Με ψυχραιμία, συνεχίζοντας να μιλά σαν η Καρολάιν να ζει, περιέγραψε τη νύχτα της άγριας δολοφονίας της συζύγου του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος -αφού νωρίτερα με έντονη θεατρικότητα περιέγραψε τη γνωριμία του, τον γάμο του και την κοινή του ζωή με την Καρολάιν, ξεσπώντας μάλιστα και σε κλάματα κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του- προσπάθησε να δημιουργήσει την εικόνα ενός νεαρού κοριτσιού με βίαια ξεσπάσματα, υποστηρίζοντας ότι τον χτυπούσε και ένιωθε ότι κινδυνεύει, ενώ περιέγραψε στο δικαστήριο τη μοιραία βραδιά, τη νύχτα της 11ης Μαΐου 2021, όταν με τα ίδια του τα χέρια στέρησε τη ζωή τής συζύγου του.
Είχε προηγηθεί ένας καβγάς του ζευγαριού, όπως είπε, επειδή πήγε να πέσει το μωρό από τον καναπέ στο σαλόνι.
O καβγάς το βράδυ της δολοφονίας της Καρολάιν
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Με ρώτησε «Γιατί έκλαψε;». «Δεν έπεσε της είπα», «δώσ' τη μου να την ηρεμήσω», μου είπε.
- Πρόεδρος: Είχε ένταση;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μετά είχε ένταση, μου λέει μη μου τη δώσεις και ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο. Αυτό έγινε κατά τις 22:30 και πριν τις 23:30. Είναι πρόδρομος ενός ξεσπάσματος, τα είχα ξαναζήσει. Αυτό το περιστατικό μπορεί μετά από μια ώρα-δυο θα ηρεμούσαμε, το είχαμε ξαναζήσει. Ήμασταν μαζί.
- Πρόεδρος: Ναι, αλλά με προβλήματα. Περιμένατε να συνηθίσει ο ένας τον άλλον;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Περάσαμε πάρα πολλά μαζί. Δεν υπήρχε άνθρωπος στη ζωή μου και δεν θα ξαναϋπάρξει, γιατί η Καρολάιν είναι αναντικατάστατη, που να έχω τέτοια ταύτιση απόψεων. Μου ήρθαν δυο μηνύματα, το ένα «you are stupid», το είδα σαν ειδοποίηση. Το αγνόησα. Δεν είναι βρίσιμο.
- Πρόεδρος: Είναι.
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν το παρεξήγησα, δεν το έλαβα υπ' όψιν. Μου είπε μετά σε άλλο μήνυμα, «μην μου φέρεις τη μικρούλα». Το ένιωσα σαν να ήθελε να με πληγώσει. Επειδή το κράτησα εγώ πριν το παιδί. Δεν της απάντησα στα μηνύματα για να μην πυροδοτήσω ένταση. Περίμενα και οι σκέψεις μου είναι ότι είναι ένα μήνυμα που θα με ταλαιπωρήσει, αλλά μετά από λίγο θα μου έλεγε να ανεβώ επάνω ή να της πάω το παιδί. Ήξερε ότι είχα να ξυπνήσω στις 06:30 για να πετάξω. Μετά τις 12 τα μεσάνυχτα ανέβηκα, σκέφτηκα ότι θα της είχε περάσει. Πήγα να ξαπλώσουμε, αρνήθηκε. Δεν θυμάμαι τι μου είπε, δεν είχε σημασία.
- Πρόεδρος: Έχει σημασία τι σας είπε.
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το μόνο άσχημο σχόλιο το είχε κάνει πριν, όταν ανέβαινε τις σκάλες, που είπε «δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο», αλλά ήξερα ότι δεν το εννοεί.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Οταν ανέβηκα στο δωμάτιο, μου είπε «αφήστε με ήσυχη»
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Με τη μικρή ανέβηκα άλλες δύο φορές. Γύρω στη μία και μισή ανέβηκα τρίτη φορά. Στο ενδιάμεσο καθόμουν με τη μικρούλα στον καναπέ.
Πρόεδρος: Κοιμόταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν ξαπλωμένη, μου φάνηκε ότι ηρεμεί και πως μας κατάλαβε. Άφησα την μπεμπούλα. Είτε λαγοκοιμόταν είτε κοιμόταν, ήταν ήρεμη. Εμένα με ένοιαζε να κοιμηθεί η μικρούλα. Πήγα να ανέβω στο κρεβάτι και αυτό την εξόργισε σε μεγάλο βαθμό, επειδή ό,τι μου έλεγε να μην κάνω, το έκανα.
