Δάκρυα και θράσος από τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο -Η θεατρική απολογία, τι είπε για τη ζωή του με την Καρολάιν

Θεατρική η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, με τον κατ' ομολογίαν δολοφόνο της Καρολάιν να ξεσπά σε κλάματα.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος απολογείται από το πρωί για το στυγερό έγκλημα, ακριβώς έναν χρόνο πριν, όταν με τα ίδια του τα χέρια έπνιξε στον ύπνο της τη σύζυγό του, Καρολάιν. Στη συνέχεια σκότωσε τον σκύλο τους, κρεμώντας τον από το λουρί του στην εσωτερική σκάλα του σπιτιού, έβαλε την 11 μηνών κόρη τους, Λυδία, πάνω στη νεκρή μητέρα της, και ο ίδιος, αφού έστησε σκηνικό ληστείας στο σπίτι, δέθηκε και ειδοποίησε τις Αρχές, λέγοντας ότι μπήκαν ληστές στο σπίτι και δολοφόνησαν τη σύζυγό του.

Ακολούθως, επί 37 ημέρες ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος έπαιζε θέατρο, προσπαθώντας να ξεγελάσει τις Αρχές, προσποιούμενος τον χαροκαμένο σύζυγο, ενώ με τις κινήσεις του προκαλούσε τη συμπάθεια όλων, που τον συμπονούσαν για τον εφιάλτη που έζησε και την τραγωδία που ζούσε. Μέχρι, φυσικά, που αποκαλύφθηκε. Αφού πήγε στην κηδεία της Καρολάιν αγκαλιά με το μωρό τους και αφού πήγε και στο μνημόσυνο, αγκαλιάζοντας και φιλώντας τους γονείς της, συνελήφθη. Και ομολόγησε ότι ο ίδιος, με τα ίδια του τα χέρια, δολοφόνησε τη σύζυγό του, που τόσο καιρό υποστήριζε ότι είχαν σκοτώσει άγριοι ληστές που είχαν εισβάλει στο σπίτι τους.

Σήμερα στο δικαστήριο, με θεατρικό τρόπο και τόνο, ξεσπώντας πολλές φορές σε κλάματα, περιέγραψε τη γνωριμία του με την Καρολάιν, πώς τη συνάντησε όταν ακόμη ήταν 16 ετών, την κοινή ζωή, τον γάμο τους, την πρώτη αποβολή που επηρέασε και τους δύο. Πριν μπει στο πιο κρίσιμο σημείο της απολογίας του, δηλαδή το τι συνέβη την νύχτα που της αφαίρεσε βίαια τη ζωή, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος υποστήριξε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Καρολάιν τον είχε χτυπήσει και ότι... είχε νιώσει ότι κινδυνεύει!

Η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για τη δολοφονία της Καρολάιν

Ξεκινώντας είπε ότι θα προβεί σε μια «κατάθεση ψυχής».

Ανέβηκε στο βήμα και ξεκίνησε να μιλά για όσα συνέβησαν στη μεζονέτα των Γλυκών Νερών:

«Για αυτό που εξετάζουμε σήμερα δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε προς τον εαυτό μου, αυτό που χάθηκε ήταν αναντικατάστατο. Δεν άξιζε ούτε στην ίδια, ούτε στο σκυλάκι μας. Δεν υπάρχει αρκετή λέξη συγγνώμη προς κανέναν, ούτε προς την Καρολάιν που δεν είναι εδώ να χαρεί τη ζωή της, ούτε προς την κόρη μας που δεν θα χαρεί τη μητέρα της, ούτε προς την πεθερά μου που την έχασε εξαιτίας μου, στη Ρόξυ... πόσες φορές να πω συγγνώμη για ένα σκυλάκι που μεγάλωσε στην αγκαλιά μου.
Το τι συνέβη ακριβώς θα σας το πω με κάθε λεπτομέρεια και ειλικρίνεια. Δεν θα είναι δικαιολογία, δεν προσπαθώ να εκλογικεύσω τίποτα από εκείνη τη μέρα. Δεν με ενδιαφέρει η καριέρα μου ή που με καταριέται ένας μεγάλος αριθμός κόσμου που δεν με έχει γνωρίσει, μόνο ότι δεν θα την ξαναδώ».

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Πώς γνώρισα την Καρολάιν

Στη συνέχεια ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε τη γνωριμία του με την Καρολάιν. Είπε ότι η ζωή του άλλαξε το Πάσχα του 2017, όταν την είδε για πρώτη φορά στην Αλόννησο.

«Γνώρισα το πιο υπέροχο πλάσμα στη ζωή μου, μαζί με την κόρη μας. Γνωριστήκαμε πλατωνικά, απογοητεύτηκα όταν έμαθα την ηλικία της. Το καλοκαίρι πήγα ξανά στο νησί τον Ιούλιο, συναντηθήκαμε και μετά ήμασταν μαζί. Η κοινή μας ζωή ήταν τέσσερα χρόνια», είπε στο δικαστήριο.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε τον εαυτό του ως τρελά ερωτευμένο.

«Από το φθινόπωρο του 2017 με κάθε ευκαιρία ήμουν στο νησί. Με πλοίο, ελικόπτερο, ακόμα και με φουσκωτό που νοίκιαζα.
Τα Χριστούγεννα πήγαμε πρώτη φορά μαζί διακοπές στο Πήλιο. Το Πάσχα του 2018 πήγαμε στις Φιλιππίνες με τη μητέρα της για 20 μέρες, γνώρισα και την υπόλοιπη οικογένεια. Μέσα σε όλα τα θετικά ήταν και η μητέρα της. Το ταξίδι ήταν υπέροχο σαν όνειρο».

• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Εκατό φορές να γύριζα πίσω τον χρόνο, εκατό φορές την Καρολάιν θα διάλεγα.
• Πρόεδρος: Όμως δεν μπορείτε να το κάνετε.
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον το πώς ήμασταν μαζί. Το όνομά μου δεν το άκουσα ποτέ, «αγάπη μου» και «μικρέ μου» με φώναζε, ακόμα και αν διαφωνούσαμε σε κάτι. Ήταν ό,τι πιο σπάνιο στη ζωή μου και στη ζωή της, άσχετα από το αποτέλεσμα.

Γυναικοκτόνος: Γιατί με την Καρολάιν παντρευτήκαμε μόνοι μας, σε μια παραλία

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε στο δικαστήριο πως ήδη από το φθινόπωρο του 2018 είχαν αποφασίσει να παντρευτούν στις 15 Ιουλίου 2019, που θα έκλειναν 2 χρόνια σχέσης.

«Το φθινόπωρο του 2018 πήραμε μια τεράστια απόφαση. Να περάσει σε σχολή στην Αθήνα να ζήσουμε μαζί. Γιατί να μην παντρευτούμε στην επέτειο των δύο ετών, σκεφτήκαμε; Λέγαμε και οι δύο να προχωρήσουμε.
Το όνειρό της ήταν να παντρευτεί σε παραλία δίπλα στη θάλασσα. Καταλήξαμε ότι δεν γίνεται νομοθετικά στην Ελλάδα. Το ψάχναμε. Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ρομαντικό ταξίδι στο εξωτερικό και να παντρευτούμε. Ξέρω, είναι δύσκολο να καταλάβετε έναν άνδρα 29 ετών να παντρευτεί μία 18χρονη».

