο σημείο τον Σεπτέμβριο του 1986, πήγε ο ίδιος στη στέγη του πυρηνικού εργοστασίου και συνεισέφερε στο να μεταβούν εκεί οι ρευστοποιητές που επιχείρησαν να περιορίσουν τη μόλυνση που ακολούθησε το ατύχημα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ντοκιμαντέρ απέσπασε το μεγάλο βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Κίεβου «Film Chronicle» το 2012 και ειδική μνεία στο κινηματογραφικό φεστιβάλ «Uranium» το 2017.