Πρόεδρος: Τι έγινε μετά; Άρχισε να μου φωνάζει δυνατά, τις βρισιές δεν τις θυμάμαι, δεν έχουν για μένα σημασία. Δεν μπορώ να πω κάτι κακό γι' αυτήν. Ήταν μια κλασική στιγμή έξαρσης, με τον θυμό εκτός ελέγχου, με έστειλε στο διάολο, «φύγετε», έλεγε, «κόψτε το λαιμό σας, φύγετε, δεν σας θέλω εδώ». Αυτό ίσως να κράτησε το πολύ πέντε λεπτά. Ήταν ένα σύντομο περιστατικό.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Τι έγινε πριν δολοφονήσω την Καρολάιν
Πρόεδρος: Βγήκε από το δωμάτιο;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι
Πρόεδρος: Ναι, αλλά φαίνεται να έχει έντονους παλμούς και διανύει 141 μέτρα.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Από το δωμάτιο δεν βγήκε. Σήκωσε μόνο τον κορμό της και φώναζε. Πάνω στην έξαρσή της φώναξε και στο παιδί «τι θες κι εσύ», επειδή το παιδί ξύπνησε. Την απώθησε, δεν τη χτύπησε. Τις εξάρσεις της τις είχα αποδεχτεί. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια έκρηξη πήρε η μπάλα και τη μικρή. Το παιδί τρόμαξε.
Πρ.: Νιώσατε να απειλείται από τη μητέρα του;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, είναι μια υπέροχη μητέρα. Μέσα στην έκρηξη δεν ξέρω αν θόλωσε τόσο, εάν άθελά της θα έκανε κακό στη μικρή.
Πρ.: Τι σκεφτήκατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν η πρώτη φορά που αφορούσε και κάποιον άλλον, τη μπεμπούλα. Σκέφτομαι εάν είναι τόσο πολύ εκτός ελέγχου. Έχει θολώσει σε τέτοιο σημείο να μην θέλει το παιδί.
Πρ.: Τι πέρασε από το μυαλό σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ότι σε μία έκρηξή της έκανε άθελά της κακό στο παιδί. Με διέλυσε ότι είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο.
Πρ.: Στην απολογία σας στους αστυνομικούς είπατε ότι δεν δώσατε σημασία.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Φοβήθηκα πάρα πολύ από το συμβάν για τη μικρή. Έφυγα, γιατί δεν είχε νόημα, δεν μπορώ να ελέγξω, να προβλέψω την επόμενη κίνησή της. Οι εντάσεις και οι εκρήξεις εκτός από εμένα που το είχα συνηθίσει πάνε και στη μικρή.
Πρ.: Νιώσατε ότι εν τη απουσία σας θα κινδύνευε το μωρό;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Σκέφτηκα ότι εάν έγινε μια φορά μπορεί να ξαναγίνει. Αυτό που έλεγα στον εαυτό μου για τις εκρήξεις της είναι ότι 2-3 ώρες δεν ελέγχει τον εαυτό της.
Πρ.: Το παιδί υπήρξε ποτέ αιτία έκρηξης;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, ποτέ.
Πρ.: Εσείς θεωρείτε ότι όταν απουσιάζετε από το σπίτι θα υπήρχε κίνδυνος για το παιδί; Έρχεστε σε αντίφαση. Ή ήταν υπέροχη ή δεν ήταν.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Εγώ θεωρώ ότι εκείνη τη στιγμή δεν είναι ο εαυτός της. Δεν είναι βίαιη, αλλά έχει χτυπήσει 50 φορές το σύζυγό της.
Πρ.: Και οι δύο είχατε μια εικόνα μη πραγματική ο ένας για τον άλλον, αυτό καταλαβαίνω.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν αποκλείω να την έχω εξιδανικεύσει λόγω της αγάπης μου για αυτήν. Έτσι νιώθω…
Πρ.: Τι κάνατε την κρίσιμη στιγμή;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Προσπάθησα να ηρεμήσω τη Λυδία. Ήταν στην αγκαλιά μου. Αυτό που με εξόργιζε δεν ήταν το συμβάν.