Ο κατηγορούμενος είπε ότι δεν το μετάνιωσε ποτέ που παντρεύτηκαν και συνέχισε να μιλά αναλυτικά για το γάμο.

«Οργανώσαμε ένα γάμο που τον βλέπαμε μόνο σε ταινίες. Είχε κλείσει μέχρι και τα λουλούδια και την τούρτα και το αυτοκίνητο της τελετής από τα Χριστούγεννα. Το οργάνωσε όπως θα το έκανε ένα ειδικευμένο γραφείο.
Ανήμερα τα Χριστούγεννα, στα Καλάβρυτα, της έκανα και επίσημα την πρόταση γάμου που της άξιζε. Ήμασταν πανευτυχείς. Θέλαμε να κάνουμε το ταξίδι, να παντρευτούμε και μετά να το πούμε. Σε κάποιους στενούς φίλους το είχαμε πει».

• Πρόεδρος: Υπήρχε λόγος που δεν το είπατε στους γονείς σας;
• Κατηγορούμενος: Όχι, δεν είχαμε σκεφτεί γάμο με πολύ κόσμο. Το σχέδιο ήταν ένα ρομαντικό ταξίδι οι δυο μας. Να γυρίσουμε στην Αθήνα και να κάνουμε τη δεξίωση με όλους.
• Πρόεδρος: Το πλάνο ήταν μετά την ενηλικίωσή της να ζήσει στην Αθήνα;
• Κατηγορούμενος: Θέλαμε η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά. Η απόλυτη προτεραιότητα στα πάντα ήταν η ευτυχία της.

Ποιος επέλεξε να μείνουν στη μεζονέτα των Γλυκών Νερών, τι υποστήριξε ο Αναγνωστόπουλος

Η επιλογή του σπιτιού στα Γλυκά Νερά έγινε από κοινού, είπε ο κατηγορούμενος:

«Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα. Δεν μπορούσα να φανταστώ να μένω μέσα στην πόλη, ούτε εκείνη, είχε μεγαλώσει σε νησί. Το σπίτι μάς άρεσε εμφανισιακά. Της το έδειξα με βιντεοκλήση. Ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στην Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό».

• Πρόεδρος: Τα προβλήματα πότε άρχισαν;
• Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι σχετική λέξη.
• Πρόεδρος: Δηλαδή δεν υπήρχαν προβλήματα;
• Κατηγορούμενος: Το εάν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ το βλέπω διαφορετικά, γιατί δεν ξέρει κανείς τι ζούσαμε. Γυρίσαμε από την Πορτογαλία, ήμασταν ευτυχισμένοι.

Η πρώτη αποβολή -«Μας αλλοίωσε και τους δύο», είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος

Ακολούθως, ο Mπάμπης Αναγνωστόπουλος μίλησε για την πρώτη εγκυμοσύνη της Καρολάιν λίγο μετά τον γάμο τους και την αποβολή της, ξεσπώντας σε κλάματα, ενώ περιέγραψε πώς αυτό επηρέασε τη σχέση τους.

• Πρόεδρος: Τα προβλήματα πότε άρχισαν;
• Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι σχετική λέξη.
• Πρόεδρος: Δηλαδή δεν υπήρχαν προβλήματα;
• Κατηγορούμενος: Το εάν είναι πρόβλημα ή όχι, εγώ το βλέπω διαφορετικά, γιατί δεν ξέρει κανείς τι ζούσαμε. Γυρίσαμε από την Πορτογαλία, ήμασταν ευτυχισμένοι. Μάθαμε ότι είναι έγκυος. Το να κάνουμε ένα μωράκι δεν ήταν αρνητικό από μόνο του. Ο φόβος ήταν για το πώς όλα μας τα όνειρα και αυτά που ήθελε να κάνει θα γίνουν και δεν θα χαλάσουν. Θέλαμε να γίνουν τα σχέδιά μας και το παιδί να ομορφύνει τη ζωή μας. Όταν το χάσαμε τον «σποράκο», ήμασταν συνεχώς με κλάματα. Πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλον. Τον «σποράκο» τον χάσαμε στο σπίτι μου, τον βάλαμε σε λουλουδάκια, τον πήγαμε στον Υμηττό, ήταν παιδάκι. Δεν ήταν η Λυδία μας το πρώτο παιδί… (κλαίει). Γονάτισα για πρώτη φορά στη ζωή μου.
• Πρόεδρος: Άρχισαν τα προβλήματα τότε;
• Κατηγορούμενος: Μας αλλοίωσε και τους δύο. Εκείνη αντιδρούσε, εγώ κλεινόμουν. Ήταν ευθύς άνθρωπος, δεν είχε διπλωματία με τους δικούς της ανθρώπους. Δεν θυμάμαι να υπήρχε κάτι. Δεν ψάχναμε αφορμές.

Ο κατηγορούμενος επαναλάμβανε διαρκώς ότι προτεραιότητά του ήταν η ευτυχία της συζύγου του: «Δεν υπήρχε όνειρο, σκέψη για το μέλλον που να μην έχει την Καρολάιν δίπλα μου».

Τι είπε ο Αναγνωστόπουλος όταν τον ρώτησε η πρόεδρος γιατί ενώ το οικόπεδο το πήρε η Καρολάιν, ήταν στο όνομά του

Ο Αναγνωστόπουλος ρωτήθηκε από την πρόεδρο γιατί το οικόπεδο που θα έχτιζαν το νέο τους σπίτι ήταν στο όνομά του, παρότι οικονομικά συνέβαλαν κυρίως οι γονείς της Καρολάιν, και απάντησε: «Πήραμε την απόφαση να χτίσουμε. Δεν είχαμε ακόμα κοινή φορολογική δήλωση, το δάνειο ήταν στο όνομά μου. Δεν υπήρχε η σκέψη "αν κάποτε χωρίσουμε". Γι' αυτό το οικόπεδο ήταν στο όνομά μου. Έτσι κι αλλιώς θα ήταν γραμμένο στην κόρη μας το σπίτι».

Στη συνέχεια μίλησε για τους λόγους που η Καρολάιν ήθελε να σταματήσει τις σπουδές της. «Θα άφηνε τη στατιστική. Έλεγε "δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου πίσω από ένα γραφείο για πάντα". Είχε ταλέντο στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική. Βρήκαμε την καλύτερη σχολή, μαζέψαμε τα χρήματα για την εγγραφή. Εγώ το αποδεχόμουν απόλυτα. Είχε τρομερό ταλέντο.
Η προτεραιότητά μου ήταν να είναι ευτυχισμένη, γιατί να της κόψω τα φτερά;».

Όπως είπε, η 8η Μαΐου ήταν η τελευταία ευτυχισμένη τους μέρα:
«8 Μαΐου ήταν η Γιορτή της Μητέρας, ήταν όλα υπέροχα. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, είχαμε πάει ταξίδι στο Ντουμπάι τις προηγούμενες ημέρες, της είχα φέρει λουλούδια, γιόρταζε πρώτη φορά. Ήταν η τελευταία ευτυχισμένη μέρα».