Πρ.: Μέχρι τις 4 ανέβηκα ξανά, δεν θυμάμαι την ώρα.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Κατάλαβες τι έκανες; τη ρώτησα. Έχασα την υπομονή μου. Το μόνο που ήθελα να ακούσω ήταν "δεν το εννούσα", ένα "συγγνώμη", αλλά ίσως ήταν πολύ νωρίς. Βρίσκομαι στο σαλόνι. Σκέφτομαι όσα συνέβησαν, ότι πρέπει να το λύσουμε. Είναι ένα χάος.
Πρ.: Το θέμα σας ήταν ότι είναι επικίνδυνη ή ότι κάτι πρέπει να κάνετε με το παιδί και το πρωινό σας ξύπνημα για δουλειά;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Και τα δύο.
Πρ.: Έγινε κάτι άλλο μέχρι τις 4 παρά; Τι σκεφτόσασταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Να ηρεμήσω και να πάω επάνω και όπως τις άλλες φορές την επόμενη ημέρα να ηρεμήσουμε.
Πρ.: Είχατε πάει ξανά πριν επάνω.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορούσα να αφήσω τη μικρή μόνη κάτω και να φύγω για δουλειά χωρίς να το ξέρει η μητέρα της. Το να την αφήσω στα κρυφά δίπλα της και να φύγω δεν το θεώρησα σωστή λύση.
Πρ.: Άρα θεωρήσατε σωστό να κάνετε ακόμα μια προσπάθεια;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Οι ώρες είναι συγκεχυμένες στο μυαλό μου. Ανεβαίνω για μια προσπάθεια να γίνει μια προσπάθεια για μια φυσιολογική και ώριμη λύση. Μια "συγγνώμη", μια αγκαλιά και να λήξει.
Πρ.: Κοιμόταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όπως και πριν, ξαπλωμένη με κλειστά μάτια. Στο άνοιγμα της πόρτας δεν αντέδρασε. Το κατάλαβε όταν έκατσα δίπλα της.
Κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Θέλησα να την πάρω αγκαλιά, μια συγγνώμη, όχι να την ακούσω, να την καταλάβω. Ξάπλωσα και πήγα να την πάρω αγκαλιά. Πήγε να τιναχτεί απότομα, είχε αντίδραση. Με απωθούσε με το αριστερό χέρι. Δεν ήταν θετική να τα βρούμε. Μου είπε "φύγε".
Πρ.: Πώς αντιδράσατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Άφησα την ώρα να περάσει να ηρεμήσει. Ήμουν μέσα στα νεύρα και τη θολούρα. Όταν άρχισε να τινάζεται σκέφτηκα θα ξαπλώσω δίπλα της και θα μου φύγουν όλα. Αν είχε γίνει άλλη στιγμή, θα έφευγα.
Πρ.: Είδατε την ίδια συμπεριφορά.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το είχα ως πιο πιθανό να συμβεί.
Πρ.: Ήταν τόσο σημαντικό να βρεθεί λύση εκείνη την ώρα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πιο σωστή λύση ήταν να ακούσω μια συγγνώμη, να λήξει το πρόβλημα και η μικρή να κοιμηθεί με τη μαμά της. Γύρισε με κοίταξε και μου είπε "φύγε". Της είπα αγάπη μου να κοιμηθούμε μαζί.
Πρ.: Το αγάπη μου δείχνει συγκατάβαση
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ετσι την αποκαλούσα πάντα. Έκανε απότομες κινήσεις. Γύρισα να την αγκαλιάσω με το αριστερό μου χέρι.
«Ετσι σκότωσα την Καρολάιν»
Πρ.: Ανεβήκατε στο σώμα της;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω, σωστά.
Πρ.: Ήταν μπρούμυτα ή ανάσκελα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Στο πλάι. Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μην ψάχνετε λογική, ήθελα να πω μη χτυπιέσαι, χτύπησες τη μικρή. Ήταν ένα κράμα από θυμό, θλίψη, απογοήτευση. Ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμά της άθελά της αφορούσε και το παιδί. Ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα, έχασα τον έλεγχο. Την αγκαλιάζω και κινούμαι πάνω της. Ήθελα να ηρεμήσει και να με ακούσει.
Πρ.: Αν θέλατε να ηρεμήσει δεν θα το κάνατε αυτό.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ναι, ήταν η εξαίρεση.
Πρ.: Ναι, αλλά η εξαίρεση που της αφαίρεσε τη ζωή.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Έχει ξεχειλίσει το συναίσθημα.