«Η Καρολάιν με χτυπούσε», είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος

Ο πιλότος, λίγο πριν από το τελευταίο στάδιο της απολογίας του, είπε στο δικαστήριο πως η Καρολάιν μετά την αποβολή που είχε και την ψυχική φόρτιση που προκάλεσε το γεγονός, άρχισε να έχει εξάρσεις θυμού, τις οποίες η ίδια έλεγε πως τις είχε από την εφηβεία, αλλά δεν είχε δει ο ίδιος ποτέ πριν.

Η εγκυμοσύνη που ακολούθησε με τη σειρά προβλημάτων που ανέκυψαν λόγω ασθενείας που διαγνώστηκε από τον τρίτο μήνα κύησης, αλλά και η γέννηση του μωρού που επί ενάμιση μήνα ήταν σε νοσηλεία, επιδείνωσε τα πράγματα, οπότε η 20χρονη τον χτυπούσε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου.

• Πρόεδρος: Γιατί σας επιτίθεται όμως;
• Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω.
• Πρόεδρος: Συνήθως κάνουμε επίθεση όπου φοβόμαστε, όπου νιώθουμε απειλή.
• Κατηγορούμενος: Δεν θα το έλεγα απειλή. Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία. Το έλεγε και η ίδια.
• Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε δει από νωρίς; Δεν μου αναφέρατε κάτι.
• Κατηγορούμενος: Δεν το θεωρούσα προβληματικό.
• Πρόεδρος: Ε, πώς δεν είναι προβληματικό να σας χτυπάει κάποιος;
• Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν από την περίοδο που συζητάμε. Μπορεί να νευρίαζε έντονα, να φώναζε και μετά να ζητούσε συγγνώμη.

Σύμφωνα με τον πιλότο, το θύμα «είχε τάσεις βίας που έχανε τον έλεγχο του εαυτού της. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δεχθώ, ό,τι είχα να δεχθώ, είτε σωματικό είτε λεκτικό. Ένιωθα πως έπρεπε να απορροφήσω το ξέσπασμά της. Έμαθα να ζω με αυτό και μετά τα ξεσπάσματά της ήμασταν αγκαλιά. Μετά από κάποια ξεσπάσματα που, ειδικά δύο, ήταν επικίνδυνα για εμένα. Δεν θέλω να πω πιο πολλά. Ας πούμε μπορεί να πέταξε κάτι κατά λάθος που κινδύνευσε να με χτυπήσει άσχημα. Μετά από αυτά, αποφασίσαμε να πάμε στην κυρία Μυλωνοπούλου».

O καβγάς το βράδυ της δολοφονίας της Καρολάιν

• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Με ρώτησε «Γιατί έκλαψε;». «Δεν έπεσε της είπα», «δώσ' τη μου να την ηρεμήσω», μου είπε.
• Πρόεδρος: Είχε ένταση;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μετά είχε ένταση, μου λέει μη μου τη δώσεις και ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο. Αυτό έγινε κατά τις 22:30 και πριν τις 23:30. Είναι πρόδρομος ενός ξεσπάσματος, τα είχα ξαναζήσει. Αυτό το περιστατικό μπορεί μετά από μια ώρα-δυο θα ηρεμούσαμε, το είχαμε ξαναζήσει. Ήμασταν μαζί.
• Πρόεδρος: Ναι, αλλά με προβλήματα. Περιμένατε να συνηθίσει ο ένας τον άλλον;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Περάσαμε πάρα πολλά μαζί. Δεν υπήρχε άνθρωπος στη ζωή μου και δεν θα ξαναϋπάρξει, γιατί η Καρολάιν είναι αναντικατάστατη, που να έχω τέτοια ταύτιση απόψεων. Μου ήρθαν δυο μηνύματα, το ένα «you are stupid», το είδα σαν ειδοποίηση. Το αγνόησα. Δεν είναι βρίσιμο.
• Πρόεδρος: Είναι.
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν το παρεξήγησα, δεν το έλαβα υπ' όψιν. Μου είπε μετά σε άλλο μήνυμα, «μην μου φέρεις τη μικρούλα». Το ένιωσα σαν να ήθελε να με πληγώσει. Επειδή το κράτησα εγώ πριν το παιδί. Δεν της απάντησα στα μηνύματα για να μην πυροδοτήσω ένταση. Περίμενα και οι σκέψεις μου είναι ότι είναι ένα μήνυμα που θα με ταλαιπωρήσει, αλλά μετά από λίγο θα μου έλεγε να ανεβώ επάνω ή να της πάω το παιδί. Ήξερε ότι είχα να ξυπνήσω στις 06:30 για να πετάξω. Μετά τις 12 τα μεσάνυχτα ανέβηκα, σκέφτηκα ότι θα της είχε περάσει. Πήγα να ξαπλώσουμε, αρνήθηκε. Δεν θυμάμαι τι μου είπε, δεν είχε σημασία.
• Πρόεδρος: Έχει σημασία τι σας είπε.
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το μόνο άσχημο σχόλιο το είχε κάνει πριν, όταν ανέβαινε τις σκάλες, που είπε «δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο», αλλά ήξερα ότι δεν το εννοεί.

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Οταν ανέβηκα στο δωμάτιο, μου είπε «αφήστε με ήσυχη»

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Με τη μικρή ανέβηκα άλλες δύο φορές. Γύρω στη μία και μισή ανέβηκα τρίτη φορά. Στο ενδιάμεσο καθόμουν με τη μικρούλα στον καναπέ.
Πρόεδρος: Κοιμόταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν ξαπλωμένη, μου φάνηκε ότι ηρεμεί και πως μας κατάλαβε. Άφησα την μπεμπούλα. Είτε λαγοκοιμόταν είτε κοιμόταν, ήταν ήρεμη. Εμένα με ένοιαζε να κοιμηθεί η μικρούλα. Πήγα να ανέβω στο κρεβάτι και αυτό την εξόργισε σε μεγάλο βαθμό, επειδή ό,τι μου έλεγε να μην κάνω, το έκανα.
Πρόεδρος: Τι έγινε μετά; Άρχισε να μου φωνάζει δυνατά, τις βρισιές δεν τις θυμάμαι, δεν έχουν για μένα σημασία. Δεν μπορώ να πω κάτι κακό γι' αυτήν. Ήταν μια κλασική στιγμή έξαρσης, με τον θυμό εκτός ελέγχου, με έστειλε στο διάολο, «φύγετε», έλεγε, «κόψτε το λαιμό σας, φύγετε, δεν σας θέλω εδώ». Αυτό ίσως να κράτησε το πολύ πέντε λεπτά. Ήταν ένα σύντομο περιστατικό.