Πρ.: Αλλά το ελέγχετε, άλλες τρεις φορές ανεβήκατε.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει με μια συγγνώμη. Δεν θα βρω λογική.
Πρ.: Μέχρι τις 4 το ελέγχετε. Τι το κατέστησε ανεξέλεγτο;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ισως να έφτασα στα όριά μου και θα μετανιώνω ένα εκατομμύριο φορές. Αντί να συμβεί κάτι θετικό από μέρους της, δεν άλλαξε τίποτα.
Πρ.: Δηλαδή, διαψεύστηκε η προσδοκία σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ναι, να λήξει το συμβάν Έμεινα πάνω της 4-5 λεπτά ώστε να μην μπορεί να με χτυπήσει. Σε παρακαλώ ηρέμησε… μετά ένα χάος. Την πίεσα στο μαξιλάρι. Πήρα το μαξιλάρι. Μου φώναζε.
Πρ.: Μπορούσε να φωνάξει;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μπορούσε, σήκω, παράτα με, φύγε, δεν θέλω να πω άλλα. Ηλίθιε ή άι… δεν θέλω να τα πω.
Πρ.: Ποιος ήταν ο σκοπός σας; Να την ηρεμήσετε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δυστυχώς, δεν θα το συγχωρέσω ούτε θα το εξηγήσω ποτέ.
Πρ.: Έκανε κάτι το θύμα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μετά από το πρώτο κομμάτι είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου, μα με βρίζει, δεν υπάρχει λογική.
Πρ.: Δεν σκεφτήκατε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορώ να το εκλογικεύσω. Θα είναι για πάντα παρούσα στη ζωή μου.
Πρ.: Δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας για την κοπέλα; Είχατε τη ζωή της στα χέρια σας. Το παιδί σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν σκεφτόμουν με καθαρό μυαλό. Δεν βγάζει και σε μένα λογική. Όλο είναι ξεκάθαρο λάθος.
Πρ.: Δηλαδή, σε αυτά τα πέντε λεπτά δεν σκεφτήκατε το παιδί σας και την αγάπη σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν και θα ήταν για πάντα το παιδί στη ζωή μας. Δεν υπήρχε σενάριο να μην υπάρχει η μάνα της στη ζωή.
Πρ.: Την ώρα που ξεψυχούσε δεν το σκεφτήκατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Υπήρχε περίπτωση με λογική να το σκεφτώ αυτό; Όχι.
Πρ.: Έπρεπε να το σκεφτείτε, γιατί δεν συνέβη; Οδηγείτε τη μάνα του παιδιού σας στο θάνατο. Τι σκεφτόσασταν και σας απέκλεισε τη λογική;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ό,τι είχε προηγηθεί. Τα συσσωρευμένα εκείνης της ημέρας.
Πρ.: Δηλαδή, τα θεωρείτε τόσο σπουδαία για να σας οδηγήσουν σε αυτές τις πράξεις.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Σας λέω ακριβώς ό,τι έγινε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχω ευθύνη. Έχω κάνει πολλά λάθη. Θεώρησα ότι έχει λιποθυμήσει.
Πρ.: Μας φέρατε ένα σωρό διπλώματα από σεμινάρια πρώτων βοηθειών. Δεν μπορούσατε να καταλάβετε τι είχε συμβεί;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Θεώρησα ότι έχασε τις αισθήσεις της. Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι εύχομαι να είναι λιπόθυμη. Όταν τη γύρισα στο πρόσωπο και την είδα προφίλ κατάλαβα ότι είναι νεκρή. Είναι θολές οι εικόνες.
Πρ.: Είμαι σίγουρη ότι το βλέπετε ξεκάθαρα τώρα μπροστά σας και σας κυνηγάει.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είδα ανοιχτά τα μάτια της.
Πρ.: Πώς αντιδράσατε;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Άρχισα να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά μου. Οι επόμενες στιγμές είναι εξίσου χαοτικές με το μαξιλάρι. Περπατάω πάνω-κάτω, σε πλήρη σύγχυση και διάλυση. Τσέκαρα ότι το παιδί κοιμάται στον καναπέ και έτρεξα ξανά επάνω. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω.