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Τι έγινε πριν δολοφονήσω την Καρολάιν

Πρόεδρος: Βγήκε από το δωμάτιο;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι
Πρόεδρος: Ναι, αλλά φαίνεται να έχει έντονους παλμούς και διανύει 141 μέτρα.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Από το δωμάτιο δεν βγήκε. Σήκωσε μόνο τον κορμό της και φώναζε. Πάνω στην έξαρσή της φώναξε και στο παιδί «τι θες κι εσύ», επειδή το παιδί ξύπνησε. Την απώθησε, δεν τη χτύπησε. Τις εξάρσεις της τις είχα αποδεχτεί. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια έκρηξη πήρε η μπάλα και τη μικρή. Το παιδί τρόμαξε.
Πρ.: Νιώσατε να απειλείται από τη μητέρα του;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, είναι μια υπέροχη μητέρα. Μέσα στην έκρηξη δεν ξέρω αν θόλωσε τόσο, εάν άθελά της θα έκανε κακό στη μικρή.
Πρ.: Τι σκεφτήκατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν η πρώτη φορά που αφορούσε και κάποιον άλλον, τη μπεμπούλα. Σκέφτομαι εάν είναι τόσο πολύ εκτός ελέγχου. Έχει θολώσει σε τέτοιο σημείο να μην θέλει το παιδί.
Πρ.: Τι πέρασε από το μυαλό σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ότι σε μία έκρηξή της έκανε άθελά της κακό στο παιδί. Με διέλυσε ότι είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο.
Πρ.: Στην απολογία σας στους αστυνομικούς είπατε ότι δεν δώσατε σημασία.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Φοβήθηκα πάρα πολύ από το συμβάν για τη μικρή. Έφυγα, γιατί δεν είχε νόημα, δεν μπορώ να ελέγξω, να προβλέψω την επόμενη κίνησή της. Οι εντάσεις και οι εκρήξεις εκτός από εμένα που το είχα συνηθίσει πάνε και στη μικρή.
Πρ.: Νιώσατε ότι εν τη απουσία σας θα κινδύνευε το μωρό;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Σκέφτηκα ότι εάν έγινε μια φορά μπορεί να ξαναγίνει. Αυτό που έλεγα στον εαυτό μου για τις εκρήξεις της είναι ότι 2-3 ώρες δεν ελέγχει τον εαυτό της.
Πρ.: Το παιδί υπήρξε ποτέ αιτία έκρηξης;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, ποτέ.
Πρ.: Εσείς θεωρείτε ότι όταν απουσιάζετε από το σπίτι θα υπήρχε κίνδυνος για το παιδί; Έρχεστε σε αντίφαση. Ή ήταν υπέροχη ή δεν ήταν.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Εγώ θεωρώ ότι εκείνη τη στιγμή δεν είναι ο εαυτός της. Δεν είναι βίαιη, αλλά έχει χτυπήσει 50 φορές το σύζυγό της.
Πρ.: Και οι δύο είχατε μια εικόνα μη πραγματική ο ένας για τον άλλον, αυτό καταλαβαίνω.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν αποκλείω να την έχω εξιδανικεύσει λόγω της αγάπης μου για αυτήν. Έτσι νιώθω…
Πρ.: Τι κάνατε την κρίσιμη στιγμή;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Προσπάθησα να ηρεμήσω τη Λυδία. Ήταν στην αγκαλιά μου. Αυτό που με εξόργιζε δεν ήταν το συμβάν.
Πρ.: Μέχρι τις 4 ανέβηκα ξανά, δεν θυμάμαι την ώρα.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Κατάλαβες τι έκανες; τη ρώτησα. Έχασα την υπομονή μου. Το μόνο που ήθελα να ακούσω ήταν "δεν το εννούσα", ένα "συγγνώμη", αλλά ίσως ήταν πολύ νωρίς. Βρίσκομαι στο σαλόνι. Σκέφτομαι όσα συνέβησαν, ότι πρέπει να το λύσουμε. Είναι ένα χάος.
Πρ.: Το θέμα σας ήταν ότι είναι επικίνδυνη ή ότι κάτι πρέπει να κάνετε με το παιδί και το πρωινό σας ξύπνημα για δουλειά;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Και τα δύο.
Πρ.: Έγινε κάτι άλλο μέχρι τις 4 παρά; Τι σκεφτόσασταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Να ηρεμήσω και να πάω επάνω και όπως τις άλλες φορές την επόμενη ημέρα να ηρεμήσουμε.
Πρ.: Είχατε πάει ξανά πριν επάνω.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορούσα να αφήσω τη μικρή μόνη κάτω και να φύγω για δουλειά χωρίς να το ξέρει η μητέρα της. Το να την αφήσω στα κρυφά δίπλα της και να φύγω δεν το θεώρησα σωστή λύση.
Πρ.: Άρα θεωρήσατε σωστό να κάνετε ακόμα μια προσπάθεια;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Οι ώρες είναι συγκεχυμένες στο μυαλό μου. Ανεβαίνω για μια προσπάθεια να γίνει μια προσπάθεια για μια φυσιολογική και ώριμη λύση. Μια "συγγνώμη", μια αγκαλιά και να λήξει.
Πρ.: Κοιμόταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όπως και πριν, ξαπλωμένη με κλειστά μάτια. Στο άνοιγμα της πόρτας δεν αντέδρασε. Το κατάλαβε όταν έκατσα δίπλα της.
Κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Θέλησα να την πάρω αγκαλιά, μια συγγνώμη, όχι να την ακούσω, να την καταλάβω. Ξάπλωσα και πήγα να την πάρω αγκαλιά. Πήγε να τιναχτεί απότομα, είχε αντίδραση. Με απωθούσε με το αριστερό χέρι. Δεν ήταν θετική να τα βρούμε. Μου είπε "φύγε".
Πρ.: Πώς αντιδράσατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Άφησα την ώρα να περάσει να ηρεμήσει. Ήμουν μέσα στα νεύρα και τη θολούρα. Όταν άρχισε να τινάζεται σκέφτηκα θα ξαπλώσω δίπλα της και θα μου φύγουν όλα. Αν είχε γίνει άλλη στιγμή, θα έφευγα.
Πρ.: Είδατε την ίδια συμπεριφορά.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το είχα ως πιο πιθανό να συμβεί.
Πρ.: Ήταν τόσο σημαντικό να βρεθεί λύση εκείνη την ώρα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πιο σωστή λύση ήταν να ακούσω μια συγγνώμη, να λήξει το πρόβλημα και η μικρή να κοιμηθεί με τη μαμά της. Γύρισε με κοίταξε και μου είπε "φύγε". Της είπα αγάπη μου να κοιμηθούμε μαζί.
Πρ.: Το αγάπη μου δείχνει συγκατάβαση
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ετσι την αποκαλούσα πάντα. Έκανε απότομες κινήσεις. Γύρισα να την αγκαλιάσω με το αριστερό μου χέρι.

«Ετσι σκότωσα την Καρολάιν»

Πρ.: Ανεβήκατε στο σώμα της;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω, σωστά.
Πρ.: Ήταν μπρούμυτα ή ανάσκελα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Στο πλάι. Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μην ψάχνετε λογική, ήθελα να πω μην χτυπιέσαι, χτύπησες τη μικρή. Ήταν ένα κράμα από θυμό, θλίψη, απογοήτευση. Ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμά της άθελά της αφορούσε και το παιδί. Ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα, έχασα τον έλεγχο. Την αγκαλιάζω και κινούμαι πάνω της. Ήθελα να ηρεμήσει και να με ακούσει.
Πρ.: Αν θέλατε να ηρεμήσει δεν θα το κάνατε αυτό.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ναι, ήταν η εξαίρεση.
Πρ.: Ναι, αλλά η εξαίρεση που της αφαίρεσε τη ζωή.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Έχει ξεχειλίσει το συναίσθημα.
Πρ.: Αλλά το ελέγχετε, άλλες τρεις φορές ανεβήκατε.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει με μια συγγνώμη. Δεν θα βρω λογική.
Πρ.: Μέχρι τις 4 το ελέγχετε. Τι το κατέστησε ανεξέλεγτο;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ισως να έφτασα στα όριά μου και θα μετανιώνω ένα εκατομμύριο φορές. Αντί να συμβεί κάτι θετικό από μέρους της, δεν άλλαξε τίποτα.
Πρ.: Δηλαδή, διαψεύστηκε η προσδοκία σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ναι, να λήξει το συμβάν Έμεινα πάνω της 4-5 λεπτά ώστε να μην μπορεί να με χτυπήσει. Σε παρακαλώ ηρέμησε… μετά ένα χάος. Την πίεσα στο μαξιλάρι. Πήρα το μαξιλάρι. Μου φώναζε.
Πρ.: Μπορούσε να φωνάξει;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μπορούσε, σήκω, παράτα με, φύγε, δεν θέλω να πω άλλα. Ηλίθιε ή άι… δεν θέλω να τα πω.
Πρ.: Ποιος ήταν ο σκοπός σας; Να την ηρεμήσετε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δυστυχώς, δεν θα το συγχωρέσω ούτε θα το εξηγήσω ποτέ.
Πρ.: Έκανε κάτι το θύμα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μετά από το πρώτο κομμάτι είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου, μα με βρίζει, δεν υπάρχει λογική.
Πρ.: Δεν σκεφτήκατε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορώ να το εκλογικεύσω. Θα είναι για πάντα παρούσα στη ζωή μου.
Πρ.: Δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας για την κοπέλα; Είχατε τη ζωή της στα χέρια σας. Το παιδί σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν σκεφτόμουν με καθαρό μυαλό. Δεν βγάζει και σε μένα λογική. Όλο είναι ξεκάθαρο λάθος.
Πρ.: Δηλαδή, σε αυτά τα πέντε λεπτά δεν σκεφτήκατε το παιδί σας και την αγάπη σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν και θα ήταν για πάντα το παιδί στη ζωή μας. Δεν υπήρχε σενάριο να μην υπάρχει η μάνα της στη ζωή.
Πρ.: Την ώρα που ξεψυχούσε δεν το σκεφτήκατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Υπήρχε περίπτωση με λογική να το σκεφτώ αυτό; Όχι.

Πρ.: Έπρεπε να το σκεφτείτε, γιατί δεν συνέβη; Οδηγείτε τη μάνα του παιδιού σας στο θάνατο. Τι σκεφτόσασταν και σας απέκλεισε τη λογική;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ό,τι είχε προηγηθεί. Τα συσσωρευμένα εκείνης της ημέρας.
Πρ.: Δηλαδή, τα θεωρείτε τόσο σπουδαία για να σας οδηγήσουν σε αυτές τις πράξεις.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Σας λέω ακριβώς ό,τι έγινε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχω ευθύνη. Έχω κάνει πολλά λάθη. Θεώρησα ότι έχει λιποθυμήσει.
Πρ.: Μας φέρατε ένα σωρό διπλώματα από σεμινάρια πρώτων βοηθειών. Δεν μπορούσατε να καταλάβετε τι είχε συμβεί;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Θεώρησα ότι έχασε τις αισθήσεις της. Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι εύχομαι να είναι λιπόθυμη. Όταν τη γύρισα στο πρόσωπο και την είδα προφίλ κατάλαβα ότι είναι νεκρή. Είναι θολές οι εικόνες.
Πρ.: Είμαι σίγουρη ότι το βλέπετε ξεκάθαρα τώρα μπροστά σας και σας κυνηγάει.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είδα ανοιχτά τα μάτια της.
Πρ.: Πώς αντιδράσατε;

• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Άρχισα να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά μου. Οι επόμενες στιγμές είναι εξίσου χαοτικές με το μαξιλάρι. Περπατάω πάνω-κάτω, σε πλήρη σύγχυση και διάλυση. Τσέκαρα ότι το παιδί κοιμάται στον καναπέ και έτρεξα ξανά επάνω. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω.
• Πρ.: Πότε άρχισε να λειτουργεί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Στην ίδια κατάσταση συνέχισα να ειμαι πολλή ώρα κατέβηκα κάτω ξανά ανέβηκα το μόνο πράγμα πως έκανα αυτό το πράγμα, πως άφησα να γίνει αυτό το πράγμα . Το μόνο που μπορούσα να εστιάσω ήταν τι θα κάνει αυτό το παιδακι;
• Πρ. Τον εαυτό σας στη φυλακή το σκεφτήκατε;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Τον σκέφτηκα
• Πρ.: Εντός η εκτός;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είναι βέβαιο οποίος κάνει τέτοια πράξη ότι θα καταλήξει στη φυλακή. Η μόνη σκέψη ήταν το παιδί, το θα γίνει το επόμενο πρωί; Είναι ο άνθρωπός μου απέναντι, δια της ατόπου απαγωγής, δε γίνεται ένας φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί να κάνει τίποτε τέτοιο, να εξαφάνισει τη σορό, ο μόνος τρόπος είναι ότι κάποιος άλλος το έκανε.
• Πρ. Σκεφτήκατε να παρουσιάσετε σκηνικό άγριας ληστείας;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος Σωστά. Τίποτε δεν είχε λογική.
• Πρ. Είχε, σας θυμίζω ότι Η ΕΛΑΣ επικήρυξε τους ληστές για 300.000 ευρώ, ο ισχυρισμός σας έγινε πιστευτός, εγώ προσωπικά σας πίστεψα, το παρακολουθήσουμε όλοι αυτό το έγκλημα.
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος Αντιληπτό. Αυτό το χάος στο μυαλό μου δεν κράτησα λίγα λεπτά, κράτησε σίγουρα μια ώρα.

Κυνικός Αναγνωστόπουλος: Σκότωσα το σκυλί γιατί έτσι θα ήμουν πιο πειστικός

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ρωτήθηκε από την πρόεδρο για τον τρόπο που σκότωσε το σκυλί τους.

• Πρ.Τι κάνατε ως πρωτη ενέργεια;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψουν τη ληστεία. Το μόνο που μπορούσε στο ηλίθιο μυαλό μου ήταν ότι δεν θα το πιστέψουν. Αν κάνω κακό και στο ζωάκι. Στην απελπισία μου επάνω ότι έχασα τη ζωή μου την κόρη μου ήταν οι ληστές να έχουν κάνει κακό και στο ζωάκι. Ήταν ηλίθια σκέψη. Πήγα στο ισόγειο, πήρα το σκυλάκι με το κολάρο και το λουρί. Δεν θα μπορούσα να κάνω κακό με κάποιο όργανο. Την παίρνω και έβαλα το λουρί στο κάγκελο. Απλά ανασηκώθηκε λίγο πάνω από τη σκάλα. Έφυγα, δεν έμεινα να κοιτάω τη Ρόξυ, πήγα στην κουζίνα. Έκλαιγε όπως κλαίνε τα σκυλιά. Είχε διάρκεια...