- Πρ.: Πότε άρχισε να λειτουργεί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Στην ίδια κατάσταση συνέχισα να ειμαι πολλή ώρα κατέβηκα κάτω ξανά ανέβηκα το μόνο πράγμα πως έκανα αυτό το πράγμα, πως άφησα να γίνει αυτό το πράγμα . Το μόνο που μπορούσα να εστιάσω ήταν τι θα κάνει αυτό το παιδακι;
- Πρ. Τον εαυτό σας στη φυλακή το σκεφτήκατε;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Τον σκέφτηκα
- Πρ.: Εντός η εκτός;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είναι βέβαιο οποίος κάνει τέτοια πράξη ότι θα καταλήξει στη φυλακή. Η μόνη σκέψη ήταν το παιδί, το θα γίνει το επόμενο πρωί; Είναι ο άνθρωπός μου απέναντι, δια της ατόπου απαγωγής, δε γίνεται ένας φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί να κάνει τίποτε τέτοιο, να εξαφάνισει τη σορό, ο μόνος τρόπος είναι ότι κάποιος άλλος το έκανε.
- Πρ. Σκεφτήκατε να παρουσιάσετε σκηνικό άγριας ληστείας;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος Σωστά. Τίποτε δεν είχε λογική.
- Πρ. Είχε. Σας θυμίζω ότι η ΕΛ.ΑΣ. επικήρυξε τους ληστές για 300.000 ευρώ, ο ισχυρισμός σας έγινε πιστευτός, εγώ προσωπικά σας πίστεψα, το παρακολουθήσουμε όλοι αυτό το έγκλημα.
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος Αντιληπτό. Αυτό το χάος στο μυαλό μου δεν κράτησε λίγα λεπτά, κράτησε σίγουρα μια ώρα.
Κυνικός Αναγνωστόπουλος: Σκότωσα το σκυλί γιατί έτσι θα ήμουν πιο πειστικός
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ρωτήθηκε από την πρόεδρο για τον τρόπο που σκότωσε το σκυλί τους.
- Πρ.: Τι κάνατε ως πρώτη ενέργεια;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψουν τη ληστεία. Το μόνο που μπορούσε στο ηλίθιο μυαλό μου ήταν ότι δεν θα το πιστέψουν. Αν κάνω κακό και στο ζωάκι. Στην απελπισία μου επάνω ότι έχασα τη ζωή μου, την κόρη μου, ήταν οι ληστές να έχουν κάνει κακό και στο ζωάκι. Ήταν ηλίθια σκέψη. Πήγα στο ισόγειο, πήρα το σκυλάκι με το κολάρο και το λουρί. Δεν θα μπορούσα να κάνω κακό με κάποιο όργανο. Την παίρνω και έβαλα το λουρί στο κάγκελο. Απλά ανασηκώθηκε λίγο πάνω από τη σκάλα. Έφυγα, δεν έμεινα να κοιτάω τη Ρόξυ, πήγα στην κουζίνα. Έκλαιγε όπως κλαίνε τα σκυλιά. Είχε διάρκεια...
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Πώς σκηνοθέτησα τη ληστεία
- Πρόεδρος: Τηρήσατε τη στάση της απόκρυψης. Ήταν εύκολο;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, αλλά... όλα αυτά ότι τους κορόιδεψα 37 ημέρες. Δεν είναι λιγότερο βασανιστικές. Έπρεπε να έχω την κόρη μου στην αγκαλιά μου σε ένα χάος. Ας μπείτε στη θέση μου. Έχω ένα μωράκι που με ευθύνη μου το έχω στην αγκαλιά μου, έκλαιγα συνελχεια.
- Πρόεδρος: Νομίζετε ότι τα καταφέρατε;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όταν γνώρισα τους αστυνομικούς του ανθρωποκτονιών ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα το καταλάβαιναν. Μου είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα την ξαναδώ. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κρατώ αγκαλιά την κόρη μου (συγκινείται).
- Πρ. Θα μπορούσατε να το μεγαλώσετε το παιδί;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος : Με διέλυσε αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Έπρεπε να αφιερώσω κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου σε εκείνη. Της αξίζουν τα πάντα.
- Πρ. Της αξίζει ο πατέρας που σκότωσε τη μητέρα του;
- Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πεθερά μου και οι γονείς μου ζουν για τη Λυδία. Μιλάτε σε έναν άνθρωπο που κλαίει κάθε μέρα και κοιμάται με την φωτογραφία της αγκαλιά. Η ζωή μου δεν τελείωσε όταν με συνέλαβαν, αλλά όταν έχασα την Κάρολάιν. Τις 37 ημέρες προσπαθούσα να επανορθώσω το κακό που έκανα, ήμουν αγκαλια με τη μικρούλα.