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Πώς σκηνοθέτησα τη ληστεία

• Πρόεδρος: Τηρήσατε τη στάση της απόκρυψης. Ήταν εύκολο;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, αλλά... όλα αυτά ότι τους κορόιδεψα 37 ημέρες. Δεν είναι λιγότερο βασανιστικές. Έπρεπε να έχω την κόρη μου στην αγκαλιά μου σε ένα χάος. Ας μπείτε στη θέση μου. Έχω ένα μωράκι που με ευθύνη μου το έχω στην αγκαλιά μου, έκλαιγα συνελχεια.
• Πρόεδρος: Νομίζετε ότι τα καταφέρατε;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όταν γνώρισα τους αστυνομικούς του ανθρωποκτονιών ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα το καταλάβαιναν. Μου είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα την ξαναδώ. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κρατώ αγκαλιά την κόρη μου (συγκινείται).
• Πρ. Θα μπορούσατε να το μεγαλώσετε το παιδί;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος : Με διέλυσε αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Έπρεπε να αφιερώσω κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου σε εκείνη. Της αξίζουν τα πάντα.
• Πρ. Της αξίζει ο πατέρας που σκότωσε τη μητέρα του;
• Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πεθερά μου και οι γονείς μου ζουν για τη Λυδία. Μιλάτε σε έναν άνθρωπο που κλαίει κάθε μέρα και κοιμάται με την φωτογραφία της αγκαλιά. Η ζωή μου δεν τελείωσε όταν με συνέλαβαν, αλλά όταν έχασα την Κάρολάιν. Τις 37 ημέρες προσπαθούσα να επανορθώσω το κακό που έκανα, ήμουν αγκαλια με τη μικρούλα.

Και μετά από μία μαραθώνια διαδικασία που κράτησε δέκα ώρες, ολοκληρώθηκε η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.

Ο κατηγορούμενος επέμεινε ότι δεν είχε προσχεδιάσει το έγκλημα και πως δεν μπορεί να βρει λογική στις πράξεις του.

 «Όποιος μου έλεγε ότι εγώ θα κάνω αυτό το κακό στην Καρολάιν και την Ροξούλα (το σκυλί που δολοφόνησε) θα έλεγα ότι είναι τρελός δεν θα μπορούσα να το φανταστώ…. Προσπαθώντας να βρει λογική κάποιος σε αυτό το δίωρο που συνέβησαν όλα, είναι σαν να προσπαθεί να μετρήσει το ύψος του με ζυγαριά. Δεν υπάρχει λογική. Προσπαθώ και εγώ τώρα να βρω απαντήσεις με τη ζωή μου και τη ζωή του παιδιού μου διαλυμένη… Δεν υπάρχει λογική», είπε απαντώντας στις επίμονες ερωτήσεις της εισαγγελέως.

Εισαγγελέας: Προσπαθούσατε εναγωνίως να σκοτώσετε την Καρολάιν

• Εισαγγελέας: Ήταν σαν να απολογείστε για ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας. Προσπαθούσατε να τεντώσετε μια κατάσταση. Να δείξετε ότι υπήρχε μια επιδεινούμενη ένταση ώστε να δικαιολογήσετε ένα βίαιο έγκλημα. Γνωρίζουμε από την ιατροδικαστική έκθεση ότι προσπαθούσατε εναγωνίως να σκοτώσετε. Δεν μπορεί σε αυτό το χρόνο να νομίζατε κάτι αντίθετο από αυτό που συνέβη. Δηλαδή ότι λιποθύμησε.
• Κατηγορούμενος: Ό,τι είπα είναι μια προσπάθεια όχι να πείσω για μια κατάσταση που πρώτος είπα ότι δεν επιδέχεται καμία δικαιολογία. Οποιοσδήποτε βρίσκεται σε μια κατάσταση τέτοιας σύγχυσης…

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Απαντούσε σε κάθε ερώτηση

Ο κατηγορούμενος συνέχισε να μιλά αναλυτικά και να απαντά σε κάθε ερώτηση, χωρίς όμως να δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις σε πολλές περιπτώσεις. Έλεγε συνεχώς πως τη μοιραία νύχτα έχασε τον έλεγχο και λειτουργούσε εκτός λογικής.

«Πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα υπό το πρίσμα σε τι κατάσταση ήμουν εκείνη τη στιγμή. Ήμουν ένας άνθρωπος που δεν έχει ακουμπήσει άνθρωπο, έκανα τα πάντα για την Καρολάιν,. Ήθελε γάμο στην Πορτογαλία; Θα το κάναμε. Ήθελε να πάμε στο Βόρειο Πόλο; Θα πήγαινα. Το άξιζε. Δεν υπήρχε σκέψη μου για το μέλλον που να μην ήταν μέσα εκείνη. Τα λάθη μου για την υπόλοιπη ζωή μου θα είναι πάνω μου. Δεν προσπαθώ να περάσω την εικόνα του τέλειου συζύγου, αν ήμουν τέλειος δεν θα ήμουν εδώ και η Καρολάιν δεν θα είχε φύγει. Είμαι ο τελευταίος που θα δικαιολογήσω τον εαυτό μου».

• Εισαγγελέας: Ακόμα και η χρήση του μαξιλαριού έχει έναν σκοπό να μην ακούγεται. Άρα θέλω να καταλάβω αυτή την υπερδιέγερση. Εγώ μόνο έναν στρογγυλεμένο λόγο είδα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι θα μπορούσε να σας προκαλέσει θυμό εκείνο το βράδυ.
• Κατηγορούμενος: Δεν μιλάμε για μια στιγμιαία αντίδραση σε ένα στιγμιαίο ερέθισμα. Ήμουν σε μια ψυχική κατάσταση ήδη τεταμένη αλλά όχι σε βαθμό να φτάσω σε αυτό το σημείο. Είναι πράγματα τα οποία συσσωρεύονται και αθροίζονται και εκείνη η στιγμή τα έβγαλε εκτός ορίων.
• Εισαγγελέας: Υπάρχει κάτι στους ισχυρισμούς σας που δεν συναντάει καθόλου τη λογική. Αν την είχατε ρίξει από τις σκάλες στον καβγά, αν την είχατε σπρώξει και είχε χτυπήσει σε ένα ντουλάπι. Βλέπω μια πρόθεση να τελέσατε φόνο και να την πιάσετε στον ύπνο. Για αυτό και αφήσατε κάτω το παιδί….
• Κατηγορούμενος: Το ότι ήμουν συγχυσμένος είναι κάτι που δεν μπορείτε να αγνοήσετε. Με ένα παιδί στην αγκαλιά στις 4 το πρωί που πρέπει να κοιμηθεί.
• Εισαγγελέας: Ήταν σαν να μη συγχωρήσετε το έλασσον και συγχωρείτε τον εαυτό σας για το μείζον που είναι το έγκλημα. Εκείνη την ώρα σκοτώνετε για έναν λόγο που είναι ένας διαπληκτισμός που είναι «τι θα κάνουμε με το παιδί» σε μια συγκεκριμένη στιγμή.
• Κατηγορούμενος: Δεν θα δικαιολογούσα ποτέ οποιοδήποτε περιστατικό είχε προηγηθεί με τρόπο ότι καλώς έκανα την πράξη.
• Εισαγγελέας: Όλο αυτό που λέτε έχει μια διαρκή μεγάλη αντίφαση με την πραγματικότητα. Ο τρόπος που φερθήκαμε εκείνο το βράδυ ήταν απόλυτα κυριαρχικός. Με κάνει να πιστεύω ότι κάτι άλλο υπήρχε.
• Κατηγορούμενος: Κάτι άλλο δεν υπήρχε πλην των προβλημάτων που έχουμε συζητήσει.
• Εισαγγελέας: Όσοι είχαν μιλήσει στην Καρολάιν λένε ότι ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είναι εγκλωβισμένος σε κάτι. Κι ένα άνθρωπος ο οποίος λέει συνεχώς «φταίω, φταίω, φταίω. Εγώ φταίω για όλα».
• Κατηγορούμενος: Δεν είναι ένας άνθρωπος που την βάζεις να κάνει κάτι αν δεν το θέλει.
• Εισαγγελέας: Μιλήσατε στον ενεστώτα.
• Κατηγορούμενος: Ήταν εκ παραδρομής
• Εισαγγελέας: Δεν πειράζει. Και εκ παραδρομής η γλώσσα λέει πολλά πράγματα. Θέλω να καταλάβω μια προσωπικότητα που λέει ότι «αγαπώ τα αδέσποτα και τα μαζεύω από το δρόμο» και στη συνέχεια περιγράφει ότι κρεμάει το σκύλο και γυρίζει και φεύγει….
• Κατηγορούμενος: Φεύγω για να μη δω επειδή δεν αντέχω. Μακάρι να μπορούσα να πάρω τα αποτελέσματα πίσω.
• Εισαγγελέας: Μάρτυρες είπαν ότι δεν άντεξαν τη θέα. Άρα πως μπορεί ο άνθρωπος που το είχε στην αγκαλιά του να το κάνει αυτό; Δεν σκεφτήκατε καλύτερα να πάω στο μπουντρούμι παρά να το κάνω αυτό; Παρόλο που μας περιγράφετε έναν άνθρωπο που τραβάει τα μαλλιά του, βλέπουμε έναν άνθρωπο με ψυχρό συναίσθημα. Είδατε τη γυναίκα σας να πεθαίνει και να μην κάνετε πίσω. Είδατε το σκύλο σας να υποφέρει και να πεθαίνει και να μην κάνετε πίσω.
• Κατηγορούμενος: Είναι αποτέλεσμα μιας ημέρας που δεν έχει καμία λογική και καμία σύνδεση με τον άνθρωπο που το έκανε. Είναι ένας άνθρωπος που δεν ήταν νηφάλιος που δεν είχε τίποτα να κερδίσει.
• Εισαγγελέας: Δεν μου απαντάτε πως μέσα σας δεν λειτούργησε το σοκ. Να πείτε «να σταματήσω πριν προκαλέσω το θάνατο»….
• Κατηγορούμενος. Μακάρι να είχε λειτουργήσει. Ήμουν τόσο θολωμένος που εκείνη τη στιγμή δεν λειτούργησε το ένστικτο που έχω μέσα στα βάθη της καρδιάς μου για την Καρολάιν και οποιοδήποτε ζωάκι.

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η εισαγγελέας τον ρώτησε για τη σχέση του με τους γονείς του

Η εισαγγελέας ρώτησε για τη σχέση του κατηγορούμενου με τους γονείς του, οι οποίοι δεν έχουν παραστεί ούτε μία φορά στο δικαστήριο.

• Εισαγγελέας: Ποια είναι η σχέση σας με τους γονείς σας;
• Κατηγορούμενος: Άριστες, δεν φταίνε σε τίποτα ξέρουν ότι έχουν χάσει την Καρολάιν και εμένα… Είναι μεταξύ των ανθρώπων που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Η βασική πηγή δύναμης για εκείνους -και με δική μου παρότρυνση -είναι η κορούλα μου.

Δικαστές και ένορκοι συνέχισαν τις ερωτήσεις προς τον κατηγορούμενο, αμφισβητώντας τον ισχυρισμό του ότι βρισκόταν εν βρασμώ ψυχικής ορμής.

•  Σύνεδρος: Δεν μπορεί κάποιος με τόση διαύγεια να σκέφτεται πώς θα αποτρέψει τις υποψίες από πάνω του και πριν πέντε λεπτά να μας λέτε ότι είστε θολωμένος…
• Κατηγορούμενος: Ήταν μια σπασμωδική κίνηση χωρίς λογική….
• Σύνεδρος: Δηλαδή, όλα αυτά που πράξατε μετά σας φαίνονται σπασμωδικά γιατί εμένα μου φαίνονται απόλυτα ψύχραιμα. Θέλουν όλα αυτά μια λογική διεργασία.
• Κατηγορούμενος: Το ότι υπήρχε μια σκέψη δεν σημαίνει ότι ήταν λογική….
• Σύνεδρος: Μόλις έγινε το συμβάν δεν το πιστεύατε. Και μετά από δυο ώρες της δέσατε τα χέρια και βάλατε το μωρό πάνω της. Αυτό απαιτεί ψυχραιμία;
• Κατηγορούμενος: Ήταν μια θολωμένη ενέργεια…
• Σύνεδρος: Ψάχνουμε αυτό που σας έφερε σε αυτή τη κατάσταση. Τι ήταν αυτό που σας έβγαλε έξω από τα ρούχα σας; Που δεν λειτουργήσατε λογικά. Αυτό είναι και ο βρασμός ψυχικής ορμής για να καταλάβετε…. Ποια γεγονότα σας τον προκάλεσαν τέτοια υπερδιέγερση συναισθήματος;
• Κατηγορούμενος: Η θόλωση και οι σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το μυαλό εκείνες τις στιγμές είναι τόσο χαοτικές…. Είναι στιγμές που δεν υπάρχει διαύγεια…
• Σύνεδρος: Αυτό θέλω να πείτε γιατί δεν είχατε διαύγεια.
• Κατηγορούμενος: Ο φόβος και ο θυμός για το παιδί.
• Σύνεδρος: Έπαθε κάτι το παιδί;
• Κατηγορούμενος: Δεν χτύπησε αλλά ένιωσε φόβο. Δεν υπήρχε λογική να σπρώξει τη μικρή. Είχα μια αντίδραση που δεν κατάφερα να αποτρέψω και να ελέγξω αυτό που συνέβη….
• Σύνεδρος: Τσακωθήκατε και η Καρολάιν έπεσε για ύπνο. Δεν πήγε βόλτα να το σκεφτεί. Αυτό ήταν κάτι που συνηθίζατε να ξυπνάτε 4 το πρωί. Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι όπως θέλατε εσείς. Είχε νεύρα είχε δικαίωμα να θέλει το παιδί να κοιμηθεί στο κρεβάτι του και όχι μαζί της.
• Κατηγορούμενος: Όχι, μου είπε να «μη μου τη φέρεις»….
• Σύνεδρος: Πόσο δύσκολο ήταν να κάτσετε κάτω να κοιμηθείτε με το παιδί;
• Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος ….
• Σύνεδρος: Εγώ καταλαβαίνω ότι ήσασταν ένα ζευγάρι που δεν είχε καμία επικοινωνία.
• Κατηγορούμενος: Η επικοινωνία μας γενικότερα δεν μπορεί να αξιολογηθεί από μια στιγμή …
• Σύνεδρος: Είπατε ότι δεν θέλατε να τη σκοτώσατε. Ποιος είναι ο σκοπός ενός ανθρώπου που βάζει στα μαξιλάρια το κεφάλι ενός ανθρώπου μέσα σε δυο μαξιλάρια. Ήταν πέντε λεπτά. …Περιμένατε δηλαδή ότι δεν θα πάθει τίποτα. Είχατε το χρόνο και να σκεφτείτε και να υπαναχωρήσετε…
• Κατηγορούμενος: Ο χρόνος σαν λεπτά μπορεί να υπήρχε, αλλά δεν υπάρχει η λογική. Ήταν ένα πεντάλεπτο που χάθηκε η επαφή μου με το περιβάλλον….
• Ένορκος: Γιατί σκοτώσατε το σκυλί και όχι μια γατούλα, αφού είχατε και γάτες μας είπατε
• Κατηγορούμενος: Αυτό που συνέβη με τη Ρόξυ δεν είχε καμία προέκταση στη Καρολάιν…. Όσο το αγαπούσε εκείνη το αγαπούσα και εγώ. Η μόνη λογική που μπορεί να υπάρχει είναι ότι το σκυλί είναι ο φύλακας σε ένα σπίτι
• Ένορκος: Λέτε ότι δεν υπήρχε στιγμή στη ζωή σας που να μην περιελάμβανε τη Καρολάιν. Σκεφτήκατε ποτέ πώς θα αντιδρούσατε αν η Καρολαιν μεγαλώνοντας σας ζητούσε χωρισμό. Πώς θα αντιδρούσατε σε αυτό το υποθετικό σενάριο;
• Κατηγορούμενος: Δεν ήταν  ιδιοκτησία μου η Καρολάιν. Είχε περάσει από το μυαλό μου αλλά ήταν τόσα πολλά αυτά που μας έδεναν…
• Ένορκος: Πού βρίσκατε την όρεξη να τσακωθείτε δυο τη νύχτα. Ήσασταν κουρασμένος… Γιατί δε βάλατε το παιδί για ύπνο και να κοιμηθείτε και εσείς αφού το πρωί θα ξυπνάγατε στις έξι; Να δώσετε τόπο στην οργή….
• Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος έπρεπε να νωρίτερα να έχω δώσει λύση. Η πρώτη μου αντίδραση δεν θα ήταν να την αγνοήσω. Ήταν να προσπαθώ να το λύσω. Αυτό δεν είναι το φυσιολογικό;

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μίλησε ξανά για τη μητέρα της Καρολάιν στο τέλος της απολογίας του

Ολοκληρώνοντας την απολογία του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος μίλησε ξανά για τη μητέρα της Καρολάιν και την κόρη του.

 «Θέλω να πω ότι στις 37 ημέρες ότι ήμουν αγκαλιά με τη μικρούλα. Έχασα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου… Αυτές τις ημέρες θα μπορούσα να είχα φύγει …Όλο αυτό το διάστημα αν έφευγα με τη κόρη μου σε μια χώρα που δεν ξέρει κανείς αν το έκανα θα είχα προδώσει όλους και την πεθερά μου. Πως την αγκάλιαζα; Δεν το άντεχα. Αλλά το να γυρίζω τη πλάτη θα ήταν το πιο άνανδρο πράγματα που μπορούσα να κάνω. Ο λόγος που ζω είναι η Λυδία και ο λόγος που ζει και εκείνη. Η πεθερά μου με είχε σαν παιδί της. Αξίζει όλα τα καλά και τίποτα από αυτά τα κακά που έγιναν. Το μόνο που μπορούσα να κάνω -το πιο σωστό μέσα σε τόσο λάθος κατάσταση - είναι να είναι κοντά τους η Λυδία. Εγώ αγκάλιαζα ένα άνθρωπο που ήξερε πόσο αγαπούσα την Καρολάιν.»

• Πρόεδρος: είχατε όλη την Ελλάδα πάνω σας και όχι μόνο είχε λάβει διεθνείς διαστάσεις. Και εσείς σκεφτόσασταν την  πεθερά σας, δεν λέω ότι δεν είναι αξιόλογος άνθρωπος. Εσείς είχατε μπει στο μικροσκόπιο των δημοσιογράφων, των αρχών …
• Κατηγορούμενος: Δεν είχαν καμία σχέση αυτά με τη πεθερά μου… Δεν είχα κανένα κέρδος να χρησιμοποιήσω την πεθερά μου. Δεν είχα μια τυπική σχέση μαζί της, ήταν στενή η σχέση μας, την αγαπούσα και την  αγαπάω και τη θεωρούσα οικογένειά μου όσο και την Καρολάιν.
• Πρόεδρος: Σκεφτήκατε ποτέ πώς θα αισθανθεί αυτή η γυναίκα αν αποκαλύπτονταν η αλήθεια;
• Κατηγορούμενος: Φυσικά. Τι να έκανα; Να της γύρναγα την πλάτη; Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για εμένα, την κορούλα μας. Μας στήριζε όλους.
• Πρόεδρος: Πώς θα την παρηγορούσατε; Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να είναι καν εδώ. Και αυτό σας το κάνει πολύ πιο εύκολο. Πιστεύω ότι αν ήταν εδώ θα υπερασπιζόσασταν τόσες ώρες τον εαυτό σας; Θα είχατε τη δύναμη να την κοιτάξετε στα μάτια….
• Κατηγορούμενος: Θα το άντεχα.

Όταν η πρόεδρος μετά από δέκα ώρες απολογίας ρώτησε τον κατηγορούμενο εάν έχει ολοκληρώσει τις εξηγήσεις του, έλαβε ξανά το λόγο.

«Μετά από όλα όσα είπαμε σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω στον εαυτό μου, ούτε στη Καρολάιλ, ούτε στη Λυδία ούτε σε κανένα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να φτάσει το μέγεθος της καταστροφής που προκλήθηκε με δική μου ευθύνη. Κάθε μέρα θα ζητάω συγγνώμη από τη γυναίκα μου. Το μόνο που θα ήθελα ήταν να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ήταν εδώ η Καρολάιν και εγώ ας ήμουν μακριά. Συγγνώμη θέλω να ζητήσω και από την κορούλα μου και την πεθερά μου, που με αγκάλιασε. Ελπίζω κάποτε όλοι όσοι έχουν πληγωθεί όσοι έχασαν κάποτε να με συγχωρέσουν. Ελπίζω ο Θεός να με συγχωρέσει,  εγώ τον εαυτό μου δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ. Να είστε καλά….».

Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Τη Δευτέρα 16 Μαΐου η απόφαση του δικαστηρίου

Η δίκη θα συνεχιστεί την ερχόμενη Δευτέρα 16 Μαΐου με τις αγορεύσεις της εισαγγελέων και των δικηγόρων των δύο πλευρών. Η πρόεδρος ενημέρωσε τους διαδίκους πως εκείνη την ημέρα θα εκδοθεί η απόφαση του δικαστηρίου.